Als hierboven een God is...,? Was het op 12/10/2009 z'n laatste dag op de troon!! VDB is onderweg naar de hoogste col ! Oep de Groete Ploate..... R.I.P Frank
Na een zware dag en een te korte nachtrust gaat om 06h00 de g.s.m van onze vriend Sidney genadeloos en irriterend te keer tuut tuut tuut het is tijd om op te staan tuut tuut tuut het is tijd om op te staan!! Verschrikkelijk je zou voor minder dat spul door het raam pleuren. Even later een sms van mijn vrouwke met hotnews!! Farah Fawcett Michael Jackson en Yasmine zijn overleden,en teken aan de wand net voor onze Marmotte?Zonde,maar we laten dit nu even voor wat het is! Ik en de rest denk en hoopt op een stevig ontbijt, en dan denk ik al gauw aan een panneke spek! Maar voorlopig hing er nog geen lekkere spekgeur in het huis,en helaas zal deze ook niet komen! Martine meisje dacht ik,wij moeten zo dadelijk 175km 5500 htm overwinnen,en in mijne mazoutbak geraken serieus wat kilo calorieen in zalle! Boter aan de galg,tis een goeke Martine, moest het mijn vrouw zijn woog ik wel binnen het jaar terug 70 kg! Voor het eerst in mijn leven heb ik dus van die cornflakes met melk door met strot geramt,alles voor de sport! Marmelade de fraises was er ook, en daar geloofde ik iets meer in,het had verdomd veel weg van het bloed van Bjarne Riis!
Rond 07h30 namen we de start,op naar de Col de Glandon allemaal nog redelijk gegroepeerd tot halverwege de klim er rek in het peloton kwam,het ging allemaal goed tot op een gegeven moment er een fietser voorbij kwam aan een tempo,waar ge toch efkes mottig van bent. Later op de top van de Glandon bleek het Bert Dekker te zijn,de man die al menige keren de Marmotte heeft gewonnen,en hem een week later ook weeral zou winnen in 6h05m,ne speciale dus!Of zou hij ..?
Boven op de top van de Col de Glandon kunnen we ruim de tijd nemen,om van het landschap te genieten en de nodige fotos te nemen,dit betekend dus dat het lekker weer is,zelfs warm! We zetten de afdaling in en we slaan zeker de woorden van ervaren fietsers niet in de wind,dat de afdaling van de Glandon gevaarlijk is in de eerste 5 kms ,maar wel super mooi! Aangekomen in Saint Etiennes-de Cuines,heeft onze El Patrickio voor de nodige koffiekoeken gezorgt,en die smaakte!!!, die cornflakes waren als sneeuw voor de zon verdwenen! Van een top sportdirecteur gesproken! Nu moesten we verder door de vallei naar Saint Michel de Maurienne,de zon deed haar uiterste best de temperatuurmeter ging naar 30! Maar daar had onze sportdirecteur allemaal rekening met gehouden!
Aan de voet van de Col du Télégraphe wachten we hem op, je hebt Marc Sergeant als ploegleider of Patrick Lefèvre en daarboven heb je onze El Patrickio,hij had een ganse winkel voorraad opgekocht! Fris water,koude appelsienen jaja je hoort het goed koude appelsienen,bananen,appels en naturlijk een Redbulleke.
Om 12h30 namen we start naar het dak van de Alpen de Col de Galibier met als aanloop ernaar toe de Télégraphe! Ik wist voor mezelf al dat dit een kalvarietocht ging worden(maar dat zal het voor de andere ook wel een beetje worden). Te heet,te zwaar en ik te zwaar!Op het heetst van de dag begonnen we eraan,het asfalt op de Télégraphe smolt en de enigste bescherming tegen de zon was links tegen het verkeer in rijden, daar had nog een beetje beschutting tegen de zon! Wat een verschil tegen onze Dolomietentrip 2008, daar zochten we ook beschutting maar dan tegen de regen! Boven op de Télégraphe was het echt puffen,de banden moesten proper gemaakt worden,die waren geasfalteerd!! En dan nu..
Op naar dat colletje van 2645m,moet je eerst nog 4 km bergaf om zeker genoeg hoogtemeters te hebben.De Galibier je was fantastisch maar vanaf Plan Lachat heb ik je vaak vervloekt. http://www.youtube.com/watch?v=V5hnzeJn-9U Maar klimmen naar de Galibier,dat hebben er ons al duizenden voorgedaan,allemaal stervelingen als ons die 3 x sterven naar de top.Om te ervaren wat het is,Pantani,Armstrong,Merckx,Anquetil het onhaalbare streven,niets of niemand zegt dat het moet,misschien juist daarom dat je het doet! Eenmaal boven op de top is het puur genot! Maar je bent kompleet gesloopt!
