Om 11.30u gingen we de vlieger op. Annemie vol zenuwen, Kim had die al weggepraat onderweg ;-) De eerste vlucht verliep vlekkeloos. Niet ziek, geen turbulentie, goeie films en bovenal kim kon zijn benen strekken. De tweede vlucht was al iets anders. Eerst nog 3 uren moeten wachten in New York ( een luchthaven die een opfrisbeurt kan gebruiken). Daarna aan boord gegaan. Wel ziek, wel turbulentie, geen films en geen beenruimte voor Kim. Wat waren we blij dat we aankwamen in San Francisco. Onze vreugde werd echter al snel getemperd. Onze auto zouden we slechts voor 18 dagen krijgen terwijl we 19 betaald hadden en we moesten ook nog een bijkomende verzekering betalen. Dankzij goede onderhandelingen van de Kim, kregen we dan toch onze 19 dagen en kregen we zelfs een grotere auto aangeboden. Deze hebben we niet genomen, vanwege TE groot!!! Nu (22.55u) zijn we goed en wel geïnstalleerd in onze eerste hotelkamer. Basic maar goed! En nu slapen maar want ondertussen al 27 uur wakker!!!
Vandaag begon de dag al met een verrassing van formaat; Den Amerikaan heeft mij hier al ferm bij mijn pietje gehad: Blijkbaar stond onze auto geparkeerd in een straat die tussen 6 en 8 gereinigd moest worden ( deze borden zijn niet te lezen als je in het donker aan je hotel aankomt ) ->53 dollar boete. Maar dat bedrag ben ik nog wel van plan om in Las Vegas terug te winnen.
Vandaag hebben we de stad San Francisco ontdekt met het openbaar vervoer en onze eigen voeten. Eerst de innerlijke mens versterkt met een ontbijtje in de starbucks en dan een dagpasje voor de bus en de wereldberoemde ( vooral in San Francisco zelf zanne ) cable cars. Eerste stop waren de painted ladies ( foto ) ,deze zal u ongetwijfeld herkennen van de begingeneriek van een jaren negentig serie "full house" genaamd. Superslechte serie met een mega-irritante Olsen tweeling.( kwestie van er wat varia erin te stoppen ) Verdere bezoekjes: -Golden gate park -Golden Gate bridge ( zo een brug hebben we in Tessenderlo nie ) -Fishermans wharf en Pier 39,leuk havengebied met zeer luie zeehonden die niets anders doen dan de hele dag op een drijvend vlak liggen. -China town, heel druk met nog veel drukkere Chinezen. -Italian quarter: Hier zijn we 's avonds naar teruggekkeerd om jawel een pastake te gaan eten in restaurant Mona lisa. Prijs-kwaliteit was dit meer dan in orde. -Union square
Verdere indrukken: - Kleine auto's bestaan niet in Amerika -Mensen zijn eigenlijk wel heel vriendeljk en heel behulpzaam -Gekke verkeersregels: Rood is stoppen behalve als je rechts afslaat, Op een kruispunt is het veelal wie eerst gestopt is mag ook eerst verder rijden, verkeerslichten staan aan de overkant van het kruispunt.
Momenteel is het hier juist 21:30 geworden en we steken al in onze nest.Reden hiervoor is dat San Francisco op een 40 tal heuvels gebouwd is en deze een ferm stijgingspercentage hebben. Om een idee te krijgen van deze heuvels: In bijna elke goede actiefilm is er wel eens een achtervolgingsscene met van die springbergen. Awel die scenes komen ze hier filmen.
Op 12/09 terug aangevuld vanwege geen internet de dagen ervoor.
