Voor de laatste keer nog eens een bericht, deze keer weer uit België. Ik ben ondertussen al weer zon twee weekjes in België en ik moet zeggen dat ik Marokko toch harder mis dan ik gedacht had. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik niet blij ben dat ik iedereen weer terug heb gezien na die vier maanden, maar nog wat langer blijven was niet zo heel erg geweest. Iedereen heeft nu volop examens maar ik heb al vakantie Dus ja, ik verveel me hier wel wat.
Mijn laatste week in Marokko heb ik vooral gestudeerd voor de examens, hoewel er eigenlijk niet al te veel te studeren viel. We hadden maar vier examens die we dan nog eens na twee dagen allemaal al achter de rug hadden. De volgende dag wisten we onze resultaten al, natuurlijk allemaal geslaagd. Dat hadden we wel verwacht gezien we maar met zijn drieën in de les zaten en de docent-student verhouding soms wel wat ver te zoeken was. Maar goed, ik ben natuurlijk blij dat ik voor alle vakken een cijfer tussen de 8 en de 10 op 10 heb. De rest van de week heb ik nog enkele cadeautjes gekocht en wat geprofiteerd van het goede weer. De laatste avond, vrijdagavond zijn we met Zineb naar het Mawazine-festival geweest. Dat festival was al een hele week bezig op verschillende plaatsen in de stad maar door examens waren we er nog niet heen kunnen gaan. Wel jammer want er stonden grote namen tussen zoals Nancy Ajram, Ziggy Marley, Fadel Chaker en Whitney Houston. Eerst zijn we naar Riham Abdelhakim geweest, een Egyptische zangeres die vooral liedjes van Um Khaltoum zingt. Daarna was het de bedoeling dat we naar een andere plaats gingen waar er heel de avond DJs zouden draaien maar eens daar aangekomen, hadden we al snel zin om weer te vertrekken. Zoals verwacht was er natuurlijk veel jeugd aanwezig maar die was voor 95% mannelijk en onder invloed van alcohol. De DJ die op dat moment op het podium stond, een Belgische trouwens, was ook niet zo geweldig dus dan zijn we maar weer naar huis gegaan.. Mijn laatste avond eindigde dus wat in mineur, maar ik moest de volgende dag toch op tijd opstaan dus zo erg was het nu ook weer niet. Afscheid nemen van het gastgezin was even moeilijk als afscheid nemen van iedereen vier maanden geleden. Vier maanden leek in het begin een eeuwigheid maar het is echt voorbij gevlogen. Ik heb er echt geen spijt van dat ik er na lang twijfelen toch voor heb gekozen om naar Marokko te vertrekken: ik heb er vele nieuwe vrienden en zelfs ook een tweede familie bij!
Nog snel eens een berichtje uit Marokko. Door het vele schoolwerk en de uitstapjes de laatste weken, heb ik niet meer echt iets van me laten horen. Ik heb nog de nodige aanpassingen gedaan aan mijn paper en hem dan uiteindelijk (op tijd!) ingeleverd. Om me dan even te ontspannen na dat vele werken, ben ik samen met Rajae, een meisje dat hier stage doet, naar Tanger geweest. Daar hebben we bij haar nichtjes gelogeerd en de volgende dag hebben we wat rondgewandeld in de stad. Ik waande me soms even aan de Spaanse costas. Mijn medestudenten uit België die in Tanger studeren hebben we natuurlijk ook even gezien, al was het ook echt maar heel even want we hadden echt een drukke dag. Na dat weekendje Tanger zijn vrijwel meteen mijn ouders in Marokko aangekomen en samen zijn we wat gaan rondreizen. Eerst zijn we met de trein naar Marrakech gegaan. Ik had al van veel mensen gehoord dat het een hele mooie stad was, maar wat mij betreft, sloeg het toch een beetje tegen. Echt heel toeristisch, waardoor de winkeliers vaak ook wat opdringerig waren en ons natuurlijk ook veel te veel wilden doen betalen. Gelukkig