Ik ben Davinia, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Davinia.
Ik ben een vrouw en woon in Sint Truiden (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 23/11/1984 en ben nu dus 40 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Agility.
Voor vragen imv Yilla's toekomstige nestje : daviniarenard@live.nl
Agility Rebels
Englisch cocker spaniel and Staffordshire Bullterrier
21-09-2011
Gigi's verhaal
Zoals iedere dag gingen we wandelen,een beetje loslopen en balletje gooien. Maar die dag zou alles veranderen. Queen liep Gigi omver waardoor ze 2x om haar as ging. Gigi stond op en vloog achter het balletje aan. Niks te merken van de botsing,geen erg dacht ik dus... Donderdag gingen we trainen want zaterdag hadden we wedstrijd. Totaal niets te zien aan Gigi. Maar de wedstrijd zou anders verlopen,1st jumping gelopen en een 3de plaats + 1ste U op jumping. Namiddag het vast. Gigi begon gelijk een speer,kon haar amper volgen. Verkeerde ingang van de weave,had ik niet gezien natuurlijk. In de tunnel gaat ze onderuit en komt al jankend uit de tunnel. Ze valt neer en bijt aan haar lies. Totaal in paniek draag ik haar terug naar de tent. Maar eens aan de tent is alles voorbij. Gigi springt van blijdschap op de schoot van Katty. Had ze weer de flauwe trien uitgehangen? Gigi kennende durft ze dat nogwel eens te doen...Die week merkte ik niks aan Gigi,ze was niet anders dan anders. Maar de volgende wedstrijd begon het opnieuw,ze liep het hele parkour foutloos en met goede snelheid. Tot de laatste horde,daar stopte ze en wou niet meer verder. Kreeg haar er niet over. Naar Vorstermans gegaan,een blessure aan de onderste rugspieren. 2weken rust en alles zou weer inorde zijn. Uit voorzorg naar Ellen gegaan. 3keer infrarood behandeling gehad. Ze was weer genezen dachten ze/we. Maar Gigi linkte de pijn aan de wedstrijden. Op training verliep alles supergoed maar eens op wedstrijd was het te vergeefs. Gaan liggen voor de start,niet willen vertrekken. Als ik haar toch in gang kreeg stopte ze halverwege. Terug naar Vorstermans, echo en foto's genomen. Alles was inorde. Er was niks meer te zien van de blessure. Gestart met Bachbloesem dankzij Hild. Maar niks hielp. Opnieuw naar Vorstermans,homeopatie tegen de angst gekregen. Na enkele maanden liep ze weer wat beter. Gigi deed het niet meer uit plezier,maar om mij plezier te doen. We behaalde toch onze U'tjes om naar 2de te gaan,op beperkte wedstrijden liep ze veel beter. Andere drukke wedstrijden zag je dat ze het deed om mij plezier te doen. Stilletjes aan verliep het iets beter. Eens in 2de graad begon alles opnieuw,telkens opnieuw ging ze liggen. Was ik te snel naar 2de gegaan en was de druk ineens teveel?! Ik besloot van een grote rustpauze te nemen. Na een jaartje begon ik opnieuw te trainen. Gigi was weer de oude op training. Het gaf me een goed gevoel voor de toekomst op wedstrijd. 1ste wedstrijd opnieuw in Kortrijk,veel lawaai en drukte voor Gigi. Ik zag dat ze niet op haar gemak was. Toch liep ze goed op de jumping,wel een DK maar ze had het hele parkour gelopen zonder stilvallen of te gaan liggen. Namiddag het vast,al een pak trager dan de jumping. We kwamen 5sec buiten tijd aan met 1 weigering omdat ze bijna aan de tunnel in was. Toch nog een 15de plaats van de 24 honden. Een strenge winter zorgde ervoor dat we niet zoveel konden trainen. Dus terug een rustige periode voor Gigi. Na enkele strenge maanden kwam het voorjaar eraan. We konden terug trainen en ook Queen begon beter te lopen. 