BTW-tarief voor restaurants vanaf 1 januari 2010 van 21 naar 12 procent.
De regeringstop zat maandagnacht tot circa 03.00 uur aan tafel. Pas dan
dook er op Hertoginnedal de kelner met rekening op ...nee grapje.
De topministers raakten het eens over een aantal nieuwe maatregelen
waarvan de meest opvallende de daling van het BTW-tarief voor
restaurants van 21 naar 12 procent en dat vanaf begin volgend jaar. De
regering vraagt van de restauranthouders wel een engagement inzake
werkgelegenheid. Na een jaar wordt de maatregel geëvalueerd en nagegaan
of een daling tot 6 procent tot de mogelijkheden behoort.
Ik ben eens benieuwd of ze dat onnozel maatregel dat inhoudt dat een
kelner belast wordt op zijn fooi ook zullen verminderen of schrappen.
Dat zou al tewerkstelling bevorderen, want weet beste Ministers, dat in
een crisis ook minder fooi wordt gegeven, en gezien deze fooibelasting
forfaitair is .... but you don't care anyway...
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Politiek en actueel Tags:BTW verlaging, restaurants, van 21 naar 12 procent
VDB over de finale eindmeet.
Hallo daar beste blogvrienden, het is met gemengde gevoelens dat we de tweede dag van deze week aansnijden. Gisteren overleed VDB, een topcoureur. Thats it. Dat is wat ik zal onthouden van die man. Hij heeft veel te jong het peloton des leven verlaten. Ik hoop voor hem dat zijn etappe in dit tranendal het sprinten waard was. De heuvels en bergtoppen dat een mens moet overwinnen om aan de finish een paar punten bij elkaar te fietsen is geen kermiskoers maar eerder een col in de zwaarste categorie. Voor een wielrenner zoals VDB was het niet alleen vallen met de fiets, de man beleefde een nachtmerrie tien jaar lang.Een verhaal van vallen en vooral opstaan:
Mei 1999: De Franse homeopaat en paardenpreparateur
Bernard Sainz wordt aangehouden op verdenking van handel in
dopingproducten. Bekende klanten van Sainz zijn Virenque, Gaumont en...
Frank Vandenbroucke. VDB wordt ondervraagd, maar gaat uiteindelijk
vrijuit.
2000: Huwt met Sarah Pinacci.
Maart 2000: Net voor de start van Parijs-Nice, valt VDB thuis van de trap. VDB wint dat jaar niet meer.
Juni 2001: Vandenbrouke
verdwijnt spoorloos voor de Ronde van Luxemburg. Later meldt Sarah dat
haar man een handwortelbeentje heeft gebroken bij een val. Maar er
blijken geen radiologische foto's van. Enkele weken later staat VDB op
straat.
2002: Overstap naar Domo-Farm Frites.
In maart 2002 worden in de auto van Bernard Sainz verboden producten
aangetroffen. Sainz komt net van huize VDB, waar speurders epo, morfine
en clenbuterol op een nachtkastje vinden. De clenbuterol is bestemd
voor zijn zieke hond, zegt VDB.
2003: Bij Quick-Step Davitamon. Tweede in de Ronde van Vlaanderen. Stapt op na een ruzie.
Mei 2004:
VDB, aan een hoopvolle comeback bezig bij Fassa Bortolo, zegt af voor
de Giro. "Frank is ziek. En als hij ziek is, heb ik geen reden om
daaraan te twijfelen", zegt ploegleider Giancarlo Ferretti. Velen doen
dat wel. In de zomer volgt ontslag.
Juli 2004: Geweerschoten in zijn huis in Ploegsteert. Een ruzie met Sarah - die naar Italië vlucht - loopt uit op een zelfmoordpoging.
2005: Zware echtelijke problemen met Sarah.
