Gevoel voor tumor is een geweldige reeks. Het past bij de opvoedkundige taak van de VRT. Taboes bespreekbaar maken. Het is een realistische reeks met de nodige humor, dramatiek, liefde en sex. Het laatste heeft misschien Nederland over de streep getrokken om de reeks te kopen.
De reeks kan een steun beteken voor kankerpatiënten. Wat staat mij te wachten? Maar ook voor familie en vrienden is het een goede leidraad.
Ook down the road plaatst mensen met een beperking in the picture. Eerst was er Tytgat chocolat en nu is er dus weer een reeks die mensen met het syndroom van down buiten hun grenzen laat treden. Al moet hier onmiddellijk een kanttekening bij gemaakt worden. Dit is niet weggelegd voor alle mensen met Down. Er zijn verschillende gradaties. Ik kan me voorstellen dat bepaalde ouders het moeilijk hebben omdat hun kind dit niet kan en men dus alles wat te rooskleurig voorstelt.
Maar goed het is een positieve reeks. Ook wel wat gewaagd omdat je ziet dat de groep vermoeid geraakt. De grenzen zijn tot in het uiterste verkend en verlegd. Voor degenen die eraan meegewerkt hebben, een onvergetelijke ervaring en voor anderen erkenning. Ook mensen met een beperking kunnen iets.
Zelf geef ik al iedere vrijdag keyboard les aan een buurjongen met een beperking. Wat een ervaring. We hebben enkele jaren geleden samen gespeeld op zijn verjaardagsfeestje en hij gaat nu al een paar jaar naar de muziekschool. Wat een motivatie en wat een vooruitgang heeft hij al geboekt. Ik vind het fantastisch dat ik daar deel van mag uitmaken.
