Zaterdag 6 september Santiago - Ternat - Terug naar huis Om 8 uur zijn we richting station vertrokken, amaai mijn armen, ik denk dat ze 5 centimeter langer zijn geworden van die tassen te dragen. We waren blij dat we daar waren. Nu wachten op de trein. Het waren 11 haltes voor wij eraf moesten ( 11 haltes in 8 uur, wat niet zoals hier in België is) Bij de eerste halte hadden al 1/2 uur vertraging. Oei als dat maar goed afliep. Doordat we door de bergen reden ging het maar traag vooruit. De meeste stopplaatsen waren tevens steden waar we ook met de fiets doorgereden waren. In de namiddag vroeg ik aan de kaartjesknipper of we met veel vertraging gingen toekomen maar volgens hem ging het nog, een 45 tal minuten, wat ook zo was. Eens in het station van Valladolid aangekomen hebben we een taxi genomen richting luchthaven. We waren er goed op tijd. Rond 18 uur. De vlucht was om 20u35. Door deze rustige dag heb ik mijnen boek die ik reeds 3 weken ongeopend in de fietstas had kunnen beginnen lezen. Om 22u45 waren we in Charleroi waar Filip ons is komen ophalen en toen richting Ternat.
Ternat - Santiago totaal van 2259 KM gefietst in 21 dagen Santiago - Ternat - in 1 dag terug thuis
Vrijdag 5 september - dag 22 Santiago Vandaag zijn we Santiago wat gaan verkennen. Om 12 uur was er een pelgrimsmis. Deze was wel indrukwekkend. De kathedraal zat vol, zoveel verschillende nationaliteiten en leeftijden. Hier waren er wel priesters genoeg, 5 in totaal. Een belevenis is dat ze een wierrookvat van de ene beuk naar de andere beuk slingeren. We hadden geluk dat dit vandaag gebeurde (er werd ons verteld dat daarvoor 250 euro moest betaald worden) Na de mis gingen we terug de stad in en zijn we tapas gaan eten. zeker niet slecht. Na enkele keren dezelfde straatjes te hebben afgeslenterd zijn we meer uit het centrum gegaan en hebben we onze inkopen gedaan van eten en drank voor de dag erna door te komen. Onderweg een ijsje gegeten (ieder 2 bollen, we verschoten we van de prijs, 2,5Oeuro per bol) Terug naar het hotel, ons opgefrist, alles klaargezet voor de volgende dag en in het hotel lekker gegeten.
Donderdag 4 september - dag 21 - Melide - Santiago - 72 KM We hebben eerst nog gaan )ontbijten bij de Carlos (dat was de naam van het hotel) We hebben allebei goed geslapen en het regende niet. Onze schoenen waren wel nog nat. Onze laatste dag fietsen .... Het was wel koud en mistig om te vertrekken maar dat kon ons niet deren. Op de nationale stond vermeld, Santiago 52 KM, voor ons langs de rustige wegen zou het 72 km worden. Het ging precies niet vlug genoeg vooruit, er kwam nog veel bergop in en ik had het gevoel dat mijn benen van in het begin moe waren. Misschien is het ook omdat je weet dat het einde nadert. Halfweg zijn we nog even gestopt om ons te verstrerken met een bocadillo. (belegd broodje) Doordat er werkzaamheden waren werd de weg slechter en slechter. (veel putten) Met als gevolg dat danny een dertigtal km voor Santiago ontdekte dat er 1 spaak gebroken had aan zijn achterwiel. Later bleken het er 3 te zouden. Hopelijk hield het wiel het tot in Santiago, want in deze vergeten gaten zijn er geen fietswinkels. Er volgden in de laatste 12 km nog enkel pittige klimmen, en om Santiago te komen was het zeer steil. Eens daar aangekomen was het precies een ontgoocheling, je kwam aan de kathedraal en voelde je verloren tussen al die "toeristen". Terwijl we een foto namen sprak er ons een Nederlands koppel aan. Ze hadden gezien dat we met hetzelfde boekje reden als zij. Zij waren zeer behulpzaam om ons wegwijs te maken naar het bureau voor ons compostolaat op te halen en boden aan om op onze fietsen te passen. Later gingen ze met ons naar de info, om ons een hotel te zoeken, en toonden ons waar zij ook logeerden. Daar zijn we dan ook naartoe gegaan. Het lag in het centrum van Santiago. Eens onze fietsen afgeladen gingen we richting fietsleveringadres wat normaal om 16 uur open was maar hij kwam erdoor om 17 uur, (tis hier Spanje voor iets) Terwijl we wachten kwam er een Belgische vader met dochter toe die reeds onderweg waren van eind juli maar die tevens tot in Finesterre doorgereden waren wat eerst onze bedoeling was. Ze zeiden dat we niet echt iets gemist hadden en gezien het slechte weer, het kapotte achterwiel en de goesting....was het voor ons wel genoeg geweest. Zij keerden terug naar huis met Ryanair vanuit Valladolid naar Charleroi. Zodoende gingen wij ook is uitkijken voor ons ticket. Onze bedoeling was met Veuling richting Parijs en van daar met de tgv naar Brussel. De prijzen met Veuling lagen zeer hoog, 210 euro pp. daarbij het tgv ticket... We gingen is op internet kijken voor Ryanair langs Valladolid. Dit kwam op 125 euro voor 2 personen waarop we direkt boekten. Later kwamen we wel te weten dat Valladolid een dag reizen met de trein inhield. Om 9 uur vertrekken uit Santiago voor om 17 uur in Valladolid aan te komen. Maarja, met de trein is altijd een beetje reizen hé, zolang we maar op tijd zijn voor ons vliegtuig. Dat wordt zaterdag nog spannend...
