Als anderstalige heb ik me vaak de vraag gesteld wat het verband is tussen begeerte en wijsbegeerte. Verlangen is voor mij iets dat diep in je lichaam schuilt. Een symbiose tussen lichaam en geest waarbij je hormonen je lichaam tovert in een seksueel wezen en waarbij de ratio niet zo heel veel meer te zeggen heeft. Wijsbegeerte is filosofie... het hoofd, de ratio. Is filosofie dan ook een drang? Zonder te veel na te denken zou je negatief antwoorden op deze vraag. Echter is er een bedenking die het snelle afsluit van deze vraag verhindert: het feit dat ik me gewoon al de vraag stel of er een verband is, duidt dat niet op een innerlijke drang naar filosoferen? Op zich hebben beide begrippen zo veel gemeenschappelijk aangezien het je bezig houdt, het fascineert je en het is ertoe in staat om je in vuur en vlam te zetten. Je kan erom lachen, je kan erom huilen, je kan ernaar verlangen maar er ook eens geen zin in hebben. Het gaat er dan enkel nog om, om iemand te vinden om die begeerte mee te delen... of die begeerte nu als wijs beschouwd kan worden of niet.
Vrouwen hebben volgens mij een grote eigenschap die maakt wat ze wezenlijk zijn. Vrouwen hebben een speciale band met films. Ze mogen romantisch, filosofisch, grappig om het even wat zijn maar ze meer dan wat dan ook horen ze een depressieve ondertoon met zich mee te dragen. Depressief is leuk weet je, want zo een film gaat samen met het schitterende excuus om aan een lekkere glaasjes wijn te sippen zonder zich alcoholist te voelen.
Een lekkere film rijmt op liggen in een lekkere warme zetel met een dekentje en de knuffelbeer. Het zijn zo van die avonden waar je gerust in je sofa kan liggen snotteren om de liefde, de honger in de wereld, de herrijzing van Romeo van Juliet, de zoveel (in)zinking van de Titanic, het sterven van die pathetische held, de trouw van dat koppel dat zo gedoemd leek te sterven, zonder toe te geven dat heel dat gedoe gewoon een sadistische en hypocriete eigenschap van ons is. We huilen niet om de tederheid of droefheid we huilen om onszelf, om onze vervlogen dromen, en om de dromen die nog moeten komen, we huilen om wat was, is en zal zijn. We snotteren om alles wat kan en niet kan, om te vloeken om te lachen.. om misschien onszelf wat rust te geven en ons 100% te tonen zoals we zijn: vrouwen. We huilen omdat we vrouwen zijn op zoek naar die tederheid. Ook natuurlijk omdat we beseffen dat die films zich nooit in onze zetel zullen afspelen, omdat we eenmaal niet op Sienna Miler lijken, ondanks de uren die we voor onze spiegel staan. We huilen omdat het deugd doet en omdat het ons doet hopen op een betere morgen.
We kijken naar melancholische films om met rode tranige ogen ons met trillende hand in slaap te masturberen in de armen van denkbeeldige romeos omdat het ons gewoon sadistisch gelukkig maakt.
Vrouwen hebben volgens mij een grote eigenschap die maakt wat ze wezenlijk zijn. Vrouwen hebben een speciale band met films. Ze mogen romantisch, filosofisch, grappig om het even wat zijn maar ze meer dan wat dan ook horen ze een depressieve ondertoon met zich mee te dragen. Depressief is leuk weet je, want zo een film gaat samen met het schitterende excuus om aan een lekkere glaasjes wijn te sippen zonder zich alcoholist te voelen.