Voormiddag: We hebben een bezoekje gebracht aan de meest beruchte gevangenis ter wereld Alcatraz. Hier hebben we voor de gratis audiotour gekozen. We kregen een koptelefoon en hier werd in het nederlands (ja je hoort het goed) uitgelegd wat er zich allemaal had afgespeeld binnen het gevangenisgebeuren. Het moet vooral verschrikkelijk geweest zijn om te horen hoe de inwoners van San Francisco nieuwjaar vierden. Dit konden ze allemaal horen in de gevangenis en hierdoor werden ze steenhard geconfronteerd met de vrijheid die zij niet hadden. Kortom dikke aanrader om te doen mocht je ooit in San Francisco komen!!!! Echt WAW! Ook nog even een undercover arrestatie van enkele negers zien gebeuren. Dit was wel spectaculair. Ze werden geboeid op straat en langs alle kanten kwamen politieauto's. Pa dat is pas politiewerk hoor!!!! Naderhand nog wat inkopen doen voor de volgende dag en terug naar het hotel om zowel onze auto als de bagage op te halen. Namiddag : Tegen 14u vertrokken naar Yosemite NP. Niet gemakkelijk om uit San Francisco te geraken wanneer je GPS andere dingen aanduid dan de kaart en je constant rondstuurt. GPS dan maar uitgezet en vertrouwd op de kaart in onze boek. Onderweg komen we wel nog mooie landschappen tegen en bochten om 'u' tegen te zeggen!
Om 18,30u komen we uiteindelijk aan in ons hotel in Yosemite. Een klein snel Amerikaans mannetje legt uit hoe alles werkt en hopsakee! Kim serieus uitgeteld (al heb ik gereden ). We kruipen dus vroeg onder de wol zodat we de dag erop fris kunnen starten!
Slaapwel mensjes en zoals jullie zien, we zijn nog steeds alive and kicking!!!
Vandaag zeer vroeg uit de veren om onze eerste wandeldag aan te vatten. Snel nog even de weg gaan vragen aan dat klein Amerikaans manneke. "Yes sir, you take left on the 180" ik hoor hetb hem nog vrolijk zeggen. Na een uurke toch maar eens even gestopt in een informatiecentrum. En jawel klein Amerikaans manneke had zich vergist: Het was ander links zoals ze bij ons al eens zeggen. Gevolg ons tijdschema konden we weggooien. Met meer dan 2 uur vertraging komen we dan om half 12 aan in het nationaal park. Nog een shuttle busje zoeken die ons naar het begin van het " 4-mile trail" brengt.Ondertussen is het 12 uur wanneer we kunnen starten aan de wandeling en is de temperatuur al gevoelig opgelopen. Enkele karakteristieken van het "4 mile trail" - Onderweg mooie panoramische uitzichten over de valley. - eigenlijk 4,6 mile lang ( op en af scheelt em dat toch 2 kilometer ) - 2600 feet klimmen zonder een stukje vlak -> AFZIEN!!! Bijna geen volk op deze route, ondertussen weten we waarom. Dus ferm wat gevloek en gekreun onderweg naar boven, maar mensen geloof me eenmaal boven word je stil. Op het hoogste punt heb je een geweldig zicht over het nationaal park. Dat je eerst redelijk hebt afgezien onderweg versterkt het wow-gevoel enkel. Boven nog een half uurtje uitgerust en enkele foto's genomen om dan... Jaja de 4,6 mile terug naar beneden te sjokken. -> serieus dikke kuiten vandaag.
Eenmaal terug aangekomen bij onze lodge zijn we maar een pizza gaan halen. Geen enkel probleem vonden we aangezien we door de dag toch het tienvoud aan calorieën hadden verbrand. Goeie boel trouwens. 's Avonds nog enkele afleveringen van NCIS op Tv gekeken en dan maar slapen.
Deze morgen zijn we nog even terug gereden naar Yosemite National Park om een blik te werpen op " El Capitan". Dit is de grootste monoliet ter wereld.Nu dat jullie allemaal het woord monoliet gegoogled hebben, weten jullie nu ook dat dit een heel mooi woord is voor "rots".
We zijn dan maar direct doorgereden naar onze volgende bestemming: Sequoia national park. Onderweg wederom dat de gps de roadbook tegensprak. Na enkele punten ( klaverblad x 3 ) dan toch maar een route gevolgd op de GPS en vandaag had die nog gelijk ook. Sneller dan verwacht waren we op bestemming. In Sequoia NP zijn we naar den General Sherman Tree gaan kijken. Je kan het al raden, de grootste boom ter wereld en toevallig ne sequoiaboom. Origineel was hier ook nog een wandeling gepland, maar de toestand van mijn kuiten hebben daar anders over beslist. Bij de foto's zit er eentje speciaal voor de mama's
Trouwens vandaag ook nog een klein tegenslagske. We hadden onderweg een pak spaghetti en een potje overheerlijke tomatensaus gekocht. Al heel de dag waren we aan het uitkijken naar een lekker potje spaghetti te maken. Ben je ingechecked en dan heeft die kamer geen fornuis!!! Miserie, miserie,... was het niet dat hier aan de overkant van de straat een etablissement was waar men pasta's serveerde: Annemie: Spaghetti meatballs Kim: Ravioli ricotta with meat sauce. -> buikje rond.
