Moeder, waarom leven wij?
Inhoud blog
  • De onderwijsmadam in mij
  • Gesprek met baas - deel 2
  • Gesprek met baas - deel 1
  • Werk...
  • Een vliegende start voor mijn blogje.



    Een twintiger met een identiteitscrisis
    07-03-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De onderwijsmadam in mij
    Ik las vandaag in de krant dat er weer een groot tekort is aan vervangleerkrachten. Nu is het zo dat ik in het onderwijs heb gestaan en dat maar niets vond. Maar eigenlijk was het zo slecht niet: het betaalde goed, er was veel vakantie en ik deed tenminste iets waarbij ik toch nog een beetje affiniteit voelde met mijn vakgebied. Als ze mij morgen bellen om deeltijds Engels te geven, spring ik. Engels omdat de meeste leerlingen dat een toffe taal vinden en omdat ik dat zeer leuk vond om te geven; deeltijds omdat voltijds er echt zwaar over is voor mij. Dat klinkt voor de meesten misschien heel vreemd als je weet dat ik nu 40 uur per week werk. Maar ik kan jullie verzekeren: 40 uur bureauwerk of 20 uur voor de klas, het is niet te vergelijken! Lesgeven vergt enorm veel van je, zowel lichamelijk als geestelijk. Met een banale verkoudheid wil het lesgeven bijvoorbeeld nogal eens tegenvallen, terwijl je dat totaal niet zo ervaart achter een bureau. Na school kom je thuis en ben je moe, maar dan begint je dag eigenlijk pas... Mmm, waarom was ik weer gestopt met lesgeven? Rolling Eyes

    Hoe kom ik nu bij het onderwijs? Wel, de oudste zoon van een bevriend koppel heeft wat problemen op taalgebied en ze hebben mij gevraagd om hem daarbij te helpen. Eigenlijk voel ik me erg vereerd en heb ik al lang niet meer zoveel zin gehad om ergens voor te gaan... Heel gek gevoel is dat... Maandag hebben we onze eerste 'les' samen en ik moet zeggen dat ik er wel naar uitkijk. Ik moet nog eens kijken wat we precies gaan doen en hoe ik hem het beste kan helpen, maar dat loopt wel los. Ik hoop alleen dat ze niet god-weet-wat van mij verwachten; helaas kan ik geen wonderen verrichten.

    07-03-2008, 19:26 geschreven door Ambitieuze meid  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gesprek met baas - deel 2
    Voor degenen die zich afvroegen hoe het vorige week is afgelopen:

    Vrijdag tegen 16u30 gingen Baas en ik naar de vergaderzaal en hadden Het Gesprek. De gevoelens die ik na afloop had, waren nogal ambigue. Opslag zat er namelijk niet in omdat Baas vond dat de verhoudingen binnen het bedrijf gerespecteerd moeten worden, wat zoveel wil zeggen als 'voor wat jij doet, verdien je meer dan genoeg' - wat misschien wel waar is, want ik heb een onnozele job en inderdaad, iemand met een diploma dat aansluit bij de job zou hier zeer tevreden zijn met het loon. Ik niet.
    Maar goed. Nu was het ook zo dat er geen andere job voor mij was, want Baas had al begrepen dat ik eigenlijk niet graag in het bedrijf werk en niet genoeg ambitie aan de dag leg om er verder in te groeien. (Kan misschien waar zijn, maar ik blijf me afvragen hoe je in godsnaam ambitie kunt tonen in een dergelijk afstompende job als de mijne.) Hoe dan ook, het positieve van het gesprek was dat Baas en ik overeenkwamen dat ik best iets anders zoek, niet omdat hij niet tevreden is over mijn werk, wel omdat het leven veel te kort is om iets tegen je goesting te doen. Hij beloofde daarbij: 1. dat mijn job mijn job blijft zolang ik niets gevonden heb en 2. dat hij niemand iets vertelt van mijn zoektocht. Menselijkheid boven alles dus.
    Over 2 weken heb ik een eerste sollicitatiegesprek bij een zachtere organisatie.

