Ik mis je als ik naar de hemel kijk
En de wolken zo zien jagen.
Denk ik met liefde terug aan jou.
Al heb ik vele vragen
Ik mis je hier op aarde.
Ik mis je, het doet pijn.
Zou nog heel even graag
Jouw dochter willen zijn.

Je dochter Anja.

Langs de rand van het koren
Waar korenbloemen en klaprozen staan
Loopt een klein meisje met vlechten
Bloemen plukkend tussen het graan

Ze wil mama zo graag verrassen
Met een prachtig veldboeket
Er zitten zelfs margrieten bij
Een korenhalm heeft alles vastgezet

Mama staat haar al op te wachten
En drukt haar stevig tegen zich aan
Wat een schitterende bloemen, dank je wel
De bloemen snel in een mooie vaas gedaan

Ik heb je lief
schip gaat weer naar zee
Mijn hart gaat in gedachten mee

ik wil  niet zonder liefde zijn
Witte vlinders van de zee
breng mijn boodschap mee

ik ben hier alleen op het land
aan de eenzame kant
mijn hart blijft steeds maar vragen
naar jou liefde en geluk
ik pluk elke bloem en vraag om geluk

Als ik kan schrijven
voel ik me een goed mens
als ik het maar ergens kwijt kan
mijn gedachten aan de kant

Het geeft een goed gevoel
dat schrijven, die woorden op papier
het voelt veilig, vertrouwd
het blad is alles
waar ik mijn problemen aan toevertrouw

Het schrijven heb ik in de hand
maar voel ik me angstig, verdrietig, of boos
ga ik met de pen aan land

Dan schrijf ik …
tot ik verlost ben
van mijn slechte gevoelens
van mijn negatieve gedachten …


Het schrijven geeft me kracht
om verder te gaan
waar ik was beland

mensen zijn ook een stukje natuur

         zie de levensweg gelijk als rozen

           doornen waarover je struikelt

          heb je zelf niet uitgekozen

         ‘t zijn pijnlijke  dingen in je leven

          dat  is  wat ik hiermee bedoel

         zo je struikelt . weet dan op te staan

          al geeft dit een pijnlijk  gevoel

          denk ’s avonds wat achter je ligt

          weet het goede te waarderen

          zullen doornen je niet meer  raken

            wel iets van  kunnen leren

Ik had de hoop al opgegeven.
En wilde alleen verder met mijn leven.
Ik dacht dat het niet bestond
Totdat het mij verslond
Echte liefde ongeremd
Echte liefde ongetemd
De ware zomaar op mijn weg
Bij mij, met normaal alleen maar pech.
Nee ik had dat nooit durven dromen.
Dat jij zomaar op mijn pad zou komen.
Dat mijn leven toch nog gelukkig zou zijn.
Of zo heerlijk en vol en vrij van pijn.
Nooit durven dromen me zo nog te voelen.
Zo heet van binnen dat ik moet afkoelen.
Nooit durven dromen van zo'n leven
Nooit gedacht het ooit te beleven
Een gevoel zo zuiver een puur
En ook nog eens van lange duur
Zo geweldig en zo vruchtbaar
Het is zo onvoorstelbaar
De liefde heeft mij toch gevonden
En enorm opgewonden.
Liefde is echt en voor iedereen
Geloof maar dat ik ieder woord meen

Vaak is hij heel mooi om naar te kijken,
maar je kan er ook in verdrinken.
Je moet uitkijken met waar je loopt,
anders kun je jezelf bezeren.
De zee is onvoorspelbaar.
Als je er naar kijkt komt er geen einde aan.
De zee zit vol tranen,
maar ook vol schittering.
In de zee zit veel stroming,
soms is de zee ook heel stil.
Als je dreigt te verdrinken,
heb je zo nu en dan een helpende hand nodig.
Je kunt er iets van verwachten ,
maar het niet krijgen.
Zout op een open wond doet pijn,
water kan helpen verzachten.
De harde wind bij zee kan helpen vergeten,
of juist een plekje geven.
De zee is om bij stil te staan,
door de wind ga je vanzelf de juiste weg in.
Je kunt niet altijd alleen tegen de harde stroming in,
een duwtje in de rug kan nooit kwaad.
Na een lange tijd kun je jezelf redden,
al is dat soms heel erg moeilijk.
Iedereen heeft er andere gedachtes over,
en je kunt het zelf zo fijn maken als je wilt.
De zee is om nooit te vergeten,
het is eigenlijk net als een leven.

Het leven gaat soms
zomaar aan je voorbij.
Je jaagt iets na
zonder het ooit te bereiken.

Sta af en toe eens stil
en kijk om je heen.
Luister…
luister naar jezelf
en de ander.
En leef,
zoals je nog nooit geleefd heb

Je kunt in je levensrugzak veel vergaren.
Maar soms wordt hij wel zwaar
om alles te bewaren.
Dan moet je overwegen en wikken.
Wat zal ik er nu weer uit mikken?
En hem dan weer net als bij de bloemen schikken