ik ben terug van een vermoeiend maar uiterst bevredigend bezoek aan Oeganda. Het land is betaald, de administratieve details geregeld, we zijn officeel eigenaar! Het was fijn om weer even daar te zijn, mooi weer stralende zon en lachende gezichten, de mensen zijn daar ondanks armoede en miserie gelukkiger dan de meesten van ons. Ik denk dat de zon daar toch voor een groot deel tussen zit. De eerste dag ben ik na een dag wakker en een nacht reizen, eerst mijn geld gaan wisselen en gaan afgeven aan de advokaat, zodat ik in ieder geval niet meer beroofd kon worden. Daarna nog steeds niet geslapen naar ons land. Het verkeer in en rond Kampala word met de dag erger, ik had een oude auto gehuurd, redelijke auto maar de vering liet veel te wensen over en dat valt niet mee met wegen vol gaten. Die eerste dag werd ik begeleid door drie anderen, Kalema(onze "manager"),de broer van Kalema, en Godfrey( de broer van Agnes), in Oeganda zijn er altijd mensen die met je mee reizen. Godfrey is op het moment de huisbewaarder van ons huis in Busiga vlakbij Kampala. We zijn naar ons land vertrokken, onderweg nog twee mensen opgepikt, de oom van Agnes (hij gaat ons huis bouwen) en zijn helper, nu waren we dus met 6 in de auto. Daar aangekomen werden begroet door Kato onze "landopzichter" die redelijk dronken was, dat beloofd voor de toekomst. Voor de eerste keer het perceel (het was inmiddels opgemeten) echt bekeken het is groot, heel groot, een goeie 80000m². Na het inspecteren van het land en in gezamelijk overleg de plaats bepaald waar ons huis moet komen hielden we het voor bekeken voor die dag, ik was inmiddels ongeveer 32 uur wakker. Transport geregeld voor 4 personen en daarna een motelletje gezocht voor Kalema en mijzelf en genieten van een welverdiende nachtrust. Einde dag een.
Zie boven een foto van kinderen van het schooltje dat tegen ons land ligt.
