The British Society for Ecological Medicine: "Ons standpunt over verbrandingsovens is heel eenvoudig. Wij kunnen geen technologie erkennen die onvermijdelijk mensenlevens kost. Wij kunnen geen techno-logie ondersteunen die leidt tot degradatie van het milieu. Wij hebben geen vertrouwen in de huidige controlesystemen. Wij herhalen dat we geen plaats zien voor verbrandingsovens in een modern afvalbeleid! Respect human life!" (Drs. J. Thompson & H. Anthony)
Nieuwsbrief
Geef je e-mail adres op als je informatie wil ontvangen over de stand van zaken van de afvalverbrandingsoven aan Kampenhout-Sas
Nieuws en informatie over industriële activiteiten op Kampenhout-Sas en omgeving
12-01-2011
Afvalverbrandingsoven ontploft: 1 dode en 1 zwaargewonde
Dinsdag 11 januari is in het Engelse Rotherham een man overleden en een andere ernstig gewond na een explosie in een afvalverbrandingsoven. De politie van South Yorkshire zei dat de ontploffing een groot gat heeft geslagen in de muur van de fabriek. Een 42-jarige werknemer werd per helicopter overgebracht naar het ziekenhuis waar hij later overleed. En een andere 45-jarige man liep zware verwondingen op. De fabriek werd onmiddellijk stilgelegd.
Een woordvoerder van afvalverwerkingsfirma Sterecycle verklaarde dat er een grondig onderzoek zal gevoerd worden naar de oorzaken van de onploffing.
Een ooggetuige verklaarde op BBC Radio dat hij met zijn wagen aan het rijden was toen "een gedeelte van het gebouw ontplofte en op de straat terechtkwam".
"De ontploffing blies de volledige zijkant van het gebouw weg", zei hij. "Zwarte brokstukken lagen over heel de straat verspreid. Tien seconden later en ik had er middenin gezeten."
De straat werd gedurende drie uur afgesloten. De politie zei dat de explosie ook een aantal wagens had beschadigd die aan de overkant van de straat geparkeerd stonden.
Afvalverwerkingsfirma Stereycle had in februari 2010 nog een financiering van £ 10 miljoen aangegaan om de capaciteit van de afvaloven in Rotherham te verdubbelen van 100.000 ton per jaar naar 200.000 ton.
Actiecomité "Kampenhout-Sas Ademt", dat zich verzet tegen de mogelijke bouw van een afvalverbrandingsoven in het Vlaams-Brabantse Kampenhout, pleit al meer dan 2 jaar dat het onverantwoord is om gevaarlijke industriële installaties te vestigen in de onmiddellijke nabijheid van woonwijken en scholen.
Buurtbewoners Isvag verbrandingsoven in beroep tegen verlenging
Het actiecomité 'De Pijp Uit', dat ijvert voor het sluiten van de Isvag-verbrandingsoven in Wilrijk, roept de buurtbewoners op om in beroep te gaan tegen de beslissing van de deputatie van de provincie Antwerpen. Die besliste eind november om de milieuvergunning voor de afvalverbrandingsoven met tien jaar te verlengen.
"Een eerste beroep bij de deputatie heeft niets opgeleverd", zegt Jan Wanten, voorzitter van de actiegroep 'De Pijp Uit'. Een volgende stap is om in beroep te gaan bij Vlaams minister van Leefmilieu Joke Schauvliege (CD&V). Ik heb de buurtbewoners een e-mail gestuurd met een link naar onze website, waar alle nodige documenten staan om een beroep te kunnen indienen.' (www.depijpuit.be)
Groen licht voor nieuw industrieterrein aan Kampenhout-Sas
Burgemeesters Michel Baert (Open VLD) van Boortmeerbeek en Jean Meeus (CD&V) van Kampenhout zijn blij met de komst van het nieuw industrieterrein aan Kampenhout-Sas. Voorwaar een prachtig kerstcadeau: nog meer zwaar verkeer en files aan 't Sas, nog meer sluipverkeer langs de omliggende woonwijken, nog meer CO2-uitstoot en andere luchtvervuiling, nog meer risico op overstroming in de omliggende straten door de steeds toenemende asfaltering (zie de waterellende van vorige november), opnieuw een stuk minder schaarse open ruimte die ons nog rest, met alle negatieve gevolgen voor fauna en flora. Bovendien is er geen enkele garantie over het soort industrie dat op dit nieuw industrieterrein toegelaten wordt: zullen de fabrieken die zich hier komen vestigen nog meer milieuvervuiling, lawaaihinder, geurhinder en andere overlast veroorzaken?
Wat dit alles nog schrijnender maakt, is dat terwijl de Vlaamse regering beslist om nog eens 40 ha Vlaams-Brabants groen op te offeren en om te vormen tot industriezone waarvan de behoefte op zijn minst zeer twijfelachtig te noemen valt, er vlak naast de betreffende grond niet minder dan 10 ha bestaand industrieterrein te koop staat, een oppervlakte zo groot als 20 voetbalvelden! Zouden we niet beter eerst werk maken van een optimale benutting van de beschikbare bedrijventerreinen alvorens dwaze beslissingen te nemen die onvermijdelijk leiden tot een algemene achteruitgang van de leefbaarheid van onze gemeenschap en waartegen zo goed als de hele bevolking gekant is?
Foto: Kampenhout-Sas Ademt
Bron: Het Laatste Nieuws
Opmerking op het artikel in Het Laatste Nieuws
In de definitieve tekst die door de Vlaamse regering werd goedgekeurd, staat nergens vermeld dat Klasse I bedrijven (de meest vervuilende) zich niet mogen vestigen op het nieuw industrieterrein ten noorden van het kanaal. Er staat enkel vermeld dat afvalverwerkende activiteiten op deze plaats niet toegelaten worden. Maar voor de rest is er wel alles mogelijk, dus ook vervuilende industrie.
