Het Japanse Nyumonsha heeft een speciale betekenis voor de Aikidoka: “Nyu” betekent "invoeren" (hetzelfde als Irimi), “Mon” betekent "poort" en het “Shad” benadert de term “beginner”. Nyumonsha betekent filosofisch "Iemand die de toegangspoort betreedt".

Aikidoka's dragen een hakama, de zwarte broekrok, welke verbonden is met de waarden van de vroegere Japanse samoerai, naar analogie aan het Europese concept van ridderlijkheid. Eén van die waarden is "Rei", welke staat voor "respect en etiquette". Respect is de basis van je relatie met je ouders, met andere Aikidoka’s, met alle anderen. De respectvolle houding die gebaseerd op de erkenning van iemands waardigheid. Maar het belangrijkste soort respect is respect voor jezelf.

Jongeren zijn bekend, dat ze in hun jeugdigheid de primitieve vormen van Aikido toepassen: kracht en snelheid. Het is moeilijk om kinderen op een goedhartige manier kennis te laten maken met deugden zoals "Rei". Het gaat er niet om hun emoties te laten verbergen, maar hoe ze er assertief en respectvol mee moeten omgaan, hoe ze harmonie moeten vinden tussen hun denken en hun acties.

In een dojo wordt door Aikidotechnieken "blauwdruk voor zelfontplooiing" aangeboden. De dojo is een plaats waar iedereen gelijk is en waar wordt geoefend om iedereen in zichzelf te laten geloven, om hun eigen diagnose voor hulpvaardigheid en meedogendheid te laten inschatten, om hun sociale waarden te leren opbouwen. Maar een Sensei geeft het hun niet, een Sensei helpt om het zelf te laten vinden. Aikido ontwikkelt kwaliteiten die gericht zijn op de harmonisering van het leven en ligt niet alleen in de details van technieken die in een dojo worden onderwezen, maar ook in het ontwikkelen van rustige en waakzame individuen die zich bewust worden van hun omgeving en die in staat zijn om zich aan te passen. Dit is een moeilijk proces en daarom moet er in een dojo steeds een van de fundamentele aspecten van Aikido aanwezig zijn: "Rei". Zonder "Rei" zal men geen liefde voor Aikido ontwikkelen en zal het respect voor anderen mogelijk een illusie worden.

De dojo is een speciale plek voor het beoefenen van deze speciale kunst, een plaats van leren en respect tonen. Buigen is een kleine en eenvoudige manier om dit te tonen.

Hoe kan je de buitenwereld en zijn realiteit ontdekken terwijl je zo lang in een gesloten zaal zit. Kinderen moeten kunnen beleven, deels door boeken of door de woorden van onze leraar en niet door het klassieke rigide onderwijssysteem. Is dit hoe ze hun vrije geest creëren of eerder hoe ze hun vitaliteit en vreugde verliezen, doordat bij elke les die ze krijgen alles wordt uitgelegd over de natuur en de mensheid waarbij ze het spontane gevoel van eenheid met alles wat hun omringd verliezen.

Kinderen krijgen ego’s toebedeeld doordat ze steeds worden geëvalueerd en vergeleken met anderen, continu onderworpen aan competitiedrang, verlaagd door notities die ze krijgen, om de treden van de samenleving te kunnen beklimmen. Kinderen hanteren wat ze worden geleerd, zonder hun tijd te geven om zichzelf in vraag te stellen omdat ze gedwongen worden om hun spontaniteit op te opgeven, verrijkt met de kwalen van de mensheid die ze zien op televisie en de groeiende afwezigheid van hun ouders, wanneer ze op hun mobiele telefoons of tablets bezig zijn.

In ons cultuur en onderwijs is training gebaseerd op angst voor fouten. Zelfs aan het einde van het officieel onderwijs hebben 70 tot 90% van de mensen gestudeerd in een sfeer van angst om te falen en teleurstelling, slechts 10-30 % heeft vreugde en beloning gekend.

Het doel is om dit percentage te veranderen zodat interesse en nieuwsgierigheid het grootste deel van onze motivatie vertegenwoordigen.

Het leven is wat jezelf ervan maakt. In een leuke dojo integreren kinderen in een dynamisch klimaat vooral technische aspecten van Aikido, door middel van spelletjes en bewegingen. Op deze manier probeert Sensei de nieuwsgierigheid te stimuleren van wat Aikido kan betekenen.

