Gisteren een wandeling mee begeleid voor school zonder racisme. Het is altijd tof om met een Limburgse school op stap te gaan. Jongeren waren heel geïnteresseerd in het vluchtelingenverhaal. Adel uit Syrië gaf in de namiddag een pakkende getuigenis. Hij werd op zijn vlucht dagenlang gefolterd omdat men dacht dat hij een spion van Assad was. Men school ook dagelijks enkele mensen neer en iedere dag dacht hij dat hij de volgende zou zijn. Hij maakte ook een schets van de politieke situatie in Syrië.
Zeer vele vluchtelingen slapen in het Noord station en de situatie is er schrijnend. Ook de leerlingen vonden dit confronterend. Ondertussen bekvechten de verschillende overheden over de factuur. Niet de mens is belangrijk, maar de factuur. Zielig om te zien. Mensen op de vlucht hebben hier geen boodschap aan. Zij zoeken veiligheid en bescherming, maar de internationale gemeenschap kijkt liever de andere kant uit. Syrië en andere landen zijn de speelbal van grootmachten en hun belang is groter dan dat van de bevolking.
Gevoel voor tumor is een geweldige reeks. Het past bij de opvoedkundige taak van de VRT. Taboes bespreekbaar maken. Het is een realistische reeks met de nodige humor, dramatiek, liefde en sex. Het laatste heeft misschien Nederland over de streep getrokken om de reeks te kopen.
De reeks kan een steun beteken voor kankerpatiënten. Wat staat mij te wachten? Maar ook voor familie en vrienden is het een goede leidraad.
Ook down the road plaatst mensen met een beperking in the picture. Eerst was er Tytgat chocolat en nu is er dus weer een reeks die mensen met het syndroom van down buiten hun grenzen laat treden. Al moet hier onmiddellijk een kanttekening bij gemaakt worden. Dit is niet weggelegd voor alle mensen met Down. Er zijn verschillende gradaties. Ik kan me voorstellen dat bepaalde ouders het moeilijk hebben omdat hun kind dit niet kan en men dus alles wat te rooskleurig voorstelt.
Maar goed het is een positieve reeks. Ook wel wat gewaagd omdat je ziet dat de groep vermoeid geraakt. De grenzen zijn tot in het uiterste verkend en verlegd. Voor degenen die eraan meegewerkt hebben, een onvergetelijke ervaring en voor anderen erkenning. Ook mensen met een beperking kunnen iets.
Zelf geef ik al iedere vrijdag keyboard les aan een buurjongen met een beperking. Wat een ervaring. We hebben enkele jaren geleden samen gespeeld op zijn verjaardagsfeestje en hij gaat nu al een paar jaar naar de muziekschool. Wat een motivatie en wat een vooruitgang heeft hij al geboekt. Ik vind het fantastisch dat ik daar deel van mag uitmaken.
Hoe weet je dat je terug op Belgische wegen rijdt? Door de staat van de weg.
Er is heel wat heisa rond de nieuwe partij Islam. Deze partij zal geen brokken maken. Ze komt immers al gehandicapt aan de start. Het beste is de partij vleugellam te maken door de partij te ontmaskeren als een vals schaap.
De Christenen voerden een kruistocht in naam van God, Extremistische moslims voeren in naam van Allah een oorlog voor een kalifaat. De Israëliërs verdedigen hun beloofde land. Allemaal verschuilen ze zich achter een God om louter machtsgewin. Hoe zorg je ervoor dat een een bende domme, lamme schapen zich achter een leider gaan scharen en oorlog gaan voeren? Zorg voor een zondebok of roep de hulp in van God of Allah. Vertrouw vooral niet op rede en verstand. En laat dat net nu zijn wat de mensheid nodig heeft.
Gisteren kaarttornooi gewonnen met Gislain en Jos. Vandaag verder gelezen in brieven van Willem Vermandere. De brieven omtrent het overlijden van zijn kleinzoon Rune doen me aan mijn vader denken. Hadden gisteren moeten kunnen samen kaarten. 12 april zal het een jaar geleden zijn dat hij is gestorven. Maakt dat me zo rusteloos? Scrabble gespeeld met Marjolein en ook nog eens gewonnen. Ze verliest niet graag.
Morgen voor drie dagen naar Tilburg en omgeving. Even tussen uit. Opa heeft op 17 maart de geest gegeven. Precies een jaar en dag na nonkel Willy. Zaterdag nog naar begrafenis van vader van Jacqueline geweest. De geschiedenis moet zich niet herhalen. Ik zal opgelucht ademhalen als april voorbij is.
Normaal brengt Vermandere rust. Vandaag dus niet. En neen, we gaan morgen dus niet naar de Efteling!
