Volgens Peter Wadhams, een kenner van de oceanen uit Cambridge, zou de noodpool over twintig jaar eenvolledig ijsvrij zijn in de zomer. Ik hoor ook al een hele tijd dat als de poolkappen smelten dat de oceaan, lees de zee, zal oprukken to ver in de lage landen. De kans is dan groot dat West-Vlaanderen onderloopt en dat Gent de kuststad bij uitstek wordt. Dat laatste laat ik voor rekening van de gentenaars, want zo'n vaart zie ik het niet lopen. Pittem-bad, Tielt beach en Aalter koningin der badsteden. Hopelijk leest de Pieter De Crem dit niet, want nu hij de aan de om budgetaire redenen gedwongen uitverkoop van het leger moet beginnen zou hij wel eens zijn pijlen op zijn thuisstad gaan richten. Wie weet welke megalomane projecten er dan niet in het nu zo rustige Aalter opduiken. Ik heb er alvast wilde fantasiën over. Daar gaat het nu even niet om, maar wel over het wassende water. Al de noordpool in de zomer smelt dan lijkt het me niet meer dan logisch dat de zeespiegel gaat stijgen. Dat wordt ondertussen toch al een tiental jaren beweerd. Dat zou betekenen dat de maximale diepgang van de Schelde in de zomermaanden ook zou stijgen. Door deze stijging zou het wel een kunnen dat de nodige 13 meter er zonder meer bestaat over 20 jaar. Met wat geluk, what is in a word, zou het kunnen dat het nog dieper is. De uitdieping en de gekakel erover is dan helemaal voor niets geweest. Het teruggeven van de hertogin ...polder aan de zee zou dan tevergeefs zijn geweest. De nakende burenruzie tussen Nederland en Vlaanderen kan als een absurditeit worden afgedaan, want wanneer gaan ze weer beginnen aan de uitdieping van de Schelde. Als de hollanders op de kosten kijken, kunnen ze best onverwijld beginnen, want dit begrip wordt in België niet zo nauw genomen en mits wat dralen, kan de smeltende poolkap de zaak oplossen. Bovendien zullen die hollanders dan zelf niet de beslissing moeten nemen om die polder te laten onderlopen, in de zomer zal dat over twintig jaar wel vanzelf gaan. Nu we toch de problemen van Antwerpen aan het aanpakken zijn, kunnen we het evengoed hebben over die brug en die tunnel. Een volksraadpleging erover doen lijkt me al even zinvol als een peiling over wie ze liefst als burgemeester willen. Volgens die peiling zou het De Wever zijn, maar dat laat wel een heleboel ontevereden inwoners achter, want slechts 1 (lees één) procent minder wil Janssens. Dus wat je ook doet een kleine helft van de Antwerpenaars is ongelukkig met de nieuwe burgemeester. Dus laten we een andere man aan het hoofd zetten, dan kunnen ze allemaal ontevreden zijn, gelijkheid begrijp je. Trouwens meen ik niet te horen dat er een zeker knorrigheid in Antwerpenaars zit. Je kan een volk maar gelukkig maken door ze een gemeenschappelijke vijand te geven, dan pas ontstaat er enigheid en kunnen we de knorrigheid uitwuiven. Zo ook met die brug en die tunnel. In het licht van wat er de komende twintig jaar te gebeuren staat zou ik opteren voor een stevige dijk met een viervaksbaan erboven op. Het mogen ook acht vakken zijn, al was het maar om de hollander vlot te evacueren tijdens de zomervakantie als de sleurhuttentochten zich op gang trekken. Een forse dijk dus en afvoeren die volksraadpleging want we gaan hier weer de Antwerpenaars knorrig maken. Een knorrigheid die de laatste weken uit mijn kranten druppelt en van mijn teveescherm sijpelt. Dan vergeet ik het ochtendgeknor op de radio, tijdens het nieuws, de persoverzichten en de commentaarstukken. Dus een dijk voor Antwerpen met aan de ene kant het strand van Sint anneke en aan de andere kant de Meir (waarschijnlijk op enige afstand van mekaar want de exacte geografie van Antwerpen is niet echt mijn kopje thee). Ik zie me al faneren op de dijk terwijl mijn ega de Meir afgeladen vol met tassen van verschillende multinationale kledingzaken afstrompeld. Achter de geluidsschermen die de achtvakken van de snelweg afschermen van de dijk, of omgekeerd, zoemen opdringering de rijdende magazijnen, die men vrachtvervoer noemt, en de sleurhutten op weg naar een verdiende vakantie of in het slechtste geval op de vlucht voor het wassende water. Achter de dijk knort Antwerpen rustig voort, bloeiend als nooit voorheen want de haven van Rotterdam is ondergelopen want de hollanders hadden een burg en een lange tunnel voorzien om de haven te ontsluiten. Bij hoogwater halen we onze strandstoelen binnen en verschansen we ons achter de dijk en kaarten lacherig na over de volksraadpleging over de "Lange wapper". Dat het een slag in het water was geweest. Wat zou het nu geven die raadpleging over het feit of er nu een standbeeld moest komen voor die man die de dijk voorgesteld had. Knorrig standbeeld, riep De Wever nog vanuit het rusthuis. Dat ze er een varken opzetten sneerde Janssens. Ach nee we maken een beeld van Lange Wapper, knikte een meisje met een groen mutsje. Iedereen op het stadhuis applaudiseerde. We gaan naar het strand, het wordt laagwater.
