Gisteren, 29 oktober via Brussel airport -> Caïro-> Johannesburg met EgyptAir gevlogen om het laatste stukje tenslotte met British Airways tot Windhoek/Namibië te doen. Na een lange vliegtuigreis (alles bij elkaar + 20h00 vliegen) in Windhoek geland om 14h30. Opgepikt aan de luchthaven (een klein lokaal ding zoals bij ons thuis in Oostende) door de maatschappij van onze verhuurauto die ons naar ons hotel bracht om daar even een dag te bekomen van de vermoeiende reis. Deze morgen, zaterdag 30 oktober terug opgepikt door ASCO die ons naar de garage bracht. Ikzelf en mijn twee medereizigsters hebben er de wagen opgehaald (een nieuwe Toyota Hilux met afgesloten bak achter de stuurcabine) heeft twee extra reservewielen evenals een tweede" benzinetank omdat de plaatsen hier erg ver van elkaar af liggen en op die manier een autonomie van 1000 km kan worden gegarandeerd tussen twee tankbeurten. Snel nog de supermarkt in om mondvoorraad aan te leggen voor onderweg (vooral veel drinkbaar water) en een nationale sim-kaart voor in het mobieltje gekocht in de nabije shopping mall, zodat we bij elke reservatie van een volgend logies geen internationaal telefoongesprek zouden moeten betalen via België. Om twee in de namiddag valt het openbare leven in Namibië volledig stil voor de rest van het weekend, geen open winkel meer te bekennen dus er was haast bij om onze voorraad in te slaan. Stond nog op het programma, als opwarmertje voor onze reis, een bezoek aan de enige Botanische tuin van Namibië, hier in Windhoek. Ik had mijn huiswerk blijkbaar niet goed gemaakt want tijdens het rijden was ik de gegevens nog eens aan het overlopen op mijn I-pod en kwam tot de constatatie dat die tuin open is van maandag tot vrijdag, vandaag zaterdag dus niet. OK, nog wat rondgestruind in de wijde omgeving van Windhoek om tenslotte om drie in de namiddag te lunchen tussen jonge Afrikaners die er in een eetstalletje aan de Avis-dam in open lucht luidruchtig van de plaatselijke whiskey-cola en een blijkbaar belangrijke rugbymatch op groot scherm op tv zaten te genieten. Na wat puffen en blazen (+36°C in de schaduw) in en rond de dam (leeg en droog vanwege het (hopelijk) einde van het droge seizoen) terug naar ons hotel getuft en toch al wel een vijftal volwassen Bobbejaans (bavianen) tegen het lijf gelopen. Morgenochtend na een vroeg ontbijt begint de eerste echte grote test 'linksrijden voor beginners' want ik wordt verondersteld om tot in Keetmanshoop te rijden, zo'n 485 km zuidwaarts, nog zo'n 10°C warmer om er te overnachten in het Quiver-tree-forest camp (Quiver trees kennen wij beter onder hun Afrikaanse naam : kokerbooms oftewel Aloe dichotoma), voor mij iets wat alvast een eerste hoogtepunt van deze reis moet worden.
Groetjes van Nele, Greet & Alain en tot zo gauw ik weer een internetverbinding kan krijgen.
Ook dit nog : Namibische tijd = Westeuropese tijd, dit tot en met vandaag en wel om deze reden : jullie voeren vanaf morgen dat vervelende winteruur in en wijzelf voelen gezien de temperatuur en het lengen van de dagen daar geen enkele behoefte toe