Woensdag 3 september - dag 20 - Triacastela - Melide 87 KM Toen ik opstond zag ik dat de stappers hun regenkledij aanhadden en ging ik buiten een kijkje nemen, en ja , het regende. Wanneer we vertrokken was het zo goed als opgehouden. Na 50 meter zijn we een koffie gaan drinken. Maar algauw herbegon het te regenen en heeft het bijna niet meer opgehouden. Het zou zwaar worden. En dit op de voorlaatste dag. (misschien beter zo want als je dat in het begin hebt, zakt de moed je direkt in de (natte) schoenen) Elke keer ik mijn cape wou uitgieten, water blijft er vooraan in staan, gaat ik dit over mijn linkerbeen en kwam het water zo in mijn schoen terecht. Veel valt er niet te vertellen want door het slechte weer en de cape zag je niks van de omgeving. Hopelijk is het morgen beter, maar de weersvoorspellingen zijn niet zo gunstig tot zaterdag. Op het laatste stuk tot in Melide was het zelfs levens- gevaarlijk, omdat de rit over een nationale gaat (bij gebrek aan andere mogelijkheden) en er heel veel zwaar verkeer is. Onderweg heb ik een hotel gebeld, ik was bang dat ze ons anders niet zouden binnenlaten zo vuil en nat, om een kamer te reserveren. Gelukkig maar, een lekker warm bad en bed. Hopelijk drogen onze schoenen wat tegen morgen. Het heeft heel de avond zo blijven regenen zodat we het hotel niet buiten gegaan zijn. * Nooit verwacht dat het zo kon regenen en blijven regenen in Spanje.
Maandag 1 september - dag 18 - Mansilla de las mulas - Rabanal 116 KM We stonden gisteren maar met 3 tentjes op de camping en vanmorgen zagen we dat er vannacht een vierde bijgekomen was. Er was een security agent heel de nacht op de camping wat in Frankrijk op de campings municipale niet het geval is, eens ze ontvangen hebben zijn ze weg en is er niemand meer. Na ongeveer 30 km waren we in Léon. Terug een stad die de moeite waard is. Indien we meer tijd hadden zouden we hier zeker wat langer blijven. Daar nog iets gedronken en we hadden nog 75 km voor de boeg. We zouden in de volgende stad nog is stoppen om iets te eten, Hospital de Orbigo, maar eens daar aangekomen zijn we verder door gereden. Dus in de volgende stad dan maar eten. Toen ik vroeg aan Danny hoe laat het was, was het reeds kwart voor vier. In Astorga hebben we dan een empanada (zoals een appelflap maar dan gevuld met iets hartigs, die van ons met een kaassaus en hesp) gegeten. Onderweg hadden we terug een stuk met grind, al was het iets minder erg dan gisteren. De heuvels werden terug pittiger en langer en dit reeds vanaf Léon. Van Astorga was het nog een twintigtal km in stijgende lijn, van 870M hoogte naar 1150M. Eens aangekomen in Rabanal sprak er ons direkt een Spaanse dame ons aan om in de albergue te overnachten. Gelukkig reden we nog een beetje verder ( ik had over de albergue van St James gelezen, in een mooi gerestaureerd pand) verder. Eens daar aangekomen sprak ik de hospitalero aan in het Engels en het Spaans. Hij vroeg welke nationaliteit we hadden en toen antwoorde hij dat ze geen belgen accepteerden. Mijn mond viel open van verbazing. Dit had ik nog nooit gehoord. Hij schoot in de lach en sprak ons in het vlaams aan, hij bleek uit Tienen te zijn. Er was maar 1 bed meer vrij, maar dat was geen probleem, we wilden toch in onze tent slapen, na het vorige avontuur in de albergue. Het bleek dat we niet de enige belgen waren. Na wat bijgepraat te hebben met de belgen hebben we gebruik gemaakt van de keuken en ons een omelet met ajuin en tomaat klaar te maken. Dit met een flesje wijn smaakte weer heerlijk. (voor de verandering geen kaas, salami of blikje vis) We waren een van de laatsten om te eten. Het was reeds rond 22 uur eer we de keuken opgeruimd hadden en dan naar de tent gingen. Ons dagboek nog bijgehouden. Er is veel wind. Hopelijk wordt het niet te koud.