Mei 2005:
In de Ronde van Picardië rijdt Vandenbroucke tegen de wagen van zijn
nieuwe ploeg MrBookmaker.com. Diagnose: gebroken pols en enkele weken
gips. Een maand later krijgt hij nog een boete van 250.000 euro voor
het bezit van verboden middelen. Die straf wordt later weer
ingetrokken. Sarah keert terug uit Italië.
2006:
Opname in het ziekenhuis wegens stress en depressie. Ontslag bij
Unibet.com. In het najaar geeft hij zich uit voor Francesco Del Ponte
(met een foto van Tom Boonen op die valse licentie) en rijdt een
juniorenwedstrijd in Italië.
2007: Krijgt een
contract bij Acqua e Sapone. Vrijgesproken voor het bezit van
verdovende middelen. Parket tekent beroep aan. Sarah laat hem weten dat
ze wil scheiden. Onderneemt een nieuwe zelfmoordpoging. Mag zijn
dochtertje niet meer zien. Juni 2007: Na een nieuwe inzinking gedwongen opgenomen in het psychiatrisch centrum Heilig Hart in Ieper.
2008: Tekent
bij Mitsubishi-Jartazi. Mag zijn dochtertje opnieuw zien en krijgt van
zijn ploeg te horen dat ze hem niet meer betalen tot hij opnieuw
fietst. Zijn naam duikt op in een drugsonderzoek van het gerecht van
Ieper. VDB heeft begin 2008 cocaïne gekocht van een drugsdealer uit
Wielsbeke voor eigen gebruik. Mitsubishi-Jartazi zet de renner op
non-actief. VDB ontkent elke betrokkenheid.
April 2008: Zijn
bekentenissen over zijn verslaving aan amfetamines en slaappillen waren
er al. De bijbehorende uitleg staat nu ook in zijn boek 'Ik ben God
niet'.
2009: VDB trekt naar de ploeg
Cinelli-Down Under met maatje Nico Mattan als ploegleider. Het begin
van het seizoen is nog moeizaam maar hij zorgt voor een enorme
verrassing door de proloog van de Boucles de Artois te winnen, zijn
eerste zege in negen jaar. Hij wordt ook nog derde in de eindstand. Augustus 2009: Hij weigert hij nog langer een truitje van zijn ploeg te dragen, want hij heeft nog geen geld gezien.
21 september 2009: Een
paar weken nadat hij met zijn Mercedes een muurtje ramde in de Brakelse
deelgemeente Michelbeke gaat hij met zijn vervangwagen over de kop in
Oosterzele.
12 oktober 2009: Frank Vandenbroucke overlijdt op 34-jarige leeftijd. De
renner werd dood aangetroffen in een hotel in Senegal, waar hij op
vakantie was. Hij zou bezweken zijn aan de gevolgen van een
longembolie, een bloedklonter in de longen. De Senegalese politie heeft
het overlijden intussen bevestigd. Vandenbroucke werd op 6 november
1974 geboren in Moeskroen. Hij laat twee dochters na.
VDB, een talent Vandenbroucke was één van de grootste talenten van de Belgische
wielersport. Hij was Belgisch kampioen bij de nieuwelingen (1991) en de
junioren (1992). In 1995 won hij Parijs-Brussel, in 1996 de Ronde van
Oostenrijk en de Scheldeprijs, in 1997 de Ronde van Luxemburg, in 1998
Gent-Wevelgem en Parijs-Nice, in 1999 de Omloop Het Volk,
Luik-Bastenaken-Luik en twee etappes in de Ronde van Spanje.
Zaterdag avond rond een uur of zeven, oeps, ik begin
al te klinken als diene van Clouseau nee, serieus effen; gisteren is
jammerlijk genoeg André Steemans beter gekend als Felicé Damiano overleden. We
verliezen weer een monument uit de Vlaamse showbizz. Felicé had meer swing en
twist in zijn lijf dan Chubby Checker in een blender. Mijn buurvrouw heeft
menig fuck-me-botjes versleten wanneer ze afstemde op zijn programma
Swingpaleis. Ik zal hem missen omwille van zijn joviale omgang met mensen. Typisch
een Limburger die precies de vriend van iedereen was. Het bleek toch zo de twee
enige keren dat ik hem mocht ontmoeten op een high-profile bedrijfsparty gegeven
door één van mijn vroegere werkgevers, een verzekeringsmaatschappij met
ster-allures en eveneens ter ziele gegaan na een te korte glorieperiode.
