Dit is een mooie roman aangezien het ons aanzet om verder te denken en het vanuit een ander opzicht te bekijken. Hoewel soms brutaal, is het ook krachtig en mooi. Het moedigt ons allemaal aan om verschillende mensen te omarmen en te erkennen dat er in onze steden ruimte en voldoende middelen zijn voor iedereen en vluchtelingen. Ze  vluchten niet voor hun plezier of om het land uit te zuigen, maar vluchten voor hun leven. In hun geboortestad horen ze bommen en zijn ze aan het eind van de dag opgelucht dat die bommen deze keer niet op hen zijn gevallen. Ze vluchten naar een land waar ze niet moeten denken aan bommen of oorlog, maar waar ze in vrede kunnen leven. Ik ben Mohsin Hamid zo dankbaar voor het schrijven van dit boek, omdat ik door het lezen ervan de trauma van die  mensen  beter begrijp en weet hoe ze zich voelen als ze proberen hun leven weer op te bouwen.

01-03-2020, 00:00 Geschreven door Abdil Mavzer  
Reageren (0)

Vijftig jaar later bezoekt Nadia voor het eerst haar geboortestad sinds ze al die jaren geleden bij Saïd vertrok. Het conflict in het land is al lang voorbij en als Nadia door de straten loopt, ziet ze Saïd, en de twee komen overeen elkaar te ontmoeten in een nabijgelegen café, waar ze verhalen over hun leven delen en praten over hoe het anders geweest zou zijn als ze getrouwd waren.
En nogmaals, ze scheiden van elkaar, want je toekomst hangt niet af van wie je hebt ontmoet, maar hoe je met hem of haar omgaat. Dit is een mooie weerspiegeling van onze samenleving.

29-02-2020, 00:00 Geschreven door Abdil Mavzer  
Reageren (0)

Wanneer het tweetal uiteindelijk in Londen aankomt met behulp van enkele Griekse families, bezetten ze een luxe verlaten huis, verwonderd over het zachte interieur en het warme water. Maar de komst van migranten in Londen stuit op geweld waardoor het leger wordt opgeroepen om de situatie en het geweld te sussen. Dezelfde situatie komt ook voor voor de vluchtelingen in Turkije, ze worden niet allemaal van harte verwelkomd door de lokale inwoners. Het gevoel van wanhoop is voelbaar maar nooit opzettelijk. We voelen wat ze voelen maar moeien er ons heel weinig mee en focussen enkel op onze eigen comfort.

29-02-2020, 00:00 Geschreven door Abdil Mavzer  
Reageren (0)

Nadia en Saïd zijn slechts twee van de miljoenen mensen wereldwijd die de magische deuren gebruiken om te ontsnappen.

De roman speelt zich af in een stad die overspoeld werd met vluchtelingen maar nog min of meer in vrede verkeerde. Dus was er nog geen oorlog. Maar wanneer de situatie verergerde, probeerde het paar te ontsnappen en alles achter te laten. Dit doet me vooral denken aan de vluchtelingen in Syrië. Mensen verlaten hun meeste kostbare spullen om ergens naar toe te gaan waar ze in vrede kunnen leven en een toekomst kunnen opbouwen voor hun kinderen. Voor Saïd was dat zijn vader die niet wou ontsnappen aangezien hij zijn hele leven op die plek heeft doorgebracht. 

29-02-2020, 00:00 Geschreven door Abdil Mavzer  
Reageren (0)

De roman van Moshin Hamid namelijk “Exit West” werd gepubliceerd in 2017. 

Het verhaal zelf wordt verteld door het leven van Saïd en Nadia. Het boek volgt deze personages terwijl ze opduiken in vreemde en onzekere gebeurtenissen. Liefde, loyaliteit en moed maken het een onvergetelijke roman, maar de verteller blijft de volledige controle houden, net als een cameraman die ervoor kiest om het verhaal te vertellen via geselecteerde frames. Neem bijvoorbeeld de zwarte deuren die openen als portalen naar een ander land, die vluchtelingen wegleidt van de ene fysieke ruimte naar de volgende. Je kunt je dan goed inleven in het verhaal en ook zie je de vluchtelingenproblematiek vanuit de ogen van een vluchteling zelf en kan je je inbeelden hoe die zich voelt.

29-02-2020, 00:00 Geschreven door Abdil Mavzer  
Reageren (0)