Reisverslag Dag 5.

Gisterenavond hebben de vrouwen zoals dagelijks om 18:00 een bijbelstudie gehouden met getuigenissen, zang en gebed.   Daarna zijn ze de stad ingegaan om te gaan shoppen.

Om 19:30 was het dan weer men-time.  De Albanese mannen zouden iets speciaals organiseren om hun ‘fellowship’ te ondersteunen.  En het mocht er wel zijn. 

Alsof het niet heet genoeg was werd er nog een bbq binnengesleurd waar vlees en groenten werden op gebakken.  Er waren 30 mannen en de meeste hadden nog wel iets extra bij.  Van verschillende broden, groenten (pepers, paprika, citroenen, komkommers), eitjes, worst, kaas, cake en natuurlijk kon het bier en de raki niet ontbreken met als afsluiter de traditionele watermeloen.   En geloof ons, het moest allemaal geproefd worden.  Toegegeven, het was lekker maar de weegschaal zal andere cijfers tonen bij terugkomst dan bij vertrek.

Vanmorgen heeft Geert de bijbelstudie geleid ipv Johan.  Johan, Stephanie en John zijn vanmorgen vertrokken naar Polen om in Rabka de opening van een kerk bij te wonen.  Het bijbelgedeelte ging over  Filippenzen 3:1-16.   Heel bemoedigend en toepasselijk van wat we allemaal hadden meegemaakt de afgelopen dagen.

Toen Johan en Suzanne gisteren op bezoek waren bij een oud vrouwtje hebben ze het evangelie mogen vertellen.  Ook via getuigenissen probeerden ze het vrouwtje duidelijk te maken en het leek alsof ze het niet begreep tot ze plots het woord nam: ’20 jaar geleden had ze een zwaar ongeval gehad en gevochten tussen leven en dood.  Tijdens die doodservaring had ze de volgende droom.  Er waren twee wegen waarvan één weg mooi was met bloemen en andere pracht.  Toen ze die weg wou inslaan werd ze tegengehouden.  Ze kon de weg nog niet nemen omdat ze er geen kennis over had.  Er zouden mensen op bezoek komen om de weg uit te leggen en ze moest omkeren. 

‘Vandaag heb ik gehoord over de goede weg zei ze.’   20 jaar na de feiten.   We worden elke dag stiller van de wonderen die God hier doet.

Hoewel hier alles top georganiseerd is zoals de bezoeken bij de mensen heeft Berti toch zijn planning wat aangepast.  De teams worden gewonen aangesproken om toch maar op bezoek te komen bij hun en ook Bernadette heeft vandaag enkele keren het evangelie mogen uitleggen.  Het zijn mensen waar de Christenen nooit bij geweest zijn, maar het bezoek aan het dorp door de gemeente van Lushnje en Belgen blijft elke dag weer aandacht trekken.  

Niko heeft een man uitgenodigd om zondag naar de samenkomst te komen.  Hij was zo trots daar hij door een man uitgenodigd werd dat hij verzekerde dat ook hij zal komen. 

Ondertussen is het basketveld klaar.  Of toch bijna want de burgemeester zou voor extra materiaal zorgen om het gelijk te maken.  Hij is vanmorgen naar Tirana vertrokken zonder iets gereedschap achter te laten.  Blijkbaar niet uit vergetelheid, maar hij wil toch zijn stempel in dit alles blijven houden voor de final touch.  

We hebben dan maar zelf het terrein ’ingezegd’ met een wedstrijdje Albanië – België+Jonathan van Amerika.  Die laatste maakte wel het verschil als basketbalspeler.  Uitslag 4-14. 

Even later waren de kinderen hun eerste wedstrijdje aan het spelen en werden we bedankt dmv een toespraakje van de directeur. 

Zie onder bij de foto’s ook het resultaat van de schilderij die John maakt met hulp van Stephanie en Maarten. 

Dit is waarschijnlijk het laatste reisverslag.  Morgen krijgen we vrijaf en gaan we naar het strand.  Om 18:00 is de samenkomst gepland, er zal speciaal een bus ingelegd worden vanuit Gramsh naar Lushnje.  Maandag  ochtend is het inpakken en wegwezen om ’s avond rond 21:00 in Bilzen station toe te komen.   He tis voor ons een bemoediging dat er toch heel wat mensen naar de blog gekeken hebben die Ronny opzette.  Het is een ervaring om nooit te vergeten.