De tweede maal dat ik hem tegenkwam was in een
restaurant in Leuven een paar jaar geleden, en de man herkende mij
niettegenstaande mijn eerste gesprek maar een paar minuten had geduurd. Het zal
het onderwerp zijn dat in zijn geest mijn gezicht wellicht had gegrift. Ik laat
u met het vraagteken zitten want het onderwerp is niet van dien aard dat ik het
enerzijds wil delen en anderzijds heb ik er gewoon geen zin in om het aan mijn
blogklok te hangen. Ik zal Dré missen in zijn 1000 seconden, een kookprogramma
dat ik meer kan smaken dat de culinaire hoogstandjes van streekgenoot, de SOS
keukenPiet. Geef Obama de Nobelprijs voor de vrede maar ik geef Dré de
Nobelprijs voor jovialiteit en swingende ambiance.
Dré , ik wens je een vredige rust toe en weet dat de
wereld door je heengaan weer een toffe mens zal moeten missen.
Tot blogs
GV
Televisiepresentator
Felice Damiano
(André Steemans), overleden aan een hartinfarct, hij werd op 1 oktober 55 jaar. Felicé
raakte bekend door tal van televisieprogramma's waaronder het kookprogramma
1000 seconden, dat meer dan 10 jaar door de VRT werd uitgezonden en waarin hij
met Herwig Van Hove
optrad. Ook Het Swingpaleis, een meezingprogramma dat hij van 1996 tot 2006
presenteerde op de VRT, was een groot succes. In 2006 maakte Felice de overstap
naar SBS, die de zenders VT4 en VijfTV beheert. Voor VIJFtv presenteerde hij
spelprogramma Te Nemen Of Te Laten, terwijl hij voor VT4 de presentatie van
Supertalent In Vlaanderen voor z'n rekening nam tot in februari 2009.
Dré Steemans
is geboren in Leuven, maar woonde in Limburg. Eerst in Maasmechelen, later in
Hasselt. In 2006 verscheen zijn autobiografische roman Jongens onder elkaar
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Muziek - Kunst - Cultuur Tags:Dré Steemand, Felice,Het Swingpaleis,1000 Seconden,Herwig Van Hove,Te nemen of te laten,Supertalent,Leuven,Maasmechelen,Hasselt,Abdias,Georges Vanhaeren
08-10-2009
Houston we have a problem, where are my Dafalgans
Houston we have a problem, where are my Dafalgans
We hebben
nog een paar ogenblikken vrij, dus meteen grijp ik naar mijn virtuele pen om
toch niet met de gedachte te blijven zitten dat ik onze Abdias in de steek
laat. Een mens geraakt gehecht aan zijn blog, het is precies een huisdiertje
geworden dat dagelijks wat verzorging verdient en af en toe moet geaaid worden,
als is het met een pennentrekje. Deze week is voor mij begonnen met een verse
doos Dafalgan, we zijn donderdag en de doos is leeg. Ik weet niet waarom, maar
ik zit al een veertiental dagen opgezadeld met een helse koppijn die zelfs
blijft voorduren als ik s nachts mijn droomregisters open trek. Nu snap ik
tenminste waarom vrouwen geen seks wensen wanneer ze hoofdpijn hebben. Ik dacht
aanvankelijk dat in een droomwereld geen hoofdpijn bestaat. Ik moet dit dus ten
stelligst tegenspreken, of ten minste, in mijn geval toch wel. Ik had vannacht
een zeer leuke droom waarin ik een feestje had op een ruimteschip ja, ik weet
het, je kan het zo gek niet bedenken of ik droom het.