Het was 17h45 dat ik de top bereikte,eigenlijk de vervaldatum al lang overschreden,tof toch dat je makkers je boven opwachten,en als je op dat uur nog op 2645m staat dat heb je het weer zeker mee,al waren er toch al een paar die er grauw en blauw uitzagen! Samen uit samen thuis,met zn allen doken we in de bijna 50 km afdaling naar de voet van Alpe dHuez . 19h30 stonden we we aan de voet,maar om 21h00 hadden we met Martine afgesproken om van haar lekkere eten te genieten! Een paar van ons wilde naar de top van Alpe dHuez ,maar het uur sprak in hun nadeel,na rijp overleg werd er besloten om deze niet meer aan te vatten samen uit,samen thuis. Achteraf was het een wijs besluit,een onweer en de snel invallende duister,zou van deze unieke trip een fiasco kunnen maken! Er waren al 3 bekende komen te gaan, Dus de Marmotte werdt een Marmotton,maar we waren er best fier op!!
Antwoorden op de vragen uit vorig verslag:
Is dat wel te doen? allemaal stervelingen als ons die 3 x sterven naar de top ( als je dat kan)
En slim na zo een zware dag,geen slaap en bijna geen klimkilometers? niets of niemand zegt dat het moet,misschien juist daarom dat je het doet!
Dinsdag 24 juni 2009- 22h15 Vertrek naar Allemond! Kris op kop en woensdagochtend rond 08h00 stonden we aan de voet van Alpe dHuez, en het was een graad of 10,het zal toch weeral niet gaan gebeuren zeker! AUB geen Dolomieten weer van 2008! Afwachten zeker. Het was nog te vroeg om naar Martine in Allemond te rijden, eerst in Bourg dOisans een sportontbijt nuttigen! De eigenaar stelde ons al een beetje gerust omtrent het weer! Het zou droog blijven! En gaf ons ook tip omtrent de Marmotte.
Het ontbijt kwam net op tijd voor Jan,zijn caffeine peil zat duidelijk in het rood! De eerste thermos was flets en flauw maar ze ging ad fundum binnen bij de Jan,man man man die kan kaffe zuipen!! RESPECT MAN! Jan kreeg tout de suite weer kleur,en naar mate zijn peil steeg des te meer drang kreeg hij naar de fiets!! Dus mannen inpakken en naar Martine,we gaan de Alpen verkennen!! Curieus naar de plannen vroeg de eigenaar waar de rit nog naar toe ging!! A La Bérarde monsieur!! Ah bon une promenade a Bérarde repliceerde deze lacherig.
Wij naar Le Chat Perché,daar aangekomen maakte we direkt kennis met 2 koppels uit Belgie de mannen met de fiets op trektocht door de Alpen met aankomst Mont-Ventoux en de vrouwen in de volgwagen,zij waren tevreden over Le Chat perché en Martine, enkel was Martine lonely.
Terwijl wij de auto uitlaadde maakte Martine onze kamers klaar,en ging de zon echt haar best doen,het werd zalig.De fietsen werden klaar gemaakt ,kettingen geolied en banden op de juiste druk gezet. We kregen groen licht van Martine de kamers waren klaar,en al snel stonden er 7 afgetrainde fietsers en hun trotse ploegleider klaar in de stralende zon voor een eerste foto!
En dan nu de start van ons welkomsritje of promenade(dixit hoteleigenaar) La Bérarde(1570m) - Klim 21,5km- 834 HTM -3,8% Gem. Aan het gemiddelde te zien lijkt het een eitje,maar het is een klim waar je geen ritme kan in vinden,gaat op en neer en soms zelfs stukken van 13%!
Maar de omgeving,de natuur en de uitzichten naar La Bérarde zijn fantastisch,en ditmaal kunnen we er dubbel van genieten,met een stralende zon werd het met momenten zelfs al te warm! Na 8 km te klimmen relatief doenbaar kwamen we aan in Venosc,stralend weer en terrasje wat moet een mens meer hebben,al snel stonden onze aluminiumen rossen en een carbonnen ros tegen de muur,time for sorziekesdag! Zalig moment in Venosc een ice tea in de zon,geserveerd door een bevallige dame! Onze noorderburen waren ook van de partij en meldde ons, Zooo jongens zo dadelijk gaat het lekker steil hoor,het makkelijke hebben jullie al gehad! En hij had verdomd nog gelijk ook,1 km later stond er 13% op de teller,het werd dus toch nog een Promenade.
Al dat klimwerk wordt verzacht door de mooie omgeving,eens in La Bérarde aangekomen is de voldoening groot en is de juiste toon gezet voor al het moois dat nog volgen moet. In La bérarde dorp is zelf niet veel te bespeuren,maar 1 café is voor ons voldoende en die was er. Zalig op 1570m hoogte in een stralende zon,en een kabbelende beekje onder 8 vrienden in alle rust een spaghetti binnen slurpen. En dan nu terug naar Martine,de afdaling is een genot voor het oog!
Savonds in Bourg dOisans een avondmaaltje,en op tijd naar bed die 36 uur zonder nachtrust weegt door,en de dag daarna staat de Marmotte op de menu. Is dat wel te doen en slim na zo een zware dag,geen slaap en bijna geen klimkilometers: Antwoord volgt later!!
VERSLAGHet Vervoer: We kunnen dit jaar weeral beschikken over de VITO,waarvoor nen dikke merci aan de Guy van : http://www.depelsmaeker.be Zelfs een ongelukje met de VITO van Rudy kon geen roet in het eten gooien,Rudy uwen bak gaat iets missen zalle!!!
