Sven Nys beschrijft in zijn boek zijn deelname aan de Ronde van Vlaanderen voor wielertoeristen.

De aanloop naar het echte parcours van de Ronde bedraagt 31 km en verloopt over mooie, golvende landwegen. Vergis je echter niet, het is lastiger dan je denkt.

De weg loopt voortdurend op en af, zonder dat we kunnen spreken van echte beklimmingen. Als je jezelf een beetje wilt sparen raad ik aan om aan te pikken bij een groep die het tempo fietst dat je aankunt.

Zelf baseer ik me voor het bepalen van mijn fietstempo, zowel op het vlakke parcours als op de hellingen, op mijn hartslag.
Aan de hand van melkzuurtests heeft mijn coach mijn hartslagen voor de verschillende trainingszones vastgelegd zodat ik zelf zeer goed weet wanneer ik basisuithouding, intensieve uithouding of weerstand train.

Zeker bij het begin van mijn voorbereiding mag ik niet al te veel met hoge hartslagen fietsen.
Ik moet immers vooral een brede uithoudingsbasis opbouwen die me doorheen het volgende veldritseizoen zal moeten leiden.

Dit is niet alleen nuttig voor mezelf. Iedere wielertoerist zou zijn individuele hartslagzone voor de verschillende trainingsvormen moeten kennen. Dat kan via een melkzuurtest, maar ook via de formule van Karvonen die vroeger in dit boek aan bod kwam.
Immers, als je je laat verleiden om zo maar bergop te rijden zonder je hartslag in het oog te houden, dan bestaat het risico dat je later in de problemen komt.

Bij het begin van de rit denk je misschien dat alles als vanzelf gaat.
Je voelt geen pijn in de benen, de euforie zweept je op. Maar als je benen nadien beginnen pijn te doen is het meestal te laat.
Gebruik daarom je hartslagmeter!

Wat mezelf betreft werden de zones als volgt bepaald:
Basistempo: hartslag 120-150
Intensieve stroken: hartslag 150-170
Weerstand: boven hartslag 170

Tijdens de eerste 35 kilometer houd ik mijn hartslag laag.
Ik blijf voortdurend onder hartslag 150 en ik blijf stevig doorfietsen met een snelheid die varieert tussen de 30 en de 35 km per uur. Via Nederhasselt en Herzele gaat het richting Zottegem.
Gelukkig staan er overal seingevers op de kruispunten zodat ik me weinig zorgen moet maken over mijn veiligheid.
Zo kan ik ook de snelheid uit de afdalingen gebruiken om het eerste deel van de volgende beklimming op te fietsen zodat ik haast geen snelheid verlies als ik boven kom.
Het is dan ook genieten tijdens deze aanloopstrook.

Stilaan begin ik me wel te verheugen op het echte werk.
Eens ik Zottegem gepasseerd ben gaat het in snel tempo richting Brakel, Horebeke en Zwalm.
Na een lange afdaling sla ik rechtsaf richting Molenberg waar de echte Ronde begint.
Ik controleer nog even of mijn drinkbussen stevig in de houders zitten en ik schakel naar mijn binnenblad.
Het wordt nu echt druk op het parcours.