1ste wedstrijd was Terbiest,15sec buiten tijd. Het spelletje ging weer beginnen. Zelf had ik er nog weinig zin in. Met 3 honden trainen is zwaar,ik was stikkapot na de training. Yilla die zo onzeker was,Queen die meer ging lopen dan hordes sprong...En Gigi liep geweldig op training,niks te merken aan haar zolang het maar niet op wedstrijd was... Na enkele wedstrijden heb ik haar voor de volgende wedstrijden uitgeschreven. Terug wat rust,geen hondenschool meer. Geen agility meer,een lieve huishond in wording. Twijfels over wat te doen,want ze kon het zo goed als ze wou... Mijn aandacht ging nu naar Queen en Yilla,maar Gigi werd ongelukkig. Ze begon zelfs in huis onderdrukt rond te lopen. Zelfs als ze alleen mee mocht gaan wandelen merkte ik aan haar dat ze niet gelukkig was. Staart tussen de benen en hoofdje naar beneden. Dit was Gigi niet meer,hoeveel aandacht ik haar ook gaf... Ze bleef als een depri hondje ronddwalen in de roedel. Zo kon het niet meer verder,terug naar Vorstermans. Volledige checkup gedaan,ze jankte al als hij haar bezag. Toen ik hem vertelde hoe ze in huis deed besloot hij van haar terug de pilletjes te geven waar ze toen mee begonnen was. Het hielp niet veel. Via Magda kwam ik bij Zylkéne,ik starte er onmiddelijk mee. Na enkele dagen zag ik al een verschil bij Gigi. Zonder rede vloog ze op Yilla of Queen. Zoveel zelfvertrouwen had ze gekregen dat ze het zelfs riskeerde van het eten van Chubbie af te pakken. Zo had ik Gigi nog nooit gezien. Toen Yilla loops werd ben ik even moeten stoppen met het aan Gigi te geven. Yilla is een echte bitch als ze loops is,enkel om te trainen doet ze flauw. Yilla haar loopsheid is voorbij,haar hormonen weer op pijl... Dus zijn we opnieuw gestart met de Zylkéne aan Gigi te geven. Ze zal dit jaar enkel af en toe trainen. In 2012 beginnen we weer rustig aan te werken. Ik ga haar enkele beperkte wedstrijden inschrijven,afwachten wat dat zal geven. Het is geen wondermiddeltje maar met een beetje geluk krijgt ze de smaak weer te pakken...
Na een leuk dagje aan zee gingen we naar Wommersom. Nog niet helemaal zeker wat ik wou,want het was een showlijn. Maar de foto's van Buddy zorgde ervoor dat ik overtuigd was. Ook Christof was verkocht,zo'n sjieke reu met dikke kop... Hij dacht al aan niks anders meer. We besloten van een pup te nemen,die morgend was er iemand geweest voor een teefje. Dus nu hadden we 2de keuze,waren we maar een dagje eerder geweest... Febe zou diezelfde week nog gaan bevallen,Florent verzekerde ons dat er 6pups gezien waren op de echo. Uiteindelijk zouden het er 9worden,3reu's en 6teven. Nog keuze genoeg dus voor ons. We moesten wachten tot de pups 5weken waren om te gaan kiezen. Samen met Katty ging ik kiezen,Christof moest laat werken dus kon niet mee. Ik koos het kleinste en magerste van het nestje. Een week later gingen we opnieuw naar de pups,ik herkende mijn eigen hondje niet meer!! Ze waren zoveel veranderd,gelukkig was het aan haar stipje wel te zien. 2weken later zijn we haar gaan halen,een dikke zwarte brok... Het is een echte bulldozer aant worden...