16-07-2011 om 20:45 geschreven door Ronny Dirkzwager  

Reisverslag,  vrijdag 15 juli.

Getuigenis Luc

Indrukken tijdens het lopen tussen 6:00 e, 7:00 ’s morgens.

-        Iedereen bekijkt je, je bent echt een vreemde eend.  Geen enkele Ambanees loopt.

-        Jonge meisjes rapen met hun blote handjes het vuil op van de vuilnisbelt langs straat.

-        Mannen zitten al volop in de cafe’s, spelletjes spelen en koffie drinken.

-        Overal honden, het goede is dat ze blijven liggen in of langs de goot van de straat.

-        Om 6 uur is de temperatuur nog goed, tussen 6:30 en 6:45 stijgt deze snel en fel.

-        Mannen spuiten de straat voor hun winkeltje nat tegen het stof.

-        Oude Mercedsbussen van 40-50 jaar geleden zitten al bomvol mannen.  Allemaal hoofdjes uit de ramen.

-        Je ziet enorm vervallen betonnen gebouwen en een vol met grafiti gespoten soldaten kerkhof vanuit de tijd van het communisme.

-        Veel mannen zitten op straat, een uurtje later wanneer je terugloopt zitten ze er nog steeds, ze schuiven alleen op met de schaduw.

-        Honden en katten zoeken eten tussen het vuil op straat of in de hoge ijzeren containers.

-        Overal vind je autowrakken, langs de straat, op heuveltjes, op elkaar, ... veel mercedessen en langs de straat vele kleine winkeltjes met auto olie.

-        Mensen kruipen over houten hekken terug in een open onafgewerkte betonnen constructie van appartementen.   Leven ze daar?

-        Vijf minuten lopen uit de stad naar de heuvels kom je in een stille groene wereld terecht, prachtige vergezichten van heuvels bewerkt of ongerept.

-        Oude vrouwtjes lopen als herderin met 5 kalkoenen of 5 kippen ove rde weggetjes van zand met wel duizend gaten.

-        Een herder met wel 20 geiten komt naar de vuilnisbeltjes in de stad.  “lekker?”

Losse impressies over mensen

-        Mannen discussiëren graag.  30 minuten discussie en 10 minuten werken.

-        Kinderen zijn zeer fier op hun school, praten erover, laten deze zien.

-        Kinderen komen vrijwillig wat helpen met graven...lachen uitbundig als je naar hen kijkt en zoeken op de één of andere manier contact.

-        Mensen hebben veel contact met elkaar en leven nog echt met een dorpsgevoel.  Net of je 30-40-50 jaar terug in de tijd gaat.

-         Rond 17 uur zitten veel mannen in he tpark op de banken. In het gras of onder de schaduw van de bomen.  Ze praten , lachen, spelen domino, kijken vreemde mensen na.

-        Op vele hoeken verschijnen inoxe bbq’tjes waar maïskolven op worden klaargemaakt.  Een heerlijke geur.

-        Verschillende jongens die schoenen poetsen langs de straat.

-        Je proeft de moslimcultuur.  Veel mannen, mannen rijden vrouwen niet, ...

-        Weinig jonge mannen, ongeveer 800.000 werken en Griekenland en 500.000 werken in Italië.

-        Mensen in de kerk van Lushnje hebben echt een hart voor de mensen in Gramsh.  Ze helpen, bezoeken mensen, maar geven vooral een stukje van hunzelf.

-        Heel wat jonge meisjes tussen 15 en 17 jaar gaan de mensen mee bezoeken in Gramsh.  Ze hebben passie voor Jezus en geven een stuk van hun vakantie.

-        Wanneer je mensen bezoekt in het dorp wordt je stil, bevangen, blij, ingenomen, ... Ze wachten je op, ze ontvangen je buiten en binnen met handen geven, ze geven wat ze hebben, ze willen met je praten, ze willen hun leven met je delen, ze zijn fier op hun kinderen, fier op hun huis, fier op hun tuinen met veel groenten en fruit, fier op hun koe of kippen...

