Vandaag is het Thanksgiving Day, wat een extra-speciale dag zou moeten zijn maar ik heb me al heel de vakantie erg vermaakt met Prop. Vandaag kwam er echter een verrassing op ons af. Prop en ik waren gaan eten bij de McDonald's en plotseling stopte een bekende auto op de leerlingen-parkeerplaats. Ik wist als dat hij me bekend voorkwam maar toen stapte de Kolonel uit de auto, zonder, weet ik veel 'hallo' of zo te zeggen begon hij: 'Ik heb de opdracht jullie uit te nodigen voor het Thanksgiving-diner bij Chez Martín.' Zodra hij dat zei fluisterde ik bij Prop in zijn oor 'We doen het, kom op zeg dat we het doen!' hij lachte en zei toen 'Ik heb de opdracht je uitnodiging aan te nemen'. Zo liepen we naar het huis van de adelaar, vertelden hem dat we kalkoen à la trailerpark gingen eten en reden snel in de groene auto weg.
We kwamen aan in het trailerpark. De Kolonel had ons verteld dat hij in een tent moest slapen, en Prop schoot daardoor in de lach. Alleen bleek hij echt in een tent te moeten slapen, een mooi vierpersoonsgeval in de vorm van een half ei, maar toch. De moeder van de Kolonel woonde in een trailer, zo'n ding dat je wel eens achter een grote pick-up truck ziet hangen, alleen was deze oud en stond op instorten. Hij rustte op gastbetonblokken en zou vermoedelijk uit elkaar gevallen zijn als hij aan een truck gekoppeld was. Binnen was het eigenlijk één lange kamer, met voorin een groot bed, dan een keukentje en achterin een woongedeelte met een tv en een klein badkamertje. 'Het stelt niet veel voor', zei mevrouw Martin, de mama van de Kolonel. 'Maar jullie krijgen wel een kalkoen zo groot als de keuken!' De kolonel gaf ons een rondleiding door de omgeving, een verzameling trailers en caravans langs onverharde wegen. 'Goed, nou snappen jullie waarom ik een hekel heb aan rijke mensen.' En zo was het, ik kon het haast niet vatten dat hij hier is opgegroeid. Die hele trailer was kleiner dan een kamer op de campus. Hij dacht dat we ons er niet op ons gemak zouden voelen, en alhoewel het anders was dan bij mijn 'thuis', voelde ik mij er wel op mijn gemak, want ze sfeer die de band tussen hij en z'n moeder uitstraalde was aangenamer dan de sfeer bij mij thuis. Dat is dan ook de reden dat ik tijdens de kleine vakanties op de campus blijf. Ik hielp de Mevrouw Martin in de keuken, al vond ik het er seksistisch om twee vrouwen in de keuken te zetten. Ik deed het dan ook onder het moto 'liever lekker seksistisch eten dan smerig door-jongens-klaargemaakt eten. Mevrouw Martin kon geweldig goed koken. Het eten smelte op je tong. Ze was dan ook 'chef de cuisine' in The Waffle House. De Beste wafeltent in Alabama! We hadden een super avond, en in de avond sliepen ik en Prop samen in het bed van Mevrouw Martin die dan die avond sliep op de uittrekbank achterin de trailer. En, neen, voor je het je afvraagt, er zijn nooit minder dan 3 laagjes tussen ons gekomen, al waren de mogelijkheden er wel, maar ik heb een vriend en ik houd van hem. Maar ik was Mevrouw Martin geweldig dankbaar voor deze avond, want ik heb zonet de beste Thanksgiving gehad in 10 jaar!
Joehoee! Een hele week met Prop op de Creek helemaal alleen!
Het is bijna Thanks Giving dus het is vakantie en zoals altijd blijf ik op de Creek tijdens de vakantie, maar deze vakantie bleef Prop ook! Natuurlijk na mijn vraag erom maar hij blijft dus wel. De eerste avond heb ik hem getoond waar mijn drank verstopt zit, ik nam hem mee naar de rand van het veld waar het bos start en zei 'graven!'. Want, zo was het, je moest graven om mijn flessen te vinden. 'Strawberry Hill', mijn favoriete drank en bovendien de enige die ik krijg in de lijster. we deden de eerste fles open, ik nam een paar grote slokken, gaf hem door en zag dat prop precies wat meer moeite had met slikken dan mij. Zoals ik hem had beloofd, om hem te overtuigen, ging ik voorlezen uit Cat's Cradle van Kurt Vonnegut. Zo startten we de vakantie, eerlijkgezegd heel erg gezellig. Daar lagen we dan in het hoge gras en plots besefte ik het. 'Het is geen leven of dood, het labyrint.' Toen de stem van Prop achter me zei 'Maar wat is het dan?' waarop ik met mijn ondervinding kon antwoorden 'Lijden,' zei ik. 'Verkeerd doen en verkeerde dingen meemaken. Dat is het probleem. Simon Bolívar had het over de pijn, niet over het leven of sterven. Hoe kom je uit het Labyrint van lijden?' Ik voelde me erg afwezig maar mijn gedachten gingen de vrije loop op, luidop. 'Er is altijd lijden. Huiswerk of malaria of een vriend hebben die ver weg woont terwijl er een knappe jongen vlak naast je ligt. Lijden is universeel. Het is het enige waar boeddhisten, christenen en moslims zich allemaal druk om maken'. Toen gebeurde iets op wat een romantische scene van een film geleek, vlak voor we zouden moeten zoenen, volgens mij wou hij iets zeggen maar om het moment niet te verpesten, legde ik mijn vinger op zijn mond en zei 'Ssst niet verpesten'.
