|
Na lang nadenken en na een lang proces zijn we tot het punt gekomen om zelf een kindje te adopteren.
De achtergrond van elk adoptiekind is anders, zo heeft ons adoptiekind (Berhanu) zijn beide ouders verloren op jonge leeftijd. Zijn moeder stierf bij de geboorte en zijn vader stierf 2 jaar later aan een infectieziekte. Zijn tante kon niet voor hem zorgen dus werd hij naar een weeshuis gestuurd. Zijn zus bleef achter bij de tante omdat zij kon helpen in het huishouden
Hij heeft zijn echte ouders dus nooit echt goed gekend.
Na het lezen van de tekst 'Over de oceaan van de kindertijd' dachten wij aan Berhanu en deze vraag kwam in ons op.
-Berhanu is een gesloten jongen door de omstandigheden die gebeurt zijn de voorbije jaren. Kan dit nog veranderen?
Toen we wat langer nadachten wouden we weten hoe je een adoptiekind kan ondersteunen met zijn gevoelens en wat we kunnen doen als hij problemen heeft met zijn gevoelens.
Wat kunnen adoptieouders doen om het rouwen van hun adoptiekind te ondersteunen?
Nu is Berhanu 3 jaar en binnen een paar weken mogen we hem gaan halen. Aangezien dit zijn 2de keer is dat hij van verzorgers verandert heeft dit een zeer grote impact op hem. Hij heeft het nog altijd moeilijk met het verlies van zijn ouders en vertoont klampgedrag. Hij is een stille en teruggetrokken jongen en worstelt met zijn gevoelens en onwetendheid van wat er is gebeurd, hij kan de gebeurtenissen niet goed plaatsen.
We hebben een beetje opgezocht van wat we zouden kunnen doen om hem te helpen het verlies te accepteren en we gaan onze conclusies even hierin plaatsen. We gaan een boekje maken om het makkelijk aan hem te kunnen uitleggen van wat er allemaal gebeurd is. We gaan het in simpele taal vertellen en we gebruiken dieren omdat kinderen verhalen met dieren in de hoofdrol leuk vinden. Als het adoptiekind de situatie hierna niet begrijpt of verkeerd opvat kan het dat hij zal kampen met grotere problemen dan dat hij al had.
Als de adoptieouders merken dat het adoptiekind zich afzondert of zich niet hecht aan de adoptieouders, dan kunnen de adoptieouders best eens een afspraak maken met een therapeut die veel weet over kinderen. Zo kunnen ze samen met de therapeut erachter komen wat er mis is en kunnen ze er samen iets aan doen zodat het adoptiekind zich toch thuis gaat voelen. De adoptieouders moeten vooral goed antwoorden op al zijn vragen, als ze een paar vragen niet kunnen beantwoorden dan moeten ze zeker raad vragen bij mensen die hier wel een antwoord op weten bv: ouders die al een adoptiekind hebben, therapeuten of bij de sociaal medewerker van het adoptiebureau.
De adoptieouders moeten in staat zijn om de heftige gevoelens van verdriet en boosheid te begeleiden van het adoptiekind. Dit kan helpen voor als het adoptiekind een trauma heeft opgelopen en zoals we eerder ook al zeiden is het best dat je hulp zoekt als je er geen raad meer weer weet.
Bron: Damstra J. (onbekend) Complexiteit verlies, verdriet en rouw. Adoptie.nl ,Geraadpleegd op 19 januari 2016,http://www.adoptie.nl/p/1663/complexiteit_verlies_verdriet_en_rouw/
We kijken er allemaal heel hard naar uit om Berhanu te gaan halen en we hopen dat we niet naar een therapeut of dergelijke te gaan omdat Berhanu problemen heeft met zijn gevoelens.
|