Hierbij ontwikkelt de “recreatieve” Aikidoka een fysieke-motoriek (behoud van een beter bewust lichamelijk evenwicht en lichamelijk coördinatie) en verminderd men de verleiding om een gevecht te beginnen en geen agressie ten opzichte van anderen te gebruiken en vooral om het agressief voornemen van de tegenstander te ontmoedigen en te elimineren, zodat deze het minst mogelijke schade veroorzaakt bij zichzelf en bij de aanvaller.

De praktijk van Aikido leert hen om kalm te blijven en opwinding en ongeduld te beheersen. Door de aanwezigheid van andere Aikidoka’s, wordt eveneens een psycho-sociale aspect aangeleerd: respect, discipline en samenwerking en wordt competitief gedrag ontmoedigd, waardoor hun concepten zoals zelfvertrouwen wordt verstevigd, want om een Aikidotechniek te leren moeten ze samenwerken met elkaar.

Aikido praktijk vereist geen speciale vaardigheden. De sleutel tot vooruitgang in Aikido is gewoon volhouden en een positieve houding hebben.

Aikido leert harmonie.

Zanshin is een ‘esoterische’ leer (meer dan religie en meer dan filosofie), geboren uit het boeddhisme en heeft groot respect gekregen van de filosofische gemeenschappen van Japan, zo ook bij Aikidoka’s. In essentie, de totale vrijlating van angst, inclusief fundamentele angsten zoals de angst voor de dood en de angst voor het leven. Als de geest in een staat van alertheid is, zijn we in staat om direct te reageren. In zanshin concentreert de geest zich volledig op de bewegingen van het lichaam, doordat zowel lichaam als geest volledig ontspannen zijn omdat men volledig bewust is van de omgeving, zonder afleiding. Men neemt een waakzame houding aan met maximale alertheid, waarbij de Aikidokennis in alle situaties correct gebruikt kan worden. Zanshin is de staat waarin, nadat een aanval zonder aarzeling wordt beantwoord, we ons blijven voorbereiden op het volgende antwoord.

Vaak voert de Aikidoka in de dojo de techniek goed uit, maar aan het einde van de uitvoering wordt er een ontspanning houding aangenomen. Deze ontspanning is een verkeerde staat van de geest om Aikido te ontwikkelen om in harmonie te zijn met alles wat ons omringt en op ons afkomt. De tegenstander moet (on)bewust aanwijzingen krijgen dat je steeds de kracht, vertrouwen en zelfvertrouwen hebt, door rustig te blijven en inzicht uit te stralen op wat komen gaat.

(Foto: https://www.pinterest.com/ Piccolo Leke)

Er woonde een oude man in een huis op een berg. Hij had zijn hele leven doorgebracht met studeren en meditatie. Hij stond in de wijde omtrek bekend om zijn intelligentie en wijsheid. Veel zakenmensen en hoogwaardigheidsbekleders kwamen naar hem toe om hem vragen te stellen. Zijn antwoorden waren altijd goed. Hij leek een speciaal gave te hebben dat hem in staat stelde om de essentie van elk probleem te vatten. Wanneer mensen zijn antwoorden opvolgde waren de verkregen resultaten buitengewoon.

In het dorp aan de voet van de berg was er een groep jongens aan het spelen en soms gingen ze op bezoek bij de oude man om hem vragen te stellen, waarop hij altijd het juiste antwoord leek te hebben. Na verloop van tijd werd er een soort spel geboren waar de jongens een vraag probeerden te vinden die de oude man niet kon beantwoorden. Maar daar waren ze nooit in gelukt. Op een dag kwam de leider van de groep met een idee: " Ik heb eindelijk een manier gevonden om de oude man te misleiden. Kijk, ik hou een vogel vast. Ik ga de oude man vragen of de vogel nog leeft of dood is. Als hij zegt dat het dood is, laat ik haar vliegen, als hij zegt dat het nog leeft, zal ik de vogel dood maken. Hoe dan ook, deze keer zal hij het mis hebben."

De oude man zag hem aankomen en zag de voorpret op hun gezichten. De jonge stapte naar voren en zei: "Oude man, ik heb een vogel in mijn handen. Is ze nog in leven of dood?"

De oude man keek naar hun gezichten en zei: "Het antwoord ligt in jouw handen."

De moraal van het verhaal is dat voor bijna alles wat er met je gebeurt het antwoord in jouw handen ligt. Je bent de schepper van je eigen lot, jouw eigen toekomst, het is aan jou door de keuzes en beslissingen die jezelf maakt. Beleef Aikido in al zijn aspecten.

