een verhaal over twijfels, het toeval en veel meer van dat
28-09-2009
Dit is een verhaal over een jonge vrouw die zich grote vragen stelt over haar relatie. Er gebeurt vanalles is dit toeval of het lot? Volg haar gebeurtenissen en ondek voor wie ze kiest.
Doe ik het of doe ik het niet? Ga ik naar Parijs of krop ik mijn gevoelens verder op en doen we gewoon voort met dit leven waarin hij gelukkig is en denkt dat ik dat ook ben.
Ik heb echt geen zin om weer een weekend saai door te brengen door weer naar zijn ouders te gaan om met zijn hond te wandelen en dan weer eens te blijven eten want ja dat moet, we moeten er minstens 1 keer in de week gaan eten! Oh shit wat heb ik toch een saai leven!! Ik wil echt weg ik kan gewoon niet meer doorgaan met dit leven met hem! Toch niet op deze manier! Oke ik boek tickets maar dan alleen als de tickets niet boven de 100 zijn!
Maar eerst moeten we naar batibouw! Ja batibouw tussen die drukte kijken of er eventueel interessante dingen zijn voor een eventueel huisje dat we gaan kopen! Want wij gaan een huisje kopen we zijn al bijna 4 jaar samen en hebben beslist een huisje te kopen ergens buiten de stad terug waar we zijn opgegroeid met een tuintje en genoeg slaapkamers voor eventuele toekomstige kindjes. Maar wil ik dit wel wil ik wel weg uit de stad wil ik wel een huisje met Christophe kopen?
Oke oke ik moet echt weg ik moet in Parijs gaan bezinnen wat de prijs voor de tickets ook zijn ik ga!!
Vertel ik het hem eerst of koop ik eerst de tickets? Gaat hij kwaad zijn omdat ik hem verlaat voor het weekend? Gaat hij het snappen? Oke ik ga gewoon ik doe het! Wat hij ook vindt of wat zijn ouders ook zullen denken. Het interesseert mij niet meer ik plaats altijd eerst zijn geluk voor het mijne maar dat moet nu gedaan zijn! Ik ga een weekendje bezinnen en daarna kom ik helemaal herboren terug! Ja het zal me echt helpen om al die lastige vragen die in mijn hoofd rond spoken op te lossen!
Één weekendje en ik ben herboren! Het zou gemeen en bekrompen van hem zijn als hij mij dat niet gunt en als hij er een heel drama van maakt is dat spijtig voor hem want dat bewijst dat hij zich echt niets aantrekt van mijn gevoelens. Maar dat zal wel niet aangezien hij zo lief is en altijd voor iedereen zijn best doet. Maar waarom kan ik dan niet eerlijk over mijn gevoelens zijn? Ik wil hem gewoon niet kwetsen door ineens iets te zeggen en ik heb te veel vragen die ik voor mezelf eerst moet uitzoeken voor ik hem er mee overval! Ik ga hem toch niet onnodig bang maken.
Tickets zijn geboekt morgen ochtend om 5 na 9 stap ik op de Thalys. Om een weekend eens goed na te denken over mijn relatie en toekomst met Christophe! Maar eerst Batibouw en het hem vertellen.
Eindelijk ik zit op de trein gelukkig is het niet druk en zit ik alleen in een coté voor 4. Daarnet heb ik ook nog een Flair gekocht met een interessante cover Verlaat ik mijn man of niet? Toeval?
Voor mij zit een vrouw met 2 kindjes die echt wel teveel lawaai bij hebben! En een beetje verder zit een jonge man in pak met een beschermhoes met nog meer hemden of pakken in. Een zakenman met een interessant en spannend leven die voor zijn werk even naar Parijs moet om nog een belangrijke deal te gaan sluiten of gewoon een saaie vent die vastzit in een job zonder leuke vooruitzichten en die al afstapt in Brussel? Voor de rest zijn het bijna allemaal leuke gezellige koppeltjes die het super gezellig gaan hebben in Parijs en van alles gaan bezoeken waar wij nog niet zijn toegekomen. Je zal het misschien raar vinden maar het afgelopen jaar hebben wij al 5 weekendjes en een weekje met Nieuwjaar in Parijs doorgebracht maar we hebben nog geen enkele museum bezocht en dat ligt niet aan mij hoor. Oké ik shop graag uitgebreid maar een Museumpje bezoeken vindt ik ook echt geweldig hoor. Het is Christophe die dat niet leuk vindt hij apprecieert kunst niet en kan er ook niet naar kijken om dan uit te zoeken wat er eigenlijk op staat en om hem tegen zijn zin mee te nemen vind ik ook maar niks want dan loopt hij heel de tijd achter mij aan als ene hondje. Dus vandaar dat we nog geen museums gedaan hebben daar. De reden waarom we al zoveel zijn gegaan naar Parijs is omdat mijn oom daar werkt en woont maar in het weekend gaat hij gewoon terug naar huis naar zijn vrouw en kinderen dus staat zijn leuk appartementje in het weekend leeg en mag ik er zoveel naartoe als ik wil.