De B.M.W van onze sportdirecteur El Patrickio, die staat ook al in de startblokken,ook voor hem een dikke merci
Materiaal binnenbrengen : Alle gerief binnen brengen op maandag 22 juni op de Passo Limbergo bij Jan di Pantani en Greet de la Fuentes dia alles vanaf 21h00 (zeker nier vroeger,want Jan krijgt dan zijn laaste kuur en kuren)
Het Vertrek: Samenkomst op de Passo Limbergo om 21h30 dus 1 uur tijd voor het EMO moment met vrouw en kids en het difinitieve vertrek om 22h30
Aankomst : Aan de Chemin de Pissevache bij Martineke ergens tussen 09h00 en 09h30: en rond 12h00 en 13h00 onze eerste kennismaking in de Alpen met een tochtje naar het pittoreske La Bérarde
Jan : Verbanddoos Smeermiddel (Jan heeft zijn eigen smeermiddel hij heeft een buitenechtelijke relatie met een mooie Italiaanse die naar de naam De Rosa(zie foto) luisterd en dus is zijn smeermiddel voor dubbelgebruik voorzien) mijn smeermiddel daar in tegen is daarvoor geen directe aanrader.
Voorlopige houder van de truiBALKHAAS aast op REVENGE
Met de auto op de Redoute rijden in de Dolomiti trui met joggingsbroek,en een foto aan het monument laten nemen door je vrouwtje, dan vraag je erom!!
Dan tijdens de tijdrit en quiz steeds de laatste plaats te verwerven,dan vraag je erom!!
En dan krijg je hem ook de enige echte BALKHAZEN trui
Maar Geert heeft een charme offensief ingezet samen met Sidney(als getuige) ging hij de Sommet de Lienne et Ambleve fietsen,en op zondag de Ronde van de Dry Eyken m.a.w een inhaalmanoeuver om van die dekselse trui af te raken. Na de tocht nam hij Revenge op de Stockeu,foto en getuige Sidney bevestigen dit,de Sidney is voorlopig nog te vertrouwen ?
Maar dan de zondag tijdens de Ronde van de Dry Eyken,weeral twijfel en werd de Balkhazen trui bestookt(er zijn er die hem niet willen en dan heb je Geert en Lucl). Een eerste aanval op de trui komt van Lucl,hij verlaat in Aarschot de groep met als reden het gaat regenen,ik rij naar Zoutleeuw de enige plaats in Belgie blijkbaar waar het niet zou gaan regenen!! Een serieuze Chasse Patatte op de Balkhazen trui,komt Geert deze tik te boven .?
Geert remonteerd op fabuleuze manier de aanval van Lucl,op de houten brug van Oosterlo ontbindt hij zijn duivels,met op een houten nat wegdek te remmen, het peloton werd opgeschrikt door deze counter,een 7 tal renners konden hem volgen,de rest moest de rol lossen!! Daarmee was het eerdere opgelopen puntenverlies in 1 KLAP weggeveegd letterlijk en figuurlijk!!!
Het gaat een enorm spannende strijd worden om die trui,we gaan ogen en oren te kort hebben
Maar deels in zijn missie geslaagd getuige de fotos
Voor het 2de jaar op rij mochten we genieten van stralend weer tijdens onze T.B.T,alleen jammer wederom maar 3 Alpinisti paraat,Wim Jan Sidney. m.a.w de top 3 van Le tijdrit di Alpinist was présent!!
Om 00h30 in bed en de wekker om 04h00 er zijn zaligere momenten,had nog vanalles te doen,en de Jan kwam ons om 05h30 oppikken! De tijdrit,de bbq van de voetbal en de nodige sapjes zaten serieus in het lijf,eigenlijk niet de juiste voorbereiding om Tilff te fietsen,maar als gele trui drager kan je het niet maken,voor de thuisblijvers is er een ander trui(doch dit geheel terzijde)
05h15,Sidney komt eraan,volledig uit gerust en scherp cest top ou flop,ik daarin tegen cest flop ou retour au lit,ik koos voor flop! Dan nu de jan zijn tactiek:05h35 ,telefoon De Jan ,we kunnen het al raden,het zal 10 minuten later zijn,althans dat dachten we;maar nee onze Jan was overslapen en moest nog uit bed en alles klaarmaken,dat is ook een tactiek,allez bon het werd 06h30 dat we vertrokken,daarvoor sta ik om 04h00 op hé!! Niet klagen zeker hij rijd alweer!!