-        Ze delen hun geloof, hun getuigenis, hun God, hun Jezus, ...  ze zoeken... samen met ons...

Fijn om te geven,

Maar je ontvangt zoveel moois.

Bedankt ,

Luc

Getuigenis Sabine

Reeds 6 maal werden ons groepje gastvrij ontvangen, vanmorgen begon het zevende bezoek niet anders, dit huis is het allermooiste huis dat ik hier zag, gebouwd door een bouwvakker die eerst 10 jaar  in Griekenland ploeterde om dit te kunnen bekostigen.  Omwille van de crisis in Griekenland werkt de eigenaar nu met zijn tractor in het dorp.  Zijn vrouw ontving ons met zijn toestemming.  Alma, onze tolk, vertelde me dat deze vrouw nooit eerder naar de kerk kwam ondanks meermaals te zijn uitgenodigd door een tante.  De bijbel kent ze wel, haar man ontving er destijds eentje in Griekenland en ze legt deze onder haar kussen omdat ze denkt dat het slapen op het woord van “Dzjot” (Heer) haar en haar huis zegent.  Alma vertelde haar dat ze de woorden moet lezen en de woorden zullen haar veranderen en zegenen. 

Plots kwam een man binnen, hij schudde eerst de hand van de oudste bezoeker en ging zo de lijn af.  Hij knabbelde het gebruikelijke aangereikte snoepje op en zwaaide met zijn armen in de lucht.   De vertaling liet wat op zich wachten maar het was duidelijk dat hij waarschuwend sprak en zijn ogen rolden.  Hij bleek de zoon van een Imaam (geestelijke leider uit een moskee) en verzekerde dat als je van geloof verandert, er een man komt met dynamiet op zijn buik om met een ontploffing alles te beschadigen.  “Als dat komt ben ik klaar om naar God te gaan...” schudde Alma met haar hoofd.  De kinderen renden luidruchtig om het huis en de andere bezoekende vrouwen begonnen onderling te ratelen.  De man verdween even snel als hij was gekomen.  Uiteindelijk waren deze vrouwen gesust want ze waren toch niet van de Jehova getuigen zoals deze man eerst dacht.  Daarenboven waren ze op uitnodiging van de gastvrouw, met toestemming van de echtgenoot ontvangen...

Wel vreemd om deze kwaadsprekerij, roddel of hoe moet je dat noemen te aanhoren terwijl je in de zetel toekijkt.  Het voelde aan als:

“Ik stond erbij en ik keek ernaar”.

Sabine.

15-07-2011 om 22:15 geschreven door Ronny Dirkzwager  

Reisverslag 3 : Albanië

Getuigenis Geert

Woensdag avond 14 juli, mannensamenkomst

Voor de mannensamenkomst werden we uitgenodigd door Murry, de Nieuw-Zeelandse zendeling.  Hij was 5 maanden terug in Albanië en had zich toegewijd om de taal terug bij te schaven.  In de jaren ’90 was Murry en zijn vrouw Fay al eerder geroepen om te komen werken in Albanië.   Ongelooflijk hoe vlot en bijna feiloos beiden de meeste vertalingen voor hun rekening nemen.

Daar het 18:00 in de avond was en we pas om 20:30 eten zou je zeggen dat we met honger de avond tegemoet gaan.  Niks is minder waar.  We werden opnieuw overladen met kaas, bier en plaatselijke worst.  Op foto ziet het er niet uit, maar ’t was wel lekker J

Opnieuw werden tal van getuigenissen uitgewisseld van de afgelopen dag die je onder andere kon lezen in het verslag van gisteren.   De Albanese broeders werden aangeraakt door de hechte band die de Belgen hadden en de goede tijd in Gramsh om te werken aan het basketveld.

Zonder enige vorm van honger zijn we later op de avond aan een rijk gevulde tafel aangeschoven waar we...  frietjes kregen. 

Toen ik het reisverslag doorstuurde vanop eht kantoor bij Berti (pastor) heeft hij zijn studio laten zien vanwaar hij dagelijks radio uitzendingen verstuurt om het evangelie te verkondigen.  Toch even de moeite waard om deze foto met jullie te delen.