Vlaamse regering sluit komst van afvaloven aan Kampenhout-Sas niet uit
De Vlaamse regering heeft bij monde van bevoegd minister Philippe Muyters en na vragen van Vlaams Volksvertegenwoordigers Gwenny De Vroe (Open VLD) en Hermes Sanctorum (Groen!) bevestigd dat de tweede herziening van het Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen (RSV) die ze heeft goedgekeurd, de komst van een nieuwe afvaloven in Kampenhout-Sas niet uitsluit. Vlaams volksvertegenwoordigers Hermes Sanctorum en Gwenny De Vroe betreuren dit, maar erkennen toch dat de Vlaamse meerderheid van CD&V, SP.A en N-VA hiermee eindelijk duidelijkheid verschaft.
Minister Muyters erkende in het Vlaams parlement dat de berichtgeving in de media dat de geplande afvaloven op de zuidelijke oever van het kanaal aan het industrieterrein Kampenhout-Sas door de tweede herziening van het RSV er niet zal komen, foutief is. Muyters bevestigde dat de regeringsbeslissing de komst van de oven niet uitsluit.
Gwenny De Vroe: 'Ik betreur de onzorgvuldige communicatie van de Vlaamse regering. Die heeft ertoe geleid dat de betrokken inwoners eerst vernamen dat de oven er niet komt, om later te moeten horen dat de beslissing om ten noorden van het kanaal geen afvalverwerkende activiteiten toe te staan, niet van toepassing is op de afvaloven die een boogscheut verder op de zuidoever van het kanaal is gepland.'
Gwenny De Vroe vroeg Muyters om in de toekomst, als het dossier van de oven na beroepsprocedures bij de Vlaamse regering terechtkomt, dezelfde houding aan te nemen en ook op de zuidoever afvalverwerkende activiteiten niet toe te laten.
Hermes Sanctorum: 'Erg is ook dat minister van Leefmilieu Joke Schauvliege de mond vol heeft van duurzaam materialenbeheer, maar intussen geen beslissing neemt inzake de overcapaciteit van verbrandingsovens. Ondertussen worden wel vergunningen toegekend of verlengd van afvalverbrandingsinstallaties. De Vlaamse regering blijft maar de kansen missen om inzake de afvalproblematiek duidelijke keuzen te maken.'
Open VLD: Vlaamse regering spuit mist over verbrandingsoven Kampenhout
Trekt de herziening van het Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen (RSV), vorige vrijdag door de Vlaamse regering goedgekeurd, nu al dan niet een streep door de plannen voor een nieuwe verbrandingsoven in Kampenhout-Sas? Volgens sommige regeringspartijen wel, volgens anderen niet. Het wordt hoog tijd dat de Vlaamse regering ophoudt mist te spuiten over iets waar zoveel mensen in onze streek wakker van liggen als de nieuwe verbrandingsoven in Kampenhout-Sas, zegt Vlaams volksvertegenwoordiger Gwenny De Vroe.
Zaterdag berichtten verschillende media en politici van SP.A dat de herziening van het RSV de bouw van de geplande verbrandingsoven met een capaciteit van 150.000 ton onmogelijk maakt. Het nieuwe RSV bepaalt immers dat afvalverwerkende activiteiten uitgesloten zijn in het bijzonder economisch knooppunt Kampenhout-Sas. Maar de woordvoerder van bevoegd minister van Ruimtelijke Ordening Philippe Muyters, wou dit goede nieuws voor de inwoners van onze streek niet bevestigen.
Bij nader toezien blijkt de Vlaamse regering een erg gecompliceerde en voor interpretatie vatbare beslissing te hebben genomen. In de samenvatting van het RSV staat inderdaad dat afvalverwerking in het bijzonder economisch knooppunt Kampenhout-Sas wordt uitgesloten. Maar in de eigenlijke tekst van het RSV wordt een onderscheid gemaakt tussen het noorden van het Kanaal en het zuiden. Enkel in het noorden sluit de tekst expliciet afvalverwerking uit. Over het zuiden wordt enkel gezegd dat nieuwe "ontwikkelingen" niet toegestaan worden. De plannen voor de verbrandingsoven situeren zich op de zuidelijke oever, op een terrein dat al deel uitmaakt van het industrieterrein en dus niet op een uitbreiding van het industrieterrein waarvoor enkel ten noorden van het kanaal afvalverwerking duidelijk wordt uitgesloten.
'Dit is echt een warrige besluitvorming', meent Gwenny De Vroe. 'Het stoort me enorm dat de Vlaamse regering in zon gevoelige dossiers niet slaagt om klaar en duidelijk beslissingen te nemen. En dat er daarna door de regeringspartijen diametraal tegengestelde standpunten worden ingenomen. Ik eis daarom nog deze week duidelijkheid van de bevoegde minister. Is de oven nu dood en begraven of niet?'
Artikel uit De Zondag van 19 december 2010. We moeten hierbij evenwel een zeer belangrijke opmerking maken: ondanks eerdere berichten staat in de definitieve tekst van het Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen NERGENS vermeld dat bedrijven van Klasse I (de meest schadelijke) niet toegelaten worden op het bijzonder economisch knooppunt Kampenhout-Sas. Wat de afvaloven betreft, blijkt de goedgekeurde tekst bovendien zeer dubbelzinnig, waarmee het helemaal nog niet zeker is dat een afvaloven op de huidige voorziene lokatie (ter hoogte van de Renault-garage) niet mogelijk is. In het slechtste geval hebben we dus een verbrandingsoven én 40 ha milieubelastende industrie aan ons been. Uiteraard zullen we dit niet zomaar zonder slag of stoot aanvaarden. De komende dagen (en weken) zullen hopelijk wat meer duidelijkheid brengen, maar een lange juridische procedureslag ligt nu al in het verschiet.