INFO van de beklimmingen : klik onderstaande links
En wij weg,17 km verder een eerst serieuze test voor lijf en leden Cote dOneux stukken van 16%,de toon was gezet: gelukkig gaan de volgende 3 cotes wat minder steil. Want daarna komt komt The only one Wanne,het is en blijft me een rotzak die me steeds pijn doet,en dat geldt voor Jan en Sidney ook. Er zijn natuurlijk steiler klimmen,maar de Wanne,steilstuk,afdalen,valsplat,klimmen,afdalen,klimmen en dan paar100 meters 13% om redelijk kapot op de top te komen. Allez vortmachen naar de bevoorrading het zal smaken iets fris zonder alcohol en een banaan,afdalen naar Stavelot daar ligt onze vriend van een week ervoor de Stockeu,kijken is nu voldoende. Stavelot even richting Malmedy en dan links op de Cote dAmermont toch die klepper vergeten zeker(toch nog te weinig ervaring) 3600 lang en een stuk van 21% efkens een stuk hout doorbijten en klaar is kees. Chapeau voor Jan en Sidney die reden tot dan toe een goede tocht,ze hebben hier en daar efkens moeten wachten maar al bij al viel het nog wel mee! De volgende waren de Cote de la Gleize en Cote du Rahier,daar tankte ik een Redbull,en kroop in het wiel van Jan en Sidney dat lukte met hangen en wurgen tot bijna aan de bevoorrading net voor La Redoute,ik had besloten deze bevoorrading over te slaan,Jan en Sidney gingen wel voor de pitsstop,ik gokte op de overgebleven benzine,later bleek dat voor mij de juiste keuze,ik overleefde de laatste 25 km met een paar minuten overschot,zo moest er niet meer gewacht worden. In die laaste 25km zit wel de Redoute en Cote de Hornay,en na deze laatste wordt er steeds serieus geknald,heb me een goed treintje gekozen dat zo rond de 38km/h ronddraaide,komt dan nog een lange afdaling die je vol kan nemen,en dan nog kwestie van 2km richting Tilff vlak aanklampen,want het lijkt dan wel een koers. Een paar minuten later kwamen Jan en Sidney ook al aan de finisch,dat was wel duidelijk die hadden ook smerig hard gereden.Jan stelde voor om iets te drinken,en zowaar in paste hiervoor!! Straf hé
Reste ons alleen nog terug naar de auto rijden,maar wel over de Cote de Boncelles richting Sart-Tillman, daar aangekomen kwam ik op mijn beslissing terug,we gaan een Leffe drinken en dan richting Herselt kermis. Ik ben met vrouw en kids naar de kermis geweest,en stiekem terug van die kermis ontsnapt,zelfs 10 smsjes kregen met niet meer uit de zetel,het vat was af!!!
Jan en Sidney merci voor de mooie dag en het af en toe wachten
Maar 1 ding is zeker volgend jaar oep ten nief,en hopelijk meer volk van de Squadra Bar Lepre
Het werd dus een tijdrit i.p.v een proloog,de meningen verschillen al wel eens,het is een proloog zolang de 7a8 km niet wordt overschreden,daar over wordt het dan een tijdrit!! Dus het is een TIJDRIT di ALPINISTI dat broodje gezond van 25 cm maakt er een tijdrit van!! http://nl.wikipedia.org/wiki/Tijdrijden
Individuele tijdritten zijn een belangrijk onderdeel van etappewedstrijden zoals de Ronde van Frankrijk. Voor het winnen van een dergelijke ronde is het noodzakelijk een zekere kwaliteit in het tijdrijden te bezitten.Een renner die een specialiteit in het tijdrijden combineert met meer dan gemiddelde klimcapaciteiten kan vaak hoog eindigen in het eindklassement. En daar wringt nu het schoentje voor de alweer winnaar van de TIJDRIT di ALPINISTI
Een voltallig SQUADRA BAR LEPRE en een fiere ploegleider El Patrickio
Om aan de tijdrit nog wat spankracht toe te voegen,zorgde El Patrickio voor de Eerste en ultieme Dolomiti en Alpinisti Quiz!! 14 vragen over de Dolomieten en 14 vragen over de Alpen!! Elke deelnemer van de TIJDRIT di Alpinisti kreeg 4 antwoorden op zijn rug gespeld. Er werd vertrokken om de 45 sec,kon je je voorganger inhalen dan had je ook 4 mogelijke antwoorden,of je koos om halt te houden want je kwam in de tegenovergestelde richting ook deelnemers met mogelijke antwoorden tegen. Het was dus een kwestie van koerskennis,tijdritspecialist,tactisch inzicht maar vooral alert blijven,en daar hapert het al wel eens na een teveel van Chimay,La Chouffe etc
Afspraak van dit alles 16h00 op de Place Bon Vendredi,bekend voor de plaatselijke tijdritten van de Scuadra Bar Lepre. Lottrekking bepaalde de volgorde van de start,en bepaalde ook wie het broodje van Kris moest meebrengen,want de bedoeling was dus,om het snelst naar Het Dilemma,daar lag een broodje met je naam op te wachten,meenemen en aangekomen bij de Goede Vrijdag het zo snel mogelijk opeten en dan stopte de tijd!