Op een bepaald ogenblik
was de hoofdpijn zo erg dat ik de muziek, want ik droom in beeld en klank, heb
uitgezet. Tot grote ergernis van mijn copilote, die de laatste weken telkens
aanwezig is in mijn dromen, want zij houdt enorm van Saint-Germain, een Franse
loungeorkestje. Niet alleen zij was in alle staten maar ook de rest van de
feestbende. Op mijn ruimtefeestje had ik ook Mickey Mouse uitgenodigd
blijkbaar, want die was er ook. Hij en zijn slecht karakter. Ik ben met die
tekenmuis in vurige en vlammende ruzie gekomen omdat hij telkens weer de
boordcomputer beval om het muziek te hervatten. De boordcomputer is uitgerust
met voice-recognition-activation, in bruikbare taal wil dat zeggen dat je
gewoon tegen de computer iets zegt en dan doet zij dat. Het is een zij want het
is telkens een vrouwelijke stem dat antwoordt. Die stem lijkt verdacht veel op
die van mijn Gps trouwens, maar een tikkeltje sexyer want een beetje hees en
vertraagd. Dat kan ook zijn dat in de ruimte de stemtrilling al uit zichzelf al
sexy gaan klinken, ik zal dit eens vragen aan Frank Dewinne vragen bij zijn
terugkeer van zijn circus-satelliet.
Dus na een twaalftal keer Rose Rouge van
Saint Germain te hebben horen starten en dus een discussie met de
Disney-uitvinding heb ik hem opgesloten in de wijnkelder van mijn ruimteveer. Zo
een arrogant en ambetant manneke dat die is, gewoon onbeschrijflijk. Het kereltje heeft capsones
de grote van de bollen van het Atomium. En onbeleefd dat het schoftje wel is,
me dunkt dat dit het gevolg is van zijn succes. Volgens zijn chauffeur is dat
pas enkele jaren geleden tot stand gekomen sinds de start van Disneyland
Parijs. Nu denk ik eerder dat de degoutante muis geen spacecake kan verteren.
Hij zat dus opgesloten in de wijnkelder van het ruimteschip en bleef maar
herrie schoppen en ook letterlijk want hij deed niets anders dan tegen de muren
van de ruimte in kwestie te trappen.
Tot op een bepaald ogenblik er geen lawaai
te horen was en we met de ganse crew ons aan het afvragen waren of hij niet via
de noodcapsule ontsnapt was. Kelly Pfaff begon zich te moeien en mij op mijn eigen
ruimteschip bevelen te geven dat ik het arme muizeke moest vrijlaten. Het wicht,
wat denkt die wel ? Ik trap ze nog liever allebei zonder ruimtepak de melkweg
uit. Gedaan ermee, ik duld geen tegenspraak op mijn eigen starship. Ik besloot
in te grijpen en spacecontrol op aarde in te lichten van het probleem. Zij
zouden wel Will Smith of Tommy Lee Jones van Men in Black langs sturen om mijn
probleem op te lossen, want zij hadden trouwens interstellaire bevoegdheid in deze
materie.
Zo gezegd, zo gedaan, ik sprak in de richting van de boordcomputer:
Houston, we have a problem.
Wat volgde was stilte
muisstilte
Ik
herhaalde mijn oproep: Houston, we have a problem tedju! maar dan met meer
nadruk op dat laatste woord. Toen kreeg ik nog wat ruis en wat gekraak in de luidspreker te horen
en nadien een schertsend geluid: Teut - teut - teut - teut - teut teut
Ow
shit, t is al halfzeven. Ik drukte de zoemer van wekkerradio af en stond op
met koppijn; waar zijn mijn Dafalgans wacht tot ik die muis vandaag ergens
tegenkom .
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:Zielvreters en ander soort ergernissen Tags:Een verhaal over Space,Nasa,UFO,Mickey Mouse, Dafalgan, Kelly Pfaff
02-10-2009
Wat staat er nu weer in de krant ?
