Ik weet niet hoe het kwam maar opeens kwam ik bij het gedacht om alles wat ik denk, voel of meemaak op papier te zetten. Ik heb een heel jaar een dagboek geschreven maar ik werd later en later het schrijven beu omdat het zoveel is om op te schrijven en aangezien ik graag typ dacht ik dat ik alles maar eens kon op een blog plaatsen. Waarschijnlijk gaat niemand dit lezen maar ik wil dit wel bijhouden voor mezelf. Het is mijn leven. Ik kom zot door het gemis naar mijn beste vriend. Ik zit nu op een nieuwe school waardoor ik mijn beste vriend niet meer veel zie. Door schoolverandering vermindert die band enorm en daar heb ik het moeilijk mee. Ik ben op dit moment heel erg moe. Het was een vermoeiende dag. Ik wou dat ik even gelukkig kon zijn zoals ik gelukkig was wanneer ik bij mijn beste vriend was. Ik heb ruzie met een vriendin gehad om ik een ander meisje verdedigde dat mijn vriendin niet graag heeft. Morgen ga ik naar de stad, met een vriend en vriendin. Ik heb vandaag mijn ex ook teruggzien, met een vriendin van me. Het is niet dat ik nog stapel op hem ben maar het doet wel nog iets als ik hem zie. Ik heb mooie dingen met hem meegemaakt, maar ook slechte. De beste vrienden zijn we nu niet en dat vind ik wel jammer. We spreken wel nog met mekaar. We zijn geen vijanden ook, maar ook niet de beste vrienden. Ik heb in een andere stad ook eens een jongen leren kennen. Dezelfde dag dat ik hem leerdde kennen smsten we 's avonds. Hij was lief. Ik wou hem beter leren kennen en afspreken met hem. We gingen afspreken, zei hij. Het is er nog niet van gekomen want we spreken nog amper. Hij was echt mooi. Maar weet je, het mooiste komt van vanbinnen. Dat heb ik zelf al ondervonden, het is waar. Het was een vermoeiende dag vandaag.