was ik er om in het Marokkaans af te dingen, dat hielp vaak wel om wat meer van de prijs af te krijgen. De eerste foto is een foto van de minaret van de Koutoubia-moskee, één van de bekendste bezienswaardigheden in Marrakech. De minaret lijkt trouwens heel sterk op de Hassantoren in Rabat. Na een lange treinreis naar Rabat, hebben ik ze dan snel de hoofdstad, mijn thuisstad laten zien, die hen meteen meer beviel dan Marrakech. De dagen daarop zijn we met de auto richting Fes, Meknes, Moulay Idriss en Vollubilis gereden. Dat klinkt nogal veel maar die twee laatste hebben we bijna op een halve dag kunnen doen. Met Marrakech, Fes, Meknes en Rabat hebben we dus de Koninklijke steden aangedaan. Moulay Idriss is een heel belangrijk bedevaartsoord in Marokko, waar de belangrijkste bezienswaardigheid, het mausoleum van Moulay Idriss, enkel voor moslims toegankelijk was waardoor we dus enkel de buitenkant hebben kunnen zien. Vollubilis is een hele oude Romeinse stad waarvan er nog heel veel overblijfselen zijn. Vooral mozaïeken zijn er goed bewaard gebleven (foto 2), sommigen zijn zelfs nog volledig intact! Dat weekje bezoek vloog weeral voorbij en ik moest dus eindelijk eens beginnen studeren voor de examens. Hoewel ik maar vier examens heb (in België had ik er vorig jaar veertien!), begint de stress toch wel op te komen. Ik heb alleen maar maandag en dinsdag examens dus eigenlijk is het voorbij voor ik het door heb. En nog maar een weekje en ik ben al weer thuis, het is echt voorbijgevlogen!
Afgelopen week is er niet echt heel veel gebeurd, daarom ook nu pas een nieuw berichtje. Een van de laatste avonden dat Olly en Louisa hier wren, hebben we een triviant-avond gehouden, een quiz dus op zn Vlaams. Er waren nog enkele mensen van de ambassade en ook Choumissa, onze docente Marokkaans, en de directeur en zijn vrouw waren ook aanwezig. We hadden ons in vier groepjes verdeeld, ik zat bij Louisa en Liane (foto 1). We hebben ons uiterste best gedaan maar de vele voetbal- en aardrijkskundevragen hebben ons uiteindelijk de das omgedaan. We waren toch knap tweede. Het spijtige was dan weer dat enkel de eerste en de vierde een prijs kreeg dus hadden wij weer pech. Maar het was toch een hele leuke avond en een goede afsluiter van het verblijf van Olly en Louisa. We zijn dan ook nog gezellig met zijn allen gaan eten om afscheid te nemen van hen (foto 2). Ik moet zeggen dat het nu toch echt wel rustig is zonder hen op het instituut. Vorige week is het ook heel de week slecht weer geweest dus ons humeur was ook niet al te best. Het had zelfs zo hard geregend dat ik keihard van de trap gegleden ben buiten zodat ik nu (meer dan een week later!) nog steeds met een grote blauwe plek op mijn kuit rondloop! En dat is wel jammer aangezien het dit weekend zon dertig graden was. Ik werd dus constant op straat aangekeken, dat gebeurt anders ook wel, maar deze keer werd er meer met een bezorgde blik gekeken. Verder heb ik van de vrije momenten geprofiteerd om nog wat verder te werken voor mijn bachelorpaper en ik kan eindelijk zeggen dat hij zo goed als af is. Nog enkel de wat kleine details en ik ben klaar! Ik heb dat dit weekend ook meteen gemerkt, ik had gewoon een beetje tijd om me eens met een boek in de zon te zetten. Deze week hebben we enkel maandag en dinsdag les, woensdag is het Koninginnedag en één en twee mei hebben we ook vrij. De week daarop hebben we ook nog vakantie dus dan hebben we genoeg tijd om ons al wat voor te bereiden op de examens, die er jammer genoeg ook stilaan aankomen, maar natuurlijk ook tijd om ons nog eens goed te ontspannen!