Nu het internet ons een nieuwe kijk op de wereld geeft en een middel tot auto-journalistiek geworden is, blijkt meer en meer hoe onnozel de inhoud van de traditionele kranten wel geworden is. Er moet zich iets voorgedaan hebben tussen de krantenreporters uit mijne jeugd en diegene die vandaag de dag de kranten vullen. Wat me ook opvalt is dat de onlineversies van de krant in kwestie totaal qua inhoud en stijl verschilt van zijn oudere broer: de papieren versie. Je zou net zeggen dat de online-versie geschreven wordt door een puber met een misplaatste vorm van humor en een borstenfixatie. Ik neem het voorbeeld van het Laatste Nieuws Online, en ik heb het niet over de kwaliteit van de terecht gepubliceerde nieuwsitems maar eerder over de rotzooi dat gewoon te grabbel wordt gegooid om ruimte te vullen, onderwerpen zonder inhoud, laat staan diepgang en maatschappelijk nut. Ik geef enkele van de titels als voorbeeld en dit zegt al ruimschoots genoeg over wat ik hier bedoel:
- Kendra Wilkinson: "Mijn borsten zijn degoutant" - Tienduizend fans willen Ron Wemel zien seksen op groot scherm - Madonna's rimpels in High Definition TV - Vrouwen maken vaker boodschappenlijstje dan mannen - "Toon mij je borsten en ik vertel meer over je karakter" - Jackson was uren voor zijn dood "redelijk gezond" - Borsten van Duitse vrouwen worden elk jaar dikker - Toon-mij-je-borsten-en-ik-vertel-meer-over-je-karakter - Spook vult pinten bij in Engelse pub - Groene porno is hit op internet
Dit is dus het werk van een redactie, wat wil zeggen dat verschillende mensen beslissen wat er online komt op de "site van het jaar" hlb.be . Jammer dat journalisten die wel over een scherpe pen en een dosis maatschappelijke visie beschikken genoodzaakt zijn voor andere media te gaan werken om plaats te maken voor hapklare fastfood-nieuwsberichten. Diegene die mij kan vertellen wat het nut , nieuwswaarde of maatschappelijke relevantie is van deze artikels mag zich nu bekend maken en sito presto solliciteren bij Het Laatste Nieuws, want u ontbrak nog aan het lijstje wereldreporters dat HLN rijk is .
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen) Categorie:Zielvreters en ander soort ergernissen Tags:HLN.BE, Het Laatste Nieuws, Georges Vanhaeren,Abdias
01-10-2009
Sire, Uw Belgen zijn het kotsmoe !
Sire, Uw Belgen zijn het kotsmoe!
De getto's van Brussel
MOETEN WE BANG ZIJN OM ONZE WAARDEN OP TE DRINGEN ?
Ik ben het beu naast een getto te leven waar allochtone jongeren mij behandelen alsof ik op hun privéterrein loop. Waarom durven wij niet
opkomen voor wat eigenlijk essentieel is: respect voor de wetten en de
waarden van het land waarin wij leven? Ik
woon vlakbij een buurt in Vorst, van de Merodestraat tot het
Zuidstation, die je zelfs met de meest multiculturele vooringenomenheid
niet anders dan als een getto kunt omschrijven.
Mijn dochter heeft het al lang opgegeven om in die wijk te
gaan. Daarvoor is ze net iets te vaak uitgescholden voor veel onfraais.
Ik fiets er elke dag door en beleef steeds een ander avontuur.
Dubbelgeparkeerde auto's, bestuurders die een kruispunt blokkeren om
met elkaar te praten, rondhangende jongeren die je bekijken alsof je op
hun privédomein komt.
Probeer vooral niets te zeggen als je weer eens bijna omver
gereden wordt: de laatste keer dat ik dit toch deed, werd ik de huid
vol gescholden door een omstaander van geen zestien jaar, die zijn
beledigende tirade afsloot met een boodschap die ik niet vertaal: 'Nique ta mère.'