Startgrid: 1: Jan 2: Geert(met 2 broodjes) 3: Sidney 4: Lucvh 5: Lucl 6: Gunther 7 : Wim(+ 30sec straftijd opgelopen door slechte pronos van de voorjaarsklassiekers)
De spanning was te snijden,de massale opkomst maakte dit nog moeilijker!! De strakke gezichten waren her en der al wat vervallen van de Chimay. Jan was al eerst weg,een man met 1 missie zijn Dolomiti trui omwisselen in een Marmot trui en hem niet meer afgeven,maar helaas,Jan zou zich later verslikken in zijn broodje. Dan was het de beurt aan Geert,de man die miraculeus aan de laatste plaats van de prono ontsnapte,al snel werd duidelijk dat de Chimay de plaats van spierkracht had ingenomen,Geert werd nog voor halfweg letterlijk en figuurlijk opgeslokt door de 3de vertrokken Sidney,Geert verloor ook nog veel tijd aan zijn broodje,dat per ongeluk dwars in zijn mond kwam te zitten!! De Sidney man in form knalde door de Dieperstraat de onderbroken lijnen werden volle lijnen. Op 4 vertrok Lucvh die had gans zijn familie opgetrommeld om te foeteren en te foefelen,doch dit zou ook later niet baten,wegen het broodje te dit het broodje te dat. Op 5 vertrok LucL de rekenaar de man van de binnenwegen en Winnaar van plezantste en vooral winnaar van den Balkaas di Dolomiti 2008,hij heeft heel de rit gerekend,zorgen dat ze me niet inhalen,zelf iemand inhalen zeker niet,hij zou zijn slag in de Quiz slaan! Op 6 vertrok Gunther,die had al gans de nacht wakker gelegen van de tijdrit,viel hij dan toch uiteindelijk in slaap werd hij gewekt door vrouw lief,van is dat toch niet te gevaarlijk die tijdrit nu met de omleiding van de kermis. Dat werd tijdens de rit wel duidelijk,Gunther werd ook nog voor halfweg ingehaald door Wim(Althans 115 later vertrokken) het leek wel dat Gunther aan het slaapfietsen was door de slechte nachtrust,op een gegeven moment stond hij aan de kant,het leek wel dat hij ruskens aan het trekken was,bleek dat zijn antwoorden in de gracht lagen,en dan nog dat broodje opeten met zo een slaap,hij vond zijn mond zelfs niet meer!! Op 7 vertrok Wim,zich volledig geprepareerd voor deze tijdrit,een kuur van 2 maanden Dubbele Club Mexicano,al 5 jaar naar het werk door de Dieperstraat die hij als zijn broekzak kent,En een voorgeschreven kuur van Dr Greet de la Fuentes di Passo Limbergo,enkel en alleen homeopatische produkten afkomstig van de zeldzame Chimayplant die je vind ergens tussen de berg gorillas in de Congo
De Geert is dus Balkhaas en Lijk,bij de prijsuitreiking van Het Lijk was hij nog steeds aan zijn broodje bezig(kijk naar zijn tijd) daarom kreeg Gunther als goede 2de de trui van Het Lijk
Voila bijdeze is de toon gezet,het was een plezante namiddag die alleen kan slagen door 8 toffe Alpinistis, EN EEN DIKKE MERCIE BIEN voor de Kris voor het geweldige werk aan de quiz en organisatie en de weeral ferm fotos
Vrijdag 22 mei,weeral maar 3 Alpinisti présent Wim Luc Jan, Lucvh,Sidney,Gunther hadden andere verplichtingen,en Geert zat met veel hartepijn op het WC met racekak!!(Hij heeft de zelfde dag nog van colère 2 autos gewassen een absoluut record dat al sinds 1995 stand hield!!
Wat andere vrouwen weeral tot nadenken zette,wat racekak toch allemaal in een mens kan LOSMAKEN (dat losmaken lijkt me wel het juiste woord lol )
Op programma de Sommet de Lienne et Amblève,een bordjesroute van een 115km en 13 beklimmingen door de Ardennen met als vertrek punt Stavelot. Deze route vertoont veel gelijkenis met Tilff-Bastogne-Tilff, hellingen als: Le Rosier Cote du Rahier Cote de la Gleize Cote de Saint Jacques Cote de Wanne Rue Montfosse naar Cote de Brume,aankomst waterkrachtcentrale Coo . en als uitsmijter op het einde van de rit de Stockeu (top 506m, verschil 227m, lengte 2300m, gem 10%, max 21%) .
Vanaf de start gaat het al bergop,maar daar kwamen we voor! Vanaf Stavelot gaan we al direkt de achterkant van de Thier de Coo te lijf, de afdaling van deze gaat over een heel slecht wegdek,maar dit is dan ook het enige minpunt van de route. De wegen zijn heel rustig en je fiets door een prachtige streek met veel vergezichten! Het ware fietsplezier,je zou voor minder de racekak krijgen als je dit moet missen. Na 75 km hielden we een pits-stop in Basse-Bodeux voor een crouqueske,de Jan besloot om eens windaf te gaan zitten op het terras,we hadden dan ook al genoeg windop gereden! Maar dit was niet de beste beslissing,weinig koersinzicht zou ik zeggen,wie windaf gaat zitten aan tafel met parosol,krijgt ooit een nat hol!! En zowaar gebeude dit,Jan werd getrakeerd door de windaf met 3 glazen ice-tea die netjes door zijn helm liep! Weinig ervaring in terrasjes? Maar de mop kwam van onze vrienden van boven de Moerdijk,2 Ollanders stoppen aan dat zelfde café,eentje gaat zonder boe of bah daar binnen,vult 4 drinkbussen,en komt klagend buiten dat zijn bussen niet vol zijn,OMDAT er niet genoeg water uit het kraantje kwam,dat wordt een minpunt bij de A.N.W.B! Je moet toch wel door de ratten besnuffeld en van de pot gepleurd zijn om dit uit je strot te rammen!!
