Afvallen is een strijd,
een strijd die je uiteindelijk op je eentje gaat uitvechten.
Soms begin je met een paar vriendinnen maar na een tijdje sta je er toch altijd alleen voor.

Je omgeving wil je wel steunen, uiteraard, maar uiteindelijk snapt niemand waarom je dit wilt doen.
Iedereen denkt: je moet genieten van je leven.

Wel dat wil ik ook maar dan in een lichaam waar ik gelukkig in ben.Niet fijn? Oneerlijk! Maar ik heb er mee leren leven.
Ondertussen heb ik een hele lieve en fijne vriend en die gezelligheidskilo’s vlogen eraan.
Maar ik heb er genoeg van, echt schoon genoeg! Ik wil mij terug goed voelen in mijn vel.
Terug t-shirts, topjes kunnen aandoen zonder in tranen uit te barsten want ik heb een buikje.
Ja, ik ben daar mee gezegend! Mijn lief buikje, dat is de zwakte van mijn lichaam.
Maar verder heb ik ook nog eens zware bovenbenen. Bedankt moeder natuur!
Misschien hebben jullie een vertekend beeld nu want ik heb totaal geen overgewicht.

Na te bodystylen (ja dat ging heel goed, tot ze failliet gingen) en de weight watchers te volgen (Ongezond voor mij want ik moest vaak ongezond eten om aan mijn punten te komen) had ik besloten om naar een diëtiste te gaan.

Ik wou niet meer op de weegschaal stond dus uiteindelijk werd het : het bepaald getal wat ik nooit wou wegen + 3 kg!
Ondertussen ben ik al terug onder het getal. Hoera!

Het ging traag maar na vijf maanden met weinig ups en veel downs is het mij gelukt.
Nog -6kg en dan ben ik op mijn streefgewicht!  Maar nu gaat het al week terug slechter.
Je kent het wel: je wilt je belonen omdat je bent afgevallen en ongemerkt snoep je elke dag terug elke dag iets kleins. Want je denkt : één keer zondigen kan geen kwaad.
Tot je opeens beseft dat je dit al een week aan het doen bent.
Dus nu ga ik de uitdaging aan met mezelf om binnen twee weken terug een nieuw doel te bereiken!

Duimen maar!
Liefs J.

07-03-2013, 15:34 geschreven door Revenge