Uitspraak Vlaamse Regering i.v.m. Kampenhout-Sas: een tsjevenstreek?
De Vlaamse Regering heeft de herziening van het ruimtelijk structuurplan Vlaanderen goedgekeurd. Inclusief de uitbreiding van de industriegronden aan Kampenhout-Sas, ten noorden van het kanaal Leuven-Mechelen.
In essentie werd enkel de uitbreiding van de industrieterreinen goedgekeurd
Zo wordt dat gebied een bijzonder economisch knooppunt. Projectontwikkelaars en intercommunales krijgen zo bijkomend 40ha grond in de schoot geworpen. Voor industriële activiteit. Deze beslissing gaat regelrecht in tegen het advies van de SARO (Strategische Adviesraad Ruimtelijke Ordening) en tegen de honderden bezwaarschriften die werden ingediend.
De Vlaamse Regering verklaarde ook dat er op het economisch knooppunt geen plaats is voor activiteiten in verband met afvalverwerking... .
Dat klinkt goed... maar de bestaande plannen voor de afvalverbrandingsoven situeren zich net ten zuiden van het kanaal, en net buiten het nieuwe economische knooppunt.
Tsjevenstreek?
Zou het hier dus gaan om een tsjevenstreek waarbij de uitspraak over afvalverwerking wordt gebruikt als glijmiddel om de uitbreiding van industriegronden ten noorden van Kampenhout-Sas beter verteerbaar te maken? Terwijl die uitspraak ten gronde niets verandert aan de bestaande plannen? Ik hoop dat ik me vergis.
Groen! zal om verduidelijking vragen in het Vlaamse Parlement.
Sloopt Vlaamse regering plannen voor afvalverbrandingsoven aan Kampenhout-Sas?
De Vlaamse regering heeft vandaag een herziening van het Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen goedgekeurd, waarin Kampenhout-Sas wordt aangeduid als bijzonder economisch knooppunt. Opmerkelijk is dat expliciet in de ontwerptekst is opgenomen dat afvalverwerkingsactiviteiten uitgesloten worden in het economisch knooppunt. In principe betekent dit dus het einde voor de plannen van de firma Recover Energy om in Kampenhout-Sas een afvalverbrandingsoven voor de verwerking van 150.000 ton afval per jaar te bouwen. De beslissing van vandaag kan dan ook gezien worden als een tegemoetkoming van de regering aan de meer dan 1.000 bezwaarschriften die actiecomité 'Kampenhout-Sas Ademt' in het voorjaar heeft ingezameld tegen de fel betwiste plannen in het RSV.
Bert Francois van actiecomité 'Kampenhout-Sas Ademt' reageert gematigd optimistisch: "We zijn zeer blij dat de Vlaamse regering onze klachten ter harte heeft genomen. Vervuilende industrie zoals een afvaloven hoort niet thuis temidden van woonwijken en scholen. Ik zou dan ook iedereen willen bedanken die een bezwaarschrift heeft ingediend en op deze manier een krachtig signaal aan de regering heeft gestuurd dat Kampenhout-Sas en omgeving in de eerste plaats een woon- en leefgemeenschap is waar zware industrie niet thuishoort. In die zin zijn wij dan ook ontgoocheld dat Kampenhout-Sas als economisch knooppunt toch weerhouden werd, en hadden wij liever gezien dat milieubelastende industrie in het volledige gebied rond Kampenhout-Sas uitgesloten werd. Verder maken wij ons nog altijd grote zorgen over de mobiliteit en de alsmaar langer wordende files op de gewestwegen in de omgeving van Kampenhout-Sas en het daaruit voortvloeiende sluipverkeer. Bovendien wachten wij op de finale ontwerptekst alvorens te kunnen besluiten of er definitief een kruis kan gemaakt worden over de plannen voor een afvaloven op deze lokatie."
Afvalfirma Recover Energy reageert intussen sceptisch en zegt dat de beslissing van vandaag geen enkele invloed heeft op haar plannen. Verschillende politieke partijen melden nochtans dat het besluit van de Vlaamse regering het definieve einde betekent voor de gewraakte afvaloven.
Hoe dan ook is het zeer uitzonderlijk dat de Vlaamse regering zich uitspreekt over een materie die normaal aan de provincie toebehoort. De beslissing van vandaag heeft in die zin dan ook een grote symbolische waarde, al duurt het misschien nog een tijdje voor de plannen van Recover Energy daadwerkelijk in rook zullen opgaan.
Zie ook:
Verbrandingsovens zijn valse oplossing voor de klimaatcrisis
Boze afvalrapers en afvalverwerkers uit Mexico, Chili, India en Zuid-Afrika zijn naar de klimaattop in Cancún gekomen omdat ze vrezen voor hun job. Omdat verbrandingsovens als oplossing voor het klimaatcrisis worden gepromoot, zien zij hun inkomensbron - afval - in rook opgaan.
3 à 5% van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen is afkomstig van afvalbeheer. Dat is evenveel als de uitstoot van luchtvaart en scheepvaart. In een nieuw rapport 'Afval en Klimaatverandering' deelt het VN-Milieuprogramma (UNEP) mee dat afval kan evolueren van oorzaak naar oplossing voor klimaatverandering. De verbranding van methaangas in vuilnisbelten en verbrandingsovens voor vast afval zullen een deel van de groene energie van de toekomst opwekken.
Verbranden of recycleren?
