Kook in zeer weinig water een halve kilo wortlen, in schijven gesneden, gaar. Voeg er boter of margarine of vet aan toe, en zout. Rasp er een beetje muskaatnoot over. laat het water geheel verdampen. Steek de worteltjes door een teems. Bereid een witte saus met twee sopelepels bloem, 40 gr. boter en een glas water. Giet de sais over de wortelen en meng dooreen. Doen het moes op met kostjes brood, in stokjes gesneden en in boter gebakken.
SPINAZIE MET VLEESCHNAT
Hebt ge vleeschnat over - dit zal wel niet alle dagen gebeuren - dan kunt u een smakelijke spinazieschotel maken.
Ontdoe de spinazie van de dikke stelen. Wasch de blaadjes in ruim water. Werp ze in heet water en laat ze amper vijf minuten koken. Laat ze uitdruipen of druk ze even uit in een vergiet. hak de spinazieblaadjes. Zet ze weer op het vuur met 60 gr. boter of margarine per kilo rauwe spinazie. Giet er na enkele minuten het vleeschnat over en dien op met stokjes brood, in boter of vet goudkleurig gebakken.
POREI ALS VOORGERECHT
Gebruik voor dit gerecht allÈÈn het wit gedeelte van schoone, gave porei - het groen dient voor de soep -. Laat ze heel in olie gaar stoven ; ze mogen even goudbruin worden. leg ze op een schaaltje zonder ze te breken. Even vÛÛr het opdienen, meng in een lepel azijn - citroensap is lekkerder ! - wat zout, peper en muskaatnoot en giet dit over de porei. met een sneetje geroosterd brood is het heel lekker.
WORTELTJES MET SPEK
Voor 750 gr. wortelen gebruikt ge 80 gr. gerookt spek, 40 gr. boter of margarine, 80 gr. zeer vet spek.
Snijd het gerookte, magere spek in teerlingen. Laat ze ezven opkomen en smelten in de boter. Houd de spekstukjes apart. Snijd de wortelen in schijfjes. Laat ze even opkomen in de boter. Giet er een beetje bouillon of desnoods water bij. Voeg er geen zout aan toe. Giet het spekvet, met de kleine stukjes in, over de worteltjes en laat alles samen gedekt stoven tot de worteltjes volledig gaar zijn.
Joego-SlaviÎ onder Tito
Aan de Westpoort van den Balkan is Joego-SlaviÎ een van die landen waar de weerslag van den tweeden wereldoorlog een politieken ommekeer heeft teweeggebracht, die in geen enkel ander land met meer furie en berekendheid is doorgevoerd geworden. De naam van het moderne Joego-SlaviÎ is door zoovele gelukkige en ongelukkige omstandigheden mÈÈr en mÈÈr gekoppeld geworden aan den naam van den gewezen partizanen-aanvoerder en volbloed communist Tito, vriend van Stalin, thans Maarschalk, leider van het republikeinsche Joego-SlaviÎ. De republiek werd uitgeroepen na de verkiezingen van voor enkele weken, die door Tito werden belegd en die hem en zijn partij de meerderheid brachten. Vergeten wij echter niet dat er slechts ÈÈn kiezerslijst voorgedragen werd, zoodat wij gerust kunnen zeggen, dat een communistische minderheid het staatsbtel in handen genomen heeft. Sindsdien wijzen bijna alle berichten die de wereld bereiken op Kerkvervolgingen en vervolgingen van al wie niet met het regiem accoord is en er een vrije overtuiging op nahoudt. Het moderne Joego-SlaviÎ is zÈÈr verarmd en gehavend uit den oorlog gekomen en bij den wederopbouw zullen bergen moeten verzet worden, om het leven terug op peil te brengen, dat voor een normaal mensch hoop op een klein beetje geluk en een klein beetje vrijehid, zal kunnen bieden.
De reis vertrekt in Mexico-city met een bezoek aan de site van Teotihuacan. Verder via Oaxaca en San Cristobal de las Casas volgen we de Maya-route doorheen Chiapas en het schiereiland Yucatan tot in Cancun.
Onderweg worden de belangrijkste Maya-sites bezocht.
Prachtige mengeling van natuur, cultuur en geschiedenis
Hierbij misschien enkele foto's die je vrijdag kan zien....
