Druk oponderstaande knop indien U vragen hebt, deze worden strikt vertrouwelijk behandeld.
AA Groep Zulte
Herstel en Vriendschap
07-05-2008
WAT IS AA
Wat is en wie zijn de Anonieme Alcoholisten??
"Anonieme alcoholisten is een gemeenschap van mannen en vrouwen,
die hun ervaring, kracht en hoop met elkaar delen, om hun gemeenschappelijk probleem op te lossen,
en anderen te helpen bij het herstel van hun alcoholisme"
DE ENIGE VEREISTE VOOR LIDMAATSCHAP IS EEN OPRECHT VERLANGEN OP TE HOUDEN MET DRINKEN"
Er zijn geen geldelijke verplichtingen voor het AA lidmaatschap. Wij voorzien in onze behoeften door eigen bijdragen.
AA is niet gebonden aan enige sekte, genootschap, politieke partij, organisatie of instelling, wenst zich niet te mengen in enig geschil, steunt of bestrijdt geen enkel doel"
ONS HOOFDDOEL IS NUCHTER BLIJVEN EN ANDERE ALCOHOLISTEN HELPEN NUCHTERHEID TE BEREIKEN
Voor meer info ivm AA Groep Zulte kan je anoniem bellen op volgende nummers: (je kan voor verdere info ook het gastenboek aanklikken of een émail sturen)
Alcoholisten zijn mannen en vrouwen die niet beseffen hoe ernstig ziek ze zijn. Men heeft hen wel gezegd, dat ze de alcohol moeten laten staan en zelf vinden zij echt ook wel dat het beter zou zijn om dit te doen, maar het lukt eenvoudig niet. Het kan ook niet zonder meer lukken, want de aard van de ziekte maakt dat de zucht naar drank onoverkomelijk wordt, zodra de eerste kleine hoeveelheid alcohol is geproefd of soms alleen maar geroken. Van dat ogenblik af kunnen zij zich niet langer verzetten tegen het verlangen naar drank. Zij moeten drinken. Het is geen gebrek aan wilskracht, het is ook geen zwakte die men als oorzaken zou kunnen aanmerken. Nee, het komt door de kwaal, door het alcoholisme.
Alcoholisme tast wel niet iedereen aan die alcohol gebruikt, maar grijpt toch om zich heen zonder aanzien des persoon. De patiënt kan ongeschoold arbeider zijn, de moeder van een gezin dat maar met moeite kan rondkomen, doch het kan net zo goed iemand zijn met een lange academische opleiding, een arts, een professor of een zakenman of -vrouw. Maar het kan net zo goed een vertegenwoordiger van een klein bedrijf overkomen, als een verpleegster, een kantoorbediende, of iemand die met handenarbeid de kost verdient. De ziekte grijpt langzaam doch onafwendbaar haar prooi. En het is heel erg, want als dat gebeurt, dan begint de lijdensweg, die in een mum van tijd een mensenleven vernietigd. Niet enkel de getroffene zelf, ook zijn of haar gezin, werkkring en familie gaan eronder gebukt. Telkens weer mislukken alle pogingen om van de drank af te komen. Maar erger is het, als noch het slachtoffer, noch de naaste omgeving beseffen dat hier sprake is van een veel voorkomende, zij het zeer ernstige ziekte.
Herstel is onmogelijk, zolang de drankzuchtigen zelf niet weten, dat zij ziek zijn en dus niet alles op alles kunnen zetten om te herstellen, zoals een suikerzieke, een nierpatiënt, een hartlijder weten dat zij ziek zijn en dus de leefregels volgen die hun dokter voorschrijft.
Oplossing
Alcoholisme blijkt meervoudige oorzaken te hebben.
