De Japanners gebruiken hier vaak Engelse woorden en zinnen op vepakkingen enzo, maar aangezien ze hier totaal geen Engels kunnen loopt het nogal vaak mis in de schrijwijze of zinsconstructie. Meestal zorgt dit voor erg grappige resultaten. Zoek de fout in de tekst op volgende foto's...
Na een tijdje stilte hier dan toch een update over wat we eind februari nog allemaal beleefd hebben.
19 februari zijn we naar Takumi geweest (het restaurantje hier in de buurt waar we al een paar keer geweest zijn) Andy heeft er van Koji, een van de stamgasten, een fles Sake gekregen.
Ze hebben er dan van gedronken op de traditionele japanse manier. Je glaasje staat in een soort kommetje en je vult het glas, laat het overlopen en vult zo ook heel het kommetje. Nadat je je glas hebt leeggedronken, drink je dan het kommetje leeg.
Zaterdag 20 februari was het "Let's play double dutch". Dit is een soort open training voor iedereen die graag double dutch 'played'. Er was echt veel volk, van zeer uiteenlopende leeftijden. De jongste deelnemer was denk ik 4 jaar en de oudste een jaar of 40. We hadden wel graag gehad dat het wat langer duurde, want het was al om 16u gedaan.
22 februari heb ik mezelf een kimono aangeschaft. Voor een degelijk exemplaar betaal je normaal gezien makkelijk 1500 to 70.000 (!) (inderdaad zeventigduizend euro!!!). Een Kimono wordt normaal gezien dan ook 3 generaties na elkaar gedragen. Ik heb hier in Saginuma gelukkig een tweedehands-kimonoshop gevonden waar ik voor ongeveer 55 mijn Kimono heb samengesteld. Je kan uit verschillende Kimono's kiezen, waarbij je dan nog een Obi (brede riem) kiest en een Obi-Jime (koordje om de obi op zijn plaats te houden).
Tomoko heeft me geholpen bij het aantrekken van mijn kimono, je kan dit namelijk onmogelijk alleen doen. (Er zijn zelfs dames die erin gespecialiseerd zijn en er hun beroep van gemaakt hebben om te helpen bij het aantrekken van een kimono) Tomoko kende wel de basis, maar de Obi juist aandoen is echt heel moeilijk en daar heeft ze dus ook wat moeten proberen voor ze het deftig kreeg. Nadien heeft ze me dan in traditionele japanse houdingen laten poseren.
Capliore (het team van Yabi en Maemori) heeft een blog die elke dag door ongeveer 400 man gelezen wordt. Ze zijn hier namelijk erg bekend omdat ze in de heel populaire 'muscle musical' meedoen. Na elke show krijgen ze verschillende kaartjes, koekjes en bloemen van fans. Doordat Yabi en Maemori een paar keer iets over ons op de blog hadden geschreven, heeft Ami een meisje van 7 jaar en hun grootste fan, een briefje geschreven voor ons. Echt super schattig!
Kaat kan je in het Japans eigelijk niet echt schrijven. Je schrijft dan eigelijk KA A TS, KA A TO, of KA A TE. Op de blog hebben ze denk ik steeds de Ka a ts versie gebruikt want Ami heeft mijn naam vanuit het japans naar het engels vertaald als Karts.
Er lopen hier trouwens veel schattige kindjes rond.
Dit is een jongen in het traditionele lagere school-uniform. Het grappigste was dat hij een boekje aan het lezen was en hierdoor echt extreem traag stapte.
Waarom dit kindje een berenpakje aanheeft weten we niet goed, maar het was wel super schattig! Extra vreemd was dat we hem om 12u 's nachts tegen kwamen in de supermarkt...
27 februari was het 'Japan Open', het japanse double dutch kampioenschap. Andy en ik waren vooral gaan kijken om het team van Kyan (de derde huisgenoot) te steunen. Het beste was dat zijn team dan ook nog ALLES gewonnen heeft! Hierdoor mogen ze in juni naar Amerika om daar mee te doen aan het kampioenschap.
Nadien zijn we natuurlijk gaan vieren. We zijn naar Shibuya gewees, in een soort karaoke-bar. De Karaoke is hier wel anders als bij ons want je zit met je groep in een afgesloten kamertje.
Gisteren zijn we dan met alle huisgenoten samen naar Takumi resto geweest.
Boven van links naar rechts.: Maemori, Andy, Kyan, Kaat, Hiro Onder vlnr.: Haruki, Tomoko, Yusuke, Yabi
Hiro en Haruki werken in het restaurant en Yusuke is de kok en de zoon van de grote baas. Sayonara, Kaat