Allez wij dan maar verder,300 meter verder suprise,suprise direkt al Rue Montfosse naar Cote de Brume,aankomst aan de waterkrachtcentrale van Coo,de croque was direkt weg! Een klein muurke van een 12%,het feest kan beginnen ,een 20tal km verder komt het 3 luik, Cote de Saint Jacques Cote de Wanne(top 495m, verschil 167m, lengte 2200, gem 8%, max 13%) en Stockeu.
In de Sommet de lienne et Amblève vind ik de Wanne moeilijker dan in Tilff-Bastogne-Tilff in de bordjes route maken ze boven op de top van de Wanne nog een kleine lus(rechts) met een venijnige klim in,om aldaar af te dalen naar Wannerval en verder naar Stavelot tot aan de voet van de Stockeu . Daar aangekomen moest er beslist worden of we die muur genaamd Stockeu gingen temmen,Luc speelde zijn enige troef uit die hij had, met de mededeling laten we die volgend jaar doen,dan hebben we iets voor naar uit te zien,dit werd meteen overtroefd. We staan nu 10 meter van die muur en Den Eddy wacht boven,en weg was Luc meteen gevolgd door Jan en Wim!
De Stockeu tis stoempen en sleuren maar we waren maar al te blij dat we hem meenamen!!
Het was weeral een mooie dag in de Ardennen,afgesloten in de Goede Vrijdag en de Geert was de eerste om onze verhalen te aanhoren,en bij hem ging de Chimay ook al binnen,de storm in de buik was gaan liggen!!! En nu op naar de aankomende tijdrit
Een sterk gereduceerd SQUADRA BAR LEPRE,wegens allerlei redenen waren we maar met zn 3en
Geert: Winnaar klimtijdrit naar de Passo Limbergo 1982
Sidney : Winnaar Grote prijs De Bosboer 1990
Wim : Dolomiti Het Lijk 2008
Afwezigen:
1: LucL : Wegens het parcours te (k)Camerig,er staat al een bordje op Camerig,Luc hier ist links
2: Lucvh : Mal content van zn Buitenfirma (dacht er met 1 dienstencheque vanaf te komen)
3: Gunther: Kan de druk echt niet aan van deze wedstrijd (had al een week bloeddruk 17/10
4: Jan: Een bloed en zuurstof kuur in Zell am See met menig gerenomm(v)eerd professor!
5: Kris,wegens ditmaal fotos nemen van Debby haar voet,had haar mis telt op de keldertrap(maar wat er niet bij vermeld wordt is dat het meske met 2 bakken Duvel de kelder in moest!
Maar geen paniek ons team was in de breedte nog sterk genoeg!
Wim zorgt voor de 98kg breedte.
De Geert is onze gids(had de dag voordien het parcours verkent) en kuchte ons perfect door het Mergelland!
En de Sidney zou het afwerken! (mss is hij wel de perfecte Buitenfirma)
De weergoden waren ons in alle geval goed gezind,een 15 graden en op de middag zelfs de zon!
Eigenlijk en eindelijk was het nog eens genieten van het mooie landschap en omgeving!
Ach 13 klimmetjes is het dat maar,maar neem het aan dit is veel zwaarder dan de R.V.V de 13 andere klimmetjes worden gewoon niet vermeld,deze tocht keert en draait en is geen metertje vlak,remember de baan van Teuven naar Plombières serieus werkendag maar niet vermeld!
We hadden het al lang in het snuitje de Sidney is de man in form,die zijn koffiemolentje draait door de boter,terwijl het bij mij stroever verliep als het jaar voordien. Toch maar eens goed in het oog houden die Sidney,wordt nogal vaak gesignaleerd op de Passo Limbergo 51b.
Na 78km komen we aan het Luc Leys punt,de klim voor het Drielandenpunt in de volksmond ook wel Camerig genoemd,op deze top moet je rechts,of je moet Luc noemen dan mag je links of in de volksmond ook wel eens Het Balkhazenpad genoemd
Dit jaar zal het niet gebeuren,Luc laat de AGR voor wat het is,voor ons jammer en voor sommige een zegen,want verleden jaar,bij het zien dat Luc Het Balkhazenpad nam kreeg er daar iemand letterlijk en figuurlijk het schijt,die gast moest daar dringend achter een boom gaan zitten,God zij dank bleven we daar dan toch van gespaard.