's Avonds wat geinternet om up-to-date te blijven:Clijsters goed bezig, Anderlecht iets minder Momenteel nog wat tv gapen -> slapen -> morgen vertrekken naar Las Vegas
Vandaag was eigenlijk een pure reisdag. In totaal hebben we iets van een 400 mijl ( 640 kilometer ) gereden. Op 640 kilometer begint uw gat ongeveer 7 keer te slapen in ne chevrolet cobalt. Om de tijd te doden op zo een lange trip verzin je al snel leuke spelletjes zoals voor het eerst de uitvoerder van het liedje op de radio roepen. Al serieuze twisten over de regels gehad trouwens.Allee dit spelen we als we fatsoenlijke zenders kunnen ontvangen want in afgelegen gebieden kan je kiezen tussen: - Ne saaie vent die constant over de Amerikaanse economie zevert - Een of andere priesterachtige kerel die waarschuwt voor de valkuilen van sex voor het huwelijk, negers ( nie gezeverd ) en moslims ( allee nie alle moslims zegt em er dan bij )
Even wat varia over onze auto: - slechte zetels dus - melkwit ( schoon kleurke, vooral in trek bij johnies bij ons ) - Chevrolet, durft al ne keer rammelen op verschillende plaatsen, ook al is het bijna een nieuwe. - maar buiten dit alles heeft het ne grote koffer en rijdt em wel zacht.
Eennmaal aangekomen in Vegas de innerlijke mens gevoed met een all american cheeseburger van bijna ne halve kilo. Lekker en buikje meer dan vol. Daarna "The strip" op. Man man man, daar ziede wat. Alles verlicht, de grootste kitsch eerst. Rijkelui,marginalen,alles wat er tussen zit loopt zich daar te vergapen aan het meest gekke stadje dat we ooit gezien hebben. Na de strip afgewandeld te hebben terug naar ons hotel, Luxor. Ne piramide trouwens want ne gewone blok daar doen ze niet aan mee. Hier hadden we een heel scoon kamer ( deluwe piramide room ) met een geweldig bed -> Allebei ne keer doorgeslapen voor de eerste keer eigenlijk sinds we hier zijn.
Vandaag hebben we een uitstapje gemaakt naar 1 van de warmere plaatsen op onze aardbol, Death Valley. Heel mooi nationaal park. Dit park hebben we verkend met de auto aangezien het meer dan 40 graden was. Allebei ongeveer een anderhalve liter water opgedronken op enkele uren. Dus gewoon rondgereden en bij de belangrijkste viewpoints gestopt voor even te genieten en een fotoke te maken. Dan maar snel terug de auto in om van de overheerlijke airco te genieten. Bezienswaardigheden: -Stovepipe wells and sand dunes ( naartoe gereden, ligt helemaal uit de richting van de andere bezienswaardigheden. En dan komt het, op het allerlaatste stukje weg: "Road closed".ne goeie "kust nei men ..." en dan maar teruggedraaid. -zabrinskie point ( mooi uitzicht, googled ma ne keer ) -devil's golfcourse ( enorme zoutvlakte ) -badwater ( enigste water in het park, zout natuurlijk, daarmee bad water want de legende wilt dat zelfs de ezels der nie wilden van drinken ) -dante's view ( hoogste punt met een mooi overzicht over de valley )
Daarna teruggereden naar Las Vegas want we hadden nog een avondje gokken in het verschiet. Gokken doe je niet op een lege maag dus met de deftigste kleren die we bij hebben, den sjieke tour op. Eerst een dineeke van bij de 135 dollar. Nen angus beef steak die gelukkig dan ook wel echt lekker was. Toen het casino binnen. Eerst wat rondgewandeld om te zien welke machines ons het meeste aanspraken. Annemie heeft een paar keer iest gewonnen, ikke 1 keer. Maar op het laatste was alles toch weer verspeeld,maar hadden we toch ne avond leute gehad!!!
