Dag 6 Amettes - Villers-Châtel 28 km (totaal 155 km)
Om 8u allen samen ontbeten. Veel confituur, maar er was kaas, hesp en als extra broodpudding.
Een blauwe lucht met enkele wolken. In Ferfay even het kerkje binnen. Een oudere dame zet bloemen want na maanden is er morgen nog eens mis. Langs kleine wegen gaat het snel verder. Soms eens de weg vragen. In een bushokje iets eten voor de middag. Nog wat veldwegen, enkele keren bergop en bergaf, en ik sta voor het kasteel van Villers-Châtel. Vandaag 28 km gestapt.
De kasteelheer en zijn vrouw zijn druk in de weer want morgen is er feest (voor 1 mei). Mijn slaapplaats is vanavond boven in het kasteel, maar eerst nog een glas cider van "eigen" kweek.
Om 5u luiden de klokken. De paters moeten bidden. Ik draai mij nog eens. Om 6u op want om 6u45 is de mis.
Nadien op stap. Poncho aan. Een koude wind. Veel bergop en meestal steil bergaf. Een stop in Therouanne. In de kerk wat schuilen en eten. Het is 11u. Opnieuw de poncho aan en naar Amettes.
Ik verblijf in een b&b van een bejaard landbouwersgezin. 36 km gestapt. Er zijn hier al 2 Canadese dames en er komen nog 2 Duitsers en nog een Engels koppel. Allen op de via Francigena.
Gisteren was toch een hele belevenis in de abdij. In de grote eetzaal werd geen woord gesproken. Er was alleen iemand die voorlas uit de geschiedenis van een vroegere pater. Sober maal: linzensoep, groenteschotel met brood en appelmoes. Dan slapen.
Overtrokken maar droog, maar na 1 km regen en hagel. Gevaarlijk wandelen langs de weg. Na 2 uur wandelen klaart het op en kan de poncho uit. De zon komt erdoor. Het is wat heuvelachtig, maar het gaat goed. Om 13u sta ik aan de abdij. 25 km gestapt in nog geen 5u.
De receptie gaat pas open om 15u. Dan maar wachten in de zon. Een pater in donker habijt komt af. Eerst naar het "office" (10 minuten zingen). De kerk ruikt naar wierook. Dan naar de gastenkamer. Eerst douchen en wat rusten. Om 18u vespers. Straks om 20u avondeten.
Om 6u op, wassen en alles klaarmaken om te vertrekken. Vanaf 7u is er ontbijt: koffie, fruitsap, muesli, cake, stokbrood en confituur.
Om 7u30 al op pad door de stad en verder langs het kanaal tot op het einde. Ik ben in Guines: het is 10u. De zon komt piepen, maar komt er niet door. Het is wel droog. Nu gaat het wat meer bergop en bergaf, maar op asfalt. Om 12u iets eten in een bushokje. Nog 7km. Langs kasteel "dippendal" en verder langs de grasbermen van de 0215.
Om 14u op de camping. Ik krijg een chalet. Snel wassen en douchen. De 27km zitten erop, en dan spaghetti klaarmaken.
Om 4 uur al wakker door de vrachtwagens. In het pension was het koud, douchen met lauw water, geen verwarming en een slechte isolatie. Om 8u ontbijten en dan de stad bezoeken. Een koude wind, snel naar de ferry, weinig toeristen.
Om 14u30 in Calais inchecken in de jeugdherberg. De stad bezoeken: prachtig belfort en stadhuis. Op een plein een beeld van de vroegere president Charles de Gaulle en zijn echtgenote. Er komt veel wind opzetten. Snel naar mijn verblijf. Eten en slapen.
Na het ontbijt naar de kathedraal. Poort is dicht. Geraak toch binnen. Eerst gebedsdienst en dan stempel.
Op weg: eerste km duidelijke pijlen, maar dan verkeerd gelopen. De weg vragen en terug. Het uitzicht is mooi over akkers, weiden en velden. Na 16km begint het te regenen. Moeilijk stappen langs de natte bermen en door de kleverige klei. De verbindingswegen mogen volgens een schrijver niet meer gebruikt worden, maar er is geen alternatief. Toch erover, over de gevallen bomen en door de modderpoelen. Slijk tot boven de schoenen en maar regenen en hagelstenen. Na 9 uur stappen en ploeteren bereik ik Dover, 30km volgens het boekje. Ik heb er 39 gedaan.
Inchecken en eerst alles wassen. Het landschap was mooi en dat was het beste voor vandaag.
