We zullen eerst een korte inhoud geven van het verhaal. Baby zit op een boot met mama en papa (biologische ouders). Op een dag wordt hij wakker in het water en zijn ouders zijn nergens te zien. Hij wordt opgevist door een andere boot met een andere kapitein (Weeshuis) en andere kinderen die net zoals hem waren opgevist uit het water. Het was leuk maar ook deze boot zonk na een tijd. Na lang wachten op een stevige boot was het moment aangebroken en ging hij de zee op met de nieuwe boot en de nieuwe kapitein (adoptieouders).

Na het lezen van de tekst ‘over de oceaan van de kindertijd’ kwamen er in onze groep allerlei gevoelens naar boven. We vonden het allemaal heel erg en het zette ons tot denken dat de adoptiekinderen meestal een harde start hebben gehad in hun leven. En ze hebben het moeilijk om de adoptieouders te vertrouwen.
Adoptieouders beginnen vol goede moed aan de eisen van het kind maar het kind vertrouwt hen nog niet helemaal omdat zijn vertrouwen al meerdere keren is gebroken. Dit maakt hun relatie niet makkelijker.
We vinden het verhaal zeer goed uitgewerkt en het de waarheid goed weerspiegelt. Want iedereen denkt dat adoptie leuk is terwijl het juist het omgekeerde is.