Allereerst is de drankzuchtige, hoe vreemd dat ook klinkt, overgevoelig voor alcohol. Die overgevoeligheid kan ontstaan door organische gebreken maar ook door langdurig en intensief alcoholgebruik. Maar bovendien heeft alcoholisme vrijwel altijd ook een psychische oorzaak. Op de een of andere manier is het evenwicht tussen lichamelijk en geestelijk welzijn van een drankzuchtige verstoord. Een psychische oorzaak brengt hem/haar tot drinken en het lichaam reageert daarop door overgevoelig te worden.
Zodra dit het geval is, doen zich symptomen voor, die men bij elke alcoholist onmiddellijk kan waarnemen. Wij noemen er enkele:
Zij hebben hun drinken niet meer onder controle en blijven drinken, ook al valt er niets meer te "vieren" of nergens meer over te treuren.
Zij drinken "sneller" dan anderen in hun gezelschap.
Vaak weten zij, als zij weer nuchter zijn, niet meer wat zij in dronken toestand hebben gedaan.
Zij hebben 's morgens drank nodig om aan het werk te kunnen gaan.
En die twaalf stappen zijn als spaken in een wiel. Gezamenlijk maken zij het wiel sterk en geven zij stabiliteit.
Elk afzonderlijk hebben zij praktisch geen nut, men moet deze stappen dus zien als een geheel. Zij vormen samen de gedachtewereld van waaruit een alcoholist zich een nieuw leven kan opbouwen, als die stappen een voor een worden gedaan
Alcoholisme tast wel niet iedereen aan die alcohol gebruikt, maar grijpt toch om zich heen zonder aanzien des persoon. De patiënt kan ongeschoold arbeider zijn, de moeder van een gezin dat maar met moeite kan rondkomen, doch het kan net zo goed iemand zijn met een lange academische opleiding, een arts, een professor of een zakenman of -vrouw. Maar het kan net zo goed een vertegenwoordiger van een klein bedrijf overkomen, als een verpleegster, een kantoorbediende, of iemand die met handenarbeid de kost verdient. De ziekte grijpt langzaam doch onafwendbaar haar prooi. En het is heel erg, want als dat gebeurt, dan begint de lijdensweg, die in een mum van tijd een mensenleven vernietigd. Niet enkel de getroffene zelf, ook zijn of haar gezin, werkkring en familie gaan eronder gebukt. Telkens weer mislukken alle pogingen om van de drank af te komen. Maar erger is het, als noch het slachtoffer, noch de naaste omgeving beseffen dat hier sprake is van een veel voorkomende, zij het zeer ernstige ziekte.
Herstel is onmogelijk, zolang de drankzuchtigen zelf niet weten, dat zij ziek zijn en dus niet alles op alles kunnen zetten om te herstellen, zoals een suikerzieke, een nierpatiënt, een hartlijder weten dat zij ziek zijn en dus de leefregels volgen die hun dokter voorschrijft.
25-02-2008 om 00:00
geschreven door dirk
24-02-2008
Is AA wat voor U?
Is AA wat voor u?
U alleen kunt beslissen of het AA-programma, de manier van leven in AA, zin voor u heeft en of het u kan helpen. Het is een beslissing die u zelf moet nemen. Niemand in AA kan dat voor u doen. Wij kwamen bij AA omdat wij moesten toegeven de controle over ons drinken totaal te hebben verloren. Het drinken was voor ons een probleem geworden waar wij alleen geen uitweg meer voor wisten.
Velen van ons wilden aanvankelijk niet toegeven dat zij niet meer sociaal konden drinken. Toen hoorden we van andere AA-leden dat we ziek waren. (Dat hadden we al gedacht!) We kwamen er achter dat vele mensen onder dezelfde gevoelens van schuld, eenzaamheid en hopeloosheid leden als wij. We kwamen er ook achter dat deze gevoelens veroorzaakt werden door onze ziekte: alcoholisme. We besloten te proberen onder ogen te zien wat alcohol van ons gemaakt had. Wij gaven eerlijk antwoord op zeer precies gestelde vragen over ons drinken en de uitwerking daarvan op ons dagelijkse leven. Hieronder staan die vragen. Probeert u ook eens voor uzelf een eerlijk antwoord op die vragen te geven. En denk er daarbij aan dat het geen schande is toe te geven dat u een probleem heeft op het gebied van uw gezondheid.Hebt u het probleem werkelijk, dan is het belangrijk dat u wat aan de oplossing gaat doen!