Verdeel de uitgelekte makreel in kleine stukjes. Verhit wat olijfolie in een koekenpan en bak daarin look en peterselie. Doe na enkele minuten de stukjes makreel erbij en bak ze mee. Breng op smaak met peper en zout. ondertussen zijn de bucatini volgens de aanwijzingen op de verpakking beetgaar gekookt. Giet af en meng de saus erdoor. Bestrooi met een beetje citroensap en maal er wat extra zwarte peper over. Meteen serveren.
Op 20 januari 1946 verscheen volgende culinaire artikel in 'Ons Volk'.
Laten we visch eten zolang er is. Het isd gezond en lekker voedsel en als ge den vischverkooper doet opmerken dat zijn waar duur is, antwoordt hij u toch : het vleesch is ook duur, madammeke, en hij heeft geen ongelijk. Daarenboven is het een kwestie van principes : duur vleesch kopen we op de zwarte markt, dure visch op de... niet zwarte. Dat onze beurs ongevoelig blijft voor dit subtiel onderscheidd, is de schuld niet van de visch !
We eten ditmaal rog... met kampernoelis, zoals uit het opschrift blijkt.
We hebben onze kampernoelis duchtig gewasschen in water met azijn, en laten ze, in ander water met anderen azijn, een vijftal minuten koken. We laten ze uitdruppen en hakken ze fijn met peterselie en bieslook. We laten dit aanlokkelijk mengsel zachtjes stoven in een weinig boter. Moest het nu precies lukken dat de kinderen hun rantsoen citroen gekregen hebben, dan persen we zoo 'n half citroentje boven onze kampernoelis uit, zooniet doen we het zonder.
We kuischen en wasschen den rog naar behooren, en zetten hem op het vuur in voldoende water, met weeral een beetje azijn, waarbij we zout, peper, tijm, laurier en ronde schellekens wortel hebben gevoegd. We voegen er den lever bij als het water gaat koken.
We slaan geen oog van de kookpan af, want zoodra het water begint te borrelen, schuiven we het heele geval naar den rand van het vuur toe, en laten het daar een tiental minuten staan. Daarna halen we er voorzichtig den rog uit, leggen hem op een langen, warmen schotel, gieten er de saus met de kampernoelis over en schikken er schijfjes citroen rond. We dienen dit gerecht op, met verwarmde borden.
(Kampernoelies = champignons.)
Het nieuws : BelgiÎ-Belgisch Congo per vliegtuig.
Reeds heeft de Sabena geregelde diensten ingericht op Parijs, Londen en Stockholm en werd weerom de lijn BelgiÎ-Belgisch Congo in gebruik genomen. men rekent er op, dat in den loop van het jaar twee diensten per week op de Congoleesche lijn zullen functionneeren. met het oog op deze zoo belangrijke verbinding met onze kolonie, heeft de Sabena thans verscheidne nieuwe machines besteld, waarvan er reeds enkele zijn aangekomen en in dienst werden genomen. De nieuwe machines zijn ÈÈndekkers met twee motoren, elk van 1.100 PK. Ze kunnen 31 passagiers vervoeren met een vierledige bemanning. De snelheid bedraagt 353 km. op een hoogte van 1.700 m. De lengte van de toestellen is 20 m. en het maximumgewicht 11.000 kg. Al de nieuwe toestellen behooren tot het Douglas D.C. 3 type en zijn niet anders dan de commerciÎele uitgave van het Dakota-type, het militair transportvliegtuig dat het oorlogsrecord bezit van de Transoceanische vluchten. Wanneer de Sabena al de bestelde toestellen in dienst zal hebben genomen zullen er per jaar in beide richtingen 8.000 passagiers per vliegtuig de reis BelgiÎ-Belgisch Congo kunnen ondernemen.
400 g bonen naar keuze uit blik, afgespoeld en uitgelekt
Verhit de olijfolie in een grote pan en bak daarin de worst 5 minuten op matig vuur. Roer regelmatig. Haal de worst uit de pan en laat uitlekken op keukenpapier.
Fruit in dezelfde pan prei, knoflook, wortel en selderij 2-3 minuten onder af en toe roeren. Strooi de bloem in de pan en roer gedurende 1 minuut. Giet al roerend geleidelijk de hete bouillon erbij en daarna de witte wijn. Breng aan de kook en laat 10 minuten sudderen. Voeg de pasta en de bonen toe. Breng op hoger vuur alles weer aan de kook en laat de conchiglie in 8-10 minuten (zie verpakking) gaar worden en de bonen mee warmen. Doe de worst weer in de soep. Garneer naar wens met fijngehakte peterselie.
