Je moet wel verschrikkelijk veel kikkers kussen voordat je een prins vindt.

Beter in één keer dood dan iedere dag een beetje.

Als je het aandurft een dwaas te zijn, zal de wereld haar mysteries voor je ontvouwen.

Ledig je schip…
Eenmaal leeg zal het lichter varen.

Ergens in een donker woud 

heeft een rups een cocon om zich heen gebouwd.

Het enige kruipen maakt haar vreselijk moe.

Ze sleept zichzelf naar dit veilige plekje toe.

In haar cocon heeft ze kracht en warmte gekregen,

maar ze voelde zich ook eenzaam en kon zich niet bewegen.

In de cocon bleef ze klein;

diep in haar hart wilde ze graag een vlinder zijn.

Ze is alleen bang voor de enorme verandering die ze zal

ondergaan en voor wat haar te wachten zal staan.

Dapper als ze was, besloot ze zich aan de natuur over te

geven en te vechten voor een gelukkig leven.

Ze voerde in haar cocon een zware strijd.

Ze raakte de controle over haar lichaam en haar leven kwijt.

Op een dag scheen er een zonnestraaltje door haar cocon.

Dit is het moment waarop voor haar een nieuw leven begon.

Ze ontpopte zich in de warmte van de zonnestralen.

Ze voelde dat dit de bron was waar ze echte liefde kon halen.

Haar kleurrijke vleugels spreidde zij uit in het licht.

Ze genoot van haar vormen, een prachtig gezicht.

Ze vloog over zeeën, langs bergen, door dalen.            

Ze rustte op bloemen en durfde nectar te halen.

Ook hield ze van de sterren en vloog graag bij nacht.

De aangename stilte heeft haar tot eindeloos dromen gebracht.

De wereld lag voor haar voor haar open, ze voelde zich vrij...

Een oester maakt van zijn probleem een parel.

Elke dag is een uitnodiging           

Elke dag is een uitnodiging om goed te zijn voor jezelf, om jezelf op te bouwen.
Elke dag is een uitnodiging om jezelf te oefenen in waardering voor dit leven, in waardering voor je kunnen.           
Elke dag is een uitnodiging om je te verwonderen over zoveel goeds in anderen, over zoveel verlangen naar liefde.
Elke dag is een uitnodiging om tijd te nemen voor zorg, om aandachtig te leven.
Elke dag is een uitnodiging om intenser te leven dan nodig is, om meer te horen dan gisteren.
Elke dag is een uitnodiging om elkaar te bemoedigen, om te bouwen aan een wereld van liefde. 
Elke dag is een uitnodiging om zin te geven aan dit leven.     
Wie op de uitnodiging ingaat zal steeds meer van het leven houden, ook al weet je dat je zult sterven. 
Wie zich laat uitnodigen, leert over grenzen heen te zien.

Als je een ander was,

zou je dan bevriend willen zijn met jezelf ?

Als je denkt dat je te klein bent om invloed te hebben,

dan heb je waarschijnlijk nog nooit de nacht doorgebracht met een mug op je kamer.

Wie stil staat in de modder,
zakt er in weg

Ontdoe je van je masker,
zodat een ieder
je mooie gezicht kan zien

Tussen het volhouden door
mag je best even rusten

Je bent groot
als je klein durft te zijn

Iedereen ziet wat je uitstraalt, maar niet wat je werkelijk bent

Schoenen test je met voeten, mensen met tegenslagen

Één vuil varken vervuilt meerdere collega’s

Verdriet jeukt, krabben maakt het erger

Een schuchtere aars laat zelden een vrolijke scheet

Elke keerzijde heeft een keerzijde

Een vrouw verstopt de penis,
maar ze kan de buik niet verstoppen

Niemand kent mij beter dan ikzelf

Niets is zo zichtbaar als wat je wilt verbergen

Wie te veel lacht, verbergt zijn verdriet

De wereld is een camera: glimlach alsjeblieft!

