doe dit niet met de orginele maar maak eerst een copie
Zelfbeheersing
Er was eens een jongen met weinig zelfbeheersing. Zijn vader gaf hem een zak spijkers en zei tegen hem dat elke keer dat hij zijn zelfbeheersing verloor, hij een spijker in de achterkant van de schutting moest slaan. De eerste dag sloeg de jongen 37 spijkers in de schutting. Over de volgende paar weken, toen hij leerde om zijn kwaadheid onder controle te krijgen, werd het aantal spijkers wat hij in de schutting sloeg geleidelijk minder. Hij zag dat het makkelijker was om de zelfbeheersing dan al die spijkers in de schutting te slaan.
Uiteindelijk,kwam de dag dat de jongen zijn zelfbeheersing niet meer verloor. Hij vertelde dit en zijn vader stelde voor dat de jongen nu voor elke dag dat hij zijn zelfbeheersing behield hij een spijker uit de schutting haalde. De dagen gingen voorbij en de jongen was eindelijk zover dat hij zijn vader kon vertellen dat alle spijkers waren verdwenen. De vader nam zijn zoon bij de hand en liep met hem naar de schutting. Hij zei;Je hebt het goed gedaan,mijn zoon, maar kijk nu eens naar al die gaten in de schutting. De schutting zal nooit meer hetzelfde zijn. Als je dingen zegt in woede, dan laten ze een litteken achter net als deze gaten. Je kunt iemand met een mes steken en het mes er weer uit trekken. Het maakt niet uit hoe vaak je zegt dat het je spijt, de wond zal er blijven. Een verbale wond is even erg als een fysieke wond. Vrienden zijn een kostbaar juweel. Ze laten je lachen en moedigen je aan om je taak te volbrengen. Ze lenen je hun oor, en ze geven woorden van lof en zullen altijd hun hart voor je open stellen. Vergeef me asjeblieft als ik ooit een gat in je schutting hebt achter gelaten
Im gonna live my life Like every days the last Without a simple good bye It all goes by so fast
~ * ~ * ~ * ~~ * ~ * ~ * ~
And now that youre gone I cant cry hard enough No, I cant cry hard enough For you to hear me now
~ * ~ * ~ * ~~ * ~ * ~ * ~
Gonna open my eyes And see for the first time Ive let go of you like A child letting go of his kite
~ * ~ * ~ * ~~ * ~ * ~ * ~
There it goes, up in the sky There it goes, beyond the clouds For no reason why I cant cry hard enough No, I cant cry hard enough For you to hear me now
~ * ~ * ~ * ~~ * ~ * ~ * ~
Gonna look back in vain And see you standing there When all that remains Is an empty chair
~ * ~ * ~ * ~~ * ~ * ~ * ~
And now that youre gone I cant cry hard enough No, I cant cry hard enough For you to hear me now
~ * ~ * ~ * ~~ * ~ * ~ * ~
There it goes, up in the sky There it goes, beyond the clouds For no reason why I cant cry hard enough No, I cant cry hard enough For you to hear me now
~ * ~ * ~ * ~~ * ~ * ~ * ~
And now that youre gone I cant cry hard enough No, I cant cry hard enough For you to hear me now
~ * ~ * ~ * ~~ * ~ * ~ * ~
~ Can't Cry Hard Enough ~ sung by Susan Ashton
Als u de muziek niet kunt horen, klik dan op de knop " van de Media van Vensters om plugin te downloaden
Iedereen in het dorp wist het dat het meisje Matuwi zoveel van de vogels hield, dat zij met haar gevederde vrienden hele gesprekken kon houden. Zij zelf was heel gelukkig met deze vriendschappen.
Matuwi was eenvoudig en vriendelijk tegen iedereen. Elke morgen en elke avond kreeg zij bezoek van vele vogeltjes. Zwaluwen, grietjebie's, tjontjons, de rediborsu, kanaries, noem maar op; allen kwamen met een lekkernij in hun snaveltje naar het meisje. Matuwi op haar beurt had allerlei kruimeltjes klaar voor haar vriendjes. Zo ging het dag in dag uit. En ze babbelde vriendelijk tegen haar vliegende vriendjes.
