Het is al weer een tijd geleden dat we nog eens aan het schrijven gingen, het is nochtans niet omdat er onvoldoende materie is om over te schrijven, eerder het tegendeel ge zou er als rondkijkend schrijver de moet bij verliezen. Ik geef toe dat ik een overbeterlijke luiaard ben en dat ik het liever regel om het uit te stellen dan er mee aan de slag te gaan, maar toch door al het gezever de laatste tijd weet ge niet waar eerst over geschreven en dan schrijft ge beter niet. Maar dat is geen oplossing voor een would-be schrijver dus de enige uitweg is schrijven.
We gaan het niet ver zoeken, enkel een paar dagen terugkeren in het verleden. Studio Brussel in het glazen huis op zoek naar centen voor de negertjes te plezieren. Of ga ik te kort door de bocht ?
Ja, ik ga te kort door de bocht. Het was om ons geweten te plezieren in deze donkere dagen rond kerstmis. Het feest van de vrede enzovoort. In deze tijd willen wij ons graag identificeren met die drie koningen die naar de stal kwamen met hun kadotjes voor de arme boorling. Als koningen in de tijd van het jaar naar de stal gaan, dan kunnen wij toch wel eens naar het glazen huis gaan zeker, en vooral kunnen wij een duit in het zakje doen.
De fondsenwervingsmarketing had zijn uiterste best gedaan. Een klein lief blinkend negertje met van die donkere treurig kijkende oogjes achter een gordijn uit groetmoeders stoffenresten op een veel te donkerbruine achtergrond en de zaak kan niet meer misgaan. Dan nog groep oprichten op een of andere site, facebook of netlog, rond het thema de tetten van de presentatrice bloot als we een miljoen halen en de glazenhuisbewoners hebben stof genoeg om een paar dagen op sapjes te gaan overleven en stinken in een aquarium op het zuid in Gent. Ze gaan bezoeken ? Zijt ge helemaal op uw kop gevallen, ik kijk elke keer dat ik naar mijn dochter thuis ga, naar de aquarium en zie dat het goed gaat met de vissen en zij zien dat het redelijk gaat met mij. Voor mij is die confrontatie met achter glas zittende wezen voldoende. Bovendien hebben die vissen en ikzelf een goede reden om elk aan onze kant van het glas te blijven. De vissen houden aan mijn kant van het glas niet zo lang uit en ikzelf, stel dat ik al in die bak van mijn dochter kon, zou het daar ook niet zo lang uitzingen wegens te hoge vochtigheidsgraad.
Dus mensen moeten zichzelf niet opsluiten in glazen bakken en zeker niet voor een zogezegd goed doel.
Dat we zo nu en dan een ons collectief schuldgevoel moeten kunnen luchten, lijkt me psychologisch verantwoord. Maar is zou bij deze willen afspreken dat we dat in de toekomst ietsanders zouden gaan aanpakken. Netten kopen met het geld dat we ophalen en het dan die netten naar Afrika brengen, lijkt me niet echt de manier te zijn om aan ontwikkelingssamenwerking te doen. Als ge dan toch iets spectaculairs in aantallen wilt doen, zou ik opteren op in plaats van netten, die 5 euro per stuk kosten, vliegenmeppers te kopen, die kosten in de wibra of bij ons in de plaatselijke brolbazaar maar hoogstens 50 cent. Dus ge kunt er 10 maal meer kopen en het is volgens mij even effectief.
Wat we ook kunnen doen is zilverpapier sparen en in grote dozen doen en naar de negertjes opsturen, dat deden mijn ouders vroeger. Wat die negertjes ermee deden dat weet ik niet maar als ze maar gelukkig door werden.
De actie die nu op gang gezet is, heeft volgens mij, toch wel veel weg van de negertje op de toonbank bij de slager, de bakken en de kruidenier in de jaren 50 en op in bepaalde boerengaten als dat waar ik ben opgegroeid tot laat in de jaren 60, dat zitten op de schoot van de maagd Maria met zijn zwartblinkend plaasteren kopje knikte elke keer je een muntje in het gleufje ter hoogte van zijn borst of knieën liet vallen. Of het zin had weet niemand maar uw geweten was ook weer gesust en de maand Maria had gezien hoe goedje wel was.
Nu gaat het niet meer over de maagd Maria die toekijkt maar de televisiecamera heeft alles gezien en daarmee een groot deel van de goegemeente. Dus het zal wel goed zijn.
En neeeeeeen, het is niet goed. Het is namaak en blijft namaak. Met dergelijke acties doen we niets anders dan kraaltjes en spiegeltjes verdelen aan de negertjes en we vertellen het dat ze daar gelukkig mee kunnen worden.
Die netten, die de muskieten kunnen tegenhouden, kunnen ze ook in Afrika maken en het zou hen nog wat op weg helpen om minsten een kleine economische activiteit op poten te zetten. Als ze er, zij het dan mits wat steun, er in slagen om goed te worden in het maken van muskietennetten kunnen ze misschien een uitvoer op poten zetten en er uiteindelijk allemaal wat beter van worden. Maar wij weten beter, we voeren de netten in uit Denemarken en sturen ze door naar Afrika. Daar krijgen ze hun netten niet meer verkocht wat wie koopt er nu een net als ge der gratis een kunt krijgen, ook al hangt er een sticker van stubru op.
Ik noem dat economievervalsing en ongeoorloofde subsidiëring van economische activiteiten en nog veel meer maar ik kan er nu niet onmiddellijk opkomen wat allemaal, maar het is veel en de moeite.
Met deze actie ontvangt de producent van deze netten een behoorlijk staatsteun en ik vraag me af of dat wel door de beugel kan voor Europa. Het zal wel zeker wat het ziet er goed uit, negertjes helpen, en het blijft onder Europeanen (Denen en Belgen). Maar het is en blijft gesubsidieerde export. Hoe noem je anders een product dat aangekocht wordt met ongeveer 1/3de staatgeld. Voor mij is dat subsidie.
Tot hier voor vandaag, misschien morgen meer als er ondertussen niets belangrijks is tussengekomen,