Kruidenbrood voor erbij (in geval van grote honger). Meng 125 g zachte boter met 30 g fijngehakte verse kruiden en een fijngehakt teentje knoflook. Snijd een brood in schuine plakken, maar snijd het niet helemaalk door, zodat de plakken aan de onderkant aan elkaar blijven zitten. Smeer de kruidenboter tussen de plakken. Wikkel het brood in aluminiumfolie en bak het 20 minuten in een oven van 180 ∞C, tot het warm en knapperig is.
Er moet dringend werk gemaakt worden van aanvaardbare alternatieven voor de 'floptrein' Fyra, vindt Jos Digneffe. Digneffe was jarenlang namens de socialistische vakbond ACOD-vertegenwoordiger van het NMBS-personeel.
Een rendabel stukje openbare dienstverlening, de Amsterdammer, is op een wel heel brutale manier aan zijn einde gekomen. Je zou gaan denken dat men het er bij de NMBS om doet
"We zullen moeten herbeginnen met een volledig wit blad", stelde Marc Descheemaecker, gedelegeerd bestuurder van de NMBS, zondag in De zevende dag. De eerste vraag die dan op dat blad dient te verschijnen is: 'Wat wensen de reizigers?' en niet 'Welke juridische stappen gaan we ondernemen om dit flopverhaal van ons af te wentelen?'
De pendelaar die op regelmatige basis pendelde tussen Brussel, Antwerpen, Mechelen, Den Haag , Rotterdam en Amsterdam, had geen nood aan een nieuwe highspeed-verbinding, want met Thalys bestond die al.
Toch vreemd dat een maatschappij zelf een product waarin ze - zij het beperkt - aandeelhouder is, gaat helpen beconcurreren. Volgens Descheemaecker is dat nochtans doordacht gebeurd en blijft hij met studies schermen die niemand ooit heeft kunnen inkijken. Een ongetwijfeld heel erg duur studiebureau dat twee keer hetzelfde product een goed idee vindt? Vreemd.
Waar de dagelijkse reiziger wel nood aan had, was hooguit een upgrade van de bestaande verbinding beter bekend onder de naam 'Amsterdammer'. Dit kon bijvoorbeeld door vanuit Antwerpen rechtstreeks over de hogesnelheidslijn naar Rotterdam te sporen en vervolgens het oude traject Den Haag-Schiphol-Amsterdam CS aan te houden.
Indien het waar is wat men in NMBS-kringen beweert, namelijk dat er meer vraag was naar supersnelle verbindingen, dan had men dat moeten oplossen door de frequentie van de bestaande Thalysverbindingen op te drijven. Punt.
Stille aanbidder Uit goede bron vernam ik overigens ook dat Eurostar erover denkt om rechtstreeks van Amsterdam naar Londen te rijden... met een stop in Brussel-Zuid. Dat zou het aantal verschillende hogesnelheidstreinen tussen Amsterdam en Brussel al op drie brengen. Het kan niet op, terwijl de reiziger nog altijd niet heeft wat hij nodig heeft. Namelijk een flexibele en frequente intercityverbinding met voldoende stops in belangrijke provinciesteden.
De potten zijn echter gebroken en moeilijk te lijmen. De Amsterdammer is weg en zijn uitgespuwde vervanger rijdt gewoon niet. Een wél rendabel stukje openbare dienstverlening is op een wel heel brutale manier aan zijn einde gekomen. Je zou warempel gaan denken dat men het bij de NMBS erom doet.
Waarom zijn er veelvuldige problemen met de Fyratreinen? Toen die treinen aangekocht moesten worden, werd er alleen uitgegaan van het principe 'de goedkoopste aanbieder moet leveren'. Die aanbieder - of was het een stille aanbidder? - was de Italiaans fabrikant AnsaldoBreda, die eigenlijk alleen metrostellen maakte en die al geen al te goede reputatie had in het domein treinbouw. Denk maar aan de problemen in Denemarken. Bovendien had AnsaldoBreda nog nooit hogesnelheidstreinen gebouwd. Er werd bij de aanbesteding dus totaal geen rekening gehouden met opgedane ervaring, een onontbeerlijke factor als het gaat over het bouwen van een soort tgv.
En nu? Het ziet er naar uit dat een oplossing voor de Fyrasoap nog maanden op zich zal laten wachten. Volgens betrouwbare bronnen binnen de NMBS is de maatschappij al bijna de helft van haar clientèle op de relatie Brussel-Antwerpen-Amsterdam kwijtgespeeld.