Mijn planning voor dit weekend is: Metro naar het appartementje nemen en daar dan een lang bad nemen! Aangezien wij geen bad hebben profiteer ik er telkens van als ik de mogelijkheid heb. Daarna ga ik naar Lafayette waar mijn goede vriend Steven mijn vroegere ex die nu homo is en samen met zijn vriend Stephan een stand hebben geopend in het shopparadijs Lafayette!! s Avonds spreek ik af met Jeremy ook een goede vriend die een stage aan het lopen is in Parijs gedurende 6 maanden en zondag ga ik gezellig ontbijten in mijn favoriete barretje en een beetje nadenken want daarvoor ga ik uiteindelijk naar Parijs en om 16.30 uur vertrekt mijn trein richting Antwerpen. Waar ik hopelijk helemaal bezonnen zal opstappen!
De trein vertrekt binnen enkele minuutjes en Christophe is net van de trein af. Zoals een lieve jongen zou doen is hij mee naar het station gelopen en heeft hij mijn mooi bloemen valiesje vanboven in het bagagerek gelegd. Hij heeft het eigenlijk heel goed opgenomen. Hij vindt het wel raar dat ik zo moet gaan nadenken en dat dat dan ook nog eens in Parijs moet zijn maar hij gunde me de tijd die ik nodig heb dit weekend en gaat me dan ook niet bellen of smsen. Hij heeft ook gezegd dat hij me zal opwachten zondagavond in het station. Hij is wel verdrietig. Ik zag het in zijn lieve ogen. Maar ik moet echt eens aan mezelf denken en dus eens niet met hem inzitten.
Over 1 uur en 50 minuten ben ik Parijs!! Ik zit rustig het artikel verlaat ik mijn man of niette lezen wanneer de jongeman in pak komt vragen of hij bij mij mag komen zitten om zijn krant te lezen omdat de dame naast hem nogal luid naar haar muziek zit te luisteren. Ik twijfel even maar aangezien ik alleen in een coté voor vier zit zie ik niet in waarom niet. Enkele bladzijden verder in mijn Flair en hij in zijn krant begint hij een praatje en stelt hij zich voor. Zijn naam is Thomas hij heeft ook gisteren zijn tickets nog geboekt omdat een goede vriendin hem last minute heeft uitgenodigd om mee te gaan kijken naar de modeshow van Dries Van Noten en Ann De Meulemeester! Niet dat mode hem interesseert maar aangezien hij nog nooit naar een modeshow is gaan kijken was hij wel nieuwsgierig. Ik als echte fashionista vind dat natuurlijk geweldig en we zitten direct in een leuk gesprek ik vertel hem hoe hij zich moet gedragen tijdens zo een modeshow en dat het altijd te laat begint enzo. Dan vraagt hij waarom ik alleen op de trein zit. Ik vertel hem dat ik met mezelf in de knoei zit en dat ik moet gaan bezinnen over mijn toekomst. Ondertussen zitten we gezellig in de bar en vraagt hij door over mijn problemen. Normaal ben ik er helemaal niet open over want als dat wel zo zou zij zat ik in eerste instantie niet op deze trein want dan waren ze al lang opgelost.
Aangezien ik hem wel sympathiek vind overkomen en ik hem helemaal niet ken en waarschijnlijk na deze treinrit nooit meer zal zien denk ik waarom niet!
Ik begin te vertellen dat ik niet meer zeker weet of Christophe wel mijn droomman is omdat ik continu met de vraag rond loop Hoe zou het zijn met een ander? Voor mij is de oplossing simpel ik probeer het gewoon! Thomas heeft er een andere kijk op hij weet precies wat zijn droomvrouw is en zal dus geen tijd gaan steken in iemand anders en als je dus al samen bent met je droompartner stel je jezelf niet eens de vraag!
Zijn conclusie is dus dat ik niet met mijn ultieme droomman samen ben! Hard om te horen maar ik geloof hem niet! Eens aangekomen in Gare du Nord nemen we afscheid en zegt hij dat hij morgenochtend even naar Musée dOrsay gaat en dat ik hem altijd mag komen vergezellen. Hij overhandigt me zijn kaartje en stapt een taxi in.