Ik vertoon geen enkele afwijking…
… maar ben misschien wel een beetje vreemd

Ik vind het fijn in mezelf te praten:
Dan krijg ik tenminste verstandige antwoorden

De moeheid van het lichaam is de gezondheid van de ziel

Wie zijn hele leven de deur op slot houdt,
Verlangt dat hij wordt opengebroken

… ik ben ik

… ik ben niet volmaakt

… ik ben niet perfect

… maar zo ben ik

… ik weet wie ik ben

… en ik weet wat ik wil

… soms ben ik een prater

… soms ben ik heel stil.

… om mij te leren kennen

… moet je leren

… ik ben wie ik wil zijn

… en zo moet je mij maar accepteren

 Je kunt klagen dat rozenstruiken doornen hebben
Of je kunt juichen dat doornstruiken rozen hebben

Je bent zo mooi anders
Je bent zo mooi anders dan ik,
Natuurlijk niet meer of minder maar
Zo mooi anders,
Ik zou je nooit
Anders dan anders willen

Zorgen moet je doen
Niet maken

Zeggen wat je denkt
En doen wat je zegt

Droom je dromen groot genoeg;

Ze worden steeds kleiner,

Totdat ze op aarde zijn geland

Als de tijd komt waarin men kon,

Is de tijd voorbij dat het kan

Het leven is heerlijk, het leven is mooi

Maar… vlieg uit in de lucht en kruip niet in een kooi

Mens, durf te leven

Je kop in de hoogte, je neus in de wind

En lap aan je laars hoe een ander het vindt

Houd een hart vol van warmte en liefde in je borst

Maar wees op je vierkante meter een Vorst!

Wat je zoekt, kan geen ander je geven

Mens, durf te leven!

Begin nooit de dag met de scherven van gisteren

Het begin vreest vaak waar het einde om lacht

De waarde van een mens ligt in twee van zijn organen:

Als wat je te zeggen hebt niet mooier is dan de stilte,
zwijg dan

Er leefde eens heel lang geleden
een boertje werkzaam en tevreden.
Veel weelde was hij niet gewend
een spiegel had hij nooit gekend.

Eens toen hij aan het spitten was
vond hij een stukje spiegelglas.
Hij nam 't in zijn vereelde hand
't zat onder 't vuil en onder 't zand.
Hij veegde 't aan zijn broekspijp af
en keek er in, en stond toen paf.
"Mijn vader" zei hij, "sapperloot
die is al vele jaren dood."
"Mijn vader, och, die goeie man!!
hij is het en hij kijkt me aan."

Hoofdschuddend stak hij 't in z'n zak
bekeek het thuis op zijn gemak.
En hij begon te overleggen
wat zijn vrouw ervan zou zeggen.
Ze was wat bazig, zijn Katrien
zou er om lachen wel misschien.
En omdat hij daar zo bang voor was
verborg hij 't onder zijn matras.

Maar telkens ging hij er weer heen
"Mijn vader", zei hij dan tevrén.
Dat wekte argwaan bij z'n vrouw
die het hare er van weten wou.
En zodra hij weer de deur uit was
toen zocht en vond zij 't spiegelglas.
"Wat moet hij daarmee", peinsde zij
"er moet iets niet in orde zijn."
Zo wantrouwde zij haar goede Hein...
Ze keerde 't om en keek
en raakte toen geheel van streek.
"Daar heb je 't nou ik dacht het wel,
er is een andere vrouw in 't spel."
"Mijn man, hij heeft geen hart in 't lijf
hoe houdt hij van zo'n lelijk wijf!!"

De man is het hoofd van het gezin, de vrouw de nek.
Maar het is de nek die het hoofd doet draaien

De dag is een appelboom, maar je moet zelf de appels plukken

Iedere wijze uil is ooit een uilskuiken geweest

Moeder Eskimo moet thuis bevallen, haar ijs is gebroken

Spiegels zouden er goed aan doen,
even na te denken voor ze de beelden terugkaatsen