Rond de dood van VDB, "god hebbe zijn ziel" of moeten we zeggen "hij heeft zijn ziel zelf", is er weer wat geleuterd. Dus ik eigen me het recht toe dat ook even te doen. In eerste instantie wil ik mijn oprechte deelneming betuigen aan iedereen die zich getroffen voelt door het verlies van een van de talentvolste renners van rond en na de eeuwwisseling. Hij had een hele grote kunnen zijn, maar is genekt door gissen en missen en stemmingmakerij en hoogstwaarschijnlijk zijn eigen onkunde om met dat geleuter om te gaan. Dat is bovendien niet negatief bedoeld, want het was niet zijn job om daar mee om te gaan, zijn job was rap rijden met de velo en dat heeft hij te weinig gedaan. Spijtig. Nu is hij dood en nu zijn er ondertussen evenveel verschillende verhalen als toe hij nog leefde en in de knoei geraakte met dat leven. Waarschijnlijk heeft hij pech gehad. Dikke en burte pech. Franckyboy is naar Senegal getrokken om eens goed vakantie te vieren. Ge kent dat de remmen los en eens goed laten gaan. Hij heeft er wel geen gras laten over groeien. De eerste avond was het al vette prijs. Hij was waarschijnlijk ook gehaast want hij zou er maar een weekje blijven. Ook dat kent ge. Senagal, warm, dorstig, zwoel, vakantie en schone donkere madammen. Bovendien speelt de kerel al een tijdje op weduwschap en de broek vol goesting zal er ook wel geweest zijn. Als de testosteron tot net onder uw oogkassen staat, zijt ge tot veel in staat. Niet dat hij hier niet aan zijn trekken zal komen, maar het is vakantie... De nacht valt, en in Senegal valt de nacht snel, en de sfeer is goed. De drank vult meer en meer de man, de wijsheid verdwijnt naar de kan en het hek is van de dam. Instincten nemen het over van het gezonde verstand en ladderzat doet hij een donker dametje binnen. 't Ging gemakkelijk want ze had er blijkbaar haar beroep gemaakt van mannen binnen doen. Ze trekken samen, ik zie het zo voor mij : madame sleurent en de Franck meer stuikelend dan stappen, madame wil haar buit binnendoen en Franck hoopt hetzelfde. In het hotelletje aangekomen beginnen de consumpties op te spelen en de frieten, gebakken bananen en schapeonderdelen van het avond maal beginnen langs een niet overeengekomen doorgang hun weg naar de buitenlucht te herwinnen. Een gulp half verteerd avondmaal, die schapeonderdelen, frieten en bananen in een minder goed herkenbare vorm, spuit door het hotelkamertje. Lamlazarus gezopen moet ge al van goeden huize zijn om de wat achtergebleven brokken uit uw keelgat te gorgelen, dus dat lukt niet zo goed. Madame ziet dat allemaal gebeuren en in de overtuiging dat ze zal aanzien worden voor het kamermeisje en al vlug een dweil en een emmer in de hand geduwd zal worden om voor een schammel aalmoes de boel bijeen te schrapen en de kamer wat potabeler te maken, neemt de benen. Aangezien ze waarschijnlijk haar gage nog niet geïnd heeft, anders ook wel, graait ze door de zakken van de Franck en vindt zijn GSM's en zijn portefeuille. De situatie overziend zal hij die zaken toch niet meer nodig hebben want ze was binnengekomen met een nogal bleke gebruinde en nu ziet die er wat rood-blauw uit. Dat kan niet goed gaan. Ze verdwijnt zoals van madamen die hun beroep hebben gemaakt van binnen gedaan te worden, betaamd te verdwijnen, voorgoed en definitief. Tenzij je ze terugroep om nog eens binnengedaan te worden. Dat zal voor Franck spijtig genoeg niet meer het geval zijn. Waarschijnlijk is er daar in Senegal op dat kamertje niet zoveel meer gebeurd, maar dan komt de pers en hun ongebreidelde fantasie. Ik ga er niet over uitweiden maar ge kunt het nu al twee dagen in kranten lezen.