Dat was minder erg dan de vorige keer, toen een andere jonge
Maghrebijnse chauffeur zich door mijn gedrag beledigd voelde: ik had
het aangedurfd mijn voorrang te nemen. Zijn eer was dusdanig gekrenkt
dat hij dit blijkbaar enkel kon rechtzetten door me in het gezicht te
spuwen...
Dus vooral: zwijgen. Want als je probeert duidelijk te
maken dat 70 km per uur veel te snel is in een zone 30, dan heb je
meteen recht op een confrontatie met het eergevoel van een jonge nieuwe
Belg die het niet kan hebben dat iemand hem ook maar iets verbiedt en
die bereid is je daarom in elkaar te rammen.
Twintig jaar geleden was ik ervan overtuigd dat de jonge
nieuwe Belgen snel geassimileerd zouden worden. Maar nu is in Brussel
een generatie van rebels without a cause opgegroeid die zich
altijd verongelijkt en te kort gedaan voelt. Nooit voor iets
verantwoordelijk, het is altijd de fout van iemand anders: van de
overheid, van de racistische Belgen. En ook binnen hun eigen families
blijven de jonge Maghrebijnse mannen onaantastbaar. Toen de politie in
Molenbeek een jongen oppakte, organiseerde de vader meteen een betoging
omdat zijn zoon 'nog geen appel zou stelen.'
De inspanningen van de overheid in de probleemwijken hebben
ervoor gezorgd dat de jongeren de noodzaak niet voelen die te verlaten,
toonde een ULB-studie vorig jaar aan. Zo creëer je de bekrompenheid van
een dorp in de grote stad.
Een dochter van Marokkaanse vrienden heeft een Belgisch
vriendje. Met hem gaat ze nooit uit in de wijk, omdat ze meteen wordt
nageroepen. Want bijna al de jonge allochtonen mogen dan wel de
Belgische nationaliteit hebben, enige identificatie met dit land hebben
zij niet. Integendeel: 'Belge' is een scheldwoord...
Jonge vrouwen alleen zie je overigens bijna nooit in de
wijk. En zeker niet in de cafés: daar worden ze zelfs niet gedoogd.
Toen een medewerkster van de gemeente er een koffie vroeg, werd haar
snel duidelijk gemaakt dat ze er niet moest op rekenen om bediend te
worden. Als ik de Merode-wijk binnenfiets, dan weet ik dat ik tot ver
voorbij het Zuidstation niet één vrouw op een caféterras zal zien. En
dan heb ik het nog niet over de dubbele seksuele moraal die van jonge
allochtone vrouwen nog steeds verwacht dat ze tijdens de huwelijksnacht
hun maagdelijkheid bewijzen, ook al weet iedereen dat Brusselse
hospitalen met een eenvoudige ingreep maagdenvliezen herstellen...
Een gerenommeerd Frans-Marokkaanse kunstenaar stelde tot
vorige week een merkwaardige installatie tentoon in Brussel: een reeks
bidtapijtjes met schoenen. De kunstgalerij kreeg onmiddellijk
dreigtelefoons, het glas voor het kunstwerk werd bespuugd en
beschadigd. De commotie kwam er omdat er bij één bidtapijtje rode
vrouwenhakken te zien waren. De kunstenaar wou op die manier 'de plaats
van de vrouw in de Islam' aankaarten. Maar dat kan al niet meer in
Brussel: na een paar dagen werd het kunstwerk verwijderd.
Misschien moeten we ons eens afvragen hoe het komt dat we
aanvaard hebben dat principes als de vrijheid van de kunstenaar en
gelijke rechten voor man en vrouw niet voor iedereen gelden in dit
land. Waarom durven wij niet opkomen voor wat eigenlijk essentieel is:
respect voor de wetten en de waarden van het land waarin wij leven? Een
hoofddoekenverbod is geen oplossing. Maar misschien moeten we toch eens
nadenken over hoe we op een assertieve manier kunnen duidelijk maken
dat wij durven verdedigen wat wij belangrijk vinden.
