Januari zit er alweer op, en beter laat dan nooit: 'Een gelukkig nieuwjaar'.
Januari was een maand waarin veel beslissingen genomen werden voor de toekomst en waarin ik terug wat afkickte van sms'en en mailen :). Ik begon een project, dat zie je op de foto. Ik besliste om terug verder te gaan met mijn studie 'Bachelor in het Lager Onderwijs'.
Dus zeker nog dingen genoeg om over te schrijven :)
Dag Zinal, Dag Brussel-Zuid, hier ben ik weer :) Wat een weerzien aan spoor 12 :) En vooral, wat een reis :( Ik heb de hele nacht geen oog dicht gedaan en vooral gezien waar we overal doorheen gekliefd zijn met de bus. Ook alle tussenstops gemerkt, maar niet een keer uit de bus gekropen.
Toen we vertrokken in Zinal, wat vroeger dan voorzien, reden we de vallei in. Ongeveer een halfuur naar beneden, om dan een halfuur terug naar boven (richting St-Luc) te rijden. We moesten er immers nog enkele passagiers uit het andere Intersoc hotel ophalen.
Terug naar beneden richting Sierre. Daar moesten we door de tunnel waar iets meer dan een jaar geleden denk ik het busongeval met schoolkinderen gebeurd is. Velen onder ons hebben er niets van gemerkt vermoed ik. Ik wel, ik houd namelijk niet zo van tunnels.
Een lange nacht later, Luxemburg doorkruist, Brussel in zicht. Om 7u stipt kwamen we aan in Brussel-Zuid. Nog een treinreis richting huis, met een tussenstop in Gent.
Toen ik wakker werd, besefte ik dat het een hele lang dag ging worden. Nog een shift in het restaurant, koffer pakken, kamer kuisen en wachten tot de bus vertrekt.
De shift was minder zwaar dan je zou vermoeden op een wisseldag. Een wisseldag, is een dag waarop er van personeel en gasten gewisseld wordt. 's Morgens komt het nieuw personeel aan en vertrekken de gasten die een periode gebleven zijn. In de namiddag komen de nieuwe gasten aan, wat files veroorzaakt aan de receptie en aan de ingang van het hotel. En 's avonds vertrekken de personeelsleden van de vorige periode naar huis met de bus.
Ik moet wel toegeven, de busreis is hetgeen waar je naar uitkijkt (omdat je naar huis gaat) maar ook verafschuwt (omdat het je enorm vermoeit).
Toen ik wakker werd deze morgen en naar een waarschijnlijk verplichte vrije dag uitkeek, bedacht ik dat ik jullie nog niets verteld heb over Zinal. Laat mij ondertussen ook vermelden dat ik op ongeveer 1000km van thuis verwijderd ben.
Waar ligt Zinal? Zinal is een bergdorp in het Zwitserse deel van de Alpen en ligt op 1678m hoogte in de vallei van Val d'Anniviers. Deze vallei vormt een zuidelijk zijdal van de Rhônevallei (nu weet ik eindelijk de naam van het riviertje) en eindigt op de grens met Italië.
Inwoners Hier wonen maar een 700tal mensen, die zich met gelegenheden nog in traditionele klederdracht kleden. Ze spreken Duits, maar voornamelijk Frans. Af en toe hoor je een woordje Italiaans. Deze mensen zijn vriendelijk en vooral gastvrij.
Het skigebied In de winter kan je via de kabelbaan naar de Sorebois om er te skiën. Je hebt er, net als in de zomer, bij mooi weer een prachtig uitzicht. Je kan er oa het stuwmeer van Moiry zien.
Bergbeklimmende Alpinisten Bij de Alpinisten is Zinal heel bekend. Het is een ideale uitvalsbasis voor zware bergtochten. Er bevinden zich een 5tal bergen in de buurt, net zoals de Zinalgletsjer. Deze bergen zijn: - Weisshorn, - Dent Blanche, - Bishorn, - Zinalrothorn, - Besso.
Sport Zinal is ook een sportieve gemeente. In de winter heb je het skiën en in de zomer de loopcross Sierre-Zinal. Lopers die hieraan deelnemen worden verondersteld enkele bergen op te lopen. Het is sowieso al een eer als je deze wedstrijd uitloopt.
Vandaag eerst een bezoekje aan de dokter. Vaststelling: nog niet werken en rusten. Tot het 11h werd. De directrice had met de dokter overlegd of ik toch niet kon werken. De dokter trok mijn briefje in, waardoor ik verplicht om 12h met een gezwollen hand moest werken. Welke werkjes kreeg ik? - Servietten in glazen steken - Digestief glaasjes op plateaus zetten - Bestek aanvullen - Kindermateriaal aanvullen
Je zou zeggen dat dit allemaal lichte werkjes zijn, maar toch voelde ik na een tijdje mijn pols verder opzwellen.