"De energie afkomstig van verbrandingsovens en methaangasinstallaties is helemaal niet groen," zegt Mariel Vilella van Global Alliance of Wastepickers and Allies, "omdat het afval dat verbrand wordt niet meer kan worden gerecycleerd. Daardoor moet je opnieuw ontginnen, transporteren, produceren en distribueren. Als je al die milieukosten meerekent, zijn verbrandingsovens schadelijker voor het klimaat dan steenkoolcentrales."
In het zuiden leven 50 miljoen mensen van afval en recyclage, schat WIEGO (Women in Informal Employment Globalizing and Organizing). "Het zijn meestal informele werkers. Ze staan helemaal onderaan de sociale ladder, hoewel ze de samenleving een grote dienst bewijzen door de steden proper te houden. Verbrandingsovens concurreren direct met informele afvalverwerkers. Miljoenen families dreigen zo hun inkomen te verliezen," aldus Lucia Fernandez van WIEGO.
Het Kyotoprotocol laat toe dat rijke landen die hun uitstoot van broeikasgassen onvoldoende kunnen reduceren, schone lucht kopen in arme landen. Eén van de manieren om dat te doen is investeren in Clean Development Mechanisms (CDM). Dat zijn projecten die erop gericht zijn minder broeikasgassen uit te stoten in het globale Zuiden en de uitgespaarde uitstoot als certificaten te verkopen in het globale Noorden. Zo kunnen waterkrachtcentrales en windmolenparken de uitstoot van broeikasgassen verminderen.
Een vak apart
Maar ook afvalverbrandingsovens komen als CDM-project in aanmerking, omdat ze energie recupereren uit afval. Toen Supriya Bhadakwad 13 jaar was, begon ze te werken als afvalsorteerster in de Indiase stad Pune, waar ze is opgegroeid. Sinds de komst in de stad van de verbrandingsoven wordt het afval niet meer gerecycleerd, maar verbrand. Honderden afvalsorteerders zoals Supriya raakten zo hun inkomen kwijt. "Wij leven van de verwerking van papier, plastiek en organisch afval zoals voedsel. Ons inkomen wordt gewoonweg verbrand."
"Recycleren is mijn vak", zegt Exequiel Estay van een Chileense vereniging van afvalverwerkers. "In Latijns-Amerika leven meer dan 20 miljoen mensen zoals ik van het verzamelen, sorteren en recycleren van al het afval dat mensen weggooien. Wij verlengen de levenscyclus van grondstoffen door afval opnieuw in omloop te brengen. Verbrandingsovens doen het andersom, ze vernietigen grondstoffen zodat die opnieuw ontgonnen moeten worden."
Valse oplossingen
Aangezien verbrandingsovens 'schone lucht' kunnen verkopen, is het verbranden van afval een lucratieve zaak geworden. Met als gevolg dat er overal in de wereld verbrandingsovens bijkomen en steeds meer kleine afvalverwerkers hun inkomen verliezen. Volgens de Global Alliance of Wastepickers and Allies leeft één inwoner op honderd in het globale Zuiden van afvalverwerking en recycleren ze in sommige landen tot 80 procent van al het afval.
De afvalverwerkers en afvalrapers vinden dat een deel van het klimaatfonds naar hen moet gaan, voor de milieudiensten die ze leveren. "Verbrandingsovens zijn valse oplossingen voor het klimaatprobleem. Recyclage is de gemakkelijkste en goedkoopste manier om emissies van productie terug te dringen," zegt Mariel Vilella, van de Alliance of Wastepickers. "Het is de inkomstenbron van miljoenen mensen en komt de lokale economie ten goede."
Het provinciebestuur van Limburg heeft vandaag een milieuvergunning afgeleverd voor de nieuwe afvalverbrandingsoven van Bionerga in Houthalen. Bionerga mag naast de bestaande oven (100.000 ton) op industrieterrein Centrum-Zuid een nieuwe installatie bouwen met een capaciteit van 200.000 ton per jaar. De nieuwe installatie moet de bestaande vervangen.
Het afvalbedrijf had een vergunning gevraagd voor 290.000 ton, maar volgens gedeputeerde van Milieu Frank Smeets was dat te veel. "Hergebruik en recyclage van afval moeten nog altijd de voorkeur krijgen. De installatie is alleen bedoeld voor huishoudelijk restafval en niet-recycleerbaar bedrijfsafval", aldus Smeets.
De provincie verwacht dat er jaarlijks 120.000 ton huisvuil en 80.000 ton bedrijfsafval zal verbrand worden in Houthalen.
Afvalverbrandingsoven Isvag in Wilrijk krijgt nieuwe milieuvergunning
De Bestendige Deputatie van de provincie Antwerpen heeft beslist een nieuwe milieuvergunning toe te kennen aan de ISVAG-verbrandingsoven in Wilrijk, melden Het Laatste Nieuws en De Morgen vandaag op hun website. De vergunning geldt, zoals de intercommunale zelf had gevraagd, voor tien jaar.
"We zijn verheugd dat de intensieve voorbereiding van de afgelopen 2,5 jaar, met de verschillende studies en onderzoeken die we hebben laten uitvoeren, nu ook bij de provinciale overheid tot een gunstig oordeel heeft geleid", zegt ISVAG-voorzitter Philip Heylen (CD&V). "Het is een bevestiging dat ons beleid, met een aanhoudend streven naar continue optimalisatie, wordt gewaardeerd."
Actiecomité "De Pijp Uit!", dat al jaren strijdt voor een definitieve sluiting van de omstreden vuilverbrander, is niet te spreken over de verlenging van de milieuvergunning. De ISVAG verbrandingsoven heeft een zwaar verleden en heeft zeer veel menselijk leed veroorzaakt. De oven werd omwille van de te hoge dioxine-uitstoot in 1997 gesloten. Na de heropening werd met alle overheden en het ISVAG-bestuur besloten dat de afvaloven moet verhuizen bij het aflopen van de milieuvergunning in 2011. Nu blijkt dat het ISVAG-bestuur nog steeds geen nieuwe locatie gevonden heeft, komen ze op hun belofte terug en willen ze de bestaande fabriek voor nog eens minstens 10 jaar verder open houden.
