ik heb vannacht geslapen als een roosje.de voorbije nacht is uit mijn systeem.gelukkig!!gisteren is er niet veel meer gebeurt buiten het feit dat mijn wasmachine lekte.bwa was eigenlijk niet zo erg,dan kon ik mijn zinnen eens verzetten.vandaag is mijn partner naar de winkel gereden en heeft eens goed geklaagd over het wasmachine, en bij zijn vertrek naar zijn werk vertelde hij mij doodleuk dat er vandaag of morgen iemand voor dat rotmachine gaat binnenspringen.als er iets is wat ik haat dan is het dat wel.niet wetende wanneer een onbekende langs gaat komen.kan ik mij daar weer druk in maken.joepi!!het gonst weer in mijn hoofd en het gevoel van onrust raast door mijn lijf.ik ben deze gevoelens van ,wat ik noem,onmacht kotsbeu.ik heb gewoon geen controle meer over mijn eigen gevoelens.iemand heeft ooit eens gezegd;'gewoon tegen je eigen zeggen dat het maar gevoelens zijn'. die zin gebruik ik dan ook veel vandaag.helpt af en toe wel een beetje.de laatste maanden is het dragelijk geweest voor mij,maar de laatste week is het weer omgeslagen en zit ik weer in een dip.ben eigenlijk wel blij dat ik dit dagboek heb gemaakt voor eventjes alles van mij af te zetten.ik ben op dit moment eigenlijk bezig met de voorbereidingen van mijn oudste zijn feestje.hij wordt volgende week vier jaar en hij heeft gekozen voor een pizza feestje. er komen zo'n 25 gasten.dus dat wordt weer druk.alé ja,voor een normale mens is dit niet veel, maar voor iemand zoals ik is het weer stressen.zorgen dat iedereen een plaats heeft voor gaan te zitten in ons piepklein huisje,zorgen voor voldoende eten en drank,en noem maar op.pff die eerste paar verjaardagfeestjes van de kinderen was wel plezant,maar nu begint het een serieuze opgave te worden.ik heb er dan ook niet veel zin in.natuurlijk moet ik mijn humeur gaan draaien, het is voor mijn zoon en ik wil dat hij gelukkig is.ik ontneem hem al genoeg.vorige week bijvoorbeeld was het zijn schoolfeest.ik ben weer eens niet meegegaan.had het weer zitten.hartkloppingen,duizelig,benauwd,zweten,enz..heb er een draai aan gegeven en heb tegen mijn zoon gezegd dat bompa op mijn plaats mocht gaan zitten e,n hij was content omdat den bompa mee ging.zo geef ik tegenwoordig een draai aan alles.het is gewoon niet meer plezant.zolang mijn kinderen er niet onder gaan lijden,gaat dat nog,maar ik denk dat dat niet lang meer gaat duren.ik zal toch eens ooit de stap moeten gaan zetten naar verbetering.elke dag is een andere.
tja, eigenlijk is dit dag 3400 of zo,maar mits ik besloten heb vandaag te beginnen is dit dus dag 1. ik ben gisteren in mijn beddeke gekropen en de miserie begon weer.een tintelend gevoel in mijn benen en armen. een ijl hoofd en hartkloppingen.ben dan maar opgestaan.een paar keer naar het toilet gegaan en ja ,een paar sigaretjes gerookt en ben dan maar uitgeteld om 02.00 uur terug naar boven gegaan.uiteindelijk, na een paar van bovenvernoemde fenomenen,toch maar in slaap gevallen. ik denk dat ik om drie uur eindelijk weg was.ben wakker geworden om half acht en heb mijn oudste zoontje wakker gemaakt.(dit gebeurt normaal gezien altijd andersom).was natuurlijk de gebeurtenissen van vorige nacht nog altijd niet vergeten. man ,zo'n ellendige nacht gehad en dan de volgende dag er zoveel mee bezig zijn.verschrikkelijk.zo af en toe komen de gevoelens die ik vannacht had nogmaals terug,maar probeer er niet aan te denken.mijn man en jongste zoontje waren al vroeg weg. ik had ze naar de winkel gestuurd,mits ik dat weer eens niet aankon.en mijn oudste zoontje zat op school.dacht een rustig voormiddagje te hebben,viel natuurlijk weer eens in het water.heb mij de hele voormiddag afgevraagd of er niets mis was met mij.een brein zit toch maar raar in elkaar.heb dan maar besloten om wat huiswerkjes te doen,voor de tijd te doden en mijn gedachten wat te verzetten.nu is het dan twee uur in de namiddag. mijn zoontjes zijn weer hyperactief aan het spelen.heel de buurt moet weer weten dat ze thuis zijn.ach ja, eigenlijk zijn het wel schatjes.ik denk dat ik zo dadelijk nog wat was ga doen en dergelijke.dus voor mij weer een doodgewone doordeweekse dag .zal straks mijn verhaal verder doen.ben lang nog niet uitgeklaagd.
dag iedereen, mijn naam is bieke.ik ben een 28 jarige mama van twee lieve zoontjes.twee en vier jaar. zoals je ziet gaat mijn dagboek over agorafobie.ik heb hier reeds vier jaar mee te kampen. vandaag heb ik dan eindelijk besloten alles proberen van mij af te schrijven. ik kan dat altijd eens proberen hé. bedankt voor jullie interesse en ik hoop dat mijn leventje niet te saai is voor jullie!!