Aikido wordt vaak gezien als een vorm van strijd. In feite, het doel van Aikido is om vechten te vermijden en je intelligentie te gebruiken voor het nastreven van vreedzame doeleinden in plaats van iemand te vernietigen. Als je wilt, is het een vraag-antwoord spel: degene die aanvalt - stelt de vraag, en degene die zichzelf verdedigt - geeft antwoord.

Literatuur (of het nu boeken, internet- of teksten op sociale media zijn) kan iemands empathie, en zelfs zijn leven, verbeteren door hen te helpen zich te identificeren met de (informatieve) emoties van anderen, ongeacht hun culturele achtergronden.

Aikido-boeken vertellen je niet alleen over de basis van zijn gerespecteerde verdedigingstechnieken, maar ook over de ontwikkelen van Morihei Ueshiba’s unieke en diepgaande filosofieën van de geest van een Aikidoka, zowel voor beginnende beoefenaars als gevorderden

Het lezen van deze tekst heeft een directe automatisch invloed op de linkerhersenhelft van onze hersenen, om dingen in een verhalend formaat te plaatsen, zodat we de wereld en onze complexe samenleving en onszelf kunnen begrijpen. Ook het neurale netwerk van de centrale sulcus in onze hersenen, een gebied dat instaat voor de sensorisch motoriek, wordt geactiveerd wanneer een persoon een tekst leest, omdat we ons er deels mee identificeren. Deze gedeelde waarden helpen ons om ons te organiseren, te inspireren en te motiveren om verheven doelen te stellen en te bereiken. Niet enkel dat, maar door over Aikidotechnieken te lezen, stimuleren we ook onbewust onze neurale bewegingszenuwen en -spieren, omdat de lezer zich laat transporteren naar het lichaam van uitvoerende Aikidoka, zelfs al bewegen je spieren niet (in de neurobiologie ook wel “gegronde cognitie” genoemd). De mentale figuratie van een Aikidotechniek in een boek versnelt de ademhaling en hartslag en verhoogt de gevoeligheid van perifere zicht, bevordert de prikkelbaarheid van het zenuwstelsel en heeft de neuro-spier interactie om de geziene beweging in het boek effectief uit te voeren. Op hetzelfde moment krijgt het lichaam de nodige fysiologisch instructies voor de goede uitvoering. Ook verandering in de hersenchemie leidt tot een verandering in gedrag door verhoging van de bloedwaarde van een neurotransmitter om oxytocine (zgn "morele molecule") te produceren, om zo te reageren op sociale visuele signalen.

Verhalen kunnen ons letterlijk vervoeren in de geest en het lichaam van een personage. Ze kunnen ons in de richting van empathie of actie bewegen.

De tekst die je leest, maken je echt wie je bent. Of zoals in de woorden van de stichter: "Maak elke dag opnieuw."

(Foto: https://nl.pinterest.com/vandenberge59/buddha-zen/)

Elk verdedigingsproces bestaat uit 3 stappen:

fase 1: de perceptie (dat er iets mis is aan een bepaalde situatie)

fase 2: de evaluatie-besluitvorming (dat er een aanval mag verwacht worden)

fase 3: de reactie (de verdediging zelf)

Een Aikidoka wordt sneller bewust van belangrijke details in de omgeving (fase 1) en mogelijke acties die zich kunnen voordoen, om de alertheid en efficiënte Aikidostrategie te optimaliseren, zodat fase 2 een onbewuste fase wordt om zonder twijfel tot fase 3 te komen.

(Foto: Aikido and the dynamic sphere)

Percepties over krijgskunst en schrijfkunst drijven ons hoe we kunst maken: beiden kunsten geven ons kennis, creativiteit en verwachtingen; overtuigingen en ideologieën; normen en sociale waarden; ideologieën en sociale collectieven; statussen en percepties van o.a. de strijdersmentaliteit van het Japanse feodale tijdperk uit de oudheid, dat zich aanpast aan de hele Japanse samenleving, om groei in bushido te bereiken (in o.a. Aikido), een vechtsysteem dat evenwicht houdt tussen zijn wreedheid enerzijds en zijn handen gevuld met harmonieuze wijsheid (in de pen) anderzijds.