Zal komst van nieuw industrieterrein aan Kampenhout-Sas voor nog meer wateroverlast zorgen?
Ook Kampenhout-Sas en omgeving is getroffen door de waterellende van de afgelopen dagen. Onder andere de bedrijventerreinen in Kampenhout en Boortmeerbeek bleven niet gespaard van de overvloedige regen. De brandweer moest enkele magazijnen leegpompen.
In Boortmeerbeek werd het bedrijventerrein aan de Industrieweg getroffen. Op het laagst gelegen punt stond zaterdagmiddag zo'n twintig centimeter water op de straat. De brandweer van Leuven ging ter plaatse om het water weg te pompen. De spuitgasten konden echter niet verhinderen dat het lichtreclamebedrijf Jef Imbrechts in de klappen deelde.
10.000 zandzakjes
"Dat is het laagst gelegen punt van het industrieterrein", zegt waarnemend burgemeester Bert Meulemans. "De brandweer is ter plaatse gegaan en heeft het water weggepompt. Wij plannen wel werken om dergelijke wateroverlast in de toekomst te vermijden. Zo zal er aan het industrieterrein een bufferbekken worden aangelegd. In totaal zijn er het voorbije weekend ook zo'n tienduizend zandzakjes uitgedeeld."
Even verderop, in Kampenhout, was er ook wateroverlast in de bedrijvenzone. Daar stroomde het parkeerterrein van Hessenatie Logistics aan de Leuvensesteenweg onder water. De lager gelegen bedrijfsterreinen kregen zo'n twintig centimeter water te slikken. Daardoor raakte ook de oprit naar de winkels Blokker, Casa, Ixina en Bart Smit versperd. De brandweer van Leuven kwam ter plaatse om het water weg te pompen.
Economisch knooppunt?
En zo zorgt de regen voor een bijkomend argument waarom absoluut moet vermeden worden dat Kampenhout-Sas als economisch knooppunt wordt bestempeld en dat er 40 ha extra bedrijventerreinen worden gecreëerd aan de Vekestraat, op slechts enkele tientallen meters van de ondergelopen Industrieweg. Als men nog eens 40 ha groen gaat wegnemen om vol te bouwen met beton en asfalt, moeten we dan bij elke overvloedige regenbui ons hart vasthouden voor de mogelijke wateroverlast die ons te wachten staat? Of gaat men nu eindelijk eens beseffen dat Kampenhout-Sas verzadigd is en dat het broodnodig is dat we het klein beetje groen dat ons nog rest, in ons aller belang moeten behouden zoals het is?
Bionerga krijgt milieuvergunning voor nieuwe superoven
In Houthalen-Helchteren is de kogel door de kerk: de Bestendige Deputatie van de provincie Limburg heeft op 23 september 2010 een milieuvergunning verleend aan de n.v. Bionerga voor de bouw en exploitatie van een nieuwe afvalverbrandingsoven.
Tegen de beslissing is beroep mogelijk bij bij de Vlaamse minister van Leefmilieu. Dit beroep moet worden ingediend binnen de 30 dagen na de bekendmaking van de beslissing. Het attest van bekendmaking vind je in bijlage onderaan dit artikel. Voor de aanvrager (Bionerga) gaat de termijn in bij de ontvangst van het besluit; voor omwonenden en anderen start de termijn vanaf de aanplakking van de beslissing. De bekendmaking werd getekend op 4 oktober 2010 en aangeplakt aan het gemeentehuis en aan de zetel van Bionerga van 6 oktober tot en met 3 november 2010. Dit betekent dat de termijn voor het indienen van een beroepschrift is verstreken.
Het nieuws over de milieuvergunning van Bionerga geraakte vandaag pas bekend.
Overcapaciteit afvalverbranding kan recyclage bedreigen
Onze regio stevent af op een overschot aan afvalovens. Wat een bedreiging is voor de stabiliteit van de afvalverwerking in Vlaanderen. In het slechtste geval zou het er zelfs voor kunnen zorgen dat er weer meer recycleerbaar afval wordt verbrand.
Afval is al lang niet zomaar afval meer. Het besef dat we met afvalverbranding en storten kostbare grondstoffen vernietigen, bestaat in Europa al van in de jaren zeventig. Toen gaf Europa de aanzet voor selectieve inzameling, voor de beruchte "ladder van Lansink" waar voorkomen en recycleren boven storten en verbranden gaat. Tijden van crisis werken zuinig beheer van grondstoffen verder in de hand. Zo kiest het Vlaams regeerakkoord resoluut voor een verdere omslag van afvalbeleid naar "materialenbeheer". Dat is een duur woord voor "de schaarse grondstoffen nog slimmer gebruiken". Dankzij het gebruik van nieuwe technieken weegt een PETfles bijvoorbeeld een stuk minder dan tien jaar geleden. Er is dus minder petroleum nodig voor één flesje. Andere fabricanten bedenken een nieuwe stoel waarvan je de onderdelen kan demonteren. De verschillende materialen die voor de stoel gebruikt zijn, zijn dan apart allemaal recycleerbaar. Slim ontwerpen en slim sorteren gaan hier hand in hand.