Een lekkere film rijmt op liggen in een lekkere warme zetel met een dekentje en de knuffelbeer. Het zijn zo van die avonden waar je gerust in je sofa kan liggen snotteren om de liefde, de honger in de wereld, de herrijzing van Romeo van Juliet, de zoveel (in)zinking van de Titanic, het sterven van die pathetische held, de trouw van dat koppel dat zo gedoemd leek te sterven, zonder toe te geven dat heel dat gedoe gewoon een sadistische en hypocriete eigenschap van ons is. We huilen niet om de tederheid of droefheid we huilen om onszelf, om onze vervlogen dromen, en om de dromen die nog moeten komen, we huilen om wat was, is en zal zijn. We snotteren om alles wat kan en niet kan, om te vloeken om te lachen.. om misschien onszelf wat rust te geven en ons 100% te tonen zoals we zijn: vrouwen. We huilen omdat we vrouwen zijn op zoek naar die tederheid. Ook natuurlijk omdat we beseffen dat die films zich nooit in onze zetel zullen afspelen, omdat we eenmaal niet op Sienna Miler lijken, ondanks de uren die we voor onze spiegel staan. We huilen omdat het deugd doet en omdat het ons doet hopen op een betere morgen.
We kijken naar melancholische films om met rode tranige ogen ons met trillende hand in slaap te masturberen in de armen van denkbeeldige romeos omdat het ons gewoon sadistisch gelukkig maakt.
wat is het toch eenvoudig van een vrouw te zijn. Je groeit op en droomt eenvoudigweg van de prins op het witte paard terwijl jij in je toren lekker lui zit te wachten tot hij je komt bevrijden. De jaren gaan voorbij en de droom blijft nooit ver achterwege (hoewel enkel de vrijgezelle hopeloze daar nu en dan bij blijven stilstaan en het is diezelfde groep die het hele 'prins'-concept maar bullshit vinden). Het merkwaardige is dat je in je jeugdjaren nooit gaat gaan stilstaan bij de details van dat hele gedoe. Denk je nou echt dat die prins zomaar voorbijdraaft op een mooie lentedag en tegen zichzelf zegt van :'hey, laten we maar vandaag de vrouw van mijn leven gaan wegkapen!' ?? Staat de mooie prinses dan die ene dag op met de gedachte: 'tjens, vandaag moet ik me extra mooi maken omdat want het is eindelijk zover!' En daar hebben we dan al een deel van het punt waar ik ertoe wil komen vandaag. Eens de jongste jaren voorbij dient elke vrouw, die zich als dusdanig respecteert, zich als dusdanig gaan gedragen. Een vrouw hoort klassevol te zijn, lekker vrouwelijk, met de knipperende oogleden en de volle mascara wimpers die er nog voller uitzien dat het stinkdier in bambi, met hakken die zo onhandig lopen dat mannen waarschijnlijk straten met kasseien hebben uitgevonden om ze erop al glimlachend te zien struikelen. Vrouwen dienen echt te zijn maar toch een beetje gemaakt, om te bewijzen dat ze attent is op haar eigen lichaam. Alsof dat een kwaliteit is. Wordt er dan als man gedacht: 'Ze is verzorgd dus ze zal me ook wel verwennen?' Is het hele gedoe met die kledij, de schmink en de mooie nagels allemaal maar een vorm van paraderen als pauwen... Zijn al die attributen onze vlaggen en wimpels waarmee we onze prinsen aantrekken? Ik zou liegen wanneer ik zou zeggen dat ik nooit 'een vrouw' heb willen zijn. Klinkt dat dan niet belachelijk of maak ik mezelf nu iets wijs? Voor zover ik weet heb ik twee ontwikkelde borsten en een vagina. Ik heb eens om de 4 weken pijnlijke maandstonden. Hoef ik echt al die brol om me meer vrouw te voelen? Of: hebben we een man nodig om ons 'echt' te voelen'? Het is de weerspiegeling in andermans ogen waar het allemaal om draait, of we het nu willen of niet. Je kan jezelf in de spiegel aankijken en zeggen van 'Wauw, wat ben ik knap zeg!!!' Maar als niemand in de straat naar je omkijkt dan verdwijnt je zelfadoratie vroeg of laat als sneeuw onderde zon. Een onbekende die je zou zeggen van 'Man, wat zie jij eruit als een kwal' kan een vrouwenhumeur voor minstens een week verpesten al zeg je braaf en nukkig tegen jezelf: 'Ik ben best tevreden met mezelf hoor !!'