Ik ben niet labiel. Ik ben emotioneel flexibel

Vet eten is goed voor de lijn.
Je ziet hem dan beter

De mens mag gerust verdriet hebben,
Maar het verdriet mag de mens niet hebben

Je kunt wachten tot je perfect bent, maar je kunt ook nu al van jezelf houden

Leg je rechterhand op je linkerschouder

en je linkerhand op je rechterschouder

en druk nu stevig,

dit is een stevige knuffel voor jou

Men houdt ervan anderen te doorzien,
maar men houdt er niet van zelf doorzien te worden

Wees jezelf, er zijn al anderen genoeg

Vrienden zijn als een lantaarn op een lange, donkere weg
Ze maken de weg niet korter maar wel een beetje lichter

Drie eetlepels tranen
Een snufje verdriet
Klein beetje innerlijke woede
(maar dat proef je niet)

Pak het felsje innerlijke strijd
Voeg twee kleine druppels toe
Meng het met wat eenzaamheid
(wat ik altijd doe)

Laat het zo lang stoven
Tot je weer iets hebt
Iets om in te geloven
(dat is mijn recept)

Zonder het donker, zie je het licht niet…

Er zullen veel mensen in en uit je leven wandelen,

maar alleen echte vrienden laten voetafdrukken achter in je hart

Huil maar rustig uit

Ook in het bijzijn van een kind

Huil maar rustig uit

Hoe gek die kleine het misschien ook vindt

Een kind huilt toch ook,

Als het verdriet heeft of pijn?

Waarom zou jij dan niet

Verdrietig mogen zijn?

Huil maar rustig uit

Een kind moet leren wennen,

Dat grote mensen

Net zo goed verdriet kennen

Huil maar rustig uit

Bij kinderen, al zijn ze nog zo klein,

Leer ze vroeg,

Dat vriendschap, verdriet en tranen,

Niet alleen voor kleintjes zijn.

Ga nooit heen zonder te groeten

Ga nooit heen zonder een zoen

Wie het noodlot zal ontmoeten

Kan het morgen niet meer doen

Ga nooit heen zonder te praten

Dat doet een hart zo’n pijn

Wat je ’s morgens hebt verlaten

Kan er ’s avonds niet meer zijn!

ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
het water gaat er anders dan voorheen
de stroom van een rivier hou je niet tegen
het water vindt er altijd een weg omheen
misschien eens gevuld door sneeuw en regen
neemt de rivier mijn kiezel met zich mee
om hem dan glad en rond gesleten
te laten rusten in de luwte van de zee
ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten
ik leverde bewijs van mijn bestaan
omdat door het verleggen van die ene steen
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan
ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten
ik leverde bewijs van mijn bestaan
omdat door het verleggen van die ene steen
de stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan

Liefde is net als een vogel,

Hou je hem te losjes vast,

Dan vliegt hij weg.

Hou je hem te stevig vast,

Dan stikt hij.

Gisteren was ik in het bos.
Op zoek naar drie bomen.
Drie bomen die ik gekend had.
Drie bomen die alle drie een tak hadden verloren.
Drie bomen die daar alle drie op een andere manier  mee omgegaan waren.
Vandaag heb ik ze gevonden.

De eerste boom was gaan rouwen om zijn verlies
en zei ieder voorjaar als de zon hem uitnodigde
te groeien 'dat kan ik niet want ik mis een tak'
De tweede boom geschrokken van de pijn
en had maar snel besloten het verlies te vergeten.
De derde boom was ook geschrokken van de pijn.
Had gerouwd om het verlies.
En het eerste voorjaar dat de zon hem uitnodigde
te groeien had hij gezegd: 'dit jaar niet'.

Maar de zon kwam het jaar daarom terug.
Nu zei de boom:
'Ja, zon verwarm mij opdat ik mijn wond kan verwarmen.
Ziet u mijn wond heeft warmte nodig,
opdat hij weet dat hij erbij hoort.
En het derde jaar dat de zon terug kwam sprak de boom:
Ja, zon laat mij groeien,
Want er is nog zoveel te groeien.