De schrijfkunst is meer dan alleen symbolen die worden ondersteund, geprojecteerd en gecodificeerd door het geschreven, het omvat woorden, toon, intonatie van geprojecteerde gevoelens en gedachten. De pen houdt een interactie tussen mensen in en het is deze interactie die vrede bevordert terwijl het ook conflicten kan toestaan. Het gaat om menselijke cognitie en de perceptie van de werkelijkheid, het creëert regels en gedragingen van de samenleving om sociale controle te houden en sociale controle betekent overleven. Dit druppelt neer naar de behoefte aan gevechtssystemen om te overleven.

Zo worden pen en zwaard verenigd. Efficiëntie en continue vooruitgang bij de constante zoektocht naar verbetering van traditionele budo in Aikido. Het is afhankelijk van goede aandacht, om intelligente mededogen en moed te cultiveren. De Japanse kunst om de essentie hoe met Japans zwaard om te gaan. Dat vermogen om de tegenstander te overwinnen gaat verder dan de dubbele perceptie van "vijand” en “ik". Het is de techniek van zelfverbetering van de geest van de vechter en de volledige fusie met het zwaard, perfectie in concentratie, vaardigheid en reactie. De belangrijkste morele disciplines van de samoerai-krijger zijn onder meer: nederigheid, respect, gerechtigheid, vertrouwen en loyaliteit in de uitvoering van de plicht. De moraal van de geest bestaat uit: wil, uithoudingsvermogen, doorzettingsvermogen, geduld en moed, onwetend van angst.

Seiza is een specifieke manier van ‘correct’ zitten, dat zijn verre oorsprong vindt in traditionele Japanse feodale theeceremonie. Aangezien deze houding absolute controle en maximale bewegingsvrijheid had, maakten sensei’s deze seiza-stijl van het zitten een fundamenteel onderdeel van hun training. Het kunnen zitten in seiza-stijl wordt beschouwd als erkenning dat men traditioneel van geest is. Deze specifieke manier van zitten kan helaas snel pijnlijk worden (na vijf minuten) voor “westerlingen” die er niet regelmatig in geoefend zijn. Daarom wordt zittend in agura-stijl, die verwijst naar de "Indiase" manier van zitten (met de benen gekruist gevouwen voor het lichaam) ook aanvaard. Vrouwen zitten niet in agura-stijl, maar eerder met beide benen naar één kant en met de heupen op de grond).

In seiza zittend wordt even een zenboeddhistische oefening uitgevoerd voor zelfreflectie, om een holistische harmonieuze eenheid in lichaam, geest en ademhaling te brengen. Door ademcontrole wordt de geest gevrijwaard van afleidende gedachten, terwijl het lichaam een positieve ontspannen toestand bereikt: zo de geest, zo het lichaam. Door in een seiza-lichaamsuitlijning te zitten, zorgt men ervoor dat het diafragma efficiënt kan worden gebruikt bij diepe ademhalingen, waardoor de ontwikkeling van de kunst van ‘intense’ concentratie van de geest en lichaam mogelijk wordt (zowel in stilte als in actie). Het is ook een manier om de lichaamsbewegingen bewust in je lichaam te leren voelen, om zo het bewustzijn verder uit te breiden naar een emotioneel, mentaal en spiritueel niveau, als voorbereiding van de Aikido-oefeningen:  vergeten met wat we denken te weten en iedere oefening opnieuw beleven, om in harmonie samen te werken en samen te zijn met het universum.

De echte Aikido-vaardigheid is om kalmte en controle te brengen. Hiervoor moet je gewoon rustig blijven, in een onwrikbare positie. Vergeet niet dat op het moment dat je denkt dat je techniek vrij goed is, dit leidt tot een vertraging in je Aikidopotentieel. In Aikido leer je experimenteren met je lichaam en geest, dat steeds tot nieuwe fysieke en spirituele ervaringen leid, zelfs na tientallen jaren ervaring. Om deze reden is het belangrijk om voortdurend nieuwe dingen te leren die verder gaan dan Aikido. Daarom is het concept van rust en geduld noodzakelijk. Japanners weten dat alles hun tijd heeft. Harmonieuze persoonlijkheden ontwikkelen kost tijd, veel tijd.

Aikido wordt soms vergeleken met andere gevechtssporten en de leerlingen zijn vaak nieuwsgierig naar de effectiviteit van Aikido in de strijd tegen o.a. karate, judo, boksen of MMA?

Aikido kan niet winnen van een MMA, waarom volg je dan deze gevechtskunst?