U hebt 0 vragen met JA geantwoord - voor een interpretatie zie onder (klik aan)
1.
Heeft u ooit geprobeerd om b.v. een week of een andere van tevoren bepaalde tijdsduur niet te drinken en is u dat toen niet gelukt?
nee ja
De meesten van ons hebben zich dikwijls voorgenomen niet meer te drinken. We deden in dit opzicht ernstig gemeende beloftes tegenover ons gezin, onze familie, onze werkgever. We zwoeren soms wel dure eden. Maar we konden ons er niet aan houden, totdat we eindelijk de weg naar AA vonden. Nu beloofden we niets, noch onszelf, noch anderen. Wij hebben ons er uitsluitend op geconcentreerd om 'vandaag het eerste glas niet te drinken' en ... we bleven deze ene dag nuchter
2.
Heeft u zich geërgerd aan de raad van anderen die probeerden u er toe te bewegen met het drinken op te houden?
nee ja
Veel mensen hebben geprobeerd de man of vrouw die moeilijkheden had door het drinken te helpen. Maar de meeste alcoholisten ergerden zich enorm aan alle goede raad die verband hield met hun drinken. AA dwingt niemand een raad op te volgen. Maar als er om gevraagd wordt zullen we over onze eigen ervaringen vertellen en graag enkele praktische suggesties geven voor een leven zonder alcohol.
3.
Heeft u ooit geprobeerd uw drinken onder controle te krijgen door van de ene alcohol houdende drank over te stappen op de andere?
nee ja
Wij waren steeds op zoek naar een niet zo gevaarlijk drankrecept. Van sterke drank gingen we vaak over op b.v. wijn, sherry of bier. Of we namen cola-tik, of een andere 'long-drink': Wij probeerden ook alleen maar op bepaalde tijden te drinken. Maar met welk 'recept' we het ook probeerden, het slot van het liedje was dat we vroeger of later toch weer dronken waren.
4.
Heeft u afgelopen jaar `s morgens ook al gedronken?
nee ja
De meesten van ons zijn er uit eigen ervaring van overtuigd dat het bevestigend antwoord op deze vraag een bijna zekere vingerwijzing is voor het feit dat iemand op weg is alcoholist te worden en misschien zelfs al aan het einde van de weg van het 'normale drinken' is gekomen.
5.
Bent u jaloers op mensen die drinken kunnen zonder daardoor in moeilijkheden te komen?
nee ja
Het staat zonder meer vast dat vele miljoenen mensen sociaal, soms zelfs zwaar drinken kunnen, zonder dat zij zichzelf of anderen daarmee schade berokkenen. Heeft u zichzelf niet afgevraagd waarom het gebruik van alcohol juist bij u zo vaak het begin was van veel narigheid?
6.
Heeft u in het afgelopen jaar gemerkt dat uw drinken een steeds moeilijker op te lossen probleem is geworden?
nee ja
Al het beschikbare medische bewijsmateriaal wijst er op dat het alcoholisme een steeds verder voortwoekerende ziekte is. Als iemand eenmaal de controle over zijn drinken heeft verloren, wordt het probleem steeds moeilijker en verdwijnt NOOIT meer. Voor een alcoholist blijven tenslotte slechts twee mogelijkheden: 1. hij drinkt zich dood of komt in een inrichting terecht of 2. hij blijft van de alcohol, in welke vorm dan ook, af. De keuze is simpel.
7.
Heeft uw drinken moeilijkheden bij u thuis veroorzaakt?
nee ja
Velen van ons beweren dat zij drinken door onplezierige of vervelende huiselijke omstandigheden. Maar het is ons zelden of nooit gelukt dit soort moeilijkheden door ons ongecontroleerde drinken op te lossen. Integendeel, de moeilijkheden werden alleen maar groter!
