Leesportfolio opdracht 3

Inhoud blog

	1. Voorstelling
	2. Mijn eerste keer
	3. De dag dat alles veranderde... deel 1
	4. Een onverwacht bezoekje
	5. De dag dat alles veranderde... deel 2

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

17-03-2019

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

4. Een onverwacht bezoekje

Op een middag als ik klaar was met alle ramen te openen tegen de verflucht kwam er een vrouw binnenlopen. Ik weet niet waarom, maar toen ik haar ongemakkelijke, aarzelende houding zag en hoe ze niet tussen de keukentrapjes door durfde te lopen en over de verfvlekken op de grond heen te stapte, begreep ik wie ze was. Ik deed alsof ik heel geconcentreerd aan het werk was. Toen kuchte ze even om aan te wijzen dat ze er was en vroeg ik: "Zoekt u iemand?" Antwoordde mijn moeder: "Ik zoek Mozes." Ze had het moeilijk om die naam uit te spreken. "En u bent?" vroeg ik vervolgens. "Ik ben zijn moeder." zei ze. De vrouw zag er echt zenuwachtig uit alsof ze hier geforceerd gekomen is, het was duidelijk dat het voor haar een grote stap was om hier binnen te stappen en naar Mozes te vragen. Ze vroeg wie ik was, ik had zin in een geintje. Dan moet je je maar niet zo aanstellen, vooral niet 13 jaar na dato! " Ik word Momo genoemd, dat is een afkorting van Mohammed." lichtte ik toe. Ze was teleurgesteld, ze leek het te geloven. "Ach, jij bent Mozes niet?" zei ze tot verbazing. Ze leek het niet zo erg te vinden dat ik Mozes niet was. Ze vroeg of ik een jongen gekend heb die Mozes heette en hier gewoond heeft. Ik was op het punt om een kwetsende opmerking te geven maar ik hield me in want ze had al een beetje moeite met het verwerken dat ik Mozes niet ben, dus schudde ik wat uit mijn mouw en verzon: "Mozes is weggegaan, mevrouw. Hij was het hier beu. Hij had geen goede herinneringen." Ik vraag me eigenlijk wel af of ze me werkelijk gelooft. Ze vroeg of ik wist wanneer hij terugkwam, ik schudde mijn hoofd. Ik zeurde nog wat: "Toen hij wegging, zei hij dat hij op zoek ging naar zijn broer." "Zijn broer?" zei de dame. Ze was verbaasd, ze kende geen Popol. "Maar ik had voor Mozes nooit een ander kind gehad. Ik heb nooit een Popol gehad." We keken elkaar zwijgend aan, ik voelde me niet lekker. Ze wou weten of ik nog iets van Mozes ga horen. Ik wist niet wat te antwoorden. Ze vroeg me heel lief dat als ik Mozes nog eens zou tegenkomen dat ik hem moest vertellen hoe het komt dat zijn mama hem heeft verlaten: "Ik was heel jong toen ik met zijn vader trouwde, ik trouwde met hem alleen om het huis uit te kunnen. Ik heb nooit van zijn vader gehouden, maar ik had wel van Mozes willen houden. Alleen leerde ik een andere man kennen. En je vader..." "Wat zegt u mijn vader?" "Excuseer, zijn vader wou Mozes bij hem houden anders...." Daarom verliet mijn moeder mij dus. Het was niet echt een reden ze had het kunnen aangeven aan de politie of een advocaat inhuren dacht ik bij mezelf. Die avond ging langs bij de Arabier en vertelde ik hem wat er vandaag gebeurd was.

Geef hier uw reactie door