Op een dag werd Matuwi ernstig ziek. De ouders van Matuwi waren radeloos geworden om de ziekte van hun dochter. Van alles hadden ze reeds geprobeerd om haar beter te doen worden. Maar niets had geholpen. Matuwi werd met de dag zwakker.
O, wat waren de vogeltjes verdrietig. Bij honderden kwamen ze aangevlogen om haar te troosten en beterschap te wensen. Overal zaten ze op de grond, op de spanten van het kamp, op het dak, aan de rand van haar hangmat, zelfs tegen de bladerwand van het kamp. Overal. En ze piepten en floten al maar door. En ze hadden heel wat lekkernijen voor haar meegebracht, heel wat bosvruchten. Het hele vogelrijk was in de waar en in de weer gekomen.
Sommige vogeltjes stierven van verdriet, omdat zij weigerden te eten toen zij Matuwi maar zagen wegkwijnen. De vogels kwamen bij elkaar en zeiden: "Matuwi is onze koningin. Hoe kunnen wij haar helpen?"
Rediborsu dacht bij zichzelf: Matuwi wordt niet beter. En hij bracht zijn familie om de vogelkoningin te groeten en een goede reis naar het hiernamaals te wensen. Een der kleine grijze vogels sprong op Matuwi's armen en pikte haar. Er kwam wat bloed uit dat op de vogeltjes viel.
Enkele dagen daarna was het dorp en het hele vogelrijk in rouw gedompeld. Matuwi was overleden. Bij haar begrafenis zaten duizenden vogeltjes stil op de takken van de bomen toe te kijken.
De vogels hadden zo'n verdriet dat zij nooit meer grote vriendschap met de mensen hebben gesloten. Vanaf die tijd vliegen zij snel weg als je in hun buurt komt. En jij die dit verhaal hebt gehoord, weet nu ook waarom de rediborsu rode veren en een roodachtige bek heeft.
Come and sit beside me And rest a little while, Come glimpse a woman's courage, And the strength behind her smile.
This album of an Angel, Is a portrait done in grace, A study of devotion, Not written on the face.
But you can feel her beauty, It hides behind no guise, Radiance, so resplendent, Not seen with human eyes
In this album of an Angel, You'll see her lovely heart, The valor of her spirit Shines from the deepest part.
So, come and sit beside me And rest a little while, See the portrait of an Angel, See the strength behind her smile.
Art work done by Amy Smith
"Tijd" is tijdeloos. In alle tijden is er tijd, altijd is er tijd geweest. Lange tijd, korte tijd. "Tijd" is onmeetbaar, omdat meten, vergelijken is. Tijd: een vergelijking van het heden met het verleden. En heden en verleden zijn tenslotte onmeetbaar. "Tijd" in mechanische uren is niet de tijd gemeten in gevoel: goeie tijd, slechte tijd. In dezer dagen kan men in de maatschappij niet meer zonder mechanische tijd: uurwerken. Maar enkele begrippen -zoals liefde en geluk- blijven tijdeloos, omdat je innerlijke -apart van je verstand- tijdeloos is, .................was, .......................en altijd zal zijn.
Er zat een klein engeltje op mijn schouder, en zij fluisterde heel zacht. Zij fluisterde over licht en over liefde, en over de sterren in de nacht.
Zij fluisterde dat ik goed moet blijven luisteren, naar dat wat ik van binnen voel. En me niet te laten misleiden, naar dat wat me afhoud van mijn doel.
Zij fluisterde over eigenwaarde, en vooral mijzelf zijn. Me af te sluiten voor nare energieën, want die doen alleen maar pijn.
Zij fluisterde 'blijf jezelf vertrouwen', laat je innerlijke onrust verzachten. Door je gidsen, door je naasten, en vooral je innelijke krachten.
Zij fluisterde dat ik niet meer moet vechten, omdat ik zijn mag wie ik ben. Met al mijn gebreken, maar ook mijn goedheid, het leukste mens mag zijn dat ik ken.
Toen ik wakker werd met een vredevol gevoel, en aan het engeltje moest denken. Herinnerde ik mij meteen de waardevolle boodschap, die zij mij in mijn droom kwam schenken.
.gif)
.gif?dc=4675578960849988391)