De tijd dringt dus meer dan ooit. Tenzij - durf ik het zeggen - treinklanten het minste van je zorgen zijn. Want waarom blijft men het argument herhalen dat er geen geld van Europa mag worden gebruikt voor de Amsterdammer, terwijl er meer dan 60 miljoen euro door de NMBS alleen (met het NS-gedeelte dat veel hoger is, hou ik nog geen rekening) werd uitgetrokken om nieuw materiaal te kopen, voor een hogesnelheidstrein die eigenlijk niemand nodig had en heeft?
Om de mensen echt ten dienste te zijn, moet er dringend werk gemaakt worden van aanvaardbare alternatieven en bijgevolg moeten een aantal nieuwe pistes met bekwame spoed in overweging genomen worden.
Meer comfort en sneller In een ideale wereld voer je gewoon een 'Amsterdammer +' in. Er is voldoende materiaal aanwezig bij de NMBS dat zonder problemen aan 200 km/u over de hogesnelheidslijn kan rijden. De overtollige wagons op het traject Brussel-Visé in combinatie met de type 13-locomotieven die momenteel wachten op verkoop bij Logistics komen hiervoor in aanmerking. Ik ben er zeker van dat dat onze Nederlandse vrienden ook materiaal op overschot hebben. In het slechtste geval koop je beiden nieuw materiaal aan dat je ook elders kan inzetten.
Succes verzekerd: je zal nog altijd sneller in Amsterdam zijn dan met de oude trein, het uiterst succesvolle principe blijft gewoon hetzelfde, maar beter. Meer comfort, flexibiliteit en sneller! Waarom dingen moeilijker maken dan ze werkelijk zijn.
Eigenlijk hebben we helemaal geen wit blad nodig. Het oude, mits wat upgrades, voldoet perfect aan de noden van vandaag, namelijk een basismobiliteit verzorgen tussen de grote steden in de Lage Landen. Daar hebben we helemaal geen Fyra voor nodig.
1,2 kg mager stoofvlees van lam of schaap, in blokjes
zout en zwarte peper uit de molen
bloem
plantaardige olie
2 uien, in ringen
3 teentjes knoflook, geplet
1 theelepel kleingesneden verse gember
4 zwarte kardemompeulen
1/2 theelepel korianderzaad
1/2 theelepel venkelzaad
1 eetlepel gehakte verse tijm
1 eetlepel gehakte verse marjolein
1-2 kleine groene of rode Spaanse pepers, in ringetjes zonder zaadjes
1 kg rijpe tomaten, gepeld, in blokjes gesneden
1 theelepel bruine suiker
Plet de kardemoms, koriander-en venkelzaadjes in een vijzel.
Kruid het vlees met peper. Wentel de vleesblokjes door de bloem en klop overtollige bloem af. Verhit de olie in een grote pan en bak het stoofvlees in porties rondom bruin. Doe al het vlees in de pan, voeg ui, knoflook en gember toe en bak alles al roerend op een hoog vuur tot de ui goudbruin is. Voeg de overige ingrediÎnten tot en met de bruine suiker toe. Bestrooi met wat zout. Dek de pan af en laat zachtjes stoven, onder af en toe roeren tot het vlees helemaal gaar is. Voeg wat water of lamsfond toe als de bredie te droog wordt ; haal het deksel aan het eind van de bereidingstijd van de pan als hij te nat is. Naargelang van het soort vlees loopt de bereidingstijd uiteen van 1 tot 2 uur : schaap moet langer opstaan dan lam. Schep vet dat komt bovendrijven voorzichtig af.
Serveer de bredie met witte rijst of gekookte aardappels, of kook de aardappels het laatste half uur mee in de bredie.
Voor een pompoenbredie worden de tomaten vervangen door 1 kg pompoenblokjes en worden de kruiden aangevuld met een kaneelstokje.
Ja, het is weer van dat! De nieuwjaarsbrief aan de lezers!
Regelmatig stonden we eens op de steigers, Genk in het najaar en op 14 nov in Rijsel voor een Europese betoging. Ford Genk haalde de eerste bladzijden maar ook, op amper 500 meter van hier, bij Verlimas gingen de werknemers in staking - niet voor premie's of zo - maar voor jobs.
