Vandaag heb ik dan uiteindelijk de gedemilitariseerde zone bezocht met Noord-Korea. Het betreft een zone van 4 kilometer diep over de beide landsgrenzen. Vrij rondlopen was er onmogelijk. Je werd constant in de gaten gehouden door aanwezige militairen. Zelfs het nemen van foto's werd beperkt. Onder meer hebben we 1 van de 4 tot nu ontdekte tunnels bezocht die vanuit Noord-Korea gegraven werden om Zuid-Korea - vermoedelijk - plotseling aan te kunnen vallen. Er wordt gedacht dat er nog een 20tal van die tunnels zouden moeten bestaan. De Koreanen moeten wel heel klein van gestalte zijn. Ik moest me de hele tijd bukken. Ook foto's trekken van de grenszone zelf was vanwege militaire geheimen niet echt mogelijk. Ik heb toch 1 foto kunnen trekken al weet ik zelf niet echt van wat. Voor de rest nog een nieuw maar verlaten treinstation bezocht. De zuid-koreanen hebben dit station gebouwd met de hoop het ooit echt in gebruik te kunnen nemen.
En voor de rest heb ik de dag afgesloten met een bezoek aan de hoogtemast hier in Seoel met een prachtig uitzicht van een verlichte stad. Het is beter dit in de avond te doen want overdag is er soms weinig te zien vanwege de smog. Ik ben nu nog even een paar biertjes aan het drinken vooraleer de laatste nacht hier door te brengen. En morgen vlieg ik dan terug naar huis waar ik laat in de avond zou moeten aankomen.
Hiermee ga ik ook deze afsluiten. Ik bedankt jullie allemaal voor het lezen van mijn blog en voor de hoge waardering. Ik heb gemerkt dat mijn blog bijna 400 keer gelezen werd. Wel had ik misschien iets meer reacties verwacht. Zelf heb ik met plezier deze blog bijna dagelijks geschreven. Zo hebben jullie kunnen volgen waar ik de hele tijd zat. Ik zal bij een volgende lange reis een nieuwe blog opstarten.
Dit is mijn voorlaatste bijdrage aan deze blog. Morgen is het dan ook mijn laatste dag in Seoul. En dan staat een bezoek aan de grenszone op het programma waarvoor ik rond 06.20u op moet staan. Maar goed.
Ik heb jullie nog niet verteld over de haat van de Koreanen ten aanzien van de Japanners. Dit heeft te maken met het feit dat Japan, tijdens de overheersing van Korea, de Koreanen nogal slecht behandeld hebben. Dit wordt in het licht gezet in de door de Japanners uitgebate gevangenis dat nu omgebouwd is tot museum en waar door middel van poppen de marteling van Koreaners vrijheidsstrijders in de verf gezet werd. Nogal op een gruwelijke manier overigens. En aan die gevangenis annex museum stoppen vele bussen met nogal jonge schoolkinderen die die taferelen te zien krijgen. Op die manier blijft de haat gevoed. Overigens zitten de Koreanen eigenlijk in een nogal benarde positie, enerzijds ten aanzien van de dreiging uit Noord-Korea, de nabijheid van China en anderzijds Japan als buurland. Niet moeilijk dat alle jongeren verplicht voor 2 jaar in legerdienst moeten gaan.
Het was nogal een drukke dag vandaag, want na een wandeling door ongekende hoogte hier in Seoel, waar nogal vreemde rotsformaties te zien waren en een ultra klein budda-beeld, heb ik vandaag ook 1 van de 5 paleizen bezocht. Dit paleis, dat nog bewoond werd tot 1989 was enkel met een gids te bezoeken en die had precies nogal wat haast, want ze zoefde door dat paleis zonder echt rekening te houden met haar publiek. Toch duurde het meer dan een uur vooraleer we dat paleis konden verlaten. En vandaag was het weer echt een gure dag. Er stond een striemende wind die een verschrikkelijk koud gevoel gaf. Daarom ook dat ik na de wandeling door het paleis, een warm public bath heb opgezocht. Dat deed echt deugd.
En wat is er nog gebeurd de voorbije dagen? Nu zaterdag was het een uitgangsavond. Ik heb het dus echt weer heel laat gemaakt. Zondag heb ik dan een vier kilometer lange wandeling, die in de lonely planet stond, afgelegd zodat ik heel wat van downtown Seoul te zien gekregen heb. Gisteren heb ik een folk town opgezocht hier een 50tal kilometer vandaan. Voor de prijs van de bus moest je dit niet laten, het vervoer daarheen kostte slechts 1 euro. En vanuit Suwon, want daar was het te doen, werd er een gratis pendelbus ingelegd met dat folk town, een Koreaanse versie van Bokrijk. Het kasteel in Suwon kon ik spijtig genoeg niet bezoeken. Ook hier zijn de meeste musea gesloten op maandag. En aan deze jeugdherberg is een leuke bar verbonden. Ook gisterenavond was het dus redelijk laat geworden.
