Het Grote Misschien

Vandaag is het Thanksgiving Day, wat een extra-speciale dag zou moeten zijn maar ik heb me al heel de vakantie erg vermaakt met Prop. Vandaag kwam er echter een verrassing op ons af. Prop en ik waren gaan eten bij de McDonald's en plotseling stopte een bekende auto op de leerlingen-parkeerplaats. Ik wist als dat hij me bekend voorkwam maar toen stapte de Kolonel uit de auto, zonder, weet ik veel 'hallo' of zo te zeggen begon hij: 'Ik heb de opdracht jullie uit te nodigen voor het Thanksgiving-diner bij Chez Martín.' Zodra hij dat zei fluisterde ik bij Prop in zijn oor 'We doen het, kom op zeg dat we het doen!' hij lachte en zei toen 'Ik heb de opdracht je uitnodiging aan te nemen'. Zo liepen we naar het huis van de adelaar, vertelden hem dat we kalkoen à la trailerpark gingen eten en reden snel in de groene auto weg.

We kwamen aan in het trailerpark. De Kolonel had ons verteld dat hij in een tent moest slapen, en Prop schoot daardoor in de lach. Alleen bleek hij echt in een tent te moeten slapen, een mooi vierpersoonsgeval in de vorm van een half ei, maar toch. De moeder van de Kolonel woonde in een trailer, zo'n ding dat je wel eens achter een grote pick-up truck ziet hangen, alleen was deze oud en stond op instorten. Hij rustte op gastbetonblokken en zou vermoedelijk uit elkaar gevallen zijn als hij aan een truck gekoppeld was. Binnen was het eigenlijk één lange kamer, met voorin een groot bed, dan een keukentje en achterin een woongedeelte met een tv en een klein badkamertje. 'Het stelt niet veel voor', zei mevrouw Martin, de mama van de Kolonel. 'Maar jullie krijgen wel een kalkoen zo groot als de keuken!' De kolonel gaf ons een rondleiding door de omgeving, een verzameling trailers en caravans langs onverharde wegen. 'Goed, nou snappen jullie waarom ik een hekel heb aan rijke mensen.' En zo was het, ik kon het haast niet vatten dat hij hier is opgegroeid. Die hele trailer was kleiner dan een kamer op de campus. Hij dacht dat we ons er niet op ons gemak zouden voelen, en alhoewel het anders was dan bij mijn 'thuis', voelde ik mij er wel op mijn gemak, want ze sfeer die de band tussen hij en z'n moeder uitstraalde was aangenamer dan de sfeer bij mij thuis. Dat is dan ook de reden dat ik tijdens de kleine vakanties op de campus blijf. Ik hielp de Mevrouw Martin in de keuken, al vond ik het er seksistisch om twee vrouwen in de keuken te zetten. Ik deed het dan ook onder het moto 'liever lekker seksistisch eten dan smerig door-jongens-klaargemaakt eten. Mevrouw Martin kon geweldig goed koken. Het eten smelte op je tong. Ze was dan ook 'chef de cuisine' in The Waffle House. De Beste wafeltent in Alabama! We hadden een super avond, en in de avond sliepen ik en Prop samen in het bed van Mevrouw Martin die dan die avond sliep op de uittrekbank achterin de trailer. En, neen, voor je het je afvraagt, er zijn nooit minder dan 3 laagjes tussen ons gekomen, al waren de mogelijkheden er wel, maar ik heb een vriend en ik houd van hem. Maar ik was Mevrouw Martin geweldig dankbaar voor deze avond, want ik heb zonet de beste Thanksgiving gehad in 10 jaar!