. De vrouw die best tevereden is met zichzelf moet nog uitgevonden worden want onze vlaggen en wimpels staan uit: of om de prins te vinden, of om te dromen dat een andere prins even gedag zou kunnen zeggen (gewoon om onszelf geflatteerd te voelen al maakt heet ons voor de rest geen bal uit), of om zeker te zijn dat onze prins niet te veel elders heen zou gaan reizen met zijn stom wit paard. Ik ben persoonlijk bang van paarden dus moet ik mss wat minder (of net meer) op mijn verschijning letten wanneer ik zoek ga naar die prins die incognito rondwandelt. Want hoe herken je een prins zonder zijn wit paard? Waar zal dit individu op letten wanneer hij me aankijkt? Moet mijn boezem opgewaardeerd worden in een mooie decolleté? Moet ik lachen om elk van zijn grappen? Moet ik een rokje aandoen en mooie ondraagbare schoenen om zijn ogen zich op mij te voelen ? Moet ik hem strak en verleidelijk aankijken als een hongerige hond en knipperen met mijn ogen alsof ik morse praat om zijn weg de mijne te laten kruisen? Zijn wij, vrouwen, niet meer dan een product die op zijn best moet staan om te kunnen verkopen? Ik zou zeggen van nee, want wij zijn, natuurlijk meer waard dan dat. Ik zou het met volle overtuiging en met een vleugje rebels feminisme kunnen hebben over onze innerlijke kwaliteiten, maar ik zou ook de eerste zijn die 1 uur nodig heeft om te kunnen beslissen wat ik aan moet trekken de volgende keer dat ik zal zien.
Wij zij op en top vrouwen, en misschien is het net dat, dat verkoopt.
Wie durft niet eens te denken aan 'wat als'? Wat als ik knap zou zijn, rijk zou zijn, verliefd zou zijn, een zwembad zou hebben, een hond zou hebben, ... Noem maar op, drome zijn er om te rapen, keuze zat. Maar wat als ik iemand anders was? Wat als ik mijn hoofd eens op pauze kon zetten of gewoonweg de tijd eens stil zou kunnen zetten?
Laten we het eens overlopen: wat als ik eens de tijd kon terugdraaien? Dan zat mijn vader nu misschien in de gevangenis of met een serieus strafblad. Dan zou ik mijn broer misschien niet verloren hebben en zou ik niet bang zijn van de donker. Dan zou ik Bram in mijn handen houden en hem zacht toefluisteren dat ik hem nooit meer ga loslaten en dat ik genoeg kracht heb voor 2 om hem door dit leven te sleuren. Zou ik de tijd kunnen terugdraaien dan zou ik bepaalde keuzes niet maken. Dan zou ik misschien toch mama geworden zijn of zou ik nooit van die trap gevallen zijn. Tijd is een relatieve zaak waar we dolgraag zouden terugspoelen, op pauze zetten en doorspoelen. Maar de tijd is wat ze is en we kunnen daar helaas niets aan veranderen. De tijd heeft me gemaakt wie ik ben.... wat als de tijd nu eens mijn vriend zou worden in plaats van mijn vijand.
Wat als ik nu eens iemand anders zou zijn? Dan zou ik groter zijn, slanker en met een ander diploma, dan zou ik meer geld hebben op mijn spaarboek en zou ik in een mooi en groot appartement wonen. Dan zou ik elk weekend vrij hebben en zou ik regelmatig gaan shoppen. Zou ik iemand anders zijn dan zou ik een rustiger type zijn en minder gevoelig van aard. Maar zou ik iemand anders zijn zou ik nog steeds iemand anders willen zijn. Op zo momenten moet je je hoofd leegmaken want dit begint iets te veel te lijken op zattemanspraat. Want ja, ik werk veel, woon klein, ben 29 jaar en heb geen stabiel leven met ander vrije tijd. Ik ben niet slank of groot, ik ben niet rijk maar uiteindelijk kan ik best tevreden zijn met mezelf.