Het is de verdienste van links geweest om meer aandacht te
vragen voor discriminatie en sociale achterstand. Het probleem ligt
jammer genoeg dieper: we zijn bang geweest om onze waarden op te
dringen aan allochtonen. Die waarden zijn mij echter te dierbaar om ze
verloren te laten gaan.
door LUCKAS VANDER TAELEN
Copy and paste uit de Standaard Online van 30 september 2009
Wie? Vlaams Parlementslid voor Groen!
Wat? We moeten jonge allochtonen respect bijbrengen voor onze waarden.
Waarom? Sommige Brusselse wijken evolueren tot getto's met eigen wetten.
En ik dacht te rechts te zijn omwille dat ik dezelfde opmerkingen neerschreef de afgelopen weken.
Omdat het niet altijd over spijkers met koppen moet gaan hebben we het over nagels
Nu eens en dan probeer ik uit de band te springen. Nu is het eens met wat ik schrijf dan eens met wat ik zeg. Vandaag ben ik echter van plan de dames te verwennen met een onderwerp dat jullie nauw aan de vingers ligt, namelijk nagels. Nee, dit is niet een aflevering van Roger's doe-het-zelf- rubriekje. Vandaag stel ik u voor aan Ann. Ann is een vriendin van me die plots tot de vaststelling gekomen is dat er meer dan alleen maar boekhouden bestaat. Zij heeft van een hobby, eerder een passie, een bijverdienste weten te maken. Maar wie kan het beter uitleggen dan haar zelf.
Hoi, ik ben Ann, 39 jaar en moeder van 3. Naast mijn job als
boekhoudster hou ik er een nagelstudio op na. Wat begon als een
aangenaam tijdverdrijf is ondertussen een passie geworden. Je kan me
gerust een nailart-junkie noemen. Ik ben 'n trendwatcher en probeer ook
zoveel mogelijk nieuwe producten zelf uit. Ik experimenteer met
nagellak, gel en acryl, acrylverf en duizend en één accessoires, en ben
ondertussen tot de vaststelling gekomen dat veel nagelstylistes
gevangen zitten n het keurslijf van wat ik noem fabrieks-nailart.
Vaak ontbreekt bij beginnende nagelstylistes de tijd, en de middelen om
te experimenteren en grenzen te verleggen. Wie pas start mag zich
verheugen op lage inkomsten en hoge onkosten en vooral veel stress ,
waar vind je dan in godsnaam de tijd nog om je als styliste boven de
grijze massa uit te werken
Op deze site worden hapklare brokken geserveerd, het is gratis en voor niks..
Vanaf volgende maand vind je hier onder andere:
nieuwe trends in Nail Art
interessant websites voor nail art producten en technieken.
artikelen uit 'Nails magazine'
stap voor stap uitleg over bepaalde nail art technieken
nail art fotos
een
ludiek stukje over de nagelstudio, dos en donts in de nailbusiness
en natuurlijk de occasionele blunders die we als nagelstyliste wel eens
begaan
verkoop van occasieboeken, magazines en doorverkoop van producten.
beoordelingen van nieuwe producten.
Reacties op de artikelen zijn altijd welkom, de leukste stukjes worden
op deze pagina gepubliceerd. Heb je iets wat je wil delen? Mail je
leesvoer door op de contactpagina.
Have fun
Ann
De Standaard brengt elk publiek mandaat van alle ministers, staatssecretarissen en parlementsleden die in Vlaanderen verkozen zijn in kaart. Daarmee willen ze een duidelijk overzicht bieden van alle inkomsten die de mandatarissen krijgen uit publieke middelen, uw belastinggeld als het ware. Nu spreekt men hier van de publieke mandaten en niet van wat sommige politici nog extra aan zitpenningen in allerhande bestuursfuncties mogen ontvangen. We hebben het evenmin over eigen verdiensten in de zakenwereld of de het privé inkomen.