Vorige week ben ik weer even naar België gegaan. Het was natuurlijk leuk om iedereen terug te zien en om eventjes weer lekker Belgisch te eten. Na een bezoekje op school en een partijtje bowlen (weeral!) heb ik vooral wat uitgerust en genoten van de tijd dat ik even thuis was. En natuurlijk het nodige werk voor mijn paper gedaan want in Rabat heb ik dat steeds een beetje uit moeten stellen. Tegen het einde van de week was ik het opnieuw zo gewoon thuis dat ik het weer moeilijk had te vertrekken. Bij het gastgezin werd ik opnieuw warm ontvangen. Ze hebben sinds vorige week een nieuw hondje, een hele kleine puppy, een kruising tussen een rottweiler en een dobberman. Ben ik blij dat ik hier nog maar zes weken zit en er dus niet meer ben wanneer dat hondje groot geworden is! Voor deze week staat er niet zo heel veel op het programma. Dit weekend vertrekken Olly en Louisa weer naar Nederland dus waarschijnlijk gaan we nog een laatste avondje met zijn allen op stap!
Dit weekend zijn we voor de eerste keer in twee maanden uitgeweest. Eerst wilde Zineb ons meenemen naar een feestje in een winkelcentrum maar uiteindelijk zijn we naar een club gegaan in een van de betere buurten van Rabat. Je zag er ook alleen maar de rijkere mensen die zich dan ook vaak minder hard aan de regels van hun geloof houden. Alcohol werd er overvloedig gedronken en meisjes stonden bijna halfnaakt op een podium te dansen. Enkelen onder ons konden het niet laten en hebben een hele fles wodka besteld, die ze dan ook met zn drieën hebben leeggedronken. Dat leidde op het einde tot nogal wat onprettige situaties waardoor de avond ook een beetje in mineur eindigde. De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan om weer te gaan joggen. Degenen die de avond ervoor alcohol hadden gedronken, hadden er nu wel wat spijt van! Verder hebben we nog wat voor school gewerkt en dan kon de lange lesweek weer beginnen. Dinsdag zijn we weer gaan bowlen, deze keer echt met zijn allen, zelfs Mohammed is meegegaan. Deze keer jammer genoeg niet gewonnen maar ik had echt pech. Elke keer bleven er één of twee kegels staan. Voor de rest is er niet veel gebeurd hier, ik ben volop aan het aftellen naar zaterdag, dan kom ik een weekje terug naar België!
Terwijl jullie nu allemaal paasvakantie hebben, zit ik weer op school. Donderdag en vrijdag was het feest van de geboorte van de profeet. Heel Marokko had vrijaf, behalve wij natuurlijk. We hebben alleen maar paasmaandag vrijaf gehad,maar we hebben wat kunnen regelen zodat we vrijdag ook vrij hadden. Dus we zijn met zijn allen (Louisa, Olly, Jacqueline, Liane, Mohammed, Farid, Asma en ik) met de auto naar het noorden gegaan. We hadden twee autos gehuurd en zijn om 6 uur s ochtends vertrokken. Tegen elf uur waren we dan in Chefchaouen, een stad in het Rif-gebergte. We hadden net pech dat het vakantie was in Spanje want het leek nu eerder een Spaanse dan een Marokkaanse stad. Bijna alle hotels zaten vol, overal zagen we Spaanse toeristen en we werden altijd in het Spaans aangesproken. Het is een klein stadje met een hele mooie medina. Allemaal blauw-witte huisjes (foto 1) en heel smalle steegjes. Nadat we wat in de stad hadden rondgeslenterd, zijn we wat in de natuur gaan wandelen. We zijn een berg opgewandeld tot aan de ruïnes van een moskee, waar we een heel mooi zicht op de stad hadden. (foto 2) Toen we de berg opgingen, was het heel donker en bewolkt. We dachten dat het ging regenen, maar toen we boven waren, was de lucht weer bijna helder. Zo snel kan het hier blijkbaar veranderen. De dag erna zijn we weer vroeg vertrokken, richting Al Hoceima. We zijn heel lang onderweg geweest, het was nogal een bochtige weg en hoog in de bergen. Op een gegeven moment werd het echt heel mistig. We konden alleen nog maar de witte lijn op de weg zien, voor de rest echt niets! Na die mist kregen we dan weer een heel bergachtig landschap te zien en op een gegeven moment reden we echt tussen de weien met kifplanten (zoiets als hasj) door. Af en toe stonden er kleine kinderen langs de kant van de weg die dan met twee vingers een gebaar maakten om duidelijk te maken dat ze kif verkochten. Na een lange bochtige weg zijn we uiteindelijk in Al Hoceima aangekomen. Al Hoceima ligt helemaal