    07-03-2008, 19:12 geschreven door Ambitieuze meid  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    28-02-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gesprek met baas - deel 1
    Eindelijk heb ik het gedurfd: een gesprek gevraagd met de baas. Ik stelde het uit en uit en uit...
    Maandag kreeg ik echter papieren onder mijn neus geschoven voor de groepsverzekering en toen zag ik dat schamele bedrag dat mijn loon moet voorstellen weer staan en vond ik het welletjes. Dus ik naar de baas, die zei: "We kunnen het nu doen (maandagavond dus) of donderdag." Ik zei dat het me niet uitmaakte - wel natuurlijk, maar je moet natuurlijk een beetje goodwill creëren als je opslag gaat vragen - en dus werd het donderdag. Vanmorgen vond ik in mijn mailbox een berichtje met de vraag of het ook morgen kon want het was wel erg druk enzovoort enzoverder (helemaal niet druk, want ik verveel me op het moment echt stierlijk!). Om kort te gaan: ik zit loop al een hele week op eitjes voor iets wat morgen pas gaat komen.
    Ik ben er echt zenuwachtig voor, maar dit moet ik gewoon doen voor mezelf.
    Anyways, wordt ongetwijfeld vervolgd...

    28-02-2008, 17:40 geschreven door Ambitieuze meid  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    22-02-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Werk...

    Dag allemaal,

    Jongens jongens, dat was me het dagje wel weer... Hopelijk vind ik snel ander en beter werk, want het valt me iedere dag zwaarder...

    Ik zal jullie iets over mijn werk proberen te vertellen zonder dat al te duidelijk is in welk bedrijf ik precies mijn dagen slijt. Waarschijnlijk kent niemand het: het is geen bank of internationaal bedrijf en het ligt zo ongeveer in the middle of nowhere, wat voor mij een van de weinige voordelen van de job is, want ik rijd niet graag over autosnelwegen en dan zeker niet alleen. 's Morgens moet ik dus ook niet op een onmenselijk uur mijn bed uit, wat toch best veel doet voor mijn humeur (Wink).  De inhoud van mijn job is helaas al veel minder interessant: met een universitair diploma meid van alle werk spelen, is het toch echt niet. Dat houdt in: post openen, telefoon aannemen (geloof mij, er zijn veel mensen die denken dat ze dan alles wat ze vragen, moeten spellen omdat ze denken dat je te dom bent om ook maar iets te begrijpen), ordertjes ingeven, factuurtjes nakijken en inboeken, af en toe eten gaan halen voor de collega's (that's right, jullie lezen dat goed) en nog wel een aantal prullen (Confused).

    Vandaag was het qua dom werk wel echt top. (Ik durf daar echter niet te veel over te vertellen, want er lezen misschien collega's mee en het bedrijf in diskrediet brengen of zo wil ik toch ook weer niet.) Het komt erop neer dat ik even goed in een beschermde werkplaats zou kunnen gewerkt hebben - waar ik absoluut niet mee gezegd wil hebben dat ik iets tegen beschermde werkplaatsen zou hebben, wel integendeel, maar in mijn geval gaat het net iets te ver. Woensdag al had ik een klusje moeten doen: laat ik het "zakjes vullen" noemen om klanten te winnen. Gisteren bleek dat er iets uit het zakje gehaald moest worden en vandaag mocht het er toch weer in blijven zitten, waardoor ik zowat de hele voormiddag zoet ben geweest met eigenlijk  niks. En natuurlijk vragen ze dergelijke dingen altijd aan mij, want de rest heeft "veel te veel werk voor van die prullekes". Tja...