Weeral enkele Dk's rijker tijdens het weekend Sloeber-Aarschot. Een zeer sociale Queen,want iedere keurmeester zou ze dat weekend wel even gedag gaan zeggen. Wat heb ik toch een braaf hondje... De man met de Patterdale's was er weer,Hera vloog over het parkour maar miste de raakvlakken... Qua snelheid was hij veruit de rapste in 1ste graad. Ook de pups waren er nog bij,2 reutjes en dat leuke teefje van vorige keer. Ik was op slag verliefd op dat kleine ding... Christof liet niks merken maar ook hij was eraan verkocht. Die avond hebben we maar aan 1 ding gedacht: die kleine lieve Patterdale. Zou dat wel gaan lukken tussen die verwende cockers? Was het wel een goed idee om een terrier in huis te halen? Ging ik wel consequent genoeg zijn in haar opvoeding? Zondagmiddag gingen we terug kijken. Hebe zoals de baasjes haar noemde was zo lief,ik kon echt geen afscheid nemen. Wat nu?! Zulay was op komst,2pups in huis wat zou dat gaan geve... Na een gesprekje met Chris besloten we om haar te kopen. Morgen zouden we naar Aartselaar rijden om haar te gaan halen. Kiki is een zalig hondje,zo lief en rustig. Soms wel snel onder de indruk voor een terrier maar zo hevig kan ze doen als Zulay even te ver gaat bij haar. We hebben nog geen seconde spijt van onze beslissing. Kiki is een schat van een hondje...
Met veel goede moed na de vorige wedstrijd begonnen we aan een nieuwe agilitydag... Het weer zat niet echt mee,veel regen en felle wind. Perfect voor Gigi normaal gezien,onmogelijk voor Queen. Dan slaat ze tilt door de geurtjes haha. Gigi zag het helemaal anders,ze stopte weer na de 1ste horde en ging liggen. Queen haar jumping verliep in ne flop. Horde,horde en weg was Queen. Met de middelvinger gericht op het baasje vloog ze over het terrein. Namiddag opnieuw,ik had echt zin om haar es over de nadar's te gooien... Maar dat mag natuurlijk niet... Na 2min was het al over,Queen is veel te lief om kwaad op te blijven. En ook al ben ik razend en schreeuw ik mijn longen uit mijn lijf... Queen is en blijft Queen,een eigenwijze hond met een keiharde kop maar een karaktertje om U tegen te zeggen. Het spijtige eraan is dat ik haar niet van jongs af heb kunnen trainen. Het was Hayden zijne papa zn hondje. Queen deed alles voor hem,maar hij had daar allemaal geen zin in. Ze was zo actief en had altijd zo'n sip gezichtje als ik met Gigi ging trainen dat ik besloten heb om met haar aan agility te beginnen. Weer 2DK's rijker reden we naar huis. Die avond belde ik voor een afspraak bij de Bronxton Kennel. Maandag mochten we langsgaan... Eerst nog een dagje familiefeest aan zee.
Een leuke dag vandaag,Queen liep heel goed op de jumping. Behaalde een 1ste plaats,een 4de op het vast. Na enkele wedstrijden waar ze enkel wegliep of ging snuffelen was dit zeer aangenaam. Ze luisterde heel goed en had haar aandacht deze keer alleen voor mij. Met Gigi verliep het weer heel anders,26sec buiten tijd... Dat is niet niks. Volgende week DDV en dan geef ik het op met haar. Na de wedstrijd zagen we een man met een Patterdale,ze hadden pups bij. Er zat een teefje bij wat me wel aanstond. Maar ik wil men staffje dus niet toegeven... Ook Christof was verkocht aan dit kleine ding. Die avond mailde ik naar de Bronxton kennel. Er waren pups verwacht voor 25/06. Het zou een grote nest worden en er waren nog geen teefjes besproken. Bij Rik en Willy's zou ik nog een tijdje moeten wachten op een pup. Omdat ik zo graag in Stevoort wou gaan trainen zou ik toch ni meer zolang willen wachten. Ik wist niet goed wat te doen... Wachten en nog in Aarschot blijven of nu al een pup nemen en proberen naar Stevoort te gaan.