in het noorden aan de zee en is eigenlijk een stadje dat gebouwd is door migranten, vooral uit Nederland. Er wordt wel eens gelachen dat het Nederlands er de derde taal is na het Marokkaans en het Spaans, maar eigenlijk is het wel zo. Er stonden ook veel huizen leeg van mensen die nu in Nederland zijn en in de zomervakantie weer naar Marokko komen. We hebben er wat op het strand gezeten (foto 3), sommigen van ons wilden graag zwemmen maar daarvoor was het water nog net iets te koud. Zondag zijn we in een natuurpark in de buurt gaan wandelen. De natuur was er echt heel mooi, het pad liep over de bergen en langs de zee. Het was wel jammer dat er veel wind was want het was soms nogal een beetje eng en ook wel zwaar. De weg liep tot aan een eiland dat in Spaans bezit is (foto 4). Later op de dag hebben we nog twee eilandjes gezien waar gewoon van de ene op de andere dag een Spaanse vlag werd geplaatst. Wij vonden dat al niet kunnen maar bij de Marokkanen onder ons riep dat echt wel wat boosheid op. Marokkaans grondgebied wordt zomaar door Spanje ingenomen terwijl sommige eilandjes nog geen tien vierkante meter groot zijn. Op dat vlak hebben we ook wel gemerkt dat er bij de Berbers (waaronder Farid) veel frustraties bestaan over de bezetting van hun grondgebied, zowel door de Spanjaarden en de Fransen als door de Arabieren. Ze voelen zich verdrongen en onderdrukt door iedereen, wat we nu ergens wel begrijpen. Farid is geboren in een dorp in de buurt van Al Hoceima en de laatste dag waren we ook uitgenodigd om bij zijn ouders thuis te ontbijten. Zijn ouders waren in Nederland maar zijn zus had echt een heel uitgebreid ontbijt voor ons klaargemaakt. Daarna heeft hij ons nog de vele huizen en gronden met olijfbomen laten zien die bezit zijn van zijn familie. Wat ook typisch is, is dat in kleinere dorpen de hele familie bij elkaar in de straat woont. Naast het huis van Farid zijn vader, ligt een stuk grond van zijn broer, daarnaast het huis van een andere broer, en daarnaast weer het huis van nog een andere boer. En om de hoek wonen dan weer zijn tante en daarnaast haar schoonzus! Op de terugweg naar huis hebben we nog maar eens ondervonden hoe hard de Marokkaanse rijstijl verschilt met de Belgische. Farid en Mohammed waren de chauffeurs maar het grote verschil was dat Farid gewoon is hier in Marokko te rijden en Mohammed niet. Wij zaten (soms wel jammer genoeg) bij Farid in de auto en volgens hem geldt er in het Marokkaans verkeer maar één regel: je moet je niet aan de regels houden!
Dit weekend hebben we een totaal andere kant van Rabat gezien. Zaterdag hebben we eerst met zijn vieren wat op ons dakterras gestudeerd. Zineb en Nazha van ons gastgezin zijn ons wat komen helpen met onze Arabische taken, maar echt veel hebben we niet gewerkt. We hebben wat genoten van de zon en de lekkere Belgische chocolade die Luc had meegebracht. s Avonds zijn we met Farid, die zit aan het onthaal op onze school, gaan bowlen. De bowling was in een groot winkelcentrum in de rijkere wijk van Rabat, waar je meer westerse winkels hebt, ook een sushibar en een Quick. Bowlen was wel tof, het tweede spelletje heb ik zelfs gewonnen! Het was wel eens leuk om in het weekend s avonds iets te doen, met mannelijk gezelschap kon het eindelijk eens. De dag erop zijn we vroeg opgestaan om te gaan joggen., mijn eerste sportieve activiteit hier in Marokko. Ik dacht dat we zouden opvallen aangezien ik hier nog bijna niemand heb zien sporten, maar toen we in het Hilton-park aankwamen, schrokken we wel even. Het is een heel groot park naast het Hilton, waar je op zondagochtend blijkbaar heel sportief Marokko kan vinden. Vrouwen met een hoofddoek en daar een baseballpetje over, kleine kindjes die met hun mamas of papas meelopen, oudere mannen die in groep snelwandelen, je komt er echt alles tegen. Maar er werd niet alleen gelopen, er werd ook aan gevechtsporten gedaan, er werd gevoetbald, in grote groep gedanst,.. Ik heb uiteindelijk een tour van bijna 2,5 km gedaan, wat ik wel knap vond van mezelf aangezien ik al anderhalve maand niets meer aan sport had gedaan. Bovendien was het in de voormiddag ook al eens lekker warm (zon 25 graden). Wat beweging heeft ons wel goed gedaan, we gaan binnenkort zeker terug.
