|
"Met zijn medewerkers heeft de duivel die ketterijen en kerkscheuringen veroorzaakt, die het geloof omverwerpen, de waarheid vervalsen, de eenheid verbreken... Hij scheidt mensen van de Kerk en terwijl deze zich inbeelden dat ze het licht genaderd zijn, omgeeft hij hen met een diepere schaduw, zodat ze, ofschoon ze noch aan het Evangelie vasthouden noch de verordeningen en geboden van Christus volgen, zich toch Christenen noemen, in het duister wandelen terwijl ze zich inbeelden licht te hebben. " (Cyprianus)
Het spijt mij, maar zowel voor mensen die het geloof belijden, als voor mensen die dat niet doen, is Jezus Christus dood in hun hart. Het geloof van deze of gene mag nog zijn wat het wil in (het oog van) de wereld, en wie dan ook mag nog wat dan ook ophangen over het geloof van deze of gene, of zelfs van het geloof van een gans volk, het aanzien van iemand in de wereld heeft geen invloed op het oordeel dat God over hem velt, of niet velt. Maar het is juist dat aanzien in de wereld, dat een plaats oplevert in de Kerk, die door velen zo fel gegeerd is. Zo fel, dat het een heilig huisje is, maar dan wel een heilig huisje, van mensen die gelijk zijn aan lasteraars. Ze zijn doornen in het oog van God; ze hebben zich nog nooit laten leiden door de Geest van God, maar het geloof belijden, dat kunnen ze wel. Dat zijn mensen die bezinning tot iets verwerpelijks maken. Ze stoppen als het ware het geloof af, voor de mensen die er oprecht naar op zoek zijn, en laten deze mensen gedesillusioneerd achter.
Ik schep het grootste behagen in het gepast te schande maken van heilige handelingen en would-be-heiligen. Eigenlijk ben ik niet meer dan een lastige vlieg, die de rituelen door en door kent en dan ook (consequent) op het slechtst mogelijke moment haar in de boter gooit, maar dan wel een lastige vlieg waarvoor veel geld zou neergeteld worden om hem te zien verdwijnen.
Ik zou moeten zeggen "roet in het eten gooien", om het in correct Nederlands uit te drukken, maar ik gebruik bewust de uitdrukking "haar in de boter", want al die would-be-heiligen zijn als boter voor de gemeenten: zo zacht, en je kan het overal op smeren. Het maakt zelfs de droogste korst brood zoveel smakelijker. En de mensen hoeven nog maar naar iets op te kijken en ze zijn al bevredigd; maar ik ken een aantal would-be-heiligen van dichtbij, en het is eigenlijk eerder stront met een gele kleurstof er in. Met dien verstande dat het wel als boter verkocht wordt natuurlijk, want anders zouden de mensen nergens meer naar kunnen opkijken, en dan zouden ze wel erg teleurgesteld zijn.
Het zijn echt medewerkers van elkaar, die would-be-heiligen en hun aanbidders. Haal uw kop maar uit het zand, want daar heerst de duisternis. We leven niet meer in de middeleeuwen, jongens, de zaken zijn er valser op geworden, en de wegen van de duivel zijn eens zo listig en sluw. Mensen die het stigma van een heks zouden moeten tornen, geven wekelijkse lezingen in de kerk, en zetten zich in voor pastorale activiteiten, wat hen van alle blaam onterft. Sterker nog, ze zwaaien met scepters. Ik noem ze grote hoeren, jullie noemen ze koninginnen, maar dat is jullie recht.
De mensen die naar die gele stront opkijken, sorry dat ik het moet zeggen, maar die kan ik nog het best vergelijken met ramptoeristen: die mensen, dat is een ongeluk bij een ongeluk. Ze belemmeren anderen, die er nochtans zijn om levens te redden, hun werk te doen. En zo vertragen ze ook mijn interventies. Niet moedwillig en wel moedwillig! Het systeem is vergelijkbaar met het systeem van de maffia: Hoe dichter je bij de top komt, hoe meer bloed aan hun handen kleeft, maar om daar in de beperkte kring van de padrone iemand te vinden die bereid is om zijn praktijken op te hoesten wens ik je veel succes. Dan maak je meer kans om in de woestijn een Hollandse schlagerzanger aan te treffen. Dat ben ik dus: een Hollandse schlagerzanger in de woestijn. Tot uw dienst.
De dag dat je zal beseffen dat het leven niet minder is dan een (psychologische) machtsstrijd tussen de goeden en de slechten zal je al een pak minder naïef zijn. Wie u erkentelijk zullen zijn, zijn de mensen die in de vuurlinie zitten, het zijn de mensen die scheuring veroorzaken daarentegen die school maken, en dat zou niet mogen. We moeten eendrachtig zijn om er voor te zorgen dat niemand met de rug tegen de muur komt te staan. Maar het zijn de mensen die verdeeldheid zaaien, die succes oogsten en gevolgd worden, zonder mij uit te spreken over de vraag of hun aantal in stijgende dan wel in dalende lijn is. Het lot van deze onrechtvaardigen is bekend. Deze mensen nu, die met hun rug tegen de muur staan, worden in het vergeethoekje geduwd, precies door die mensen die scheuring veroorzaken en verdeeldheid zaaien, onder andere door het SUCCES van deze laatsten. Ja, het aanzien. Is dat rechtvaardig vraag ik u? Het antwoord is u bekend. Deze mensen plaatsen het volk in de ban van de afvalligheid. En: "De leerling staat niet boven zijn meester. " (Het evangelie volgens Matteüs 10,24)
|
