We springen wel zo’n 4 meter hoog en de juf ging vooraan. Er was nog een politie bij ons: want misschien komt er een probleempje of iemand raakt gewond. Maar toen we allemaal beneden waren, was niemand gewond. We waren in veiligheid te houden, want er was een mega trampoline op de grond. En de springen vond ik het leukst, want als je een stap neemt op die trampoline ga je 10 cm hoog. Laag hé? Maar als je erop springt kom je we 3 en een halve meter hoog. Ik meen het je & zweer het je! Iedereen noemde de agent die bij ons was Agent D, want eigenlijk heet die politie agent Derschou, maar Agent D is korter. Er waren nog wat mensen te kijken naar onze hoogte sprong en niemand had een klein sneedje, iedereen was gezond. Toen er twee mensen naar ons toe gingen rennen (toen we allemaal op de grond stonden) vroegen ze allemaal of het leuk was. Eén van mijn klasgenootjes Yesser heeft er veel over gezegd, en ik ben heel blij na het sprong want ik heb geen hoogtevrees meer. Sommige mensen zeggen dat ik met mijn klas beroemd was met de sprong, maar dat was niet zo. Ik ben pas 15 en ik wil eigenlijk niet beroemd zijn. Sommige zeggen: ‘Je staat op tv.’Maar dat is ook niet zo. Sinds ik die sprong heb gemaakt, heb ik mezelf nog nooit gezien op tv. Natuurlijk keek ik veel nieuws, want misschien is er ook wel een klas die zo’n sprong maakte. 

Eng was die sprong niet, het was maar 4 meter hoog, maar onze sprong mocht niet hoger van de agenten. Ik vind het niet zo erg, want als het hoger was, zou ik echt niet durven. Er waren zelfs ambulances aangekomen: voor de geval dat er iemand dood/ziek/of wat dan ook was, maar niemand was dat, iedereen was even gezond. We hoestte daarna best veel, maar onze juf heeft daarna hoest vitamine’s uitgedeeld en ik moet 1 slokje per dag nemen. Als ik twee slokjes doe, krijg ik een ander ziekte, een hele erge dus ik waarschuw me moeder altijd van of ik al een slokje heb genomen of niet.

Groeten Angela van Hagen