    En dan heb ik het natuurlijk nog niet over het loon gehad... De meeste mensen (mannen?) schijnen te denken dat een vrouw loon niet belangrijk vindt, omdat ze meestal toch nog wel een man heeft die genoeg verdient (aan singles denkt men dan blijkbaar niet, maar goed). Laat me deze mythe dan ook maar heel snel ontkrachten: ík vind loon belangrijk en ik denk dat lang de enige niet ben.
     
    Maar nu vragen jullie je natuurlijk allemaal af waarom ik deze job dan in godsnaam doe. Lang verhaal. Zoals ik de vorige keer al vertelde, woonden we eerst in een stad. Daar was natuurlijk werk genoeg, hoewel het met mijn diploma nooit makkelijk was en zal zijn. Toen we terug naar hier kwamen, wilde ik echt geen uren in de auto zitten om naar mijn werk te gaan en dus keek ik uit naar iets dat dichtbij was. Ik vond het op dat moment ook niet zo erg dat het beneden mijn niveau was, omdat we kindjes wilden krijgen en ik mijn focus vooral daarop wilde leggen. Helaas blijkt moeder worden niet zo eenvoudig voor mij en nu wil ik dan ook terug wat uitdagender werk... (Dit lijkt alsof ik mijn kinderwens aan de kant heb gezet, maar dat is zeker niet het geval, ik heb het er gewoon erg moeilijk mee - ik vertel er een andere keer nog wel eens wat meer over)

    Ik denk dat dit wel volstaat voor vandaag, anders vallen jullie nog in slaap bij deze blog... LOL
    Herkent iemand zich in mijn verhaal? Ik hoor het graag; misschien kunnen we zo wel anderen in dezelfde situatie een hart onder de riem steken?

    Lieve groetjes en allemaal een heel fijn weekend!
    Ambitieuze meid




    22-02-2008, 19:58 geschreven door Ambitieuze meid  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (1 Stemmen)
    18-02-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een vliegende start voor mijn blogje.

    Al een hele tijd zeg ik tegen mezelf dat ik toch echt wel eens zou moeten beginnen schrijven. Dus hier is 'ie dan: mijn eigenste blog!!! Ik ben er ontzettend trots op dat ik het zelf, helemaal alleen heb klaargespeeld om dit aan te maken Wink Wish me all good luck!

    Ik zou mezelf graag even (discreet) willen voorstellen. Ik ben een mid-twintiger, gehuwd en (helaas nog steeds) zonder kinderen. Ik heb aan een leuke universiteit gestudeerd en ben samen met de man van mijn leven blijven 'plakken' in mijn studentenstad. Vorig jaar hebben we echter beslist dat we ons leven toch liever doorbrengen in onze geboortestreek en zijn we terug verhuisd. (Het ziet er naar uit dat we ook echt wel gaan blijven, want intussen zijn er ook al héééél voorzichtige bouwplannen Smile. Ons grondje hebben we al...)
    Mijn job is niet echt mijn droomjob en aangezien ik toch al in de tweede helft van mijn twintigerbestaan zit (of hoe zeg je dat?), word ik redelijk ongeduldig: ik wil een carrière!!!

    De bedoeling van deze blog is op zoek gaan naar de zin van ons bestaan. Het leven gaat tegenwoordig zo snel door tal van ontwikkelingen waardoor kinderen sneller in de puberteit komen en wij, jongvolwassenen, sneller een soort midlifecrisis en het bijbehorende "is-dit-nu-het-leven-?-gevoel" krijgen. In deze blog wil ik het dan ook hebben over de zaken die jonge mensen bezighouden: werk, kinderen (proberen te) krijgen, vriendschaps- en familiebanden, vrije tijd... Om een begin te maken, houd ik alvast een poll: "Doe jij je werk graag?"

    Groetjes,
    Ambiteuze meid


    18-02-2008, 20:02 geschreven door Ambitieuze meid  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (7 Stemmen)
    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Archief per maand
  • 03-2008
  • 02-2008

    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs