Eind Juni hoorde ik dat ik samen met Jens en Annelien naar Ecuador mocht. Wat was ik blij, maar het was ook erg spannend! Na een aantal cameratrainingen en andere voorbereidingen waren we klaar om onze opdracht te vervullen. Dat was een schets maken van het leven van een kind in Ecuador via beeld en interviews. Onze filmpjes zouden dan gemonteerd worden tot een educatieve dvd voor lagere schoolkinderen in Vlaanderen en Wallonië. Inderdaad, zoals u waarschijnlijk al vermoed, moesten we alles wat we zeiden voor de camera ook in het Frans zeggen Gelukkig gingen ook twee mensen van Plan mee, Katrien en Anne!
Hier mijn verslag van de veldreis:
Vrijdagochtend om iets voor acht vertrok onze vlucht naar Ecuador. Om zes uur s morgens waren we paraat in de luchthaven. En plots zagen we Griet (de vorige coördinator van de Youth Board)! Wat een verassing! Ze ging met haar familie naar Canada.
Na 17 uur onderweg zijn, kwamen we aan in Quito, de vlucht van Madrid naar Quito duurde bijna negen uur. In de luchthaven wachtte iemand ons op en hij bracht ons naar het ministerie van Buitenlandse Zaken in de luchthaven. De vrouw van de president, een vriendin van Anne, was daar!
Zaterdag ontdekten we Quito. We zagen erg jonge kindjes die snoepjes moesten verkopen en vrouwen met snoepkraampjes. De armere mensen eten er erg veel snoep, want dat is goedkoper dan bijvoorbeeld fruit, met als gevolg een ongezond lichaam en gebit. Mensen dragen er vaak enorm veel op hun rug, we zagen zelfs een man die met een hele kast op straat sleurde!
Die nacht werd Annelien ziek, de ambulance kwam, want dit is daar blijkbaar zo als toeristen om een dokter vragen en ze mocht niet mee naar de evenaar. Het midden van de aarde was erg toeristisch. Maria Fernando en Pamela van Plan Quito en Marias dochtertje gingen mee. Dan vertrokken we voor een vijf uur durende rit naar Guaranda. Onderweg stopten we ergens waar jongeren aan het volleyballen waren. We deden eventjes mee en na een vooral gebarenconversatie reden we verder.
Maandagochtend gingen we naar de Pimbalo gemeenschap. De weg ernaartoe was erg hobbelig en omdat de andere jeep in panne viel, kropen we voor de rest van de rit in de bak achteraan, erg leuk! We gingen naar een Indigenafamilie, hun huis was klein. Het was slaap-, eet-, leefruimte in één. Er was wel een aparte keuken, een toilet buiten en hokjes voor de dieren. De meeste gezinnen hebben een erg goeie band, ze hebben vaak minder contact met anderen doordat ze zo verspreid wonen. Daarna kropen we weer in de laadbak, maar dit keer met de kinderen erbij op weg naar de school van de oudste dochter van de familie. De kleren van de Indigenas zijn erg kleurrijk! Ik probeerde contact te krijgen met de kinderen maar ze zijn van nature erg verlegen. Toch konden Annelien en ik de spanning breken door met hen te dansen.
Dinsdag gingen we naar de gemeenschap Lambaza Alto. We gingen naar de school van Pamela, een meisje dat erg goed kan dansen en helemaal niet verlegen is. Er was een participatieklas, hier krijgen de kinderen een beetje chemie en aardrijkskunde, kunnen ze een film kijken, armbandjes maken en op de computer werken! Daarna bezochten we Centro de Comunicadores de Ninos, Ninas y adolescentes, het is een plaats waar kinderen na schooltijd naartoe kunnen om o.a. te spelen, te leren over kinderrechten. De kinderen maken er ook radioprogrammas over themas zoals tienermoeders, HIV/AIDS.
Dit was de laatste dag in de Andes, dus zaten we woensdagvoormiddag vijf uur in een busje richting Guayaquil. Het was er erg warm, onderweg kochten we bananen in een typisch bananenkraam. In de namiddag filmden we in een park waar leguanen rondkropen.
Donderdagochtend gingen we naar Santa Lucia, een erg leuke streek! We bezochten het plaatselijke Plankantoor. We gingen naar de school van Manuel, Puerto Rico. Ik volgde een stukje Engelse les mee en ook een stuk van landbouwkunde. Het niveau ligt er een stuk lager dan hier, maar ik had de indruk dat de leerkrachten enorm hun best deden. Ik vond de infrastructuur erg primitief maar ze hadden gelukkig een goede bibliotheek en een computerklas met pcs die een bedrijf geschonken had! We wandelen daarna naar Manuels huis, een houten paalwoning. Een erg gezellig huisje, en er was een hangmat! Plots kwam er nog een activiteit bij, een soort crèche. De kinderen deden dansjes en een toneeltje. Het initiatief deed me iets, de mensen gingen ook erg goed om met de kinderen!
Vrijdagochtend belden we de dokter omdat ik allergie had en weer kwam er een ambulance.. Ik kreeg een spuit en we konden vertrekken. We reden iets verder dan Santa Lucia. We bezochten een school die ik ook erg primitief vond. Ernaast was een activiteit waar de kinderen iedere zaterdag naartoe kunnen. Ze leren er o.a. over de kinderrechten. We reden naar het huis van Dayana, een meisje uit de school die ook iedere zaterdag de activiteit volgt. %%%FOTO1%%% Haar huis is ook een paalwoning! We aten er heerlijke rijst met groenten. Dan toonde haar vader hoe hij kokosnoten naar beneden haalt en opensnijd. We reden naar Dayanas lievelingsplekje, het huis van haar oma met errond heel veel prachtige bloemen.
Zaterdagochtend wilden we filmen in het park maar dat mocht blijkbaar niet, dus we gingen dan maar naar een ander park.. In de vooravond vertrokken we naar de luchthaven. Toen we aanschoven voor de douane werd Anneliens naam afgeroepen, later bleek het gewoon een steekproef. Maar tijdens de controle dachten ze dat ons statief een geweer was
En toen we zondagavond aankwamen in Zaventem werden we opgewacht met een spandoek!