Het leven heeft zijn imperfecties en we durven er allemaal eens over te klagen. Het leven is zoals ze is en de struikelblokken zijn er om ons toe te staan stil te staan bij onze onvolkomenheden. Toestaan dat je zwak kan zijn, jezelf toestaan zwak te zijn om je sterktes te kunnen vinden. Ik draag mijn verleden in mijn hart om mijn toekomst tegemoet te gaan. Ik kijk om als een achteruitkijkspiegel en durf er soms naar te glimlachen. We hebben allemaal een kast vol maskers.... nu en dan moeten we ze durven afdoen om te durven te kijken naar wie in essentie zijn. Vraag me niet hoe... maar ik hoop ooit naar mijn eigen spiegelbeeld te kunnen kijken en me erin te herkennen.
Verleden, heden en toekomst zijn 3 woorden die we maar al te vaak in de mond nemen. Geven we deze woorden wel het juiste gewicht? Woorden kunnen licht zijn maar kunnen echter zwaar wegen.
"Yesterday is history, tomorrow is a mystery, today is a gift... that's why we call it the present." Jaja, Tomorrowland en Kunf fu Panda. Het is meer dan een zin die vele onder ons bekend in de oren klinkt. Het is voor mij een zin waarvan ik mijn lijfspreuk van zou willen maken.
Het verleden is de bron van wie we zijn, het verleden heeft ons gemaakt tot wie we zijn en tot wie we willen worden. Het heden confronteert ons met het feit dat we moeten vechten om onze dromen met vallen en opstaan. De toekomst kijken we met argusogen aan, dromend van beter, leuker en nog gelukkiger. Het geschenkgedeelte wordt meer dan eens vergeten. Leven of geleefd worden is een kwestie van overleven. De ene geeft ons de indruk van daar iets gemakkelijker mee te hebben dan de ander. Want 1 feit blijft alom toepasbaar: het gras lijkt altijd groener aan de overkant! Zoals ABN zingt: het gras is altijd groener als je het verft. Die man heeft veel onnozele dingen gezongen maar hier moet ik hem gelijk in geven.
We zijn maar mensen en we zijn zwak. Naar de buitenwereld toe verven we allemaal wel eens ons gras groener dan het uiteindelijk is. Dit wil niet zeggen dat we allemaal zeer ongelukkig zijn maar wie leeft er nu met het gevoel dat hij samen met de troetelbeertjes over regenbogen aan het glijden zijn? We durven de kleur van ons grasperk slecht te tonen aan een paar uitverkorenen. Vrienden die je op 1 hand kan tellen en waarmee je een ongeschreven regel hebt van het geven en nemen, van te zien geven en te zien krijgen van de verschroeide plekken en moerasputten. En toch, jaja, toch blijft het gras groener aan de overkant... en dit is echt niet fair.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben hier niet aan het pleiten voor het communisme he. Ik ben mezelf via jullie aan het overtuigen van te genieten van de dag die is en de dag van later af te wachten.
Beslissingen moeten genomen worden, evenwicht tussen werk en privé en in de privesfeer moeten gevonden worden maar wordt een mens daar gelukkiger van? Streven we niet steeds naar anders en beter. Wanneer weet je dat je je in de goede richting begeeft? Jaja, door minder te denken en gewoon te leven. Ik ben helaas geboren met een vrouwelijk brein zonder aan- en uitknop.
Lieve mensen: weet gewoon dat we allemaal vechten om ons geluk in het heden en de toekomst. Sta me toe om hier mijn gras te laten zoals ze is. soms zal ze stralendgroen zijn, soms wat minder. maar het is mijn domein en ik sleutel er al 29 jaar aan met ups and downs. Wees fier op we je bent want iemand anders zal je nooit meer worden. Daar heb ik met trots al vrede mee kunnen nemen.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