Laat diene mens toch ne keer met rust, hij is dood en dat is spijtig voor ne gast van half in de dertig. Ge moet zo maar eens iemand verliezen. Platte commerse is het, dat gissen en missen... We zullen maar een verhaal samenstellen uit een allegaartje van ware, half verzonnen en driekwart gefantaseerde getuigenissen van iemand die het gehoord heeft van een betrouwbaar persoon die het zien vertellen heeft van ... En blijkt het dan toch zelfmoord te zijn, moord te zijn of iets anders, laat de mensen die daarvoor betaald worden en de juiste gerechtelijke beslissingen moeten rond nemen, hun werk doen. Rustig en serreen, maar laat de Franck rusten.
't Was ne goede coureur en 't had ne hele groten kunnen worden. Bedankt Francky, want ge heb me op het idee gebracht om eens over de "gis en mis"-jounalistiek te schrijven. Nogmaals bedankt voor de dienen prachtige LBL, hoe je ze toen allemaal een poepje liet ruiken. Ze waren toen allemaal te klein voor u, zelfs La Redoute.
Bij het bekijken vanPhara op 6 oktober 2009 gezien kriebelden af en toe koude rillingen over mijnrug. Af en toe kwam ook het haar op mijn armen recht en schudde ik meewarig het hoofd.
Niet om het invoelbare verhaal van Luckas Vander Taelen. Vander Taelen bracht met zijn column over de Merodewijk in Brussel op een moedige wijze een polemiek op gang rond migranten en leefomgeving, lees gettovorming. In zijn stuk van 30 september 2009 in de Standaard heeft hij het over de verloedering van deze wijk en de laksheid waarmee het allemaal ondergaan wordt.
Hiermee gaat Vander Taelen op een door mezelf gesmaakte manier de schenen van politiek correct Vlaanderen, in uitbreiding en ruime omgeving, te lijf. Enkele politiek correcten, waaronder de in het programma aanwezige Kristien Hemmerechts, gaan dan op hun achterste poten staan en beginnen de integratiecredos te oreren.
Het gaat hier al jaren niet meer over integratie noch over achterstelling maar over samenlevingsregels waar we met zijn allen niet onderuit kunnen. Samenlevingregels die gelden voor alle inwoners van dit landje. Ik wil ook niet schrijven, op gevaar af politiek correct te zijn, dat deze regels enkel door nieuwe Belgen met de voeten getreden worden. Ik lees bij Vander Taelen eerder de stelling dat een behoorlijk groep zichzelf marginaliserende personen het straatbeeld van grote delen van steden gaan verzieken en hun omgeving terroriseren. In de regio waar Vander Taelen woont blijken dat eerder Maghrebijnse jongeren te zijn die voor overlast zorgen. Maar daar willen Kristien en gelijkgestemden niets over horen. Waarom de stelling van Vander Taelen erover was kon mevr. Hemmerechts niet echt aangeven. Maar voor haar had blijkbaar het integratiebeleid gefaald en bleef er steeds sprake van achterstelling. Dat leefbaarheid te maken heeft met het naleven van een aantal afspraken daar blijkt een deel van de politiek correctigheid geen oren naar te hebben.
Een welgekozen aanvulling kwam in het vervolgdebat over het glazen plafond. Marike Stellinga knalt in haar boek De Mythe van het glazen plafond een behoorlijk aantal feministische heilige huisjes tegen de vlakte. Of dat probeert ze toch te doen. Ik ben al blij dat het iemand is van het vrouwelijke kunnen die tegen die heilige bouwvallen aanstoot. Ik verontschuldig mij alvast voor de notie bouwvallen want ik wil geen horde losgeslagen dolle minnas over me heen. Hier ook gaat mevr. Hemmerechts op de achterste poten. Blijkbaar zijn vrouwen achtergestelde wezen waarvoor een paar opgefokte feministen het gelukkig nog opnemen anders zaten ze misschien wel in hetzelfde straatje als de reuzenpanda. De vrouw, huissloof met uitsterven bedreigt. Nog enkele decennia en er komt misschien ook een of andere obscure wetenschapper vertellen dat we de soort beter kunnen laten uitsterven. Enkele dagen ging werd dit toch ook al geroepen door een Brits deskundige. ( Hij had wel geen rekening gehouden met het aaibaarheidsgehalte van de panda waar organisaties als WWF op teren. Als het over aaibaarheidsfactor van vrouwen gaat dan sorry mevr. Hemmerechts).