Dinsdag 2 september - dag 19 - Rabanal - Triacastela 120 KM - Over de 2000 KM! Ik was heel vroeg wakker, van voor 5 uur. Ik had de wekker gezet op 6u15 omdat we om 8 uur de albergue moesten verlaten. Het was kwart na acht, en zijn als laatste vertrokken, maar wij moesten ook onze tent afbreken. We mochten direkt beginnen klimmen richting Cruz de Ferro. Daar staat zoals de naam zegt een ijzeren kruis op het hoogste punt waar de pelgrims een steentje, meegebracht van thuis, en dit als symbool voor je leed, pijnlijke verhalen, zwakheid of je falen achterlaten. Het was nog een tiental km klimmen tot daar. Zo vroeg op de morgen was het wel nog koud en mistig. Door het konstante klimmen waren we vlug opgewarmd. Het is indrukwekkend welke berg stenen er ligt en wat er allemaal neergelegd wordt, foto's, doodsprentjes, briefjes, bedankjes, drinkbussen, sjaaltjes, mutsen, zelfs een fietshelm. Bij de afdaling kreeg ik het terug koud aan mijn handen. (nochtans zitten er 2 paar handschoenen in de fietstas) In Molinesca konden we terug iets eten en kochten ons een appelcake die we heleamaal opaten (twas niks speciaals) Het bleef heel de tijd op en neer gaan maar toch we zakten we naar een hoogte van 500 meter. Op naar de volgende klim, en die kon tellen. De eerste 18 KM ging het licht omhoog naar een hoogte van 610m. Daarna kwam de echte klim 24 KM met pieken van 6 tot 10 % richting Cebreiro en alto de Poio op 1335 m hoogte. De afdaling ging tot 665 m, dit ging een stuk makkelijker, 12 KM bergaf. Eens in de Albergue aangekomen hebben we nog een 10 minuten op de bank gezeten op wat te bekomen van de dag. Eens alles opgeruimd was en wij gedoucht, zijn we een "menu de pelerino" gaan eten. Voor 9 euro, voorgerecht, hoofdchotel, dessert, brood en wijn of water. Het was lekker en meer dan genoeg. Totaal van 2105 KM. Ons doel komt dichter...
Vrijdag 29 augustus dag 15 - Logroño - Belorado - 91 km
Reeds 2 weken weg. Gisteren stond er naast ons op de camping een hongaarse man die de camino te voet doet en wat ik van zijn duits met hongaars gemengd verstaan heb: is dat hij juist gepensioneerd was en 25 jaar onder de grond had gewerkt en alles eens achter zich wou laten. Hij miste wel zijn kleinkindje van 1 maand waar hij direkt foto´s van toonde op zijn zakcomputer. Hij gaf ons een hele uitleg over de zakcomputer half in het hongaars waar we geen van beiden veel begrepen maar ik denk dat de man content was dat hem zijne klap had, dus... Danny heeft vannacht terug niet goed geslapen, er was veel lawaai van de vakantiegangers op de camping, die toeristen.. Om 8u30 vertrokken en zonder veel moeite uit de stad geraakt. Het was al vlug terug heel warm en alsof we de hele voormiddag bergop reden. Gelukkig zat de wind mee. Op verschillende kerktorens hebben in deze streek de ooievaars hun nest gemaakt om te overwinteren. In de namiddag was de hitte bijna niet te verdragen. Je voelde de warmte van de hete asfalt + de warme wind de hele tijd op je lichaam. Het was alsof er een haardroger op je lichaam aan het blazen was. Dat er deze etappe geen campings zijn moesten we een andere oplossing zoeken, dus toch in een privé albergue voor pelgrims, we lagen met 5 op een kamer, 3 spanjaarden. Er zijn hier verschillende nationaliteiten, jong en oud, ja zelfs 3 Belgische vrouwen. Het was hier op het eerste zicht wel proper, en je moet dit als pelgrim toch ook is beleven hè. Nu nog zien hoe het slapen meevalt, en hopen dat we zelf niet snurken of blazen. Morgen richting Burgos
OM 24 UUR VOLLE LICHT... De kamergenoten stonden in rep en roer, en wij verbaasd wat er gebeurde. bleek dat er in de kamer beestjes zaten. was dat de reden van de kriebelingen die ik voelde op mijn benen. Zij hadden in de namiddag al iets ontdekt en hadden verse hoezen over de matrassen getrokken terwijl wij van niets wisten. ik wa in alle staten en bij elk beestje dat je dood duwde moest je flink doorduwen en was er bloed bij,, ons bloed misschien wel. onder danny zijn slaapzak kwamen er direkt 3 te voorschijn, weer bloed. Aai en onze tassen stonden reeds van in de namiddag open op de grond. Na een gevecht van een kwartier wilde ik, anita, er niet meer slapen. De Duitser van de kamer ernaast werd al lastig van het licht en lawaai. Dus al onze spullen naar beneden en wanneer danny terug langs die duitser paseerde zei die. " Abe das ist nicht normaal" waarop danny in zijn duits antwoorde: "lauzen" hopelijk dacht die duitser niet dat dat op hem was. Daarna hebben we nog tot 2u30 elke tas van boven tot onderen gekontroleerd. En alle anderen sliepen maar lekker verder;. (buiten 1 meisje van op de kamer die ook naar beneden gekomen was) Bij gebrek aan een bed, hebben we we ons dan buiten elk op 2 tuinstoelen in onze slaapzak gezet. (danny direkt al in zijn fietskledij, dan was hij ook is van de eerste klaar) Het werd een zeer kort nachtje alsook door het lawaai van de feestende inwoners van het dorp. Dus slapen? neen, het was wachten op de morgen, Elk kwartier dat de kerkklok sloeg was het weer iets later, zingende dorpsbewoners, luid pratende buren als was het dag. Dan toch effkes ingedommeld, maar alles begon pijn te doen vanop die stoeltjes, je rug , je hals, je achterwerk (waar je al gans de dag opzit). En opeens begon de haan te kraaien, en een tweede die antwoorde en zo tegen elkaar op, alsof ze elkaar wilden overtreffen, de honden begonnen te blaffen, en de pelicaan te klapperen met zijn snavel. En elk kwartier die irriterende klok. Binnen werd er al frequenter naar de wc gegaan en daarna hoorden we een geluid dat we nog niet hadden gehoord, iemand snuite zijn neus. Het waren de eerste pelegrino's die opstonden, het was 5 uur en in de verte klonk nog altijd muziek van de feestende inwoners. Het enigste wat wij aan die nacht overgehouden hebben was een schitterende heldere sterrenhemel met in de verte bliksemschichten.. Tzal een zware dag worden.
Zaterdag 30 augustus dag 16 - Belorado - Castrojeriz 110 km Na de korte nacht heel vroeg vertrokken, nog geen 7 uur, het was nog donker en moesten ons licht nog opzetten. En koud. heel koud. Er reden ons verschillende auto´s voorbij met een aanhangwagen voor honden. Ik dacht dat het voor hondenwedstrijden was, maar eens we van de grote weg waren en in de open velden zagen we dat het jagers waren. We hoorden in de verte regelmatig schoten en soms ook dichtbij. Ik was er niet gerust in. Later zagen we de zon stilaan boven de heuvels opkomen en werd het een beetje warmer. Het was de eerste zonsopgang die we op onze camino zagen. We kregen het ook vlug warm door de klimmen die we voorgeschoteld kregen, maar op mijn sandaaltjes was het toch maar frisjes. Zo reden we naar Burgos, de volgende grote stad op onze weg. We konden daar dan tegen de middag zijn om daar iets te eten. We probeerden een 4 tal km te winnen door langs de nationale te gaan, masar door de vrachtwagens die ons met hoge snelheid voorbij reden en ons bijna omver blaasden hebben we na 1 km de camino van de voetgangers gevolgd. (gravel) In Burgos hebben we een tiental keren voor de rode lichten gestaan. Doordat het dan middag was hebben we daar een paella gegeten. ( en een koffie gedronken om wakker te blijven) In de namiddag lag het gras goed plat van de wind, niet echt tegen maar waar hij wel op kop zat moest je terug ferm bijtrappen. De laatste km hadden we nog een lange afdaling, maar hier zat de wind echt op kop zodat we verder moesten trappen. Na de onrustige nacht in de albergue kozen we toch voor ons tentje. (wel nog bij de aphoteek een speciale spray gekocht om alles in te spuiten) Een rustige camping, en vlug onder de wol (slaapzak) Zondag 31 augustus dag 17 - Castrojeriz - Mansilla de las mulas 129 km Danny heeft zeer goed goed geslapen, ik niet. Ik kon de slaap niet vatten, zelfs niet na de vorige korte nacht, en lag al een tijdje wakker voor ik naar het uur keek, kwart voor 7. Tijd om op te staan. Het was een koude nacht geweest. We hadden alle tijd, ook voor ons was het zondag. Met als resultaat, om 10 uur vertrokken. Voor we terug op de juiste weg zaten heb ik een beetje gesukkeld maar na Danny zijn interventie, pad van de voetgangers volgen, zaten we juist. Onze eerste stop was in Fròmista, een dertigtal km verder, waar we bij de "beste" bakker van het dorp volgens een oude man die ons de weg wees, een brood gingen kopen, kochten we tevens een groot stuk versgebakken cake die we direkt helemaal opaten. Volgens de routebeschrijving konden we het beste een stukje van de camino van de voetgangers volgen om de drukte te vermijden. We wisten niet waar we aan begonnen. Wat vermeld stond als grintweg bleek al vlug de Lesse zonder water te zijn. Een weg vol losse keien. Sommige waren groter dan een tennisbal. Je moest je ogen echt op de weg houden of je had kans om naast de weg belanden wat wel een halve meter lager was. Je stuur sprong van links naar rechts en de keien van onder je banden. Telkens wanneer je een voetganger voorbij moest, moest je acrobaten toeren uithalen om hem voorbij te gaan, want ook hij liep langs de beste kant. Tijdens de plaspauze zag ik dat we nog maar halfweg waren, en nog zo een 6 km te doen hadden. Bij overmaat van ramp begon de weg ook nog op en neer te gaan en op het laatste nog steil naar beneden waarop je best je voorrem niet gebruikte. OEF terug op het asfalt. Zonder kleerscheuren of brokken. 1 uur over 12 KM. In Sahagùn was de stop voor ons middagmaal. Het was wel reeds 16 uur, door de cake hadden we ervoor nog geen honger gehad. Terug verder, nog 40 km voor de boeg, hoe later het werd hoe minder je stappers je tegenkomt, maar die vertrekken een heel stuk vroeger dan ons. Rond 18 uur waren ze in Mansilla. Naar de camping waar we maar met 4 tentjes stonden en dan de dagelijkse routine.
* Onderweg waren ze in de velden naast de autoweg branden aan het blussen met helicopter.
vrijdag 29 augustus - dag 15 Logroño - Belorado - 91 km zaterdag 30 augustus - dag 16 - Belorado - Castrojeriz 110 km zondag 31 augustus - dag 17 - Castrojeriz - Mansilla de los mulas 129 km maandag 1 september - dag 18 - Mansilla de los mulas - Rabanal 116 km dinsdqg 2 september - dag 19 - Rabanal - Triacastela 120 km de 2000km voorbij woensdag 3 september - dag 20 Triacastela - Melide
eindelijk nog is internet - hierbij aanvulling vorige dagen - sorry voor de fouten in spanje : enkel qwerty klavier