's Avonds nog een shift. Wat kon ik deze keer doen was de vraag. - Amaretto uitschenken - Apfelstrudel opscheppen - Beginnen indekken
Ik ben even naar buiten geweest vandaag, tot het mij wat te koud werd. Nu wat slapen om de wisseldag te overleven morgen.
Dag 6: van skiën, beschadigde ligamenten tot verplichte vrije avond
Eerst en vooral even vermelden dat het typen van dit bericht lastiger is dan normaal :(, later leg ik wel uit hoe dat komt.
Twee latten, 2 stokken, 2 botten... inderdaad, eerder deze week had ik het tegendeel beweerd. Ik ben vandaag gaan skiën. Een leuk avontuur met een minder leuk gevolg achteraf. Tom nam me mee de Sorbois op. Daar leerde hij mij de basis van het skiën: - Het starten, - Het stoppen, - Het ploegen, - Het nemen van een pannenkoeklift (oja, die bestaan dus ook. Je kan ze vergelijken met een speeltuig dat je bij ons in de speeltuin vindt.) - Het nemen van bochten, - Het afkomen van een helling :s.
Ik zou nog het belangrijkste vergeten, evenwicht bewaren en de ski's aan en uit krijgen natuurlijk. Met het aan en uit krijgen van de ski's hadden we wel wat problemen. De sneeuw vulde alle mogelijke gaatjes en bleef plakken aan de klikelementen. Hierdoor klikten deze niet makkelijk vast. Uiteindelijk lukte het vrij vlot om in te klikken en weg waren we. Nuja, dat dacht ik dan. Eerst de basis onder de knie krijgen, uitproberen en daarna vertrekken. We namen de pannenkoeklift en kwamen boven op de berg uit. Hmmm, ik raakte beneden met vallen en opstaan. Geen erge gevolgen (nog niet). Nog eens naar boven. Het lukte beter. Oefening baart kunst zeggen ze. Derde keer goeie keer en zonder vallen :). Vierde keer, weer prijs... Vijfde keer, voorgoed prijs en een stevige valpartij met een gezwollen pols als gevolg. Naar het hotel dus, douche nemen en wachten op de dokter. Met als diagnose: beschadigde ligamenten.
Velen onder jullie kennen die waarschijnlijk niet. Ligamenten heb je overal in je lichaam. Het is een bindweefsel dat rond je gewrichten ligt. Ze beschermen de gewrichten in zeker zin, waardoor ze zelf makkelijk beschadigd kunnen worden bij het opvangen van grote bewegingen. Dus ik heb mijn val proberen op te vangen met mijn pols, en hierdoor mijn ligamenten beschadigd. Hopelijk morgen beter, anders voor de rest van de periode ziekteverlet.
Bij deze heb ik dus een verplichte vrije avond. Niet dat ik het leuk vind ofzo, maar rust is rust blijkbaar.
Toen ik deze morgen wakker werd wachtte er een aangename verrassing op me. Er lag een 10tal cm verse sneeuw. De bomen waren gehuld in een wit jasje, terwijl de sneeuwruimer terug zijn werk kon doen en me dus opnieuw wakker maakte. Vlug ontbijten en naar buiten. Enkele wegen die afgesloten waren terug open, waardoor ik een korte wandeling kon maken langs het water. Ijspegels langs de rotsen, stromend water, met sneeuw bedekte bomen... het kan een mens in België alleen doen wegdromen van een witte Kerst. Ik moet zeggen dat dit landschap en het geluid van stromend water wel rust brengt. Het zorgt ervoor dat je nieuwe energie krijgt en je batterijen opgeladen worden. Stilaan kwam ook de zon piepen. Nog wat extra power om aan de middagdienst te beginnen.
Natuurlijk ook de nodige energie opslaan. En dan erin vliegen.
Mensen komen stipt om 12h binnen en gaan even later al terug weg. Skiën, snowboarden en naar de clubjes gaan. Een drukke agenda om een namiddag in Zinal door te brengen. We zitten inmiddels aan de helft van de periode. Wat ook wil zeggen dat mijn treinticket om naar huis te komen gearriveerd is. Nog even wachten...
Het is natuurlijk wel zo dat ik enigszins uitkijk om terug naar huis te gaan, maar anderzijds is het hier ook wel leuk. Aangename collega's, gasten en dorpsbewoners.
Vanavond ga ik vroeg slapen... het zal eens nodig zijn na al die late uren en het zware werk.
De dag begon met een heel aangename verrassing. Ik werd gewekt door enerzijds mijn wekker, anderzijds door een leuk bericht op mijn gsm. Een andere aangename (of toch niet zo'n aangename) verrassing bleek dat ik te vroeg was opgestaan. De dienst verliep vlot, de mensen waren vriendelijk. Sommigen onder hen waren vergeten dat het Kerstmis was vandaag. Eigenlijk wel grappig, aangezien er van alles is in het restaurant, hotel dat hen eraan herinnert. Verrast waren ze dus toen we hen een Zalig Kerstfeest wensten.
