Ik vond het boek leuk maar langdradig. Het ging het hele verhaal over hoe zij het trauma van haar vader probeert te begrijpen. De opbouw vond ik wel goed aangezien het verhaal begon in 1947, dit was het begin van het trauma van Sabine haar vader. Het verhaal werd gemakkelijk maar interessant geschreven. Ik leerde nieuwe begrippen waarvan de definitie altijd vermeld stond.
Het verhaal gaat over een tienermeisje, Sabine. Ze heeft ADHD en leidt hierdoor een chaotisch leven maar is wereldkampioenen in het schermen. De laatste tijd heeft ze het moeilijk met haar vader. Hij wordt de hele tijd boos voor het minste en werkt zijn agressie steeds op Sabine uit. Sabine gaat andere jongeren tegenkomen die net hetzelfde meemaken als haar, hierbij kan ze eindelijk haar hart luchten. Ze noemen zich de anjerkinderen: 1 van de ouders kampt met een trauma na militaire missie.
Ik vind het boek zeer duidelijk geschreven ondanks het moeilijke thema/onderwerp: kindermishandeling. Het verhaal ging in het begin over zijn kinderjaren en werd verder doorgetrokken tot latere leeftijd. Het hele verhaal door bleef het interessant en boeiend.
Er zijn mij veel gebeurtenissen bij gebleven maar één dat mij het meest is bij gebleven gaat over zijn kinderjaren. Joeri ziek was geworden door de slechte leefomstandigheden. Hij moest braken en was niet snel genoeg op het toilet, waardoor het op de grond gebeurde. I.p.v. dat zijn ouders voor hem zorgden, waren ze kwaad en moest hij als straf zijn eigen braaksel opeten. Ik snap gewoon niet hoe je zoiets kan doen met je eigen kinderen! Dit is onverantwoord en verdient niemand.
Soms vind ik het moeilijk om mij in te leven omdat ik in een totaal andere situatie en milieu ben opgegroeid. Ik kan me wel voorstellen hoe gruwelijk het moet zijn om zon ouders te hebben, waar je geen liefde van krijgt maar enkel haat. Ouders dat u liefde geven lijkt van zelfsprekend, en zou ook zo moeten zijn maar dit is niet altijd het geval.
Joeri werd geslaan, geschopt, gemarteld zonder enige reden. Bij het minste dat hij volgens zijn ouders verkeerd deed, werd hij gestraft. Hij mocht hierover tegen niemand iets vertellen maar wanneer zijn moeder dacht dat hij toch iets was gaan vertellen strafte ze hem uren - dagenlang. Zo maakte ze hem wanneer hij sliep wakker door een emmer water over hem te gooien. Hierdoor werd zijn matras helemaal beschimmeld en rot maar toch moest hij hierop blijven slapen. Soms werd Joeri er zelf eens aan vastgebonden en moest toen op de hondenmat naar zijn bed slapen.
Inleiding van mijn boek: âooit wordt het beterâ
Joeri Cools is het hoofdpersonage in mijn boek. Hij werd samen met zijn broer en zus jarenlang mishandeld en misbruikt, ook seksueel. In het eerst deel van mijn boek verteld Joeri hoe zijn jeugd eruit zag. Hoe hij door zijn moeder werd afgestaan en nadien van de ene instelling naar de andere vloog. Zijn biologische vader heeft hij nooit gekent. Hij werd opgevoed door zijn moeder en haar nieuwe vriend waarmee ze nog 2 kinderen maakte. Zijn stiefvader. Samen mishandelden en misbruikten ze de kinderen sinds ze peutertjes waren.
Ik kan er totaal niet inkomen hoe je als moeder uw kinderen dit kan aandoen. Zon mensen hebben in mijn ogen het recht niet om kinderen op de wereld te brengen en deel te zijn van onze maatschappij.
Soms vind ik het moeilijk om mij in te leven omdat ik in een totaal andere situatie en milieu ben opgegroeid. Ik kan me wel voorstellen hoe gruwelijk het moet zijn om zon ouders te hebben, waar je geen liefde van krijgt maar enkel haat. Ouders dat u liefde geven lijkt van zelfsprekend, en zou ook zo moeten zijn maar dit is niet altijd het geval.