woensdag 20 augustus - dag 6 - Vendôme - Veignè - 93 km Voor we vertrokken eerst nog in Vendôme naar den bakker geweest en gaan zoeken achter een stempel. Nog enkele fotos, wat maakte dat we laat vertrokken zijn, al waren we maar juist weg bij elke klimmetje voelden onze benen als lood aan. of je het nu geloofd of niet de wind was weer van de partij. Na 6 dagen weg van huis weet je helemaal niets meer van wat er in de wereld gebeurd, geen nieuws, geen radio, niks maar toch mis je eigelijk niks van de luxe thuis (nog niet) maar volgens danny wel iemand voor op kop te rijden en ik doe het niet ze want met deze wind is het niet meer plezant, amaai danny zijn voeten. In Chateau Renaud zijn we gestopt om eten te kopen. we gingen er ook op zoek achter een stempel maar niemand gevonden, dan maar verder zonder. We kwamen terug in een andere streek terecht, die van de wijngaarden en dit iets voor Tours, waar we ons 2 jaar geleden misreden maakten we terug dezelfde fout tussen de wijnvelden, gelukkig kwamen we terug op de juiste weg ( met een omwegje van 2 km bergop) Het was reeds na 2 uur toen we besloten om maar tussen de wijnvelden ne picknic te doen. Wat we reeds enkele keren ondervonden hebben wanneer je de weg vraagt, dat voor de inwoners de omliggende dorpen onbekend zijn. Na het eten zijn we richting Tours gereden en zijn er goed doorgekomen (wat niet altijd makkelijk is in een stad) en net buiten de stad waren er wegomleggingen en bij vraag aan iemand zijn we de verkeerde weg uitgestuurd. Gelukkig stuurde ons een behulpzame man ons op de juiste weg, we moesten wel heel stuk terug rijden. Boekje 2 begonnen!!!! Een 15 tal km verder in Veignè onze tent opgezet, het was reeds 18 uur. De eerste keer "gaan eten"
donderdag 21 augustus - dag 7 - Veignè / Nieul-L'Espoir - 119 km Vanmorgen hadden we moeite om ons bed uit te komen. De zon was direkt van de partij maar de tent heel nat van de dauw. Alles was vochtig en klam. Rond 9 uur vertrokken, na ons dagelijks bezoekje aan de bakker. We dachten eerst dat de wind minder was maar in de open vlaktes voelden we een serieuze tegenwind. Châtelleraut wa onze eerste grote stad waar we effkes de juiste weg kwijt waren, we zijn dan maar rechtreeks naar de Sint Jacobs kerk gerenden waar we goed ontvangen werden door een pastoor die ons ne mooie stempel gaf. Terug op de juiste weg hebben we gegeten langs het water. Danny heeft al enkele dagen last van zijn linkervoet en ook nu begon het door te wegen. We reden daarna lans de vallei van de Vienne, niet te vergelijken met de Dender, het ging altijd op en af. We moesten ons meerdere keren insmeren voor de zon want ze brande goed door waardoor we tevens meer dorst hadden en meer moesten stoppen. Rond Poitiers gereden om de stad te vermijden. Terug op de hoofdroute enkele km voor de camping stopten we voor brood en eens aangekomen rond 19 u bleek het geen camping te zijn maar een slaapplaats voor motorhomes. De volgende camping was 30 km verder dus besloten we toch maar onze tent op te zetten tussen de motorhomes. We hebben ons gewassen uit een emmer water van een vriendelijk vrouwtje uit de buurt die me direkt aanbood me bij haar te douchen en de wc konden we gebruiken van een Frans koppel die voor ons stonden met de motorhome. Nog iets gegeten en de klokken sloegen al 22 uur, dus tijd om te slapen.
Vrijdag 22 augustus - dag 8 - Nieul-L'Espoir - Brie 106 km Reeds 1 week weg. Vannacht wakker geworden van de regen. Hopelijk tegen 's morgens gedaan, niet dus, om 7u30 was het nog altijd aan het regenen, een goede reden om te blijven liggen. Om 8 uur stopte het min of meer en zijn we alles beginnen in te pakken. Wanneer dit gedaan was waren onze Franse buren ook op en stelden direkt voor om ons een kop koffie klaar te maken. Dat kon ik niet weigeren, de tweede vanaf we weg zijn. Afscheid genomen en om 9 uur 15 vertrokken. Wanneer we vertrokken kropen er tientallen slakken over de weg, hoe later het werd hoe meer er de overkant niet haalden. af en toe viel er nog lichte regen maar echt koud was het niet. Het was 11 uur toen we voor het eerst stopten aan een bakker voor ons ontbijt. In het begin waren de hellingen niet te zwaar maar naarmate de dag vorderde werden ze terug langer en steiler en de zon brak door.Toen we in Charroux stopten voor beleg waren we 10 min te laat, de winkel was al dicht, gelukkig hadden we nog een appelflap in reserve. Zoals gisteren reden we door velden vol zonnebloemen. Later op de dag kwam de wind weer meer opzetten en werd het moeilijker. In Brie zijn we onze inkopen gaan doen en daarna richting camping, welke helemaal afgelegen had, en er sliepen maar 2 mensen die daar vast woonden en ik voelde me toch niet helemaal op men gemak. Later zijn er toch nog andere mensen bijgekomen wat me geruststelde.
