Goed nieuws is zacht. Als het zacht is is het naastenliefde. En is het naastenliefde, dan is het goed. Dat is een zacht lentebriesje. Mijn boodschap is geen zacht lentebriesje. Dus is het geen naastenliefde, dus is het niet goed. Maar ik zeg u: Bad news doesn't get any better than this. Je kan goed nieuws zacht laten klinken, en dat is heel gemakkelijk. Dan mag je nog de grootste stommiteiten zeggen, het blijft zacht, en dus barmhartig. En mensen die het gemakkelijk hebben vertellen goed nieuws, maar mensen die het moeilijk hebben vertellen slecht nieuws hè. Slecht nieuws mag je altijd proberen zacht te laten klinken, en als je daarbij honderd keer zoveel moeite doet dan degene die het goede nieuws zacht probeert te laten klinken, het resultaat zal mijlenver uit elkaar blijven liggen. Dus ik denk onwillekeurig: ik heb geen naastenliefde. Maar het zijn jullie die geen naastenliefde hebben, en die niet zacht zijn. Ik ben geïsoleerd, ja en alleen, ja en eenzaam; en mijn boodschap is dan ook geen zacht lentebriesje. Maar als ik ermee mensen zou kunnen bereiken, zou ik ermee mensen kunnen verenigen; uiteraard mensen die zoals mij zijn, voor wie het leven geen zacht lentebriesje is. Maar dan moeten die mensen nog wel bestaan ook natuurlijk. Mensen die niet bestaan kan ik niet bereiken, en nog minder verenigen. En die mensen zijn er blijkbaar niet, dus ik verenig mij met mezelf. Er valt dus bijgevolg niets aan mijn alleenstaande toestand te veranderen, sinds je geen negatieve boodschap, maar enkel zachte lentebriesjes überhaupt aan de man kan brengen, waaruit ik besluit dat aan de basis reeds NIET ALLEEN zijn de conditio sine qua non is om zich met anderen te verenigen. Want ben je niet alleen, dan is je boodschap positief, en dan kan je ze aan de man brengen, en meer bondgenoten vinden. Maar ben je wel alleen, dan is je boodschap negatief, en dan kan je ze niet aan de man brengen, en dan blijft jouw enige bondgenoot jezelf. Ja, nu is het wel duidelijk welke mensen geen naastenliefde hebben.

De mensen die het gemakkelijk hebben vertellen het goede nieuws, en de mensen die het moeilijk hebben vertellen het slechte nieuws. Maar niemand wil het slechte nieuws horen. In de hoek, en zwijgen hè, en de vuile was niet buiten hangen hè. En de vuile was, van wie is die? A van de mensen die het gemakkelijk hebben natuurlijk. Alle tekenen wijzen in hun richting, maar daar zal een ander beslist anders over denken dan ik. Hoe kan iemand die het moeilijk heeft nu geen naastenliefde hebben? Hij wordt er toe gedwongen. Geen naastenliefde hebben is een luxe die hij zich niet kan permitteren. Iemand die het gemakkelijk heeft veegt daar natuurlijk zijn voeten aan. Het allereerste dat hij doet op de eerste dag dat het hem voor de wind gaat, is tegen zichzelf zeggen: "Nu hoef ik naar niemand nog te luisteren (want niemand kan er mij nog toe verplichten)." Hij neemt zich die dag alleszins (vooral onbewust) voor om niets meer in te leveren (niets meer te geven). Daar is het hem op die dag om te doen: de controle waar hij controle over gekregen heeft. De macht om zijn eigen persoontje te plezieren, niet meer dan dat. Een ander, pfff... nee, puur egoïsme, daar gaan we voor. In deze maatschappij zijn het de mensen die het gemakkelijk hebben die naastenliefde hebben, en de mensen die het moeilijk hebben niet, juist? Correct is het allerminst. Dat is de geloofwaardigheid die de leugen wegspoelt. Liefde bedekt tal van zonden, maar daarom praat ik dat nog niet goed hè. Dat laat ik aan de samenleving over.

Ja ja, goeie dingen zijn er om te begraven. Slechte dingen zijn er ook om te begraven. De mensen die het gemakkelijk hebben begraven hun eigen goeie dingen, opdat niemand ze hen zou kunnen afpakken, en begraven hun eigen slechte dingen, opdat niemand ze aan de grote klok zou kunnen hangen. Daarnaast begraven ze de goeie dingen van de mensen die het niet gemakkelijk hebben ook. En daarnaast begraven ze de slechte dingen van de mensen die het niet gemakkelijk hebben ook. Eigenlijk is er niets wat ze niet begraven. Er zijn diverse redenen waarom de ware mens van de laagste klasse moet verborgen blijven met een waas van onduidelijkheid, die elke vorm van aandacht angstvallig schuwt. De tegenstelling tussen de hoogste klasse en de laagste klasse gaat uit van premissen. Met name de premisse dat in de laagste klasse goede kwalitatieve waarden alleszins ontbreken, of tenminste dat die waarden daar zo zwak vertegenwoordigd zijn, dat er natuurlijk geen haar op ons hoofd nog maar zou overwegen of deze in competitie zouden kunnen treden met de waarden van de hoogste klasse. In de realiteit is de hoogste klasse BANG om de strijd met gelijke wapens aan te gaan. De dag dat die strijd met gelijke wapens effectief zal aangegaan worden zal de laagste klasse in bepaalde gevallen het heft in eigen handen nemen, en zal in bepaalde gevallen de zege aan de laagste klasse zijn. Dat is, ik herhaal, als er met gelijke wapens gestreden wordt. En als dat gebeurt valt de premisse, waar de tegenstelling tussen de hoogste en de laagste klasse op gebaseerd is, volledig in het water. Dan valt de premisse weg, en dan kan niemand nog een geldige verklaring geven voor hoe het komt dat de ene behoort tot de hoogste klasse, en de andere behoort tot de laagste klasse. En boven moet boven blijven, en beneden moet beneden blijven. Dus de goede en kwalitatieve waarden moeten begraven worden, en de waarheid moet begraven worden. En willen ze in de hoogste klasse de positieve waarden van de laagste klasse begraven, dan moeten ze de onduidelijkheid, en de waas rond die mensen hun persoon, tot zo'n hoog niveau tillen (wat ze niet gemakkelijk valt), dat ze elke vorm van enquête over deze individuen pertinent moeten staken. Want de aandacht is de vriend van de enquête. Ze moeten hen letterlijk constant ongemoeid laten, en moeten ten allen prijze vermijden de bodem van de zaak om te spitten, want wie weet op welke geheimen ze dan nog zouden uitkomen. Die geheimen zouden tegen hen kunnen getuigen hè. Begrijp je? De manier van denken die ze als methode gebruiken om dit te bereiken is de volgende: "Deze mensen met een correcte en rechtvaardige veroordeling belasten is onnodig, want ze zijn zo al zielig genoeg." En die methode stuit op weinig tegenstand, gewoon omdat het de gemakkelijkste weg is. De verklaring voor het begraven van de slechte dingen van de laagste klasse is daarmee ook gegeven.

Voor de rest zijn de mensen die het gemakkelijk hebben, of noem ze de hoogste klasse als je dat verkiest, zo open als maar kan zijn. Zo open als een monopolie. Daar hoef ik geen markt bij te betrekken.