Net aangekomen in Seoel, de laatste bestemming van mijn trip. De treinreis ging traag in vergelijking tot Japan. Maar goed, ik ben aangekomen in deze zwaar bewolkte stad. En ga die morgen en maandag verkennen. Dinsdag wil ik naar de bewaakte zone met Noord-Korea. Zeer benieuwd hoe dat gaat zijn. Het is mijn laatste weekend, dus ik ga er het beste van maken. Busan was een vrij rustige, grote stad die moeilijk te verkennen was. En deze stad is nog groter. Dat belooft.
Nee, de boot is niet gezonken, al was het een stuimige vaart met vrij grote golven waardoor de boot heel wat slingerde tussen Japan en Zuid-Korea. Ik ben gisterenavond rond 18u aangekomen in Busan. Van de stad zelf heb ik nog maar weinig gezien. Ik zat vandaag immers in de oude hoofdstad Gyeong-ju. Daar waren er heel wat tempels te vinden - wat dacht je anders? - evenals grote heuvels waaronder oude koningen begrafen zouden zijn. Ik heb de eerste te hard werkende Koreaan ontmoet. Koreanen zijn vriendelijk en behulpzaam. Gelukkig wel, want het is hier wat moeilijker als in Japan. Het eten is hier heel pittig gekruid. Je kan het amper eten. Morgen ga ik dus Busan verkennen en zaterdag ga ik met de snelle trein naar mijn laatste bestemming, Seoul. Het weer is nog altijd zeer zonnig en aangenaam. En ik ben echt begonnen aan mijn laatste week hier.
Zo direct verlaat ik deze jeugdherberg en begeef ik me naar de ferry terminal om daar de boot te nemen naar Zuid-Korea. Al bij al is de trip in Japan goed meegevallen. Alleen vind ik het wat spijtig niet zoveel Japaners ontmoet te hebben. Ze communiceren niet zo gemakkelijk als je hun taal niet spreekt. Het reizen met de trein vormde daarentegen geen enkel probleem. Altijd stipt op tijd en snel. Ik heb hier heel wat gezien en zal dit land niet snel vergeten.
Nu nog een week naar Zuid-Korea. Ik ga daar slechts in twee plaatsen verblijven: Busan en Seoel. Meer tijd zal ik niet echt hebben. Vandaar uit zal ik enkele dagtrips ondernemen. Ik heb nog slechts een week te reizen. Dan keer ik terug naar huis.
Na een twee uur treinrit vanuit Himaji ben ik op de plaats in Japan terechtgekomen vanwaar ik de oversteek naar Zuid-Korea ga maken. Er is geen overtocht gedurende de nacht, dus zal ik de hele woensdag op een boot doorbrengen, dit gedurende 5 en een half uur. Wat ik morgen precies ga doen, heb ik nog niet uitgemaakt. Ik heb een paar opties. In ieder geval zal ik hier twee nachten blijven.
Himaji was een beetje een teleurstelling. Je kent dat wel van die plaatsen waar ze met toerbussen toeristen afzetten, zoals in Brugge. Maar in Brugge is dat geen probleem, want dat is een stad. Als hetzelfde gebeurt voor een kasteel, dan weet je dat het veel te druk is, met als resultaat een wachttijd van meer dan een uur. Ik heb het kasteel dus alleen maar aan de buitenkant gezien.
Fukuoka lijkt me geen aantrekkelijke stad te zijn. Dus ga ik hier niet al te veel uitvoeren. Ik zal nog een korte afstand afleggen naar een plaats buiten deze stad. Welke dat zal zijn, maak ik morgenvroeg uit.
Ik ben even terug in Osaka. En ik heb dezelfde slaapplaats als vorige keer, een tof hotel met een public bath. Maar goed, vandaag was het weer een schitterende, zonnige dag dat ik doorgebracht heb op een eiland, Miyajima, niet ver van Hiroshima. Natuurlijk kon ook op dat eiland, een heel mooi eiland overigens, een aantal tempels niet ontbreken. En ik was misschien wat aan de gemakkelijke kant vandaag, ik heb de berg die daar staat van een 500tal meter niet beklommen. Ik heb daar de kabelbaan voor genomen. Maar ik heb wel de meer dan 2 kilometer lange wandeling naar beneden zonder problemen afgelegd. Achteraf was ik wel blij dat ik de kabelbaan genomen heb. Het was gewoon te warm. Morgen dus nog een authentiek kasteel te bezoeken, dat op 12 april voor 4 jaar de deuren dicht zal doen vanwege renovatie: het kasteel van Himeji. En dan de laatste treinrit - mijn treinpas is niet langer geldig - naar Fukuoka, de laatste stopplaats in Japan. Waarschijnlijk dinsdagavond neem ik de boot naar Zuid-Korea.