Zaterdag 23 augustus - dag 9 - Brie - Minzac 110 km Vandaag over de 1000km Om 9 uur vertrokken en de zon was direkt van de partij. In de loop van de voormiddag kwamen er meer wolken maar het was ideaal fietsweer want voor de eerste keer was er geen wind, danny vond het al direkt een stuk plezanter. We zijn langsheen de stad Angoulême gereden en naarmate we vorderden kwamen we meer en meer in een bebost gebied. Het ging wel serieus op en af. In het naar beneden fietsen was het fors bijtrappen om dan halfweg de volgende helling stil te vallen. De dorpen liggen nu wel verder uit elkaar en meestal in een dal waardoor je daarna telkens terug mag klimmen. Te laat voor een brood, en toen we langs Aubeterre-sur-Dronne reden was er een restaurant op de weg waar we dan maar iets gegeten hebben. We waren de laatste die binnen mochten, en nog enkel voor een pizza. en dit gezien het uur, al was het maar 13u30. Algauw waren we meer dan een uur kwijt. Daar we zagen dat er een Sint Jacobs kerk was wilden we daar een stempel halen. Deze lag helemaal boven op de heuvel en eens daar, niemand te vinden, siesta... Weeral 20 min kwijt en nen dikke bergop voor niks. Daarna zijn we van de route geraakt, waardoor we zelf maar richting Pizou gereden zijn, de camping lag daar een 7 tal km vanaf. Onderweg kwamen we meerdere auto's tegen van de belgische firma Denijs en toen bleek dat een deel van de arbeiders op de camping logeerden in caravans, we mochten direkt de gsm opladen, een wasrek werd klaar gezet en een tas koffie gemaakt. Het was is tof om vlamingen tegen te komen. we waren terug de enigste tent op de camping.
Zondag 24 augustus - dag 10 - Minzac - Pissos 127 km Vanmorgen was de tent goed nat door de dauw en er was wat mist. Reeds een 10 tal km verder kwañen we tussen de wijnvelden. We naderden Saint Emilion. We zagen verschillende bekende wijnnamen verschijnen, chateau Plaisance, Puisseguin, St. Emilion... Net voor St. Emilion zijn we gestopt voor ons een flesje te kopen voor vanavond. De streek is niet te vergelijken met de dorpjes waar we reeds voorbij reden, maar je ziet dat het hier om welstellende inwoners gaat. Hoe dichter bij de Landes hoe minder zwaar de hellingen. In Cadillac was er net een meeting met oude Cadillac wagens. Later kwamen we dan in de Landes en de wind kwam terug wat opzetten. Na 90 km voelde danny een appelflauwte waardoor we even stopten om iets te drinken, en daarna richting camping, langs de lange eentonige rechte banen. In Pissos aangekomen was er nog een bakker open waar we ons trakteerden op een taartje. Vlug de natte tent opgezet, ons gewassen en gegeten tot 21 uur en natuurlijk onze St Emilion leeggedronken, en al was de wind reeds gevallen, waren wij in de wind...
Maandag 25 augustus - dag 11 - Pissos - Peyrehorade 128 km Wanneer we wakker werden was het aan het regenen. We maakten van de gelegenheid gebruik om wat later op te staan. Toen alles opgeruimd was stopte het met regenen. In de bakker waar we gisteren een lekker taartje aten hebben we 4 koeken gekocht maar het waren "oubakken".Uiteindelijk zijn we rond kwart voor tien vertrokken en begonnen we terug aan de km lange rechte wegen tussen de naaldbomen met af en toe een maisveld als afwisseling. De dorpen lagen nu een tiental km van elkaar verwijderd wat maakte dat de km lang duurden. Eens in Dax moesten we ons terug aanpassen aan de drukte, stempel gaan halen en we maakten ons uit de voeten. Vanaf daar was het terug gedaan met de vlakke wegen. In Peyrehorade op de camping was er tevens een Nederlands koppel die een jaar op fietsreis waren en ook langs Santiago gingen, Terug zitten eten tot wanneer het donker was.