Het meest voor de hand liggend antwoord op deze vraag, waarom een Aikidoka altijd verliest in uitdagingswedstrijden zoals Mixed Martial Arts (of MMA), is dat Aikido nooit bedoelt is om te vechten. Een Aikidoka is een vreedzame krijger en geen vechter en heeft geen uitdaging nodig om zich te bewijzen. Als iemand Aikidoka’s zou uitdagen, zouden ze gewoon weglopen. Het is geen kunst gebaseerd op ego of het vermogen om de tegenstander uit te schakelen.

Maar wat als men niet weg kan lopen?

Aikido werkt wel als er zich spontane zelfverdediging situaties ontstaan, wanneer een aanvaller naar de Aikidoka komt. Er wordt bij MMA en andere krijgskunstenwedstrijden jarenlang geoefend om iemand tegen naar de grond te brengen, doch een Aikidoka gebruikt deze kracht tegen de aanvaller zelf om dit doel te bereiken. Aikido is volledig gericht op het ontwikkelen van de vaardigheden om spontane fysieke aanvallen te neutraliseren. Men zal merken dat Aikidoka’s moeilijk tegen de grond te werken zijn en ten allen tijde op de been blijven. Dit is opzettelijk, omdat ze de aanvalsenergie nodig hebben om de aanvaller(s) te controleren door steeds minimale kracht te gebruiken. Aikido gebruikt “complexe” cirkelvormige maar effectieve “bewegingssystemen”, om een 360-graden vechtvermogen te hebben, die de aanval snel verandert omdat een Aikidoka in een fractie van een seconde de rug van zijn aanvallers voorbijloopt.

Geen enkele gevechtssport kan een overwinning garanderen in alle situaties. Alle gevechtssporten, inclusief Aikido, bestaan uit vele strategieën van gedrag om het conflict onder controle te houden. Het beste waar een gevechtssporter op kan hopen is dat de kans op een positief resultaat in een conflict haalbaar is.

Het is belangrijk om te begrijpen dat de oprichter van Aikido opzettelijk heeft besloten om zijn gevechtssport enkel te gebruiken om conflicten te beheersen en dat Aikido op zijn best is als het een gevecht-georiënteerde kunst wordt in het dagelijks leven te gebruiken.

Uiteindelijk moet iedereen voor zichzelf beslissen of Aikido voldoet aan zijn behoeften, belangen, doelen.

De kortste dagen van het jaar beginnen te vervagen. Bij Kagami Biraki (*) word je geconfronteerd met een lege pagina, een spiegel. Dan kijk je naar jezelf, van een wereld achter een wereld, waar we allemaal verbonden zijn, een lege pagina vol zuiverheid, gekroond met eenvoudige glimlach. Dat elke Aikidobeweging, -nuance of -ontdekking een bron van vreugde mag worden. Verdubbel jouw inzet, gebruik de hernieuwde Ki om je lichaam, geest en hart te bezielen. In de Aikido-dojo vinden zelfs de meest gekwelde lichamen vrede en steun. Je bent nooit te oud om door te gaan.

Kagami Biraki begint met kennis om elke dag iets te leren en waarbij wijsheid iets is om elke dag iets los te laten. Dat is de magie van Aikido.

(*) Kagami Biraki betekent letterlijk: de spiegel openen, een Japanse feestelijke ceremonie in de dojos van Aikido. Het staat voor de vernieuwing van de geest en een hernieuwde toewijding aan de trainingen.

(foto:http://www.allgoodthings.nyc/ )

Historisch Aikido-weetje:

Japanse pre-aikidobeoefening is historisch onderhevig geweest aan verschillende culturele historische invloeden uit o.a. China. Er is gesuggereerd dat het doorgeven van deze Aikidotechnieken aan de volgende generatie vrij moeilijk is, omdat de technieken veel kennis vergen. Deze wetenschappelijke studie(*) was dus bedoeld om de creatieve processen van sensei’s te verkennen met behulp van een eye-tracking systeem. We registreerden de oogbewegingen van Yodans en vergeleken deze met Shodans in het proces van deze gevechtskunst.

Het gezichtsvermogen van de mens wordt gekenmerkt door verschillende fenomenen, waaronder fixatie, saccades (oogbewegingen met hoge snelheid) en knipperend, die respectievelijk optreden gedurende ongeveer 100-400, 20-40 en 100-150 milliseconde. Mensen knipperen ongeveer 10-15 keer per minuut. Vanwege saccades en knipperen zijn mensen functioneel blind voor ongeveer 15% van de tijd besteed aan visuele activiteit. Deze bewegingen staan tegenwoordig bekend als microsaccades of fixatiesaccades. Hoewel visueel verkregen informatie niet altijd stabiel is, kunnen mensen op zijn minst bewust aandacht besteden tijdens fixatie. Deze studie hield zich dus bezig met visuele fixatie.