Vorige week zijn we op een avond ook nog naar de cinema geweest. Er zijn hier enkele bioscopen in de stad maar ze draaien blijkbaar allemaal maar één film. We hebben er dus maar één uitgekozen en het was wel een leuke film, Deux femmes sur la route. Een echte Marokkaanse film en dus geen typische, voorspelbare Amerikaanse. Het was dus wel Marokkaans gesproken maar gelukkig met Franse ondertitels. Het geluid stond echt heel hard voor een zaal waar nog geen dertig man in zat, maar na een tijdje merkten we het al niet meer. We wilden dit weekend naar een andere bioscoop gaan maar blijkbaar zijn niet alle bioscopen hier even goed als de ene waar we naartoe zijn geweest. Er kunnen soms nogal wat dingen gebeuren die normaal gezien niet in een bioscoopzaal gebeuren Tot binnenkort!
Afgelopen week heb ik niet zo veel anders gedaan dan voor school gewerkt dus dit bericht zal wat korter zijn dan normaal. Vorige week heb ik nog enkele dagen alleen bij het gastgezin gezeten omdat Jacqueline en Olly verder richting zuiden zijn getrokken. Ze hebben nog veel gezien maar altijd heel snel dus ergens vind ik het niet zo erg dat ik thuis ben gebleven. Maandag zijn we gewoon weer met de lessen begonnen, we hadden meteen weer veel werk. Om nog even terug te komen op mijn vorige bericht, er was dus geen verjaardagsfeest voor Zineb. Verjaardagsfeestjes houden ze hier alleen maar voor kinderen en dus niet meer voor twintigjarige meisjes. Wel jammer! Vandaag zijn we voor de les Capita Selecta naar de Nederlandse ambassade geweest. Na enkele veiligheidscontroles (voorlopig nog niet strenger geworden ter voorbereiding op het verschijnen van de film van Geert Wilders) werden we in de vergaderzaal ontvangen en we kregen een uitleg over o.a. de werking van de ambassade. Heel interessant, er is ook een mogelijkheid om stages te doen. Alleen jammer dat het de Nederlandse Ambassade was en niet de Belgische, want voor mij zijn er daar dus niet zo veel mogelijkheden om bijvoorbeeld een stage of onderzoek te doen. We hebben gisterenavond een logeerpartijtje gehouden, Olly is bij ons blijven slapen en we hebben een hele avond Gooische vrouwen gekeken, met chips en chocolade natuurlijk! Normaal gezien zou Olly ook gaan buikdansen met Zineb maar dat is niet doorgegaan. Morgen hebben ze weer afgesproken, Jacqueline en ik zijn gevraagd om ook mee te gaan maar we gaan misschien mee om te kijken. Zolang we maar niet zelf mee moeten doen!