Alaska, en waar het vandaan komt. Dat is dus de titel van mijn blog vandaag. Het gaat over hoe ik aan mijn naam kom. Vandaag, nadat we net ons wiskundeproefwerk hadden teruggekregen, vroeg Prop me letterlijk dit 'Ik wil geen domme vragen stellen, maar waarom Alaska? ' hahahaha schattig toch? Nou die vraag duikt altijd weer op, er zullen er vast wel zijn onder jullie die ook benieuwd zijn. Goed, mijn moeder was een beetje een hippie toen ik klein was. Je weet wel, ze droeg veel grote truien die ze zelf had gebreid, rookte een heleboel hasj en ga zo maar door. Mijn vader was echt zo'n republikeins figuur, dus toen werd ik geboren en wilde mijn moeder me Harmony Springs Young noemen, en mijn vader Mary Frances Young. Omdat ze het dus niet eens waren, noemden ze me geen Harmony of Mary maar spraken af me zelf te laten kiezen. Dus toen ik klein was noemden ze me Mary. Ik bedoel ze noemden me liefje of zo, maar op formulieren voor school en dergelijke schreven ze Mary Young. Toen, op mijn zevende verjaardag mocht ik als cadeautje mijn eigen naam kiezen. Cool he? En dus zat ik de hele dag op mijn vaders globe naar een echt goeie naam te zoeken. Eerst koos ik Gambia, naar dat land in Afrika. Maar toen mijn vader zei dat het hem teveel deed denken aan gamba's, heb ik Alaska gekozen. Later ben ik erachter gekomen wat het betekent. Het komt van een Aleoetenwoord, Alyeska. Het betekent 'dat waartegen de zee breekt', en dat vind ik prachtig. Op het moment dat ik mocht kiezen, zag ik alleen maar Alaska daar op de globe. En het was groot, precies wat ik wilde zijn. En het was een allemachtig eind bij Vine Station vandaag, precies waar ik wilde zijn. Zo dat is dus het verhaal over mijn naam. Prop genoot vol bewondering van mijn verhaal wat is hij toch lief, we hebben de hele avond nog super gezellig zitten kletsen en ik heb ervan genoten.
Eindelijk terug in mijn natuurlijke habitat! Wat heb ik dit gemist, op de Creek met de Kolonel en Takumi. Dus gisteren was de eerste dag en toen heb ik voor et eerst de nieuwe kamergenoot van de Kolonel leren kennen. Hij heet Miles volgens mij, maar nu is het dus 'prop', zijn nieuwe bijnaam. Hij was wel schattig. De eerste seconde dat hij binnenkwam keek hij naar me alsof ik het meest sexy meisje uit de hele geschiedenis van de mensheid was. Na het vertellen van mijn ontzettend grappige verhaal over Justin en de TOET, was hij de enige (van ons 3) in de kamer die niet lachte. Daarom vroeg ik de Kolonel wie dat joch was. Het was dus Prop en hij onthoudt de laatste woorden van mensen, wat hem ergens wel nog cool maakt. Toen trok ik zijn short omlaag, dat was de grootste short in de staat Alabama! Na deze grappige actie van mezelf, verkocht ik hun sigaretten en vertrok ik op zoektocht naar Takumi om mijn ontzettengrappige verhaal over de TOET ook te vertellen aan hem.
Leuke eerste dag dus, ik zit alleen met 1 ding. Een geheim dat niemand ooit mag weten... Er staat nu op mijn deur in stift 'Alaska heeft een eenpersoons!' en dat is waar, vorig jaar is mijn kamergenote Mayra er uitgeschopt. Dat is mijn schuld. Mayra deed 3 overtredingen tegelijk en omdat ik bij de adelaar zat om andere redenen en hij mij vertelde alles te zeggen dat ik wist, anders werd ik er uitgeschopt, vertelde ik hem over Mayra , en Paul, die samen in onze kamer lagen te vrijen. Ik kon niet naarhuis gestuurd worden. Ik kan niet naar huis. Er is geen "thuis"...