En ja, tijdens de laatste verkiezingen zijn toch wel een beetje de kaarten dooreengeschud. Na meer dan enkele generatie's is de CD&V verschoven naar de zijkant in Kortrijk, Harelbeke, Zwevegem en in Zulte. Misschien is het door hoogmoed... en ja, we mogen Menen niet vergeten met de Sp.a.
Het derde weekend van september... Manifiesta! Meer dan 8000 bezoekers op een feest voor verdraagzaamheid en wie ontbrak er! Ja, de pers. Op een feest daar ergens aan het torentje van de ijzer komen ze nog samen met 269 mooi gesneden baardjes en evenveel pers!
Wij met Achturencultuur proberen om terug een geweten te schoppen in 2013.
De mythe van de groene economie · Valstrik, verzet, alternatieven Anneleen Kenis en Matthias Lievens
De klok tikt ongenadig: het klimaat verandert. We moeten, zo krijgen we te horen, samenwerken: allemaal samen tegen CO2. Steeds meer ngo's, bedrijven en politieke partijen vinden elkaar rond de slogan van de 'groene economie'. Of spreken we beter over 'groen kapitalisme'? Kiezen voor groen is niet alleen belangrijk om de klimaatverandering tegen te gaan, het maakt een land ook 'sterker, gezonder, veiliger, innovatiever, competitiever en gerespecteerder', zo stelt Thomas Friedman, columnist van de The New York Times. 'Is er iets denkbaar dat vaderlandslievender, kapitalistischer en geostrategischer is dan dat?'
Dit boek ontrafelt de mythe van de groene economie in al haar dimensies: van emissiehandel tot duurzaam consumeren, van bevolkingscontroletot technologisch optimisme. Maar het tekent ook een aantal krachtlijnen uit voor een alternatief. De transitie naar een duurzame toekomst kan niet zonder diepgaande maatschappijverandering, stellen de auteurs. En zo'n verandering vraagt precies meer sociale gelijkheid, meer democratie en minder markt.
België · Een geschiedenis van onderuit Jan Dumolyn en Tjen Mampaey (red.)
Duizenden jaren lang schreven kroniekschrijvers en andere historiografen bijna uitsluitend over koningen, vorsten, edellieden en andere machthebbers. Hun genie! Hun verfijnde smaak! Hun tralala! Er zijn heelder bossen voor gesneuveld. Wat een verschil met de geringe aandacht voor de kleine man. Bertolt Brecht dichtte het al: Die im Dunkeln sieht man nicht, wie in de duisternis staat, ziet men niet. Tenzij... je het perspectief van je camera verandert en de geschiedenis van onderuit belicht. Daar sluitBelgië. Een geschiedenis van onderuit naadloos bij aan. Beleef mee hoe de dertiende-eeuwse handwerkers uit Damme een greep naar de macht doen. Pieker mee met een zestiende-eeuwse metserdiender uit Gent die driekwart van zijn loon aan eten spendeert. Loop mee naar een school in het negentiende-eeuwse Luik waar de leerkracht ook barbier is. Dans mee met de Zinneke Parade de 21ste eeuw binnen. Kortom: luister naar de stem van de stemlozen. Want zij maakten onze geschiedenis.
Geld en duurzaamheid · Van een falend geldsysteem naar een monetair ecosysteem Bernard Lietaer e.a.
Het geldsysteem faalt. Slechts 2% van het geld is tastbare economie, 98% is zuiver speculatief. Van 1970-2010 kenden 145 landen een bankwezencrisis, 208 een monetaire crisis en 72 een staatsschuldencrisis. Gemiddeld één crisis per maand! Het geldsysteem is funest voor deduurzaamheid, want het maakt elke crisis erger dan nodig, stimuleert kortetermijndenken, vereist oneindige groei in een eindige wereld, concentreert de rijkdom bij een kleine elite en breekt de natuurlijke saamhorigheid tussen mensen af. Net nu we met een vergrijzende bevolking moeten investeren in een postkoolstofmaatschappij, loopt het geldsysteem op zijn laatste benen.
We moeten naar een monetair ecosysteem dat tegen een stootje kan en duurzaamheid bevordert. Dat kan met extra muntsystemen die allerlei doelen dienen: betere gezondheid, onderlinge samenwerking, milieubehoud, florerende lokale economie, enz. Die muntsystemen zijn niet alleen goed voor arme landen, niet alleen goed voor landen in crisis, maar ook goed voor ons eigen land.
Dit boek is een rapport van de Club van Rome voor Finance Watch, met instemming van de World Business Academy en de World Academy of Art and Science.