Na de dienst had ik een reuzenhonger. Wat eten binnengespeeld en daarna vertrokken voor een korte wandeling. Ik had een weggetje gevolgd waar ik vorige zomer ook gewandeld had. Me toch enigszins vergist. Het paadje ging namelijk stijl omhoog en naar beneden. Gelukkig waren er al wandelaars die me voor waren geweest. Ik kon dus hun voetstappen volgen en ben dus veilig terug geraakt. Boven had ik wel een leuk uitzicht (foto's volgen). En de vergelijking met vorige zomer was ook wel treffend. De bloemen zijn weg, de koeien zijn nergens te vinden en alle stromende watertjes zijn ook verstopt onder een dikke laag sneeuw.
Nog even rusten en dan klaar maken om opnieuw te werken. Maar eerst Italiaanse avond, met uitstekende pasta gerechten. En als kers op de taart (en niet te missen bij Kerstmis) een buche. Ik vermoed dat die bestonden uit een soort crème au beurre en biscuit. Eigenlijk wel heel lekker (en goed besmeerd met drank had ik ook de indruk).
Tijdens de avonddienst verliep alles vlot. Het restaurant was extra gezellig door de sfeer van alle brandende kaarsjes op de tafels. Het zorgde ook voor een zekere rust bij de kinderen. En het Italiaanse eten viel ook goed in de smaak. De wijn liep vlot binnen en de mensen vertrokken snel. Ondertussen kreeg ik ook eens de kans om de taak van onze chef over te nemen (tijdens haar lunchpauze). Nu besef ik dat het niet evident is voor hen om de zaal en de buffetten op hetzelfde moment te doen. Respect voor hen.
Kerstavond is dansavond hier in Zinal. Ik heb wel niet echt zin om te dansen vandaag, een zware dag achter de rug. Dus kruip ik straks in mijn bedje.
Wat doet een mens in Zwitserland allemaal op zijn vrije dag? Nuja, er is sneeuw... zou men denken skiën of snowboarden. Probleem: ik kan geen van beiden. En het erop wagen lijkt me te riskant om het gebroken onderdelen terug naar huis te keren. Eerst een welgemeende skiles volgens alvorens de piste op te duiken, lijkt me een beter plan. Dan is er natuurlijk nog je bed. Extra slaap kan wonderen doen op werkvakantie. Hoewel ik tot 9h30 ongeveer in mijn bed lag en mijn kans op een ontbijt verkeken had, startte ik mijn dag toch heel goed. Ik had de zon gezien en wou naar buiten. Eerst nog wat internetten, want lange wandelingen zonder gegeten te hebben, is hier geen goed idee. Middagmaal verorberd, warme kleren aan, rugzak gepakt en klaar om de sneeuw in te trekken. Helaas had ik wat pecht, mijn lange winterwandeling bleek in het water te vallen (letterlijk en figuurlijk). Doordat de sneeuw aan het dooien is, is er een grote kans op lawines. De enige weg die je bijgevolg kan nemen, is de weg richting Sierre. Niet echt stuff voor een echte winterwandeling. De afgesloten paden worden trouwens heel goed bewaakt door de Zwitsers. Ze stoppen iedereen die het verboden terrein wil betreden. Carine, een collega van mij, had blijkbaar hetzelfde idee. We keerden samen terug naar het hotel en dronken nog iets aan de bar. Ik ging al snel terug naar buiten, de winkeltjes gaan hier pas open om 15h. Ik had er een leuk huskitje gezien dat wel ideaal was om in mijn auto te zetten.
In het dorp was er een fakkeltocht gepland om 16h45. Helaas vond ik het iets te koud worden om nog in het donker buiten te blijven. Een warme douche en time 'to dress me up'. Het is namelijk kerstavond. Ik moet wel toegeven dat Kerstmis vieren zonder je familie of zonder de personen die je nauw aan het hart liggen wel zwaar en raar is. Ik had voor het eerst last van heimwee. The Cheering Up Company bleek goed te werken, en algauw ging ik richting de bar. Iets drinken met collega's, wat praten... De animatieploeg had enorm zijn best gedaan om ons een leuke kerstavond te bezorgen. Er was een presentatie, live muziek en zang... Het kerstverhaal brachten ze op een andere manier dan wij het kennen.
Nu zoek ik snel de warmte van mijn bed op. Morgen terug vroeg dag.
De dag begon met een heel aangename verrassing. Ik werd gewekt door enerzijds mijn wekker, anderzijds door een leuk bericht op mijn gsm.
){kind=link}