In zijn 11 jaar in de NBA (National Basketball Association) heeft Derrick Rose al zeel veer meegemaakt. Veel ups, zoals de MVP-prijs winnen in 2011 en 50 punten scoren in een match, maar ook zeer veel downs, zoals zijn ruil naar de Knicks of zijn vele blessures. In dit boek vertelt de introverte Derrick Rose, met hulp van Sam Smith, over zijn ervaringen in de NBA.

Werkwijze van de biograaf

Samen met de Chicago Tribune-alumnus Sam Smith, schreef Derrick Rose zijn autobiografie. Zijn doel was om zijn kant van zijn levensverhaal te vertellen, want zijn woorden en acties werden vaak verkeerd geïnterpreteerd door de media en fans. Zoals hij schreef in zijn boek: "Ik zit in een markt waar als ik iets zeg - wat het ook was - het leek alsof ze mijn verhaal zouden veranderen.”

Het boek volgt niet echt een cronologische structuur. Derrick Rose springt zeer vaak van de hak op de tak. Waarschijnlijk wou hij het gevoel geven alsof het een gesprek was, want gesprekken gaan vaak off topic, maar ik vond het persoonlijk wat minder. Ook wordt het boek vergezeld door enkele foto's van Derrick Rose door de jaren heen. Eerst beschrijft hij waarom hij heeft gekozen voor “I’ll show you” als naam voor zijn boek. Hij zegt dat die zin samenvat wie Derrick Rose is, een stil iemand die acties verkiest boven woorden. Wil hij iets bewijzen zal hij het jou tonen, niet zeggen. In deel 3 begint hij over zijn jeugd en hoe zwaar het was om op te groeien in Chicago. In deel 6 beschrijft hij zijn tijd in secundair onderwijs en universiteit. Hij verwoord waarom hij koos voor Simeon (secundair onderwijs) en Memphis (universiteit). In deel 7 omschrijft hij zijn ervaring met de NBA draft en dat hij blij was om te spelen in zijn geboorteplaats. De biografie gaat dan voor de rest verder met een tijdlijn over zijn carrière.

De biografie is een mooie samenvatting van zijn leven. Het wordt verteld vanuit zijn eigen perspectief dus kunnen we vermoeden dat het waarheidsgetrouw is. Om te achterhalen of wat hij schrijft ook klopt heb ik zijn documentaire “Pooh” bekeken. In deze documentaire zien we het perspectief van niet allen Derrick Rose. Ook zien we het perspectief van enkele teamgenoten, zoals Joakim Noah. Hij bevestigd wat Derrick Rose zegt over zijn tijd in Chicago en New York. We zien ook het perspectief van een stadsgenoot, Chance the Rapper. Hij beschrijft hoe moeilijk het is om op te groeien in Chicago, dit bevestigd wat Derrick Rose over Chicago zegt. Ook horen we van zijn familieleden en hoe zwaar hun jeugd was, ook dit bevestigd wat Derrick Rose zegt over zijn jeugd. Het is ook met een kritische en genuanceerde noot geschreven. We horen wat de media te zeggen had over Derrick Rose. Ook vertelt Derrick Rose over meer dan gewoon basketbal. We komen meer te weten over zijn familie, gezin en jeugd.

Professionele status

Derrick Rose was gekend in zijn geboorteplaats tijdens zijn jeugd dankzij zijn basketbal vaardigheden. Hij geraakte niet in de problemen dankzij zijn stille karakter, volgens Derrick Rose is dit de reden dat hij ongedeerd zijn jeugd uitkwam. Zijn oudere broers Reggie, Allan en Dwayne beschermden hem, omdat ze beseften dat hij een glansrijke toekomst had.

Tijdens de middelbare school zat hij op Simeon. Tijdens zijn basketbalcarrière met Simeon wonnen ze 120 matchen en verloren ze slechts 12 keer. Hij leidde het team naar twee opeenvolgende kampioenschappen, hierdoor werd hij gekend op nationaal niveau. Op het einde van zijn laatste seizoen bij Simeon werd hij benoemd tot Illinois’ Mr. Basketball een prestigieuze prijs die eerder werd gewonnen door NBA-legende Kevin Garnett. Veel geweldige wedstrijden, samen met een spectaculaire middelbare schoolcarrière, hebben ertoe bijgedragen dat Derrick Rose een van de best gedocumenteerde en meest begeerde spelers in de natie is geworden. Hij was een consensus top-vijf rekruut onder de grootste scoutingdiensten.