De meeste wetenschappelijk onderzoeken naar eye-tracking wordt gedaan op de effectiviteit van adverteren van gedrukte advertenties, tv-commercials en banner-advertenties op webpagina's.

Het uitvoeren van een algemene aikidotechnieken toont aan dat er een verschuiving in focus plaatsvindt op basis van eye-trackinggegevens en onthulde verschillen in oogbewegingen tussen Yodans en Shodans. Uit resultaten bleek dat Yodans zich eerst focuste op de gehele omgeving, terwijl Shodans vooral aandacht hadden voor details van de tegenstander.

(*) 21th International conference on knowledge-based system using eye-tracking data, Chuo University, Tokyo, Japan.

(Foto: https://www.earth.com/news/eye-movement-therapy-trauma/)

Staan op de tatami, dat is vrij eenvoudig. Kamae is een Japanse term die zich ongeveer vertaald als "houding" of "basis" en verwijst, naast de positie van het lichaam, ook naar de mentale houding. Is het zo eenvoudig in Aikido: wijs de voorste voet naar voren en de achterste voet in een hoek van 60 graden op de voorste?

In de Japanse oudheid (voor de 18de eeuw) werd vaak het woord “keikojo" gebruikt voor  ruimtes waar gevechtssporten werd gegeven, wat “demonstratie plaats” betekende: kamers met kleine ramen, juist onder het plafond, waardoor het constant half donker was, omdat men een sfeer nodig had die “de opvoeding van de persoonlijkheid bevorderde”, een plek van  discipline en zelfverbetering. Later werd een van oorsprong boeddhistische term “dojo” gebruikt, om te verwijzen naar een ruimte waar boeddhistische rituelen en meditatie werd beoefend.

De klassieke dojo’s zijn gebouwd volgens hetzelfde principe: de noordkant (Kamiza) wordt beschouwd als een ereplaats, voorzien van het portret van de oprichter Morihei Ueshiba, eventueel in een nis met een klein traditioneel Shinto altaar. Aan de zuidkant (of Shimoza), zitten de Aikidoka’s in Seiza, dit is de “correcte zit” (rechte rug, de knieën twee handen uit elkaar, schouders relaxed, handen op de knieën of heupen).

Geef je waardering en respect voor de dojo. De dojo is en blijft een speciale plek voor  degenen die ernaar streven om Aikido te bestuderen. In de dojo biedt een Sensei jou een blauwdruk van zelfontplooiing aan, geef hem daarom eveneens respect (Rei). Maak een buiging als je naar binnen gaat en als je naar buiten gaat. Rei tonen we in de dojo ook aan elkaar en is het meest waardevolle geschenk dat we aan elkaar kunnen geven door “gewoon” onze aanwezigheid in de dojo, om met elkaar op gelijke basis te trainen.

Laat elke les in de dojo een praktijkervaring in zelfgroei zijn.

Een oudere en een jongere monnik reisden samen. Op een gegeven moment kwamen ze bij een rivier met een sterke stroming. Toen de monniken zich voorbereidden om de rivier over te steken, zagen ze een heel jonge en mooie vrouw die ook probeerde over te steken. De jonge vrouw vroeg hen om hulp.

(foto:Ecco Travel - Facebook)

Er staat geschreven: “Ik zeg jullie je niet te verzetten tegen wie kwaad doet, maar wie je op de rechterwang slaat, ook de linkerwang toe te keren.” (Mat.5:38-39)

Bij het bestuderen van de Bijbel is het altijd belangrijk om te kijken naar de context en in deze context is het geen aanmoediging dat mensen over zich heen laten lopen en om alles maar te laten gebeuren. Hijzelf werd immers ook woedend toen hij zag dat het tempelplein in Jeruzalem zo'n beetje als markt gebruikt werd. Een gouden regel zegt dat als je geraakt wordt, je de andere wang toekeert. Zo is het in Aikido, alleen komen we terug voordat we geraakt worden. Dat is Irimi nage. Het vereist toewijding en dapperheid omdat het gepaard gaat met het zich binnen de sfeer van de kracht van de agressor te plaatsen en hem te begeleiden. Laat elke aanval een verrassing zijn. Wacht op dat moment van kansen, zo vermijd je de schade als gevolg van de aanval en de agressor wordt voorkomen om zonde te begaan.

(foto: http://papyblues.com)