Je hebt zo van die mensen die geen rekening houden met anderen, die gewoon hun eigen weg volgen. Op zich is dit niet erg, als je weet wat je grenzen zijn natuurlijk. Ken je je grenzen niet, dan zorg je alleen maar problemen bij andere mensen. Onlangs was ik aan 't chatten met zo iemand; ze was mijn ex, bloedmooi, iemand waar ik nooit volledig overgeraakte. Ze was een player, de ergste die je kon tegenkomen, en toch trapte iedereen iedere keer in haar val. Nu moet je weten, ik heb een liefje, al twee maanden en een paar dagen, en ik ben enorm gelukkig met haar, en 't meisje wist dat. Op een keer vroeg ze aan me of ik al had "gefoefeld met mijn madam", ik antwoorde eerlijk dat dat nog niet zo was, maar dat ik 't wel al had gedaan met iemand anders. De vragenronde begon, ze was enorm nieuwsgierig. Op 'n keer zei ik dat ik veel te onzeker was over mezelf, dat ze dat wist. Ik vertelde haar dat ze me al had losser gemaakt, maar niet op dat vlak en dat ik daardoor onzeker bleef. Toen begon ze, dat ze me wel bijles wou geven, zin in me had en dat als ik "bijles" wou, dat ik 't haar maar moest zeggen. Er schoot vanalles door mijn hoofd, ik bleef tegen mezelf zeggen dat ik op moest passen, want ik heb een liefje, maar ik kon er niks aan doen, en begon automatisch terug te flirten. Ik moest mezelf tegenhouden, dus vertelde ik mijn beste vriend wat er aan de hand was, hij praatte op me in, en zorgde ervoor dat ik mijn hoofd er bij hield. Ik had dan ook nog eens geluk dat ze niet zo heel lang daarna weg was. Ik kan 't ergens zien als een test; als ik mezelf in bedwang kan houden, is 't een teken dat ik echt wel veel geleerd heb, als dit niet lukte, was 't iets om uit te leren, maar ondertussen had ik degene waarvan ik hield gekwetst, en mezelf ook, want ik wist dat dit niet goed was. Mensen moeten eens meer rekening gaan houden met anderen, want ik heb zeker honderd keer tegen haar gezegd dat ik er een slecht gevoel bij had, ookal wou ik ergens wel. Ze wist goed genoeg dat ik normaal zo'n dingen niet zou doen, en nog bleef ze doordoen. Mensen zijn raar, ik hoop maar dat ze echt eens gaan beseffen dat ze mensen zo kapot kunnen krijgen en dat 't dus fout is.
Ik weet zeker dat iedereen de dingen die ik schrijf wel ergens gaat herkennen, en als dit niet zo moest zijn, hoop ik maar dat je er een beetje uit leert. Ik maakte veel mee en zag veel op vlak van liefde, en als je dan snel leert, word je wel snel volwassen op dat vlak. Ik zag mijn mama vallen, terug opstaan, en terug in een diepere put vallen, ik zag vrienden bijna zelfmoord plegen voor "de liefde van hun leven", ik zag zelf af, dit jaar al 7 keer, en dan is het al bijna onmogelijk om daar weinig uit te leren. Ik mag dan misschien maar 15 zijn, leeftijd heeft niet veel belang vind ik. Het gaat om 't feit dat mensen moeten leren uit hun fouten, uit dingen van hun omgeving en dat deed ik, dat kan ik met overtuiging zeggen. Even extra info; Ik ben een humane wetenschappen student, dus misschien is 't wel goed dat ik zoveel zag. De dingen die ik hier ga schrijven, zijn dingen naar mijn eigen gevoel, dingen uit mijn eigen leven en ervaring, en daarom dikwijls subjectief. Het zijn dingen die ik van me af wil schrijven, en dingen waar ik andere mensen op wil wijzen, over wil laten nadenken. Ik zal geen namen in de verhalen gebruiken die kloppen, ik wil geen mensen dingen gaan verwijten, dat zeker niet, het kan zelfs zijn dat ik geen namen gaan gebruiken. Ohjaa, nog één ding; Ik val op meisjes, dus laat de shock niet te groot zijn als je wilde verhalen hoort van lesbische meisjes, want 't leven als "pot" kan nogal eens hard zijn, omdat er enorm veel players in dit wereldje rondlopen. Maar laten we daar geen vooroordelen over vellen, niet iedereen is tenslotte zo. Ach, als er nog vragen zijn, wees niet bang deze te stellen, ik bijt niet. Groetjes!