Getuigenis Suzanne

Donderdag 14 juli

Opnieuw een hete verwachtingsvolle dag waar de Heer ons vandaag naar toe stuurt. We mogen vandaag terug naar een meisje dat ons gisteren 3 maal vroeg om bij haar thuis te komen.  De eerste keer ontmoette ze ons bij de school, dus ze wist wie we waren. 

We worden weer hartelijk ontvangen, dit keer naar de normen van hier een heel mooi huis.  De geur van vers brood komt ons tegemoet.  Dorina (16 jaar) verteld dat ze als docht in het huishouden helpt (broodbakken enz.).  Moeder melkt de koe, maakt kaas, hooit en werkt op het land.  De vader werkt in het buitenland (Griekenland).  Hij is moslim en omwille van zijn broers mag de familie niet naar de kerk.  Dorina heeft een sterk verlangen om de bijbel de lezen, gisteren had ze hier achter gevraagd.  We hebben dan ook een den Albanese en een Engelse bijbel mee.   Geert legt het evangelie uit aan de hand van de Kids-Kubus met als eerste vraag ‘Als je zou sterven, zul je dan naar de hemel gaan?’ Het antwoord is: ‘geen enkel idee’.  Het is dan ook de eerste keer dat ze met het evangelie in aanraking komen.  Na de uitleg  bidden we samen voor de mogelijkheid dat het gezin Jezus mag leren kennen, ook haar vader.  Onwennig vraagt de moeder hoe ze haar handen moet vouwen.  De hartelijkheid, gastvrijheid en honger naar Gods woord kan je hier gewoon ervaren.  Na het eten van lekker zelfgemaakte kaas en brood nemen we afscheid in de hoop op een weerzien naar volgend jaar.

Ons tweede huisje ligt wat verderop tussen stoffige weggetjes en uitzicht op de heuvels tussen allerhande fruitbomen en groententuinen.  Een oudere weduwe duwt ons bijna naar binnen opdat we het koel zouden hebben.  Twee keer schudden we ons de handen, één keer buiten, één keer binnen.  Ze raakt niet uitverteld ove rde liefde van Jezus en wat Hij de laatste twee jaar voor haar deed.  Ze kan niet altijd naar de kerk gaan omdat ze geen geld heeft voor de bus.  Dit horen we meermaals tijdens de bezoeken.   Voor de rest heeft ze alles wat ze wil en is heel gelukkig met haar schoondochter en kleinkind.  Haar enige zorg is haar zoon die drinkt.  Ook zij deelt wat ze heeft en dit keer krijgt ze vers gekookte eitjes met kruidenzout.  Het afscheid is heel warm met knuffels en kushandjes en deftig poseren voor de foto.       

Suzanne.

We hebben geen tijd meer voor meer getuigenissen, morgen meer over de verderzetting van de muurschildering en de aanleg van het basketbalterrein waar Rudy zich boven de burgemeester gesteld heeft voor het uitmeten van het terrein.  Anders lukte het nooit niet om een rechthoekig basketbalterrein uit te palen.  Tot morgen. 

14-07-2011 om 18:13 geschreven door Ronny Dirkzwager  

Albanië : Reisverslag 2 Getuigenis Berandette Dinsdag avond 12 juli, bijbelstudie en bidstonde om 18.00. We waren al te laat maar toch werden we welkom geheten en moesten we vlug plaats nemen om door te gaan met de studie. Het ging over het verhaal van de barmhartige Samaritaan. Alleen waren het geen bijbelfiguren maar alpinisten.

  De leidster Alma, vroeg tot welke groep van mensen je wilde behoren. Tot de groep van de rovers, mensen uit de wereld. Tot de groep van de Leviet, oordelend of tot de groep van de Samaritaan. Ze vergeleek ons met de Samaritaan, vier vrouwen die hun vakantie hebben opgegeven om bij hen in Albanië te zijn, het Evangelie delend in Gramsh. Alma vroeg hen om de volgende dag mee te gaan om de mensen te bemoedigen. Daarna baden we in kleine groepjes, ieder in zijn eigen taal.