Enkele trends doorkruisen echter deze mooie intenties. Europa verplicht haar lidstaten om de grenzen open te stellen voor bedrijfsafval, ook als dat naar verbranding gaat. Grote tonnages beginnen hierdoor vrijelijk rond te bewegen op een brede markt. Dure fossiele energie nodigt uit tot het zoeken naar alternatieven: als petroleum te duur wordt, kan afval misschien een goedkope vervangende brandstof worden? Recent opende in Oostende wat men een "biostoomcentrale" noemt - eigenlijk niets anders dan een afvaloven - die zogenaamd als eerste in Vlaanderen energie maakt uit afval. Momenteel circuleren in Vlaanderen niet minder dan zes concurrerende voorstellen voor de bouw van nieuwe afvalverbrandingsovens. Hetzelfde gebeurt in de ons omringende regio's. Terwijl niemand weet waar al dat afval dan vandaan moet komen. De Benelux en Duitsland stevenen recht af op een overcapaciteit aan afvalverbranding.
De verleiding zal groot zijn om deze installaties te vullen met afval dat eigenlijk voor recyclage bedoeld is. In Nederland bieden grote afvalbedrijven nu al dumpingtarieven aan voor verbranding. De recyclagesector trekt er aan de alarmbel en wees in een "brandbrief" aan de bevoegde ministers op de nefaste effecten van overcapaciteit voor afvalverbranding.
Grote industriële groepen verstoren de markt door tijdelijk met "wurgtarieven" te werken. Dat kunnen ze omdat ze de hele kost van de werking van hun installaties volledig aanrekenen... aan de gezinnen. Deze installaties hebben immers vaak contracten met gemeenten, die verplicht zijn het huishoudelijk afval uit hun regio daar te leveren. Daarvoor worden dan bijzonder hoge bedragen aangerekend, die doorgerekend worden in de lokale belastingen. Een buitenlands bedrijf steekt het niet langer onder stoelen of banken en schuimt vandaag de Belgische markt af op zoek naar afval voor verbranding aan lage prijzen. Financieel krijgen ze de zaak rond omdat ze een veel hogere kost aanrekenen aan de belastingbetaler in Duitsland en Nederland.
In Vlaanderen ligt er momenteel één concreet dossier voor waarbij een vergunning voor een nieuwe installatie al dan niet verleend zal worden. Opvallend: het is een dossier dat niet voldoet aan de vereisten van het Vlaamse afvalstoffenplan. Een plan dat nochtans kracht van wet heeft en bindend is voor de overheden. Met een vergunning voor deze installatie zou men niet alleen ingaan tegen het Vlaams beleid, het zou de overcapaciteit en de hierboven vermelde risico's alleen maar versterken.
We hebben vandaag in Vlaanderen voldoende afvalverbrandingsovens. Die energie produceren. Onze gemeenten, onze bevolking, hebben geïnvesteerd in deze installaties, die nu al nauwelijks opgevuld raken. Dus waarom nog nieuwe ovens bouwen? Of willen we echt in de kaart spelen van grote groepen die de andere marktspelers wegconcurreren middels - in eerste instantie - dumpingprijzen, maar op termijn wel de - hogere - prijs zullen bepalen?
De Europese context is wat hij is, maar we mogen van Vlaanderen tenminste verwachten dat ze assertief omspringen met wat ze wél in eigen handen hebben. Het niet langer vergunnen van nieuwe afvalovens is een keuze die Vlaanderen wel kan maken. Doet ze dat niet, dan komt recyclage en materialenbeheer op de helling te staan. En zal de overheid hebben meegewerkt aan ecodumping op kap van de gezinnen.
Kampenhout-Sas dan toch geen economisch knooppunt?
Enkele maanden geleden heeft actiecomité "Kampenhout-Sas Ademt" uitgebreid campagne gevoerd tegen de herziening van het Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen (RSV), waarin onder andere voorzien werd dat Kampenhout-Sas een bijzonder economisch knooppunt zou worden en dat hiervoor 40 ha extra bedrijventerrein zou gecreëerd worden ten noorden van het kanaal Leuven-Dijle ter hoogte van de Vekestraat. Mede dankzij deze actie werden toen 1.000 bezwaarschriften ingediend door ongeruste inwoners van Kampenhout, Haacht en Boortmeerbeek, twee derde van de in totaal 1.462 bezwaarschriften en 82 adviezen die in heel Vlaanderen werden ingediend tegen de honderden punten die in de herziening van het RSV waren opgenomen.
Wat is er sindsdien met deze 1.000 bezwaarschriften gebeurd? Eerst heeft de Vlaamse Commissie voor Ruimtelijke Ordening (VLACORO) alle adviezen, opmerkingen en bezwaren gebundeld en overgemaakt aan de Strategische Adviesraad Ruimtelijke Ordening (SARO) die hierover advies moest uitbrengen aan de Vlaamse Regering en aan het Vlaams Parlement. In dit advies van de SARO, dat 257 bladzijden telt (zie bijlage onderaan), worden niet minder dan 15 bladzijden gewijd aan de problematiek van Kampenhout-Sas. De SARO stelt in haar advies: "Dit pleit voor een uiterst voorzichtige benadering van Kampenhout-Sas als bijzonder economisch knooppunt. Het ontwikkelingsproces zou enkel mogen gericht worden op een optimalisatie van de bestaande toestand."
Op 3 september 2010 werd het advies van de SARO voorgelegd aan het Vlaams Parlement. De meerderheidsfracties in het Vlaams Parlement keurden begin oktober een resolutie goed, waarin aan de Vlaamse Regering gevraagd wordt om de herziening van het RSV "maximaal af te stemmen op de filosofie van het huidige RSV, namelijk het bewaken van het evenwicht in Vlaanderen tussen bebouwde ruimte enerzijds en onbebouwde ruimte of open ruimte anderzijds". Tevens vraagt het Parlement om rekening te houden met het advies van de SARO. Volgens de SARO moet deze herziening grondig opgekuist en herleid worden tot een beperkte en technische aanpassing van het RSV - wat initieel ook het opzet was van deze herziening.