Queen is niet van de gemakkelijkste hondjes,ook al woont ze al haar hele leven bij mij... Haar agilitytraining verliep niet altijd even vlot,ze was zijn hondje en liet telkens opnieuw merken dat ze liever dingen deed voor hem. Met vallen en opstaan,superveel geduld en training begon ze na 5maand trainen aan haar wedstrijd avontuur. Mss niet helemaal klaar maar de zin zat er wel in. Haar eigenwijze karakter en de omweerstaanbare drang naar geurtjes zorgde dat de 1ste TAP een echte flop werd. Terug een maandje trainen en opnieuw proberen. Deze keer op wedstrijd in Luik,smorgens al eraan beginnen zorgde dat ik zo nerveus was dat ik niet meer wist wat ik deed. Queen was weer niet geslaagd. Gigi liep na zoveel vermoeiende weken eindelijk eens een volledig parkourtje. Een 1ste plaats op het vast en de jumping. Het was een beperkte wedstrijd zonder enige concurrentie maar na alle inspanning,het gelach aan de kant als ze weer eens op haar rug ging liggen,kreeg ik weer een beetje hoop dat het allemaal wel zou overgaan. Haar beker zou voor altijd op de kast blijven staan. Had Queen voor de zekerheid ingeschreven int hondenunief voor de TAP. Met een klein hartje vertrokken we richting Leuven. Nog een beetje rondrennen en Queen was aan beurt. Alles verliep zonder fouten en ik was geslaagd. Vloog Michel en de toen zwangere Anja om de nek van blijdschap. Haar jachtinstinct en oversociale gedrag naar de keurders zorgde voor vele Dk's dat jaar. Maar ze had er plezier in en deed het supergraag. Zo begon een lange weg vol afzien voort baasje en een nieuwe hobby voor Queen.
Onze 1ste wedstrijd vergeet ik nooit meer. De weave werd afgekeurd dus geen weave in het parkour. Op de jumping liep ze dk,maar ze had er zoveel plezier in!! Het vast deed ze supergoed,enkel de raakvlakken had ze niet. Een ZG voor Gigi en een 7de plaats. 2de wedstrijd,weeral Dk op de jumping maar een supersnelle Gigi die genoot van de agility. Een 3de plaats op het vast,1sec verschil van de 1ste. Dus heel goed gelopen en ons 1ste U! Volgende wedstrijd was in de manege in Alken. Al die geurtjes en het vele lawaai in de hal,Gigi scheurde door de piste zonder een toestel te raken. Na 2min roepen kwam ze eindelijk terug,opnieuw gestart en weer was ze weg haha. Zo'n gekke Gigi,ze had er plezier in. Die dag haalde we 2x Dk door haar gekke toeren... Maar het was een fijne dag... De winterstop begon en ze kreeg een welverdiende rustpauze. Volgend jaar zouden we er klaar voor zijn.
Gigi was de laatst overgebleven pup van Queen en Chubbie. Lag het niet aan mij dan had ze het waarschijnlijk niet overleefd. De goede zorgen en de extra aandacht die ze als pup van mij kreeg beloonde zichzelf in een onbreekbare vriendschap, altijd trouw aan het baasje. Het is een heel gevoelig hondje en ik had altijd al koppige cockers gehad. Op 4maand begonne we met de puppyles,Gigi leerde goed en mocht na een maandje meedoen aan de gehoorzaamheid op Terbiest. Als leek zijnde was dit een hele verandering voor mij,maar we hielden vol en Gigi bloeide open. Samen dingen doen met haar baasje,daar leefde ze voor. Toen ze oud genoeg was om te starten met agility,begon ze zich helemaal te geven. Op enkele weken tijd had ze door wat van haar verwacht werd. Eindelijk had ze iets gevonden waar ze plezier in had. Na enkele maanden zat ik nog steeds bij de beginners,terwijl ze alle toestellen buiten de weave al kende. Die zou pas in de volgende groep aangeleerd worden. Het werd tijd dat ze wat meer aanleerde dus veranderde ik van hondenschool. Gigi begon sneller te lopen en leerde elke les wat bij. Ik kreeg een blessure aan de voet,2maand geen agility voor ons. 3maand erna was Gigi klaar voor de TAP samen met Red. Ik was zo nerveus dat ik de hele dag rondvloog,had geen besef van wat er allemaal gebeurde. Ook Gigi was onder de indruk maar ze liep redelijk goed,raakvlak gemist en iets buiten tijd. We waren geslaagd,we konden eraan beginnen.