We doen zoveel indrukken op maar bovenal zien en voelen we de honger naar Evangelie, naar bijbel , naar Jezus Christus. Dat overweldigt en maakt je klein en nederig. ‘k Ben zo blij en dankbaar om hier te mogen zijn en een klein deeltje mogen uit te maken van Gods enorme plan in Albanië. k’ Zou deze opwekking ook ook in België ,lees Bilzen, willen zien.

Gebed is hier zo vanzelfsprekend, maar ’t werkt enorm krachtig. Bernadette. Verslagje over de mannensamenkomst van gisterenavond 12 juli. Zoals ik gisteren de weekplanning neerschreef zou er elke avond een vrouwenstudie zijn en een mannenstudie. Bernadette heeft getuigd over de vrouwensamenkomst. Hier een klein verslagje van de mannensamenkomst.

Tijdens de dag kwam Murry (Nieuw-Zeelandse zendeling) naar me toe en vroeg of de Belgische Christenen bier dronken. ’s Avonds begreep ik de vraag.

Tijdens het uitwisselen van persoonlijke getuigenissen over bekeringsverhalen en hoe de dag verlopen was werd er bier gedronken met schapenkaas, chips en worstjes, alles zonder overdaad.

4 mannen die bij ons zaten waren 10 dagen geleden gedoopt (dat gebeurd hier in de zee) . Het was een bemoedigende samenkomst.

Woensdag 13 Juli

Getuigenis Sabine

Vandaag zijn we opnieuw begonnen met een tijd van bijbellezen (Filippenzen 1:12-26) en gebed.

Woensdag 13 juli. Net als gisteren konden we gezinnen aan huis bezoeken. Eén of meer vrouwen uit de kerk van Lushnje, een tolk en enkele van ons werden verwelkomd aan de deur. De mensen zijn gastvrij en vereerd met ons bezoek. Onder het verorberen van een ‘bijna gesmolten’ karamel en het drinken van een drankje komen de verhalen los. Elk piepklein huis, gelijkend op onze stal in

Heesveld, herbergt meerdere generaties, een moeder met een dochter en/ of schoondochter en eventueel met wat kleine kinderen. De meeste mannen werken in Griekenland of Italië want buiten werk in een winkeltje, de bouw of op het land is er voor jonge mannen hier niet te krijgen. De vrouwen beredderen zichzelf terwijl hun man vaak voor maanden weg is in de hoop dat beetje geld mee te brengen net genoeg om een waterpomp of een trouwjurk te betalen... Mensen zijn fier op hun gezin, tonen trots een foto aan de wand en bidden voor hun kinderen. De enkele jongemannen die we konden zien hadden hun werk onderbroken omwille van ziekte van hun partner.

Familiebanden zijn sterk, op meerdere plaatsen komen kinderen van neven, een zus, een tante langs om ons, Belgica’s’ twee ‘luchtkusjes’ te geven,de hand te schudden en dan vertellen ze ons wie ze zijn, hoe ze tot geloof zijn gekomen, hoe God voor hen zorgt en waar ze voorbede voor willen doen.

Gebed werkt als een manier om te evangeliseren, een moeder vraagt aan een andere vrouw wat zij voor haar kinderen wenst en dan vertelt de gelovige dat zij bidt en

nodigt haar kennis uit om mee te kijken hoe ze bidt. Een gelovige vrouw moet hier deugdzaam, betrouwbaar en eerbiedwaardig zijn, want dat maakt dat de mannen uit de kennissenkring geen bezwaren maken dat hun vrouw of dochter meegaat naar de kerk of een gebedssamenkomst.Vrouwen ontmoeten elkaar, leren via gebed God kennen, lezen uit de bijbel en vertellen wie Jezus is, wat Hij deed, leren over de Heilige Geest en leren hoe ze discipelen kunnen zijn van Jezus.

Ik heb nog heel wat vragen over hetgeen ze als eerbaar en betrouwbaar beschouwen , hoe ze dit betrachten en hoe ze dit relateren aan de bijbel, het woord van God dat een belangrijke plaats inneemt...ik heb dus nog heel wat vragen te stellen....(Soy zou zeggen dat ik nieuwsgierig ben...)