Na de middelbare school koos Derrick Rose ervoor om voor de Memphis Tigers te spelen. Zijn leiderschap leidde het team naar een No. 1 seed in het NCAA toernooi. Memphis haalt de finale, maar het eindigt in een gebroken hart toen ze in de verlenging verloren van Kansas. Toch was het toernooi een succes voor Derrick Rose, want hij werd nu gezien als de gegarandeerde eerste keuze in de NBA draft. Na 1 jaar universiteit besloot Derrick Rose om zijn naam in te geven voor de draft van 2008. Het bleek een goede keuze te zijn, want hij werd op nummer 1 gekozen door de Chicago Bulls.

De nummer één keuze zijn staat onder grote druk, omdat de verwachtingen erg hoog zijn. Maar dit was geen probleem voor Derrick Rose. In zijn eerste seizoen won hij Rookie of the Year. Hij toonde onmiddelijk dat hij 1 van de beste point gaurds in de NBA is. In zijn tweede seizoen werd hij voor het eerst geselecteerd voor de All-Star match. In nog maar zijn derde seizoen won hij de MVP-prijs, de jongste winnaar ooit van de MVP-prijs. Helaas kwam het sprookje tot een einde tijdens de playoffs van zijn vierde seizoen. In de eerste match van de playoffs scheurde hij zijn voorste kruisbanden. Toch gaf Derrick Rose niet op en hij zwoor dat hij sterker zou terugkomen.

Na 1 seizoen te missen waren er nog steeds veel verwachtingen voor zijn carrière, maar in zijn tiende match terug scheurde Derrick Rose zijn meniscus in de rechterknie. Hij miste de rest van het seizoen in 2013. In 2015 scheurde hij nogmaals zijn meniscus in de recherknie. Deze keer rehabiliteerde hij sneller en was hij optijd terug voor de playoffs, de eerste sinds zijn blessure in 2012. Hij straalde en leidde zijn team bijna naar de finale. Maar dit was niet het einde van de tragedie, want tijdens een training voor het seizoen van 2015 lijdde hij aan een orbitale fractuur nadat hij werd geraakt in het gezicht door een elleboog. Deze blessure is niet zo ernstig en Derrick Rose begon het seizoen en miste maar 16 matchen. Maar volgens de fans en de media was zijn blessure niet echt. Voor de matchen die hij miste kreeg hij zeer veel commentaar. Hij was niet langer meer de lieveling van Chicago en hij werd geruild naar de New York Knicks.

Hij had nood aan een pauze en besloot om naar huis te gaan tijdens het seizoen. Hij kreeg hiervoor veel haat, maar hij was onzeker of hij nog wou spelen. Zijn familie deed hem veranderen van gedacht en hij keerde terug naar New York. Jammergenoeg raakte hij weer geblesseerd. Deze keer scheurde hij zijn linker meniscus en miste weer de rest van het seizoen. New York bood hem geen nieuw contract en hij tekende bij de Cleveland Cavaliers. Na zeven matchen nam hij weer een pauze voor persoonlijke redenen. Hij keerde terug en speelde goed, toch speelde hij steeds minder en minder minuten. In 2018 werd hij geruild naar de Utah Jazz. Daar speelde hij nul matchen en Utah doorbrak zijn contract. Hij was opzoek naar een nieuwe kans en kreeg die van zijn oude coach Tom Thibodeau in Minnesota. In zijn eerste start voor zijn nieuw team scoorde hij zijn hoogste puntenaantal in zijn carrière met 50 punten. Hier is waar de autobiografie eindigt. Ondertussen speelt hij in Detroit.

Psychologisch profiel

Derrick Rose wordt door vrienden en familie gezien als een vriendelijk en goedwillend iemand. Hij zou nooit vals spelen of de korte weg nemen. Hij wil mensen helpen en later zijn eigen goed doel opstarten. Ook wordt hij door velen gezien als een introvert, een stil iemand die zich wil bewijzen met zijn acties. Derrick Rose was voor een tijdje heel onzeker en op de rand van een depressie. Maar dankzij de steun van familie en vrienden is hij erdoor geraakt.

