Hallo,

Het is een tijdje geleden, met mijn gezondheid gaat het niet zo best. De pijn begint mijn leven te beheersen hoe hard ik er ook tegen vecht. Na iedere dag taak dat ik uitvoer moet ik gaan liggen van de pijn…het kan niet zo verder ik moet weer in behandeling maar de laatste dr. bezoeken was ik zo beu dat ik een rustpauze heb ingelast. Ik was naar het UZ van Gent gegaan daar stuurden ze me van de muur naar het kastje …ik was het zo beu iedere keer weer naar een andere dr. gestuurd te worden, daar binnen te komen betalen en ik was niks verder geholpen. Er was daar één dr. bij die zei met alles wat ik had dat het te moeilijk was om te behandelen en dat ze soms ook moesten toegeven dat ze me niet konden helpen. Ze gaf me voor raad naar het pijnkliniek te gaan om medicatie uit te proberen dat nog niet op de markt was. Ik had zo slechte ervaring gehad in het pijnkliniek met mijn arbeidongeval dat ik daar voor paste. Dus ik ben dan maar gestopt met alle behandelingen ik neem wel verder mijn medicatie…nu helpt deze blijkbaar niet meer. De eerste stap dat ik nu wil zetten is die vijzen uit mijn rug laten verwijderen in alle hoop dat het daar door betert….je kan nooit weten. Als het dan nog niet beter is ga ik naar het pijnkliniek maar niet in het UZ maar naar Maria middelares….ik ben bij de pijnarts geweest van mijn neurostimulator maar die doet alleen nog behandelingen in eeklo zijn visie is nog een stimulator bij bijplaatsen…ik wil wel eerst nog een tweede opinie. Uit alle onderzoeken is er uit gekomen dat ik naast Lupus, Sudeck aan mijn linker bovenste lidmaat, Discopathie ook CVS en Fibromyalgie heb bij gekregen.

Ik sta momenteel op morfine en probeer zo weinig mogelijk pijnstilling bij te nemen …maar dat lukt niet altijd. Met de auto rijden lukt niet meer van de pijn dus ik word meer en meer geïsoleerd gelukkig heb ik mijn dieren waar ik kan met bezig zijn….mijn moeder zegt steeds je werkt te veel maar je kan toch niet de hele dag zitten niksen. Ik doe nog geen kwart van vroeger en ik wil me niet stilhouden…ik ben bang dat ik dan niks meer ga kunnen. De huisarts weet ook niet wat te doen, hij weet dat ik zoveel mogelijk probeer te werken maar dat zien die dr. natuurlijk niet in de klinieken…Ik hoop dat ik uit die vicieuze cirkel geraak want het begint zwaar te wegen. Ik hou er nu nog de moed in maar er moet iets veranderen het is niet meer leefbaar… Vroeger ging Eric nooit mee naar de dr. ik ging steeds alleen en nu is hij natuurlijk geschrokken als hij hoorde wat ik allemaal had …ik kon het niet meer wegsteken doordat ik moet gaan liggen. Gelukkig begrijpt hij me, soms zegt hij wel moet je weer zoveel doen daarna moet je het bekopen…maar wat gedaan is… is gedaan en wat is veel!!

Knufs Anita