Vandaag zijn we van Las Vegas naar Zion NP gereden. Om de dag goed te starten zijn we s morgens gaan ontbijten bij Dennys.Hier heeft Annemie een uitgebreid ontbijt samengesteld voor slechts 7 dollar en koos ik voor de ultimate omelet . Echt wel ultimate.
Daarna gaan uitchecken en weer in de auto gekropen. We hebben een kleine tussenstop gemaakt in Bonnie Springs old Nevada, een gerestaureerd mijnstadje. Wel eensleuk om te zien.
Tegen de avond zijn we aangekomen aan onze lodge in Zion. Soort blokhut die op een berg staat. Heel leuk, en mooi vanbinnen.
Vandaag hebben we weer ferm wat miles afgewandeld in Zion. Drie verschillende trails: - Riverside walk tot de Narrows - Hidden Canyon - Emerald pools
Onze favoriet was de Hidden Canyon. Zeer smalle paden met op bepaalde plaatsen kettingen in de rotsen geplaatst. Ik garandeer u die kettingen neem je vast als je naar beneden kijkt en een afgrond van honderd meter ziet. Voor de rest was dit een heel avontuurlijke trektocht met het betere klim- en klauterwerk. Zion is trouwens tot nu toe het mooiste park dat we al bezocht hebben. Mocht je hier ooit komen... dikke aanrader!!! Na de wandelingen nog naar Springdale gereden om te eten bij Pizza noodles & CO. Zijn we daar ook nog in een Laundromat binnengewipt, aangezien we bijuna door de onderbroeken heen zaten.
Ondertussen hebben we ook een minpunt van een lodge in het midden van de natuur ontdekt: Spinnen. Ik word hier met regelmaat, gewapend met een sloef, op pad gestuurd. Maar we zitten hier nog graag zanne.
Allee ne keer gaan slapen want morgen gaan we Angels Landing wandelen en daar moet je vroeg aan beginnen om de drukte voor te zijn. Meer details over deze wandeling volgen nog.
Na gisteren de Hidden Canyon trail overwonnen te hebben, dachten we dat dat qua avontuur wel een goede opwarmer was voor nog een tikkeltje meer. Gevolg we hebben ons gewaagd aan het Angels Landing trail. Elk jaar valt hier blijkbaar wel iemand ne keer naar beneden, en ja 400 meter naar beneden dan ziet het er niet goed uit he. ( Voor de moeders, we hebben da voorzichtig gedaan en hebben geen heel ernstige wondes aan overgehouden hoor ). Dus wij met veel goede moed omhoog naar de top. Paar hachelijke stukken met wederom kettingen en zeer smalle richels. We hebben tot een paar honderd meter van de top geklommen en toen zag ik het niet meer zitten. Ineens nog steiler,smaller,geen kettingen meer... Gevolg:bijna broekje vol en maar terug naar beneden.
Namiddag zijn we dan doorgereden naar Bryce Canyon. Volgens velen het mooiste park,maar wij vinden het vooral veel van hetzelfde.
Deze avond nog eens iets nieuws geprobeerd: Ne burrito picante ( tha bomb stond op de verpakking ). Ja die mexicanen, pikante boel maken kunnen ze wel. Da ga ik mij morgen nog ne schone keer beklagen.
Even wat varia over ons: - Mijn knie houd het goed op de wandelingen. - Annemie heeft hier na lang zoeken ne pot Nutella gevonden, da gezichtje: juist een kindje op Sinterklaas! - Nog geen tekenen van Mexicaanse griep - Slaan elkaar nog niet de kop in ( ook al denk ik, dat Annemie haar soms moet inhouden ) - Neenee we amuseren ons te pletter en genieten van elk moment
Vandaag was wederom een reisdag,dus weinig nieuws te melden.Rit is goed verlopen,niet verkeerd gereden voor ne keer. Wat kom je zoal tegen op de amerikaanse wegen: - Wegen met 1 tot en met 7 baansvakken - Linkshangers ( fenomeen wat bij ons ook gekend is ), echter den Amerikaan heeft de ideale oplossing: Rechts inhalen mag hier! - Niemand gebruikt richtingaanwijzers (dit fenomeen is bij ons ook massaal aan het inburgeren ) , heel intressant tijdens spitsuur op die 7 baansvakken. - Op bijna elke auto staat V6 te lezen - De Amerikanen kunnen enkel rechtdoor rijden met hun dikke bakken, van het moment dat er scherpe bochten zijn paniek alom en remmen gelijk ne gek. Mocht ik ooit emigreren naar hier, doe direct ne winkel open in remschijven -> De Kim ferm binnen.