06 augustus 1945, 08.46u is een datum en tijdstip dat voor altijd verbonden zal blijven met deze stad, Hiroshima, de stad die geraakt werd door de eerste atoombom die ooit gebruikt werd. Dat is ook het belangrijkste dat deze stad te bieden heeft, een herdenkingspark waar nog 1 gebouw staat - kapot natuurlijk - als herinnering waarboven op 600 meter hoogte de bom ontplofte. Ook het bijhorende museum was beklijvend om te bezoeken. Voor de rest is alles nieuw aan deze stad. Zelfs het kasteel dat tevens vernietigd werd door de atoombom, is heropgebouwd.
Eindelijk weer een stralende, zonnige dag. Echt een dag om van te genieten. Ook de tweede nacht in de capsulehotel is goed verlopen. Ik heb er weer goed kunnen slapen. Doordat ik morgenavond hier niet kan overnachten in Hiroshima (om de een of andere reden zit alles vol) keer ik morgen voor een nacht terug naar Osaka, ook al omdat ik het kasteel van Himanji nog niet bezocht heb. Waar ik ga slapen, is nog niet duidelijk. Dat zie ik morgenavond wel. Eerst ga ik nog een mooi eiland bezoeken, hier niet ver vandaan met, je raadt het al, een heleboel tempels.
17 januari 1995, 05u46. Een datum en uur dat waarschijnlijk in het geheugen gegrift zal staan van elke inwoner van Kobe. Op dat moment vaagde een 10 seconden lange aardbeving het centrum van Kobe helemaal weg. Nu 15 jaar later is daar helemaal niets meer van te merken. Het lijkt wel een heel nieuwe stad te zijn, al blijkt uit sommige getuigenissen, die geuit werden in het museum dat rond de ramp werd opgericht, dat de ziel van de stad verdwenen is. Misschien is dat wel zo. Het lijkt allemaal perfect afgewerkt en nieuw, maar er mist misschien wel iets. Kobe is wel een heel mooie stad, ingesloten door bergen aan de ene zijde en de zee aan de andere zijde. Met een kabelbaan naar boven gebracht, had ik een mooi uitzicht over de stad, de haven en de zee. Dan ben ik dus naar het befaamde museum getrokken. Via een filmpje aan het begin van het bezoek, kon je de aardbeving als het ware herbeleven, een aardbeving die meer dan 6.000 mensenlevens eiste. Ik heb uiteindelijk meer dan 2 uur gespendeerd in dat museum. Het was echt wel de moeite.
Ook heb ik de haven bezocht en de straten die Chinatown vormde. Het leek wel of ik even terug in China was. De haven heeft een mooie promenade dat echt de verbinding vormde met het water. Ik hoop dat ze er in Antwerpen ook zoiets moois van gaan maken.
Het overnachten in de capsule viel heel goed mee. Het heeft wel iets, slapen in een ruimte van 2 meter diep en nog geen meter lang en hoog. Ik slaap er vannacht een tweede keer in alvorens morgenochtend naar Hiroshima te vertrekken.
Tempels, eigenlijk heb ik er genoeg gezien. In deze stad staan er een heleboel. Ik ben er in geslaagd drie te bezoeken, waaronder een gouden. Heel mooi wel. Het hoogtepunt van de dag was wel de apen die ik gezien heb. Je liep er echt vrij rond met de apen naast je. Je mocht ze wel niet aanraken. Verder heb ik vandaag heel de dag de bus genomen en daarbij nog een bamboo-bos en een park gezien, naast vele winkels. Het nemen van de bus ging vrij gemakkelijk hier. Ik heb dus al heel wat van deze stad gezien. De plaats waar ik logeer, is erg klein maar zeer tof. Ik heb hier al een aantal maal mijn hoofd gestoten. Maar goed, dat neem ik er maar bij. De uitbaters zijn uitermate vriendelijk en tonen een grote interesse. Morgen heb ik nog een aantal zaken te bekijken in Kyoto. Dit betekent dat ik waarschijnlijk niet ,1 maar 2 nachten in een capsulehotel zal verblijven in Kobe. Over mijn ervaringen over het slapen in een capsulehotel hoor je later meer. 's Avonds valt er in Kyoto zeer weinig te beleven, maar ik heb al vernomen dat dat in Korea helemaal anders gaat zijn.
En hiermee eindigt ook mijn tweede week van mijn vakantie.