Een weetje: hoeveel een bijbel kost weten deze vrouwen niet want elke gelovige krijgt een bijbel. Van waar of van wie? Dat moet ik ook nog te weten komen... Sabine

Getuigenis Suzanne

Woensdag 13 juli. We worden alweer heel gastvrij ontvangen in een net verzorgd huisje van Aphriditia. Ze is een pasbekeerde vrouw met 2 dochters, haar man is zoals zovelen in Griekenland werken voor 6 maanden. Ze weet dat ze alles in God’s handen mag leggen en dat Hij voor hun gezin zorgt. De Albanese vrouwen van de kerk die met ons meegaan zijn heel direct en vragen echt of hun hart ook wel veranderd is.

  Het is heel persoonlijk hoe de mensen benaderd mogen worden, zowel emotioneel als fysisch (je mag ze echt een knuffel geven). Deze vrouw werkt hard en leeft van haar groententeelt en koe waar ze erg fier op is. 2 tot 3 keer per dag gaat ze de koe melken. Na gebed en een open gesprek begeleid ze ons op weg naar een andere buurvrouw en nemen hartelijk afscheid.

Het volgende huisje is er arm, 1 plek en 1 stalletje om te koken. De vrouw is ziek maar haar ogen stralen omdat ze 3 maanden geleden Jezus heeft leren kennen. Ze wil wel elke dag naar de

kerk komen. We krijgen het beste snoepje en een drankje met een grote tros druiven. Het deed echt wat met me. We hebben gebeden voor haar genezing en dat ze vervuld mag worden met de Heilige Geest. ‘k Ging in tranen weg en schaamde me ten overstaande van haar, niks materieels enkel een groot geloof.

Getuigenis Stephanie over het werk van John Brown

John maakt een muurschildering aan de ingang van de kerk. De bedoeling van John is om een muurschildering te maken van

Jezus met open armen om mensen welkom te heten als ze binnenkomen. Vervolgens zullen er schapen zijn die Hem volgen en naar de kerk gaan. Dit als plaatst John in de context van de Albanese bergen. John begint niet zomaar aan een schilderij en weet niet op voorhand wat hij gaat schilderen. Telkens is het een gebed naar God voor de juiste schilderij, zo ook nu. En laat zich inspireren door de Heilige Geest.

Daar John maar 4 dagen heeft om de schilderij af te werken krijgt hij hulp. Stephanie en Maarten helpen hem verven. Maarten is onder de indruk van de kleurenkennis van John, met enkele basiskleuren wordt een heel palet gevormd.

Ook was er vandaag een Albanese schilder in de kerk die John zal helpen met het schilderij.

13-07-2011 om 00:00 geschreven door Ronny Dirkzwager  

Enkele meisjes van school spraken vloeiend Engels en vertaalden voor de anderen.   Zelfs de stoere jongens zaten met vragen.  Waarom doen jullie dit?  Waarom zijn jullie zo vriendelijk tegenover ons?  Met veel aandacht luisterden ze naar wie we waren en waarom we hier waren.  Voor sommige jongeren de eerste aanraking met Gods liefde. 

Omdat er niet genoeg gereedschap voor handen was zijn enkele mannen meegegaan bij de bezoeken.  Ook dit was hartverwarmend en heel gastvrij. 

Daar een 20-tal gezinnen op voorhand was gevraagd om bezoek te ontvangen, keken ze uit naar het bezoek dat van België kwam.  Sommige waren reeds bekeerd, anderen hadden de stap nog niet gezet, maar ieder die het nodig heeft wordt geholpen door de kerk. 

Met het weinige geld dat ze hebben komen vooral de vrouwen naar Lushnje om over Gods Woord te horen.  Niet makkelijk daar de sociale druk van de moslimgemeenshap groot is en op hun weegt.  

(net of ik de oudere generatie van onze kerk in Bilzen hoorde spreken over hun tijd met de katholieke kerk).

Maar zoals ik zei, de gastvrijheid was enorm.  Onze mensen kregen fruit, koekjes.  Er werd gesproken over cultuur, werkgelegenheid, de verbondenheid onder elkaar.  Over de kinderen, ouders.  Hoe ze in de kerk terechtgekomen waren.  Er werden getuigenissen uitgewisseld.  Het was één grote bemoediging.