Trouwens we zitten nu terug in een lodge, gelegen aan de oevers van de Colorado rivier die door de Red Cliff Canyon loopt. Mooi plekje om te vertoeven dus.De lodge op zich is ook de mooiste verblijfplaats die we tot nu toe gehad hebben. Redelijk afgelegen wel, dus op de radio weer niet veel te beleven. enkele toppers/meezingers zijn: - My big green tractor ( ne kerel die zingt over dat em een of andere scherpe deerne wil imponeren met jawel zijne tracteur -> Strak plan !!! ) -Bubba shot the juke-box ( der is ne juke-box kapotgeschoten. Rarara wie krijgt de schuld in Redneckvill USA??? Den Bubba natuurlijk )
Aan de mannen: supportert veu mij mee bij den Anderlecht en FC Plat dak ( veruit de 2 beste ploegen in België )
Allee ik gaan erin kruipen want morgen drukke dag voor de boeg.
Vandaag hebben we een bezoekje gebracht aan Arches National Park. Om wat avontuur in de dag te brengen zijn we Devil's Garden ( het meest afgelegen punt van het park ) te voet gaan verkennen. En avontuur hebben we gevonden: Na een kilometer of 9 wandelden we tussen 2 steile rotswanden en ineens was de weg versperd door een waterpoel ontstaan door een flashflood ( gek verschijnsel wanneer het bij +- 35 graden ineens begint te stortregenen en heel de boel overstroomt. ). Enkele mensen hadden zich al door het water gewaagd en stonden dan ook tot ver boven hun middel erin. Aangezien het water allerminst van Caraïbische kwaliteit was besloten we dan maar om een rotsbelimmingske te wagen. Heel plezante onderneming op een bijna verticale wand. Na veel miserie en gepuf eindelijk boven geraakt, hoor ik in 1 keer een soort van paniek. Ons Annemie bengelde daar op 2,5 meter van de grond en kon niet meer omhoog of omlaag. Ik ben dan naar beneden geklauterd om te gaan helpen,maar ja 2,5 meter hoog daar kan ik dus ook nie aan he. Met wat strategisch coachwerk van mijnen twegen is ook Annemie op eigen kracht op de rots geraakt ( dikke prestatie trouwens !!! )
Achteraf hebben we ons nog wat gea:museerd met mensen in dat water te zien sukkelen ondanks verwittigingen dat het dieper was dan het er uit zag. tja "niet luistern = voelen" zei ons ma vroeger altijd.
S'avond nog gaan eten bij een restaurant waar ze gisteren tot ver op het straat stonden aan te schuiven om binnen te kunnen. Niet slecht daar en zeker niet duur.
Ondertussen terug in de lodge,we hebben hier HBO en momenteel is Madagascar 2 bezig: All hail, King Julian!
Op onze verplaatsing naar Kayenta zijn we door Monument Valley gereden. deze streek is vooral bekend door de vele westernfilms die er zijn opgenomen. Bedriegt wel een beetje als je er naar toe rijd, Je ziet de drie bekendste toppen al van heel ver liggen, maar je mag je dan nog aan een rit van bijna een uur verwachten eer je er ook daadwerkelijk bent. Bij het visitor center gestopt om wat foto's te nemen en even te genieten van het mooie uitzicht. Daarna nog even de lokale indianenbevolking gesponsord door wat souvenirtjes te kopen en dan de tocht weer verder gezet.
Eenmaal aangekomen in kayenta valt 1 ding op: Population: 6 men and a horsehead. -> niet echt het stadje in geweest maar een avondje aan het zwembad gehangen.
Gisteren na het zwemmen nog wat aan het internetten geslagen en uitgekomen op Antelope Canyon ( zoek maar eens op ) nabij Page. Aangezien dit slecht om een omweg van +- 200 kilometer gaat ( peanuts volgens Amerikaanse normen ), een uurtje vroeger opgestaan dan voorzien en dan maar vertrokken.