Na wat zoeken vond ik de drie bomen,
of eigenlijk twee.
De eerste boom was klein gebleven.
De plaats van de wond was duidelijk te zien,
het was het hoogste punt van de boom.
De tweede boom was geen boom meer.
Een voorjaarsstorm had hem doen omwaaien.
De plek van de wond moest ik zoeken.
Achter een heleboel bladeren vond ik hem.
De derde boom was het moeilijkst te vinden,
want ik had niet verwacht dat hij zo groot en
sterk was geworden.
Maar gelukkig kon ik hem herkennen
aan de dichtgegroeide wond,
die vol trots in het zonlicht stond.

Kun je niet vliegen, loop
Kun je niet lopen, ga
Kun je niet gaan, kruip
Maar blijf nooit stilstaan
Nooit dalen, immer opgaan
Kun je niet lachen, glimlach
Kun je niet glimlachen, wees toch blij
Kun je niet blij zijn, wees tevreden
Maar nooit de moed opgeven
En immer voorwaarts streven

Masker

Rugzak

Ieder moet zijn rugzak dragen
die sjouw je jaren met je mee
zware inhoud met veel vragen
en wie er antwoordt: geen idee

laat die rugzak maar eens zakken
en zet hem voor je voeten neer
neem de tijd om uit te pakken
bekijk de inhoud nog een keer

was die boosheid niet te delen
zware belasting voor je rug..
dat oud zeer kon toch wel helen
pakte je niet te snel en vlug

heb je alles nog wel nodig
sjouw je niet rond met veel te veel
in je ransel overbodig
draag je niet andermans zijn deel..

ga eens tegen rugzak zitten
en denk: de inhoud geeft met steun
hoef er niet in rond te spitten
het is voldoende als ik leun

heb die rugzak moeten vullen
en neem hem mee zolang ik leef
maar het zijn maar loze spullen
rugzak wordt lichter als ik geef..

Wat er ook gebeurt

Wat je ooit zult doen

Alles is vergeven
Met een dikke zoen

Als ergens geluk

voor het rapen lag,

dan ging ik daarheen,

handenvol opgooien hoog in de lucht

langs de sterren en de maan

Vanaf heden koester ik alleen nog maar het schone,

de dingen die me warm houden van binnen. 

 Geen zweem van spijt, geen valse nostalgie,

maar wel kordaat de bladzijde omgekeerd. 

Alleen herinneren is dicht bij me gebleven

als achtergrondmuziek bij het begin van deze nieuwe dag

Het leven is als een boek.

Je moet elke dag een bladzijde omdraaien.

Er zijn goeie en slechte bladen.

Je kunt de goeie niet kopiëren of de slechte verwijderen.

Dus draai elke dag een blad om en wees tevreden met het boek dat je hebt.

Er zijn mensen die een superdik boek hebben gekregen,

maar het is misschien een ordinaire telefoongids.

Anderen hebben een dun boekje,

maar met een spannend verhaal.

Zo moet je proberen het leven te bekijken.

Ik heb thuis een potje

Op het potje staat "verdriet".
Ik doe er vaak verdrietjes in,
want als ze klein zijn ...
huil ik niet.

Steeds als er iets tegenzit
Er iets gebeurd wat ik niet wil
Open ik het potje,
Gooi het er erin heel stil.

Maar gisteren was de laatste
Druppel iets te veel
Van al die stukjes klein verdriet
Kreeg ik een brok in mijn keel.

Mijn hand begon te trillen
Verdriet vloog met golven uit de pot
Een traan begon te rollen,
Ik voelde mij erg rot.

Een onbedaarlijk snikken
deed me trillen overal,
Ik zat echt tot mijn haren
In het diepste diepe dal

Het was met rood omrande ogen
Toen ik mijzelf weer rustig kreeg,
Opgelucht keek ik naar mijn potje
Het potje ... Dat was leeg.

Dus zie je iemand lopen,
Rode ogen en heel bedeesd
Dan vraag je niets meer,
Dan weet je,
haar potje is pas vol geweest.

Ik had drie beestjes,
drie beestjes van steen.
Een vogeltje.
Een veulentje.
Een varkentje.

Ze zijn gevallen.
Ze braken stuk.
Ik heb ze gelijmd.
't Is bijna gelukt.

Ik heb drie beestjes,
drie beestjes van steen.
Een volentje
een veukentje
een vargeltje.