Tijdens de eredienst volgende zondag zal er een speciale bus ingelegd worden vanuit Gramsh naar de kerk in Lushnje , men verwacht veel volk.  Mag ik nu al vragen voor gebed daar ik de preek mag verzorgen.  Bidt dat de mensen mogen begrijpen wat God te zeggen heeft.  Bidt voor mij dat ik Zijn Woord mag spreken en mag bemoedigen op de manier hoe wij hier bemoedigd worden.

Tot later, Geert.

12-07-2011 om 23:11 geschreven door Ronny Dirkzwager  

Bijlagen:
dag1 invliegtuig.png (94.1 KB)   
dag1busje.png (589.2 KB)   

Evangelisatie: Project Albanië 

Doel:  Ondersteunend projectwerk in Albanië

• visie:
   naar buiten treden in eigen omgeving en daarbuiten

• Sporadisch elektriciteit en water 
• Hitte 

• Lushnje
• Vervoer: vliegtuig Zaventem --> Tirana
• Vertrek : maandag 11/7 Bilzen station om 10:48 met de trein richting zaventem.   15.00 stijgen we op

 Bilzen:

• Rudy & Bernadette   Luc C.

• Niko & Jenny Johan L.
• Geert & Suzanne Stephanie S.
• Maarten H. Sabine M.
• Nood :

• Voedsel en kleren voor de armsten :
• Gemeente heeft 30-tal gezinnen in de omliggende dorpen waarbij de nood enorm is. Daar dit vooral een moslimgemeenschap is en de nood onder de vrouwen & kinderen (vooral weduwen & wezen) bestaat, zal dit vooral door de vrouwen ingevuld worden. 

• Dankzij het vriendendiner hebben we ong. 1500€ verzameld om hieraan te besteden

• Bouwen aan de toekomst : 
• Berti Dosti, de bezieler van dit project heeft na aandringen bij de overheid scholen gebouwd. Deze scholen dienen voorzien te worden van materiaal, verf, computers, leerkrachten , infrastructuur…  Doel Berti is de school naar de dorpen te brengen daar de lokale bevolking geen geld/mogelijkheden heeft om de kinderen naar school te sturen in de steden.  Op deze manier lopen de dorpen niet leeg als de kinderen opgegroeid zijn en bouwen ze zelf aan een toekomst en kunnen ze in hun eigen onderhoud en dat van hun familie voorzien
  
  
  
• De EKB heeft 700€ gespendeerd om de tereinen te nivilleren, dit voor een voetbalplein, basketbalplein en looppiste. (zie volgende slide foto van de werken)
• Verder hebben we verf gekregen van lokale klein en groothandel in de buurt voor de school te verven, deze wordt gratis naar Albanië getransporteerd via de organisatie « Hoop voor Albanië ». 

• Taken :
• vrouwen : 
• Klederbedeling
• Voedselbedeling
• Getuigenissen en evangelieverkondiging

• mannen : 

• Verven school
• Aanleg recreatie terrein 
• Getuigenissen en evangelieverkondiging 

• Voorbereiding :

• Sinds enkele maanden een 14-daagse bidstonde : 

• Als voorbereiding geestelijk & praktisch

• Geldinzameling

• Vriendendiner op 4 juni: opbrengst 1546€ (bestemd voor voedsel)
• Extra giften : 995€

• Reeds uitgevoerde werken als voorbereiding

• Verfinzameling : ong. 500 liter verf  werd geschonken.   

• Deze werd op 2 juli naar de loods in Rotterdam gebracht waar de vrachtwagen klaarzstond voor vertrek naar Albanië.  Net een half uur voor vertrek kon de verf achteraan er nog bij geduwd worden? Transport wordt gratis verzorgd door de organisatie « Hoop voor Albanië » (zie foto)

• Nivelleringswerken : 

• Aan het schoolgebouw dient een sportterrein te worden aangelegd, de kerk Bilzen heeft de nivelleringswerken gesponsord voor 700€ hieronder het resultaat. 

11-07-2011 om 00:00 geschreven door Ronny Dirkzwager