In tegenstelling tot wat enkele spectaculaire mediaberichten laten vermoeden,
is het aantal wielertoeristen dat bij ongevallen betrokken geraakt de laatste jaren fel gedaald.
Daar waar in 2006 nog 26.1 ongevalsdossiers per 1.000 wielertoeristen geopend werden, bleken er dat in 2010 slechts 13.1 te zijn,
een reductie tot de helft.
En dat is verbazend weinig: aan het huidige risico moet een fietser al achtmaal de wereld rond fietsen vooraleer hij een ongeval krijgt.
Opmerkelijk is het feit dat gedurende diezelfde periode het aantal wielertoeristen bijna verviervoudigde.
Steeds meer dames, jongeren en senioren vinden de weg naar de fiets zodat het traditionele beeld van
de wielertoerist als man van middelbare leeftijd voorgoed tot het verleden behoort.
Vooral dames zijn aan een sterke remonte bezig en maken nu al één derde van het peloton uit.
Doch deze nieuwe en soms minder ervaren wielertoeristen maken de sport zeker niet onveiliger, wel integendeel.
Interessant is dat vele nieuwe fietsers net wegens sportongevallen en blessures de overstap van andere sporten naar het wielertoerisme maken.

De dalende trend bij ongevallen zet zich jaar na jaar door en kan wellicht ook naar de toekomst toe worden aangehouden.
Wielertoeristen zijn zich immers steeds meer bewust van de veiligheidsaspecten.
Enkel de slechte staat van de weg, het onbegrip van bepaalde automobilisten en het ontbreken van voldoende
veilige fietspaden kan nog roet in het eten gooien.
Toch leidt dit niet tot een veiligheidsrisico want je kan als wielertoerist in Vlaanderen al de afstand Aarde-Maan fietsen
vooraleer je een eerste ongeval overkomt. Bovendien zijn de letsels vaak minder ernstig.
Op jaarbasis telt de VWB ongeveer één dodelijk ongeval; wanneer we dat vergelijken met de vele gezondheidsvoordelen
en het aantal hartinfarcten dat daardoor vermeden of uitgesteld wordt, kan men gerust stellen dat wielertoerisme levens redt.