Nadat ik weer afscheid had genomen van Luc, ben ik om mijn gedachten te verzetten met Olly en Jacqueline richting zuiden getrokken. Na een busreis van ongeveer acht uur zijn we dan uiteindelijk in Essaouira aangekomen. Dat is een vissersstadje, bekend om haar mooie zee en hoge golven. Goed om te surfen dus. We waren dus pas rond tien uur s avonds daar en aangezien dat voor drie meisjes niet echt meer een uur is om rustig over straat te lopen, hebben we maar snel een taxi genomen. Omdat we westers zijn, probeerde de taxichauffeur ons meteen ook weer af te zetten: hij vroeg 30 dirham voor een afstand van nog geen twee kilometer. Das ongeveer 3 euro, terwijl de normale prijs nog geen 10 dirham (1 euro) zou zijn! Na lang gediscussieer hebben we hem maar 20 dirham gegeven, dus nog redelijk afgezet maar we wilden graag een hotel zoeken. We hadden zomaar een hotel uit de Lonely Planet geplukt en zijn op goed geluk daarheen gegaan. Gelukkig was er nog juist één kamer vrij. Het was blijkbaar een riad, een beter hotel dus, en de mensen waren heel vriendelijk. We hebben nog wat te eten gekregen en ook een glaasje muntthee mocht niet ontbreken. De volgende dag hebben we gewoon wat rondgewandeld in de stad, eerst in de medina, waar er heel veel huisjes met felblauwe deuren zijn, daarna langs de zee en in de haven. Het is een echte vissershaven en het was mooi om te zien hoe de vissers hun verse vangst meteen probeerden te verkopen, vlak naast de boot. s Middags hebben we onze eigen verse vis uitgekozen en die werd dan meteen gebakken. Het nadeel van zon vissersstad is dat je nog meer van de ene in de andere geur terechtkomt. Bij de afwisseling van verse kruidengeuren, uitlaatgassen en urinegeur die je in Rabat en Casablanca bijvoorbeeld meteen gewaar wordt, krijg je er hier nog een visgeur bij, van verse tot rotte vis. Klein minpunt dus maar voor de rest was het een gezellige stad. Heel leuk was ook dat er nog veel paarden met koetsen door de stad reden, als alternatief voor de taxi. We dachten eerst dat dat wel voor de toeristen gedaan was maar later bleek dat eigenlijk bijna alleen de inwoners van Essaouira er gebruik van maken. Tegen de avond zijn we nog even uit gaan rusten op het dakterras van ons hotel. Terwijl we rustig zaten te kletsen kwam er ineens van onder mijn stoel een schildpad tevoorschijn. We hadden geen idee waar die vandaan kwam maar hij was bijna even snel weer weg als hij tevoorschijn kwam. De volgende dag zijn Olly en Jacqueline vroeg richting Agadir vertrokken, terwijl ikzelf alleen weer de bus naar Rabat heb genomen. Ik heb jammer genoeg nog veel werk voor mijn bachelorpaper in België dus heb ik maar beslist van die enkele dagen vakantie nog gebruik te maken om er wat aan te werken.Ik vind het echt jammer dat ik niet meekon want ze zijn nog een heel stukje naar het zuiden getrokken om daar nog enkele leuke steden te bezoeken. Bovendien is de natuur er nu heel mooi, alles staat in bloei. Maarja, ik zit ondertussen weer braaf in Rabat elke dag op school. Maar ik zal me hier ook wel amuseren, vandaag is Zineb, het meisje van ons gastgezin, jarig en ik hoop dat het vanavond feest is!
Ik heb sinds kort ook facebook zodat jullie op die manier meer fotos kunnen zien.
Na een maand heb ik Luc eindelijk weer gezien. We hebben samen heel Rabat verkend en alle belangrijke dingen bezocht. Het mausoleum van Mohammed V, de Hassantoren, Chellah,... eigenlijk alles wat ik hier in Rabat al had gedaan. Luc heeft ook kennisgemaakt met de Nederlandse meisjes, de docenten, de directeur,... het viel allemaal goed mee. We hebben ook enkele keren door de medina gewandeld, waar hij een mooie leren tas heeft gekocht. Ook hebben we eventjes op het strand gezeten, genieten van de zon. Vandaag zijn we ook nog een halve dag naar Sale geweest. Dat is een stad die dicht bij Rabat ligt, de steden worden gescheiden door een grote rivier die in de Atlantische Oceaan uitmondt. Sale is wel conservatiever dan Rabat, we werden ook vaker nagekeken en soms mochten we zelfs geen foto's nemen. Morgen vertrekt hij jammer genoeg weer, het was veel te kort maar nu begin ik al weer af te tellen naar 5 april, dan kom ik een weekje naar huis!