Ik was geschrokken... Ik dacht nog niet helemaal wakker te zijn en in een surrealistische wereld ontwaakt te zijn bij het lezen van het artikel dat bij het financieel rapport aangelinkt en uitgebrond is door Thijs Michiels en Wouter Verschelden. Het persbericht dateert echter al van maandag 11 mei 2009. Mij is het niet duidelijk of dat rapport al in detail is verschenen doch is het wel de eerste keer dat ik het zie. Iemand had mij mogen verwittigen...
Om nu het voorbeeld te nemen van Marleen Vanderpoorten (VLD) goed voor 349.029,32 Euro netto per jaar: Zelfs nog met een afdracht van 7,5 procent aan haar partij is dat nog altijd 322 852.121 Euro netto per jaar, voor de pré facebook generatie onder ons : 13.023.822,276,- antieke Belgische frankjes. Nu moet er toch iemand zijn die mij aan het verstand kan brengen hoe je dit moet verteren wetende dat het leefloon (het minimum loon,zeg maar overheidssteun) volgens het ACLVB, de liberale vakbond, de volgende bedragen van toepassing (per 01/06/2009) zijn :
voor een persoon die met een of meerdere personen samenwoont : 483,86/m.
voor een alleenstaande persoon : 725,79/m.
voor een persoon die uitsluitend samenwoont met een gezin ten laste (dit recht wordt geopend zodra er tenminste een minderjarig ongehuwd kind aanwezig is) : 967,72/m.
In het artikel lees ik ook nog : "Geld is een factor in de politiek. Niet enkel voor federale begrotingen en Vlaamse budgetten, maar ook het inkomen van de beroepspolitici zelf speelt mee. Al was het maar als een graadmeter voor de pikorde binnen de partij. Topfuncties zoals die van minister, voorzitter van Kamer of Vlaams Parlement en fractieleider worden terecht stevig vergoed. Ook een gewoon parlementslid verdient goed zijn boterham. Het is de enige manier om bekwame mensen aan te trekken voor een publiek mandaat."
Nu mag je altijd proberen mij door de strot te duwen dat Marleen Vanderpoorten bij benadering 15 keer meer moet verdienen dan een zeer goed betaalde arbeider, die 20.400,- Euro per jaar verdient ! De stelling van de journalisten dat "stevige vergoedingen" de enige manier is om voor een publiek mandaat bekwame mensen aan te trekken, is mijn inziens een argument dat zelfs zou verzuipen in een diepe taljoor patatten. Of is het nog niet duidelijk geworden, in zoveel jaren belgische politiek, dat bekwaamheid eigenlijk niet de meest voorkomende eigenschap is ?
Aan de toog zal wellicht stevig gedebateerd worden. Maar gezien dit allemaal het gevolg is van beslissingen van onze verkozenen, kan men eigenlijk alleen maar tegen onze eigen kop slaan. Al zou ik adviseren niet te hard te slaan want ik vrees dat we dagelijks onszelf een pak rammel mogen verkopen. Verder heb ik nog een poll online voor de meer actieve lezers van deze blog.
Oostende: Gino Vanspauwen houdt het voor bekeken bij C.A.G
Oostende: Gino Vanspauwen houdt het voor bekeken bij C.A.G.
In Oostende heeft luchthavendirecteur Gino Vanspauwen zijn ontslag ingediend als voorzitter van de raad van bestuur van Capital Aircraft Group. De luchthavenmanager doet dit na klachten van belangenvermenging.
Capital Aircraft Group maakte in maart bekend te verhuizen van de luchthaven van Wevelgem naar Oostende. In een artikel van De Standaard laatstleden zaterdag werd Vanspauwen ervan beschuldigd zijn eigen vliegmaatschappij een voorkeursbehandeling te geven. Volgens Vanspauwen zijn de aantijgingen onjuist.
Bij Capital General Aviation spreekt men over valse beschuldigingen en jaloezie. De onderneming besliste de investering in de luchthaven van Oostende op te schorten en een onderzoek te starten. Gerechtelijke stappen worden niet uitgesloten.