De tekst van het RSV moet dus grondig aangepast worden alvorens het definitief door de Vlaamse Regering kan worden goedgekeurd en bekrachtigd door het Vlaams Parlement. Betekent dit dat het economisch knooppunt Kampenhout-Sas en de bijhorende extra 40 ha industrieterrein er niet komt? Het is nog te vroeg om definitief victorie te kraaien, maar als de Vlaamse Regering zijn geloofwaardigheid wil blijven behouden, zal het toch moeilijk het advies van de SARO zomaar naast zich kunnen neerleggen. Tot spijt van alle politici die al luidop aan het dromen waren van grote fabrieken en logistieke centra die Kampenhout-Sas helemaal onleefbaar moesten maken. Om nog maar te zwijgen van de alom gevreesde afvaloven...
Afvalverbrandingslobby organiseert PR-event voor politici in Brussel
Dat er door de afvalverbrandingsindustrie zwaar gelobbied wordt om "waste-to-energy" fabrieken bij politici en beleidsmakers aan de man te brengen, blijkt nog maar eens overduidelijk uit de volgende webpagina van het Belgisch voorzitterschap van de Europese Unie:
Op maandag 11 oktober 2010 vindt in Brussel de 3de jaarlijkse workshop plaats van ESWET (European Suppliers of Waste to Energy Technology) onder de voogdij van het Belgisch voorzitterschap van de EU. In werkelijkheid is dit echter een public relations en lobby-event van de afvalverbrandingsindustrie waarin allerlei halve waarheden en zelfs regelrechte leugens voorgeschoteld worden over hoe "duurzaam" en "milieuvriendelijk" het opwekken van energie door afvalverbranding wel zou zijn.
In de aankondiging van ESWET stond aanvankelijk bijvoorbeeld "the EU recognises that energy-from-waste has negligible emissions to air". Nadat we hierover een klacht hadden ingediend bij de bevoegde instanties, heeft de afvalverbrandingslobby snel zijn aankondiging aangepast, al blijft het nog steeds een zeer éénzijdige en gekleurde voorstelling van de feiten zonder één woord te reppen over de schadelijke gevolgen voor mens en milieu van de toxische gassen die vrijkomen bij het verbrandingsproces.
Dit alles toont nogmaals aan dat we zeer alert moeten blijven. Het is niet omdat Recover Energy, de firma die in Kampenhout een afvalverbrandingsoven wil bouwen, maandenlang niets van zich laat horen, dat er achter de schermen niet ijverig gelobbied wordt op de hoogste niveaus om de bevoegde politici warm te maken voor dit project.
Wie zich geroepen voelt om naar de jaarlijkse workshop van ESWET te gaan, kan zich registreren door een mail te sturen naar events@eswet.eu. De toegang is gratis en je krijgt als toemaatje van de afvallobby een walking dinner met champagne aangeboden.
De Antwerpse verbrandingsoven voor huishoudelijk afval ISVAG, heeft een aanvraag ingediend om haar milieuvergunning, die verloopt op 1 september 2011, met 10 jaar te verlengen. Bond Beter Leefmilieu heeft hiertegen bezwaar aangetekend bij de provinciale milieuvergunningscommissie. Dit bezwaar kadert in de vaststelling dat of het nu gaat om verlenging van vergunning of om nieuwe vergunningen er eerst en vooral nood is aan een duidelijk kader en visie van de Vlaamse overheid.
Centrale vraag daarbij is hoe de huidige overcapaciteit kan worden ingeperkt. Als de verbrandingscapaciteit hoger ligt dan het Vlaamse afvalaanbod, dreigt dat het positieve beleid van ondersteuning van hergebruik en recyclage te ondermijnen. Bovendien moet de verbranding op de meest milieutechnisch verantwoorde manier gebeuren met maximale energierecuperatie. De oudere verbrandingsovens zijn daartoe niet noodzakelijk het best uitgerust. Recente cijfers van OVAM duiden heel concreet in 2008 en 2009 op een overschot aan afvalverbrandingscapaciteit in Vlaanderen. Voldoende redenen dus om het einde van de milieuvergunningsperiode van ISVAG aan te grijpen om beter met ons restafval om te gaan.
VOKA wil bijkomende industrieterreinen zo snel mogelijk, SARO uit ernstige kritiek
VOKA, het Vlaams netwerk van ondernemingen, pleit in een persmededeling voor de snelle goedkeuring van de kortetermijnherziening van het Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen (RSV) en voor het aanduiden van bijkomende economische knooppunten zoals Kampenhout-Sas.
VOKA schrijft dat tijdens het openbaar onderzoek voor de herziening van het RSV een aanzienlijk aantal van de 1.500 ingediende adviezen oproepen om op korte termijn de herziening van het RSV goed te keuren. Wat VOKA er echter niet bij vermeldt, is dat twee derde van deze adviezen er juist op gericht zijn om te protesteren tegen het aanduiden van Kampenhout-Sas als bijzonder economisch knooppunt. Actiecomité "Kampenhout-Sas Ademt", dat zich verzet tegen bijkomende bedrijventerreinen voor zware industrie aan Kampenhout-Sas, verzamelde tijdens het openbaar onderzoek niet minder dan 1.000 bezwaarschriften om Kampenhout-Sas als economisch knooppunt te schrappen uit de ontwerptekst voor de herziening van het RSV.
Momenteel is er volgens de actievoerders immers nog meer dan voldoende ruimte beschikbaar voor bedrijven. Volgens minister-president Kris Peeters liggen er momenteel in Vlaanderen nog 12.000 ha onbebouwde bedrijventerreinen. Dat is dubbel zoveel als de geschatte behoefte van 6.000 ha. Kampenhout-Sas Ademt pleit ervoor om deze ongebruikte gronden eerst te benutten alvorens de schaarse open ruimte die Vlaanderen nog rest, ook op te offeren. Verder vreest het actiecomité nog meer verkeershinder op de nu al overbelaste gewestwegen aan Kampenhout-Sas, toenemend sluipverkeer, nog grotere luchtvervuiling en de aantrekking van vervuilende en ongewenste industrie zoals een afvalverbrandingsoven.