Op naar het Drielandenpunt niet enkel moeilijk voor de fietsers maar ook voor de GSM,die heeft daar ook steeds een moeilijk moment is hem nu in Belgie,Duitsland of Nederland. We zullen hem snel verlossen en rijden naar de bevoorrading en die is in Nederland.Aldaar aangekomen staan er 115km op de teller nog 35km te doen. Goed drinken en eten maar ook niet te veel,want na 1 km kom je op de Kruisberg,en heb je daar te veel gegeten dan ligt het zeker en vast terug in de kant!!
De Kruisberg vind ik persoonlijk een smeerlap vooral zo direkt na de bevoorrading (alhoewel in Tilff kennen ze dat ook,bevoorrading en dan na 2 km de Redoute er zijn plezanter dingen in het leven,daar liggen de bananen ook op het asfalt)
Volgen dan nog enkel de Eyserbosweg Huls Bergseweg Fromberg Keutenberg Cauberg ,zij die het gedaan hebben zullen het geweten wie of wat deze klimmetjes zijn,het is er vooral een stilte gebied,enkel een piepende ketting,of krakende versnellingen
De Amstel Gold Race het is een mooie toerversie,en zeker onder toffe vrienden! ,De aankomst op de Cauberg is ook zo een onvergetelijk moment,aangemoedigd door dol enthousiaste Ollanders en als ze dan nog eens je naam afroepen als je aan de Cauberg begint,dan krijg je vleugels en verdapper je,maar op 200 meter van de top zijn er al veel pluimen van de vleugels afgerukt!
Maar het is en blijft een TOPPER,alleen hopelijk volgend jaar meer volk van de .
SQUADRA BAR LEPRE
Geert op de Keutenberg (kijk maar hoeveel wandelaars met de fiets je ziet,is eens iets anders als Nordic Walking!!) Klik hier en veel plezier.
Sidney op de Keutenberg: Klik hier en veel plezier.
Wim op de Keutenberg: ( je ziet een ambulance passeren en even later ik,pasop en ik haalde die nog in hé,dacht bij mezelf als ik iets krijg,dan toch zo kort mogelijk bij den ambulance!)
Het is weer zover,den RVV, na het pokkenweer van 2008 dikwijls gedacht dit nooit meer!
Maar geen voorjaar zonder een klassieker als de Ronde en zeker nu niet met het betere weer dat voorspeld was, en een op 1 na kompleet SQUADRA BAR LEPRE die had een huishoudelijk plicht m.a.w hij had geen BUITENFIRMA gevonden. En ook 1 RVV neofietGeert en niet te vergeten onze artist,fotografist volgwagenist Kris El Patrickio del Jeukt die het spektakelstuk op zijn gevoelig plaatje vastlegde!! Grazie El Patrickio
1:Het parcours 2: De hellingen 3:De kasseistroken
We zullen er maar eens aan beginnen,dik 10h15. De eerste 30km gaan over het bekend glooiende parcours richting Molenberg,wat direkt opviel waren de dikke billen van Jan,die was niet van plan om er een plezier tochtje van te maken,de Witte en Cécile hadden namelijk de lat hoog gelegd,laat ze eens zien waartoe de spuiten van onze dochter in staat zijn!! En zorgt ervoor dat ge om 5 uur terug zaat!! Joa Joa Louiske kzou nie anders durven,alleen was Jan vergeten dat hij zelf niet met de auto was! En dus moest wachten op de rest van de SQUADRA BAR LEPRE die niet beschikken over de spuiten van Greet de la Fuentes del Passo Limbergo.
Het late vertrek heeft zijn voordeel,en op zijn Cruijffiaans Elk voordeel ept zen nadeel! Laat vertrekken minder volk,maar ook te laat thuis. De Molenberg dus,de Joel gesignaleerd in gezelschap van een 20tal Italianen die al bleek zagen voor die zuiderse types,Joel had die gastjes op 4 uur tijd 140km verder gebracht en ze het nakijken gegeven op de Molenberg!
Maar op de Wolvenberg was voor Joel ook de pret uit,spaakbreuk en voorbij de zege! Daar stond hij met het gezicht van Criquelion,net na hij op het W.K in Ronse door Bauer tegen de zode werd gepleurd. Maar dit wordt ons moment om Jan uit zijn ritme te halen, Joel word verder geholpen door de SQUADRA BAR LEPRE. Jan word gek van het getreuzel,hij heeft ook zijn doel SEEK AND DESTROY ons talmen werkte averechts! Jan zag wat bleekjes dachten we,maar het was witheet! Wat erin gaat moet er ook uit,op de Kwaremont ontplofte Jan en we hebben hem niet meer gezien,amper een enkele verzwakking op de Berendries, heeft Kris kunnen bewijzen op foto dat Jan ook de Ronde van Vlaanderen heeft gereden,rest enkel de vraag of hij hem uitgereden heeft of het barra di lepre percorso heeft genomen!We geven hem het voordeel van de twijfel!
