Mijn 2 de boek: Onder volwassenen van Jami Attenberg
Ik vind dat het boek luchtig is geschreven. Het boek is met weinig emoties geschreven. De schrijfstijl van Jami Attenberg is erg vlak. Je kan je moeilijk inleven in het hoofdpersonage, Andrea. Je mist een beetje details en gevoelens. Op de achterkant van het boek kan je afleiden dat er veel humor in het verhaal zit. Ik vind dat dit minder is. De grappen zijn moeilijk te begrijpen, je moet ze vaak 2 keer lezen voor dat je ze begrijpt. Het 1ste boek dat ik heb gelezen De droomlijst vond ik veel interessanter dan dit boek. Het boek Onder volwassen vond ik een minder boek. Ik miste de diepgang in het verhaal. Je moet het boek heel aandachtig lezen om alles goed te begrijpen en vooral om je goed in het hoofdpersonage te kunnen inleven. Ik was heel snel afgeleid en vond het hierdoor een moeilijk boek om te lezen. Ik vond het taalgebruik van de schrijver dus moeilijker te begrijpen. Ik vond het hoofdpersonage Andrea niet uit het leven gegrepen. Hiermee bedoel ik dat de situaties die in het verhaal gebeuren een beetje onrealistisch overkomen. Ze laat bijvoorbeeld vreemde mannen in haar huis binnen en ze doet dingen die illegaal zijn: ze zit aan de drugs, in een verslaafde wereld. Dit boek was minder gestructureerd dan het boek De droomlijst. Soms liep het daar ook eens even mis, hier moet je heel aandachtig lezen om bij het verhaal te blijven. Ik kon mij zeker niet inleven in het leven van Andrea. Ze heeft een zeer abnormaal leven, waarin dingen gebeuren die nooit ik mijn eigen leven zou gebeuren. Ze woont ook in een grote stad, New York. Andrea haar leven is een beetje een puinhoop omdat ze aan drank en drugs zit.
Haastig ging ze naar de kamer van Louis. Hij zat met zijn ogen open. Ze was dolblij en wist dat hij sterk genoeg was, ze omhelsde hem en liet hem niet meer los. Hij probeerde iets te zeggen. Hij zei 'wie ben jij'. Thelma stortte bijna in elkaar. Hierover wou de dokter Thelma spreken, sommige ledematen werkten niet meer en er was geheugen verlies. Deze passage vond ik heel pakkend zeker voor Thelma.Ze was helemaal over haar toeren en kon niet geloven dat Louis niet wist wie ze was. Maar ze was wel blij dat hij het ongeluk overleeft had. Ik vond het een zeer mooi boek. Het is niet alleen een diepboek vol drama, ellende en zware beslissingen. Er komen ook leuke passages in voor waar ze de tijd van hun leven hebben. Ik vond het vrij gehaast geschreven en met sommige tijden dus ongeloofwaardig. Je leest echter dat de intentie erachter goed was. Al lees ik niet graag boeken, dit boek heb ik helemaal kunnen uitlezen.
Ze schreef onderweg naar huis een brief met haar gedachten in, ze was klaar voor de waarheid. Zou Louis ontwaakt zijn of zouden ze de machines stilzetten. Thelma was klaar om naar het ziekenhuis te gaan. De passage van in Londen vond ik een beetje onnuttig omdat er daar niet veel speciaals gebeurde. Het was een spannende passage. De maanden waar Thelma had naar uitgekeken. Je voelde de spanning van Thelma, ze was angstig maar benieuwd tegelijk.
Ze twijfelde om naar binnen te gaan, ze negeerde haar telefoon die al 4 keer was afgegaan. Ze ging naar binnen en onmiddellijk naar buiten zonder op zijn vragen te antwoorden. Toen ze op haar telefoon keek moest ze meteen naar het ziekenhuis. Ze hoopte goed nieuws te krijgen dat Louis was ontwaakt. Het was opnieuw een beetje ongeloofwaardig dat ze van Londen na een paar uur opnieuw in het ziekenhuis was. Ik was benieuwd of het telefoontje van het ziekenhuis positieve of negatieve informatie was.
Ze was aan de laatste wens in het wonderboekje gekomen. Het was kwetsend om te lezen maar Louis wou graag weten wie zijn echte papa was. Thelma vond dit onmogelijk na wat er gebeurt was tussen hun. De echte papa van Louis woonde in een kunstgalerij in Londen. De volgende dag nam ze de trein naar Londen. Ik vond het een spannende passage omdat ik wou weten of ze hem zou vinden of niet. Of ze Louis zijn laatste wens kon vervullen. Het was voor Louis dat ze dit deed, niet voor haarzelf.
Thelma nam Isadora de eerste keer mee naar de kamer van Louis. Het was wel een verdrietige passage want Isa begon te wenen toen ze Louis zag. Ze is gekwetst om Louis zo te zien liggen. Erna wordt er uit het standpunt van Louis geschreven. Hij verteld hoe hij zich voelt en alles wat hij hij herinnert. Dit wordt een beetje langdradig geschreven. Louis hoort alleen alles maar heeft nog steeds een pokerface.
De volgende opdracht in het wonderboekje was meelopen met The Color Run in Boedapest en na The Color Run gaan drinken in een stuk of 10 ruine bars. Ze neemt Edgar mee als haar steun. Ze beleven samen een toffe tijd. Ik vind deze passage in het boek weer ongeloofwaardig omdat de reis weer in een versneld tempo voorbij gaat. Van de ene dag op de andere dag gebeuren er verschillende dingen. Ze filmen alles en willen er Louis aan herinneren hoe moe het leven is. Omdat hij weer wakker moet worden.
Edgar vertelt Thelma een grijpend verhaal hoe hij zijn vrouw heeft verloren. Op het einde kreeg het verhaal een betere draad. Het was een van de triestigste passages uit het boek, die me het meest heeft aangegrepen. Je kon je goed inleven in het verdrietige verhaal van Edgar. Het verhaal van Edgar speelde een belangrijke rol tussen hij en Thelma.
Vandaag 6 maart ben ik begonnen met lezen vanaf pagina 143-149. Louis had het in zijn wonderboekje steeds over een meisje Isadora. Eindelijk kan Thelma een beeld vormen over wie Louis het had. Na de voetbal ging Thelma mee naar het appartement van Edgar. Ik vond deze passage spannend omdat ze met Edgar mee ging die ze had ontmoet op het feestje. Je leest dat Thelma weer gelukkiger is na haar ontdekking.
De volgende droom op de bucketlist was het volgen van een voetbalclinic. Hier leerde ze dezelfde man kennen dan op het feestje, ze ontdekte dat dit de broer van Charlotte was en de trainer van Louis. Dit waren 2 vliegen in 1 klas. De man heette Edgar, ze had hier niet veel zin meer in dus ging mee met een meisje mee die haar enkel had pijn gedaan. Het meisje heette Isadora. Na de ontdekking vind ik de droom van de voetbalclinic niet zo interessant. Je krijgt ook weer veel met de gevoelens van Thelma te maken. Ze is extra kwetsbaar als ze kindjes ziet bij hun mama of papa.
