|
Vertrouw niet op wat normaal is voor de wereld, maar niet normaal is voor God, want wat is normaal waard, als het niet normaal is voor God?
Ik heb deze brief geschreven om een en ander misverstand te doorprikken, aangezien het beeld dat de mensen van mij hebben niet fraai is.
Ik denk dat ik er in geslaagd ben om iets dat op zijn zachtst gezegd zeldzaam is nauwkeurig te beschrijven. Om een overzichtelijk geheel te bekomen ben ik strikt binnen het kader van mijn onderwerp moeten blijven.
Anderzijds zou ik er willen op drukken dat ik een gewone jongen ben zoals iedereen.
Het klinkt tegenstrijdig maar mijn identiteit en mijn gevoelens zijn meer opgenomen in Mini-Me dan in mij, ondanks dat Mini-Me ver weg van huis is, zo ver weg van huis. Mijn echte ik is natuurlijk de organisatie tussen mijn twee sub-ikken.
Ik zou wel onmiddellijk alle twijfels over Mini-Me willen wegnemen: men zou hem een volwaardige mens kunnen noemen behalve dat hij in de beschrijving van deze brief past (ik maak geen grappen). Mini-Me is onafhankelijk van mijn andere sub-ik en zelfstandig. Hij is zoals alle mensen: je mag hem of je mag hem niet. Misschien ga je nu zeggen dat ik volgens deze beschrijving gewoon Mini-Me ben en dat de kous daarmee af is, maar niets is minder waar: ondanks de voorgaande beschrijving zijn Mini-Me en mijn andere sub-ik onvergelijkbaar. Mijn andere sub-ik en Mini-Me hebben een gewone relatie zoals een gewone relatie tussen twee mensen.
Men zou de mening kunnen toegedaan zijn dat ik gewoon Mini-Me ben plus mijn andere sub-ik en het bestaan van mijn overkoepelende organisatorische ik als mijn echte ik ontkennen want inderdaad, waarom zou ik nog iemand anders zijn dan Mini-Me vanaf het ogenblik dat mijn identiteit en mijn gevoelens meer opgenomen zijn in Mini-Me dan in mij? In ieder geval zou de mens die zou verklaren dat ik Mini-Me ben zich schromelijk vergissen.
OK maar hoe is dan de relatie tussen mijn sub-ik en Mini-Me? Zijn ze niet de dikke en de dunne of zo? Laat mij daar het volgende antwoord op geven: de kwestie sub-ik/Mini-Me is hier niet aan de orde. Dat wil zeggen dat ik mij buiten het kader van deze beschrijving begeef als ik Mini-Me en mijn ander sub-ego wil vergelijken. Het is zo al ingewikkeld genoeg. Voor alle duidelijkheid: ik beschik nog altijd over de volle honderd procent van mijn verstandelijke vermogens. Ik heb ze alle vijf trouwens verdomd goed op een rijtje.
Ik beantwoord aan geen enkele wetenschappelijke beschrijving en ik heb geen gespleten persoonlijkheid, noch een multipele persoonlijkheid. Als je mij zou vragen waarom ik zo ben en niet anders, dan zou ik mij genoodzaakt voelen om te antwoorden dat dat gekomen is door het leven zelf. Misschien ga je zeggen dat ik dat zeg om er van af te zijn, dat het te gemakkelijk is om dat te zeggen. Maar daarop zou ik het volgende antwoorden: dat dat gekomen is door het leven zelf is het belangrijkste. Het belangrijkste is het belangrijkste, of hoe moet ik dat eigenlijk anders uitdrukken?! Ik zou willen dat de aandacht niet van het voornaamste afdwaalt. Wat hier geschreven staat ligt vlak naast mijn identiteit, dat is alles.
Dank voor de rekenschap.
|