Eerder uitte ook de Vlaamse Commissie voor Ruimtelijke Ordening (VLACORO), het officiële adviesorgaan van de Vlaamse overheid aangaande ruimtelijke ordening, ernstige bedenkingen bij de keuze van Kampenhout-Sas als econnomisch knooppunt. VLACORO pleit voor een uiterst voorzichtige benadering "gezien de precaire situatie aangaande mobiliteit rond Kampenhout-Sas en de beperkte watergebonden potenties" van het gebied.
En vorige week tenslotte bracht de Strategische Adviesraad Ruimtelijke Ordening (SARO) haar advies uit over de korte termijnherziening van het Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen. De SARO vraagt de Vlaamse Regering om zich ernstig te bezinnen over de noodzaak om dit herzieningsproces door te voeren. Volgens de SARO is het eerder aangewezen om volop werk te maken van een beter onderbouwde en meer evenwichtig globale herziening van het RSV. Indien de Vlaamse Regering alsnog zou opteren voor dit herzieningsproces, vraagt de Raad dat de herziening grondig 'opgekuist' en herleid wordt tot een beperkte en technische aanpassing van het RSV - wat initieel ook het opzet was van deze herziening.
Uit de resultaten van het openbaar onderzoek blijkt trouwens dat de kritiek op de herziening vanuit heel diverse hoek komt. Niet alleen tal van milieu- en natuurorganisaties zoals Bond Beter Leefmilieu en Natuurpunt, maar ook de Boerenbond, ABS, ACW en ACV, de Vlaamse jeugdraad, De Lijn en tal van gemeentebesturen en administraties dienden kritische bedenkingen in bij de herziening van het RSV. Er blijkt heel wat maatschappelijke tegenstand te bestaan tegen dit plan. Veelal wordt gewezen op het gebrekkige cijfermateriaal en de onvoldoende onderbouwing van de aanpassing. Ook het feit dat deze herziening eenzijdig op maat geschreven is van de economische sector komt meermaals aan bod.
Personeel afvaloven Ivago had een zwendel in schroot
Bij de Gentse afvalintercommunale Ivago is een grootschalige zwendel ontdekt. Dat schrijft Het Laatste Nieuws op vrijdag 10 september. Acht werknemers, onder wie een directeur, verkochten schroot van de verbrandingsoven voor eigen rekening. Het handeltje bracht hen tienduizenden euro's op. De directeur is intussen ontslagen, er loopt een tuchtonderzoek tegen de werknemers.
"De bal ging aan het rollen toen de Bijzondere Belastinginspectie (BBI) een controle deed bij een grote schroothandelaar in de Gentse haven", zegt Ivago-voorzitter Tom Balthazar. "Alle chauffeurs die schroot afleveren, krijgen cash geld mee. Daartussen zaten ook leveringen van de verbrandingsinstallatie van Gent." Bij nazicht van de BBI bij Ivago bleek echter dat de verbrandingsoven minder leveringen had gedaan dan er bij de ijzerhandelaar waren ingeschreven.
"Door de data en de nummerplaten van de vrachtwagens te vergelijken, kwamen we erachter dat acht chauffeurs betrokken waren in het handeltje", aldus nog Balthazar. "Het ging telkens om schroot dat afkomstig was uit de resten van het verbrande afval en om materiaal uit de ovens, zoals roosters en plaatwerk dat geregeld vervangen moet worden. Niet om materiaal uit de containerparken."
Wiens brood men eet, diens woord men (moet) spreken?
Dat wetenschappers soms onder druk gezet worden om de effecten op het milieu te minimaliseren uit angst om de subsidies voor hun wetenschappelijk onderzoek te verliezen, is iets wat iedereen eigenlijk wel weet, maar niet altijd even gemakkelijk kan bewezen worden omdat dergelijke dreigementen en intimidaties meestal mondeling en op "subtiele" wijze gebeuren en derhalve zelden hard kunnen gemaakt worden. Hier is echter een straf staaltje waar men zo dom is geweest om de subsidies voor een wetenschappelijk onderzoek stop te zetten omwille van kritische milieuopmerkingen door de onderzoeker, en dit zowaar zwart op wit op email aan de betroffen persoon heeft laten weten.
Dr. Douw Steyn, Professor in Atmospheric Science aan het Department of Earth and Oceanic Sciences van de University of British Columbia in Canada, krijgt van de divisiemanager van Metro Vancouver (een soort intercommunale die onder meer verantwoordelijk is voor de afvalverwerking in de streek rond Vancouver, Canada) te horen dat hij geen subsidies meer krijgt voor zijn onderzoek naar pollutie en het ozongehalte in de lucht, omdat hij zich in het openbaar heeft uitgelaten tegen de plannen van Metro Vancouver om een afvalverbrandingsoven te bouwen. Prof. Steyn verklaarde dat de luchtkwaliteit in Vancouver dermate fragiel is dat het niet verantwoord is om in deze regio een afvaloven te bouwen.
Gevolg: de geldkraan van Prof. Steyn's wetenschappelijk project wordt dichtgedraaid en hijzelf en zijn onderzoeksteam zitten zonder werk. Geen geruchten, maar harde feiten... De bewuste email vind je hieronder.
Institut de Veille Sanitaire: "Er is een significant statistisch verband tussen leven in de nabijheid van een verbrandings-oven en kanker, zowel bij mannen als bij vrouwen." (Frans ministerie van Volksgezondheid)