Door de media en fans werd hij ook eerst gezien als een harde werker. Als iemand die Chicago veel kampioenschappen zou brengen. Maar na al zijn blessures veranderde deze mening. Hij werd nu gezien als een leugenaar, als iemand die opgeeft en speelt voor zichzelf. Nu is deze mening weer positiever aan het worden, maar er zijn nogsteeds veel haters.

Waarden

Derrick Rose heeft een goed hart. Zijn doel is om na zijn carrière zich volledig in te zetten voor goede doelen en om de jeugd in Chicago te steunen. Hij wil het geld niet voor zichzelf, hij wil zijn familie kunnen steunen en ervoor zorgen dat zijn kleinkinderen niet in geldnood komen te zitten. Met zijn eerste cheque kocht hij een huis voor zijn mama. Ook is hij zeer vrouwvriendelijk, daarom was het een schok toen hij een vrouw zou verkracht hebben. Het bleek een leugen te zijn van de vrouw en Derrick Rose won de rechtzaak. Zijn vrouwvriendelijkheid komt van zijn mama en grootmoeder. Hij was zeer close met hun, want hij kent zijn eigen vader niet dus moest hij rekenen op zijn moeder en grootmoeder. Hij wil een super vader zijn voor zijn twee kinderen omdat hij zelf geen vader had.

Invloed

Derrick Rose heeft veel invloed op de basketbal wereld. Want zijn verhaal is mega inspirerend. Geboren worden in een buurt waar veel moorden worden gepleegd, in een buurt waar drugs wordt gedeald. Zijn familie stonden op de rand van armoede. Hij bewijst dat ookal groei je op in slechte omstandigheden kan je veel bereiken. Dit is niet enkel inspiratievol voor de sportwereld, maar voor elke expertise. Ook zijn doorzettingsvermogen is invloedrijk. Desondanks hij zoveel blessures en tegenslagen heeft gehad geeft hij niet op. Hij geeft moed aan kinderen om te blijven gaan voor hun dromen.

Derrick Rose heeft ook al een invloed gemaakt op mijn leven. Dankzij hem voetbal ik nog steeds. Ik wou stoppen, maar danzkij zijn verhaal wou ik niet opgeven. Ik train nu dagelijks en mag van geluk spreken dat ik de kansen heb dat ik krijg. Danzkij hem hou ik van basketbal en volg ik het op de voet.

Eigen reactie

Ik wist al zeer veel over Derrick Rose, want ik volg zijn carrière al sinds 2012. Ik kijk bijna al zijn matchen en weet zeer veel over hem. Dit boek was een toffe samenvatting van zijn hele leven en ik heb veel bijgeleerd over zijn jeugd. Ook enkele details over zijn tijd met de Chicago Bulls. Zijn verhaal blijft mij emotiveren. Telkens als ik kijk naar de match wanneer hij 50 punten scoorde tegen de Utah Jazz begin ik te tranen. Zo mooi vind ik zijn verhaal. Alle ups en downs vormen samen dit mooi geheel.

Mijn eerlijke mening over dit boek is dat het zeer goed is. Het is zeker een aanrader, niet enkel voor sporters, maar voor iedereen. Want het boek is een zoektocht naar jezelf en iedereen kan dat wel gebruiken. Ook is het gewoon super geschreven. Je zou denken dat Derrick Rose een auteur is, maar dat is hij niet.

Besluit

Volgens mij kan besloten worden dat Derrick Rose voor altijd een invloed zal hebben op basketbal en Chicago. Hij heeft al zeker kinderen geïnspireerd en moed gegeven. Ondanks zijn vele blessures en tegenslagen, gaf hij nooit op. Daarnaast zette hij enkele geruchten recht. Met deze autobiografie had hij de kans om voor het eerst echt te zeggen wat hij heeft ervaren tijdens zijn leven. Zijn stem wordt gehoord. Hij geniet voor het eerst in een lange tijd van basketten en is van plan om nog vele jaren te spelen om nog meer mensen te inspireren. Zijn verhaal is een verhaal van naar de top stijgen, alles verliezen, opwekking en acceptatie van wie je bent.

Secundaire bibliografie

Cycle & DMR Enterprises & Stadium Films & Wasserman Media Group (Prod.) en Diener, S. (Reg.). (2019). Pooh: The Derrick Rose Story [Documentaire]. Verenigde Staten: Stadium.

Z.a. (z.d.). Derrick Rose timeline. [29.04.2020, Wasserman: http://drosehoops.com/drose/#timeline].