Dinsdag 26 augustus - dag 12 - Peyrehorade - St Jean Pied de Port 71 km We zijn maar rond 9u30 vertrokken omdat we wisten dat we toch een korte rit gingen maken, we waren nog maar net weg en de streek veranderde reeds. We dachten dat we de Pyreneen reeds zagen, of waren het de wolken? Het verkeer werd drukker, en het werd duidelijker dat de Pyreneen eraan kwamen, voelden dit tevens in onze benen. We kwamen meer en meer pelgrims (hoewel we ervoor nog niet veel gezien hadden) alsof we allen naar het zelfde punt gingen. Eens in St Jean is het een overompeling van de pelgrims, een drukte van jewelste, maar zeker een bezoekje waart. We hebben de was gedaan bij de "acceuil du pélerin" en er was tevens een droogkast, terwijl de was in de droogkast zat, zijn we in een restaurant gaan eten, een steak op zijn Frans, soepvlees. Daarna de was gaan ophalen en dodo...dachten we, de was was nog altijd niet droog, dus zijn we nog naar een waserette geweest om verder te drogen, wat maakte dat we maar rond 22u30 aan de tent waren. Morgen is het een zware dag, over de Pyreneen.
Woensdag 27 augustus - dag 13 - St Jean Pied de Port - Pamplona 79 km Eens we vertrokken waren en rond de 10 km zaten begonnen we aan de klim over de Pyreneen. Het eerste stuk was steil maar we hadden dan nog kracht in onze benen. Toch was ik blij toen we de 16 km naderden. (zolang duurde de klim) We voelden duidelijk dat we in Spanje zaten. Vanuit Roncevalles hadden we een schitterend zicht over de bergen. De stukken die we in de zon reden waren heel warm maar we hadden gelukkig stukken beschutting door de bomen. In de namiddag reden we in de volle zon. Er kwamen nog een aantal pittige klimmen en door ons zweet trokken we de vliegen en dazen aan alsof het nog niet moeilijk genoeg was moest je tijdens het klimmen de vliegen wegmeppen. We twijfelden nog om rond Pamplona te rijden maar door de weinige slaapgelegenheden besloten we toch maar door de stad te gaan. En we hebben het ons niet beklaagd. Eerst hadden we een beetje een onveilig gevoel maar eens in de binnenstad moesten we toegeven dat ze de moeite loont.Wat ons opvalt is dat Spanje leeft. Wat betreft ons hotel hadden we wel wat voor, onze fietsen moesten mee naar de 2 de verdieping en onze al onze tassen naar de derde en dit alles langs de trap, Amaai onze benen! Nadat we gewassen waren gingen we iets eten, we konden niet beslissen door de vele restaurants en tapas bars, dan maar in een restaurant met een heel mooi interieur en waar er een aanbeveling van de routard- gids omhoog hing. Op de kaart zagen we ook dat Ernest Hemingway hier nog gegeten heef en dit vermeldein zijn boek, La Fiesta. (restaurant Iruna) Als aperitief namen we een liter Sangria en hadden nog maar net eten besteld en ze stonden daar al met het voorgerecht. Alles volgde in een sneltempo, zodat we na het dessert nog altijd Sangria dronken.
Donderdag 28 augustus - dag 14 - Pamplona - Logroño 105 km We waren eens vroeg weg, 8u30. We waren neit alleen, stappers, fietsers. We werden direkt getrakteerd op enkele klimmen, we zijn Pamplona echt uitgeklommen en waren van 's morgens vroeg reeds blij wanneer er een wolk voor de zon kwam, en later op de dag begon de hitte zwaar door te wegen. Aan elk drankautomaat kochten we direkt enkele blikjes een een grote fles water of zou het toch de sangria van gisteren zijn die onze mond plakkerig maakte? Wat ons verbaasde was dat we op de rest van de weg bijna geen fietsers meer zagen en in de namiddag minder stappers, waarschijnlijk door de warmte,. We kwamen langs Los Arcos en zijn even een kijkje gaan nemen in de albergue die door belgen wordt opengehouden. Het was nog maar 3 uur en dat vonden we nog wat te vroeg om te stoppen. Er kwamen nog enkele serieuze klimmen in, wat zwaar door begon te wegen zo op het einde van de dag en bij die warmte. Rond 17 uur waren we op de camping, de tent opzetten en het zweet liep terug van ons af. Een verkikkende douche en de dagelijkse was en we voelden ons terug beter,
Vrijdag 5 september - dag 22 Santiago 
Donderdag 4 september - dag 21 - Melide - Santiago - 72 KM 
Woensdag 3 september - dag 20 - Triacastela - Melide 87 KM 
Maandag 1 september - dag 18 - Mansilla de las mulas - Rabanal 116 KM
Woensdag 3 september - dag 20 - Triacatela - Melide - 87 KM 