Toen we er aankwamen bleek dat er nog plaats was op de tour die rond 11 uur vertrok. Enkele vriendelijke indianen brengen je tegen een vergoeding naar de ingang van de Canyon per pick-up ( bijna monstertrucks ) en spelen dan ook voor gidsje tijdens de wandeling. Je kan ook niet anders dan deze vergoeding betalen want ook al zou je door de ingang van het park raken, de weg naar de Canyon is zo slecht dat je je huurwagen als een bouwpakket terug kan inleveren na de rit. ( hoe geld te verdienen moet je die indianen al lang niet niet meer leren.)
De tocht door de smalle canyon is echt een hele ervaring. Echt 1 van de hoogtepunten van de reis. Enigste nadeel was de immense drukte. De tour van 11 uur is blijkbaar de drukste omdat dan de lichtinval het mooiste is. ( Tja zo zijn de indianen dan ook he. Altijd maar mekkeren over land dat ooit eens zou afgepakt zijn, maar de stukken land die ze nog bezitten wel schaamteloos vernielen door er massaal toeristen door te jagen for the almighty dollar )
Even een praatje gemaakt met de oudste van onze gidsen en blijkbaar vond hij ook dat de zandstenen wanden te fragiel waren om zo veel volk te slikken elke dag. Dus in de toekomst gingen ze waarschijnlijk dan toch eens nadenken om een maximum bezoekers per dag toe te laten. ( Vrij vertaald: We zijn nog niet helemaal binnen op dit moment,... )
Daarna doorgereden naar de Grand Canyon. Al enkele viewpoints aangedaan met de auto waar we te voet de komende twee dagen niet meer gaan komen. Daarna bij het verkeerde hotel gestopt om in te checken. Het was maar 1 woordje verschil en na een dagje rijden kan een mens zich al eens vergissen.
In het hotel waar we verblijven hebben ze het concept van "all you can eat buffet". Aangezien we gisteren redelijk uitgehongerd waren ... Heel lekker eten eigenlijk ( verschoot er zelf van ) en dan zoveel je kan voor 20 dollar. Die sussen hebben hier ferm "hun pants getorned aan us"
Vandaag een fikse wandeling gemaakt in de Grand Canyon. Fijne omgeving en leuke uitzichten. Het enige probleem hier is dat je eerst naar beneden wandelt om dan terug te keren en dezelde weg omhoog te doen. Dus vlotjes en vrolijk tijdens het eerste deel en hevig puffend en vloekend tijdens het tweede.
We zijn gedaald tot skeleton point. Normaal staat hier dan zo een leuk bordje ,et skeleton point op,voor een fotoke. Echter werd dit plaatje zo veel gestolen dat ze het niet meer terug hingen. Dus nu een lelijk blad met uitleg in de plaats. Gevolg van zo een schelmenstreek: Veel mensen wandelden voorbij Skeleton point, omdat er dus geen bordje meer hing ,en moesten dan later met uitdrogings- en vermoeidheidsverschijnselen uit de canyon gered worden.
S avonds totaal uitgeput rond half 10 in slaap gesukkeld tijdens een CSI marathon op tv.
Zoals je in de titel kan lezen zijn we terug in Las Vegas beland. Niet dat we zo een grote fans zijn van dit stadje, maar de rit van de Grand Canyon rechtstreeks naar Los Angeles is iets te lang. Vandaag tijd zat om in Vegas te raken dus hebben we een tussenstop gemaakt bij de Hoover dam en Lake Mead. Mensen die het sas in Genendijk al imposant vinden moeten in hun leven zeker de Hoover dam gezien hebben. Door de Hoover dam is dan Lake Mead ontstaan ( zo leerde weer wat bij he ) , hier hebben we met de auto wat rondgereden en af en toe eens gestopt om een fotoke te maken.