Eerst naar de kathedraal. Maar deze was dicht. Een Duitse pelgrim sprak mij aan en vroeg of ik al ergens kon slapen. Hij vertrekt morgen ook richting Rome.
Mijn verblijf voor deze nacht is een herenhuis met 3 slaapkamers met 3 stapelbedden in mijn kamer. Tot nu zijn hier 1 Ier en 2 vrouwen.
Maar eerst terug naar de kathedraal. Er is viering van St George door scouts van over gans de wereld.
Om 11u in Calais. Kon vroegere boot nemen. Om 12u35 vertrokken. Kalme zee. Weinig volk op de boot: tiental bussen met toeristen en 15-tal vrachtwagens. Om 15u15 (engelse tijd)= 16u15 België vertrokken met de bus naar Canterbury. Een rit van 35min. Prachtige streek, heuvelachtig.
Het laatste bericht van de pc thuis. Nog 1 uur en dan op weg. Helaas niet te voet. eerst met de auto naar Calais, dan 1u30 varen en nog een korte busrit. En deze namiddag Canterbury bezoeken. Maar vanaf morgenochtend is het te voet; Eerst om de stempel en dan op weg.
De Via FrancigenaDe Via Francigena. (klemtoon op de i)
De Via Francigena(de weg van de Franken) is voor de eerste maal beschreven in 876. De route van Canterbury naar Rome. De weg loopt van Engeland over Frankrijk door Zwitserland om uiteindelijk zo Italië te bereiken. Deze route (wel van Rome naar Canterbury) werd uitgebreider beschreven door Bisschop Sigeric toen hij terugkeerde van de paus, waar hij zijn "Pallium" was gaan ophalen. (Pallium = soort stola, het symbool van de bevoegdheid, gedelegeerd door de paus)
De Via Francigena is meer en meer een pelgrimsroute geworden, naast de pelgrimsroute naar Jeruzalem en later ook naar Santiago de Compostela. De Via Francigena behoort van 1994 tot het Cultureel Europees Erfgoed.
Waar het symbool van de pelgrimstocht naar Jeruzalem, de palmtak is en naar Compostela de St. Jacobschelp is, is het symbool voor de tocht naar Rome, de gekruiste sleutels, verwijzend naar Sint Petrus.
Omnes viae Romam ducunt â Alle wegen leiden naar Rome.
Omnes
viae Romam ducunt Alle wegen leiden naar Rome.
Na de tocht van
Hoeke naar Compostela in 2013en de
tochten in 2014 en 2015 samen met Mieke heb ik voorlopig Compostela gezien.
Niet dat ik daar niet nog eens zal
komen, maar eerst is het tijd voor iets anders. Nu gaat het richting Rome. En
wel van Canterbury naar Rome, de Via Francigena. Ik word ook een dagje ouder, het heeft dus geen zin om nog langer te wachten om een lange tocht te ondernemen. Ondertussen heb ik al
enkele mensen gesproken en al veel gelezen.
Ik
heb beslist om deze tocht alleen te stappen. Door omstandigheden heb ik weinig
tijd gehad om veel voor te bereiden en weet ik nog altijd niet of de route goed
bewegwijzerd is. Het wordt dus een avontuur, waarbij vele toevalligheden zullen
vragen om een beslissing en deze neem ik best alleen. Het gaat vlotter en ik
ben de enige die er last van kan hebben. De route trekt mij aan omdat er nog weinig pelgrims deze route volgen. Het zal er
rustig zijn, wat niet wil zeggen eenzaamen op de route zijn toch een aantal plaatsen die mijn aandacht trekken. Een
ervan is de Col du Grand Saint Bernard. De grensovergang tussen Zwitserland en
Italië. Bijna 42 km klimmen om 1999 m te stijgen, soms tot 10% steil. Dit wordt
een uitdaging. Op de top staat het hospice waar de beroemde Sint-Bernardshonden
leven.Hier zal ik kunnen ontdekken wat
in het tonnetje zit dat de honden rond hun nek dragen?Maar ook de
steden Besancon, Lausanne, Vevey, Piacenca en natuurlijk Rome zijn een bezoek
waard. En wat te denken van de mooie natuur, de druiven in de Champagnestreek,
de alpenweiden, de rijstvelden in de Po - vlakte. Ook de getuigen aan het
verleden zal ik langs de wegen ontmoeten: de slagvelden van de wereldoorlogen,
de kathedralen en de kloosters (mogelijks mijn overnachtingsplaatsen). Maar ook de contacten met toevallige pelgrims
of ontmoetingen met mensen van de streek, allen met hun eigen verhalen trekken
mij aan.
Het aftellen is lopend. Nog enkele dagen voor mijn vertrek.