Toen Marike Stellinga, vrij citerend uit haar boek, voorzicht in het midden gooide dat vrouwen misschien wel niet zoveel nood aan carrière hebben als mannen, vermoedde ik stoom uit de oren van mevr. Hemmerechts. Maar dat was mijn wilde fantasie waarschijnlijk.
En toen kabbelde het dovemansgesprek verder weg.
Toen Phara wijselijk, wat had je anders verwacht, ingreep en stelde dat mei 68 hier wel aan zijn einde gekomen was.
Ik denk het niet Phara want het lijkt erop dat de idealen van 68 nog voor de geluidsgolven van Woodstock zijn uitgedoofd, dogmas zijn geworden.
En ook een woord van dank aan dame Marike Stellinga, die mijn overtuiging dat vrouwen en mannen andere wezen zijn blijkbaar toch ook een beetje ondersteund. Ik moet dat boekje nog lezen
(De mythe van het glazen plafond Inclusief hoofdstuk 'Leve de Nederlandse man - ISBN-13: 9789460031939, ongeveer 15)
Na het geleuter van vorige week kon ik het niet meer laten, er moest een ei gelegd worden. Wat de sossen daar aan het uitvlooien zijn, moet niet in het belachelijke getrokken worden of men moet er niet moeilijk over doen. Het is de normaalste zaak van de wereld. Zo zitten mensen eenmaal in mekaar. Hakken zetten en hakken gezet worden. In de politiek is het zo, ook de tjeeven, de blauwe en de bruine en de groene en eigelijk alle kleuren van de regenboog zijn met diezelfde machinaties aan de gang. Wie schuiven we naarvoor en van wie willen we vanaf. Maar niet alleen in de politiek gaat het op die manier, ook het bedrijfsleven heeft van dergelijk manier van werken kaas gegeten. Het is en blijft allemaal toch een beetje ons kent ons. De enige stommiteit en die der bij de sossen gebeurd is, dat er aan nestbevuiling werd gedaan. We doen dat toch niet zeker, de vuile was buiten hangen en de onderliggende manipulaties blootleggen. In Italië hebben ze daar een woord voor. Maar soms loopt het uit de hand en is er niet goed te rade gegaan bij de weledele heer Machiavelli en zijn een aantal details over het hoofd gezien. Zo moet er altijd rekening mee houden dat je, als je dat van plan bent te doen, op tenen gaat trappen dat dat getrap in eerste instantie niet te hard is. Ge moet dus nooit doorstampen want dat blijft te lang hangen en bij iedere stap die gezet wordt doet die teen pijn en dat vindt geen enkele teen fijn. Ten tweede moet ge een therapie achter de hand hebben voor de pijnlijke teen. De therapie moet zalven maar niet te erg, want anders is de moet ge meer geven dat het nut van de stamp kan verantwoorden. Dus Caroline in het vervolg, zacht op de teen trappen, u schonekes verexcuseren, een zalfke strijken en dan voordoen. Nu zijt ge een beetje te bruut geweest en moet ge brokken lijmen. Over dat brokken lijmen in de komende dagen moet ge u ook geen zorgen maken hoor Caroline. Uw oude krokodillen hebben zich al uitgesloofd om de boel weer wat op orde te krijgen en deze morgen hoorde ik dat de Frank ook al een oproep deed om de Frak der liefde erover te gooien en te gaan praten. Hij weet nog niet wat hij in de toekomst met zijn politieke ambities gaat doen maar hij wil alvast niet dat de oorlog doorgaat. Er moet gepraat worden. Hij is wel blauw maar ik las dit weekend een citaat van den Herman, dienen van de kanten van Brakel, dat het niet van het vel van oude krokodillen dat er sjakossen gemaakt worden, maar van dat van jonge. Als ik van u was, Caroline, zou ik maar oppassen dat ze van u gene Louis Vuitton of zo maken. Ge weet nooit dat ge straks bengelt op de schouder van een Rode Duivel. Want die hebben een beter weekend achter de rug dan gij, zulle. Ze zijn weer een beetje bij de levenden als het gaat over voetbal. Niet dat dat mij voor een cent interreseerd maar hun winst tegen de Turken zal hen wel een aardige cent hebben opgeleverd en dat ze graag sjakossen kopen dat staat als een doelpaal op de rand van het grasveld. Allé Caroline geneert (sorry voor de flauwe woordspeling, maar ze ligt te voor de hand en Hoste zou ze ook niet laten liggen) u maar niet en doe ne keer nen goeden babbel met de rest van de sossen en ge komt er wel uit. Tot slot moet ge ook wat minder slordig omspringen met uw mailbox, dat is geen bibliotheek hé.
met compassieuse groeten, (omdat het past nu de Damiaan familie geworden is van Sint Niklaas)