HET DRIELUIK
De reden waarom de kuiten van de huisakkers jaarlijks een buitenfirma voorziet! enkel voor dit! KWAREMONT gem. stijging: 4 % lengte: 2200 m PATERBERG gem. stijging: 12%, lengte: 360 m KOPPENBERG gem. stijging : 11,6% lengte : 600m. De Squarda Rosa ging er feilloos overheen op een enkele tegenslag na,eindelijk die Koppenberg nog eens op zonder voet aan grond. Boven werd steeds het tempo gedrukt dat de hergroepering steeds snel tot stand kwam,de Squarda Rosa was fenomenaal! zo straf,luidt aangemoedigd door de tifosi,de rozekes,de mannen van den Giro,Esta Thé aan geen enkele fotograaf konden we ontsnappen, de Squarda Rosa is bellissimo. De moraal was zo groot dat de Steenbeekdries,Taaienberg en Eikenberg een eitje werden,op de Taaienberg na waar een plaatselijke barra di lepre mij tegen de pavés kegelde,uit colère terug te voet naar beneden gegaan en terug gestart onder het goedkeurend oog van Niels Albert en Co
HET MOMENT
Ergens tussen de Leberg en de Berendries,werden we weeral eens gecomplimenteerd Forza Giro,Esta Thé maar nu niet door zo maar iemand! Ditmaal blijkbaar door Andrea Tafi,De kuiten van de huisakkers had dit opgemerkt,eigenlijk kon ik het niet geloven! Luc had kontakt gehad met Tafi! Hij reed een 100 tal meters verder op!! Ik heb me het zwart voor de ogen gereden tot dat ene moment, onvoorstelbaar tis hem den Dré in levende lijve!! Een tank op wielen en nog steeds een molen aan het draaien,waar we nooit uit stilstand zullen kunnen mee vertrekken!
Keek hem recht in de ogen,Tafi onvoorstelbaar,de man de menige het zwart voor de ogen heeft gereden,dat we dit mogen meemaken,een vriendelijk groet met Bené en gebrekkig vlaams alle koet!! En dan een handshake met den Dré ONVOORSTELBAAR mijn handschoen wordt nooit meer gewassen!! Forza Andrea Tafi!! La Locomativa!! (de bijnaam zegt wel genoeg zeker)
Tafi werd prof in 1989 en won in zijn debuutjaar al etappes in de rondes van Murcia en Luxemburg. Twee jaar later won hij de prestigieuze Ronde van Lazio. Tafi bleek echter vooral iemand die een enorm hard tempo kon rijden, wat hem een geschikte knecht maakte. Zo nu en dan won hij een wedstrijd. In 1996 brak hij echter definitief door als specialist in de klassiekers: hij won nogmaals de Ronde van Lazio, Parijs-Brussel en met de Ronde van Lombardije de eerste wereldbekerwedstrijd. Zijn tweede zege in de wereldbeker boekte hij een jaar later, in de inmiddels opgeheven Rochester Classic. 1998 was met zes zeges zijn succesvolste jaar. Zo werd hij onder meer Italiaans kampioen en won opnieuw de Ronde van Lazio. Het jaar erop boekte hij zijn, naar eigen zeggen, grootste zege: Parijs-Roubaix.
Ook twee andere vlakke klassiekers mochten Tafi's naam op hun winnaarslijst bijschrijven: Parijs-Tours (2000) en de Ronde van Vlaanderen (2002). Tafi probeerde hierna nog tevergeefs een klassieker te winnen. Na Parijs-Roubaix van 2005, waarin hij reed in een speciale kasseientrui maar geen enkele rol van betekenis kon spelen, zette hij een punt achter zijn loopbaan.
Andrea Tafi niet zomaar een plaatselijk coureurke!!
Na dit allemaal was de moraal nog groter bij de SQUADRA BAR LEPRE ! Onder leiding van Sidney gingen we tussen Tenbosse en de Eikenmolen op zen Tafiaans te keer! La Locomativa!! van de SQUADRA BAR LEPRE ging als een tornado te keer! Forza La Squadra!! En Jan zag dat het goed was misshien stond hij toen al kou te lijden aan de finish
Op naar de Muur ;we knallen een van de laatste cartouchen af!! onze sportdirecteurEl Patrickio stond zo fier als een pauw te wachten op zijn Squadra waar hij zo trots op is! Hij legde alles op zijn gevoelig plaatje vast!
De Bosberg de laatste bult hier mag je niet meer barsten, de kuiten van de Huisakkers plooide,maar haalde verschroeiend na de Bosberg op zen Tafiaans knalde hij ons voorbij! We moesten alle zeilen bijzetten om aan te klampen,de beer in hem was losgekomen!! Wie gaat dat beest temmen!! Een iemand De Ronde himself,de kilometers eiste hun tol!
Maar in Meerbeke aan de aankomst was alles weer vergeten,het was weeral een fantastische dag,om nooit meer te vergeten!! Tafi,Niels Albert,48km/h rijden en je een Locomativa van de SQUADRA BAR LEPRE voelen!!! TWAS WEERAL FANTASTISCH
Een dag later op 5 april 2009 schoot Stijn de Volder zijn beslissende cartouche af op de Eikenmolen en De Muur en schreef geschiedenis door 2x na elkaar de RVV te winnen!
Op 5 april 1994 ,15 jaar geleden schoot Kurt Cobain(Nirvana) letterlijk ook zijn laatste cartouche af !! DE RONDE Smells Like Teen(Team) Spirit!!