Trouwens toen we juist vertrokken waren uit de Grand Canyon zagen we dat er een stukje berm en wat bosjes al ferm aan het branden waren. Een 300 meter verder stond 1 brandweerwagen een vuilniskar te blussen die aan het uitbranden was. Wij die brandweerlui maar verwittigd dat ze ook even verderop nodig waren want dat anders heel den bos daar ging afbranden. Dus dankzij ons kunnen jullie ook nog ooit de Grand Canyon bezoeken he! ( merci, Kim en Annemie, merci )
In tegenstelling tot vorige keer verblijven we deze keer niet op de Strip maar zitten we meer in de achterbuurten. Terjuist nog een wandelingske gemaakt om een leuk restaurantje te vinden. Ging Annemie daar de weg vragen aan ne kerel die zich juist een prostitueeke gescoord had en zich richting hotel aan het haasten was. Nog nooit iemand zo snel de weg weten uitleggen ( de scherpen duvel ) Niet echt iets gevonden en dan maar terug richting hotel voor boke met kaas en choco. Het hotel is ook niet te vergelijken met de Luxor: Af en toe beeft de kamer als er een zwaarlijvige Amerikaan zich op de trappen begeeft, de wc blijft lopen en er piept hier iets maar we zijn er nog niet helemaal uit wat het juist is. Maar het is proper en het bed ligt goed dus we klagen niet. Trouwens morgen zitten we in Los Angeles in het Marriot en blijkbaar moet dat wel de moeite zijn dus we hebben goede vooruitzichten.
Vandaag weer een 200 tal miles afgehaspeld om in Los Angeles te raken. Bij het binnenrijden van deze stad valt het direct op dat het gedaan is met het rustige en relaxte binnenland. Op de wegen is het overal file, mensen rijden hier als rasechte debielen, overal staan mensen aanrijdingsformulieren in te vulllen en van hoffelijkheid is geen sprake meer. Het duurt echt een tijd eer je gewend raakt om hier rond te rijden. ( Annemie rijdt hier trouwens want op verkeersvlak heb ik nogal een kort lontje )
In de late namiddag zijn we vertrokken naar Hollywood ( walk of fame, kodak theatre,sunset boulevard,..) Het is niet te vergelijken met Vegas, maar hier zie je ook het één en ander rondlopen. We hebben trouwens met een uurke red-carpet première van de nieuwe Bruce Willis gemist. Spijtig want ik kan den Bruce als acteur wel smaken. Zoals je op de foto's kan zien wel enkele celebs tegen het lijf gelopen
Na al de natuur en wandelingen van de voorbije weken is nu het amusements en relaxgedeelte van de vakantie aangebroken. Vandaag bezoeken we Universal studios. Het mecca van de filmindustrie en tevens een attractiepark.
Gisterenavond hadden ze ons gewaarschuwd in het hotel dat we zeker niet voor 10 uur moesten vertrekken omdat het verkeer helemaal zou stil staan. Awel na tienen is daar niet echt verbetering in te merken.
Eenmaal in het park is het wel amusement en leute van begin tot eind. Eerst zijn we naar Shrek met van die 3D brillkes gaan kijken; Daarna verschillende sets bezocht ( jaws, psycho, desperate houssewives ... ). Best intressant allemaal als je je wat in film intresseert. Daarna enkele attracties gedaan. Je kent dat wel achtbanen en wildwatertoestanden. Bij de Jurassic Park wildwaterbaan na de laatste afdaling, was ik redelijk nat en ons Annemie kurkdroog. Oh en plezier dat ze had! Maar toen uit het niets een waterstraal uit de bosjes en zo zie je maar weer beste vrienden : God straft onmiddelijk!
Als afsluiter hebben we dan nog shows gaan kijken: * Waterworld live gespeeld ( het betere actie en ontploffingswerk ) * Animal actors ( ongelooflijke trucs met dieren )
Achteraf zijn we dan naar een Italiaans restaurantje gereden. Hier waren we gisteren per ongeluk voorbij gekomen toen we eigenlijk op zoek waren naar een ander, dat we niet vonden. Het eten was daar gisteren zo goed dat we maar terug zijn geweest. En wederom lekker en penske goed gevuld voor weinig dollar.
Morgen is het onze laatste volledige dag van de reis ( zondag is de vlucht dus aan die dag heb je niks he ). Op het programma staat Venice beach, Santa monica pier ( baywatch into: En ma lopen in da rood pakske! ), nog wat rondrijden door LA en wat shoppen. Alles relaxed!!!
Reisverslag Amerika 2009
). We kruipen dus vroeg onder de wol zodat we de dag erop fris kunnen starten!
)