8.
Probeert u op feestjes, waar men niet zo vlot is met het verstrekken van drankjes, toch op de een of andere manier wat extras te bemachtigen?
nee ja
Als wij bij zulk soort gelegenheden absoluut aanwezig moesten zijn, dan zorgden wij meestal vooraf het nodige gedronken te hebben, of wij probeerden op de een of andere slimme manier toch meer te krijgen dan de gastheer ons had toegedacht desnoods namen we ons eigen voorraadje mee. En vaak dronken we dan achteraf nog wel het nodige, als het moest met het excuus van: er werd daar zo weinig geschonken, ik zal mezelf maar eens trakteren.
9.
Bent u, ondanks dat u eigenlijk bewezen hebt het niet te kunnen, toch nog steeds van mening dat als u zou willen u zonder meer zou kunnen stoppen met drinken?
nee ja
Dit zichzelf voor de gek houden schijnt bij probleemdrinkers heel normaal te zijn. De meesten van ons die in AA zijn, probeerden steeds maar weer, zonder hulp van buitenaf, met drinken op te houden. Het wilde echter maar niet lukken!
10.
Heeft u het laatste jaar als gevolg van uw drinken op uw werk verstek laten gaan?
nee ja
Toen wij nog dronken en soms dagen in de zaak op hef kantoor of op ons werk ontbraken, probeerden wij vaak onze 'ziekte' een naam te geven en gaven verschillende pijnen of pijntjes op als verontschuldiging voor ons niet-aanwezig zijn. In werkelijkheid waren we bezig onszelf te bedriegen.
11.
Heeft u ooit black-outs ervaren wanneer u dronk? (Onder black-outs verstaan wij in dit verband: kortere of langere periodes waarvan u zich niet meer kunt herinneren wat er gebeurd is, wat u gedaan hebt, en waar u bent geweest.)
nee ja
Dit soort geheugenverlies, meestal black-outs genoemd, blijkt de grootste gemene deler te zijn in bijna al onze verhalen uit onze drinkers-loopbaan. Nu, erkennend dat wij alcoholisten zijn, beseffen we maar al te goed de werkelijke noodtoestand waarin wij ons bevonden als wij onbewust en vaak ontoerekenbaar handelden.
12.
Heeft u ooit het gevoel gehad dat u van uw leven meer zou kunnen maken als u niet meer zou drinken?
nee ja
De AA als zodanig kan al uw problemen niet oplossen. Maar, waar het gaat om alcohol, kunnen wij aantonen hoe te leven zonder black-outs, zonder bang en vol schaamte wakker te worden, zonder wroeging en zelfmedelijden. Allemaal toestanden die een gevolg zijn van een overdadig alcoholgebruik.
Hebt U vragen met JA geantwoord - voor een interpretatie zie onder, aan de hand van Uw JA antwoorden zal u zelf kunnen oordelen
Eerlijk beantwoord? Als u de vragen eerlijk heeft beantwoord dan bent u degene die kan beslissen of AA iets voor u is. Als uw antwoord hierop 'ja' is, dan zullen wij u graag laten zien en vertellen hoe het voor ons mogelijk was met drinken op te houden.
"Wij erkenden dat wij machteloos stonden tegenover de alcohol - dat ons leven stuurloos was geworden."
Wie geeft er graag zijn totale nederlaag toe? Praktisch niemand, uiteraard. Ieder natuurlijk instinct verzet zich tegen het idee van persoonlijke machteloosheid. Het is echt vreselijk te moeten toegeven dat we - het glas binnen handbereik - onze geesten misvormd hebben en dat we zodanig in de ban raakten van een destructieve drankzucht dat alleen een daad van de Voorzienigheid deze van ons weg kan nemen. Geen enkel ander bankroet is hiermee te vergelijken. Alcohol wordt nu de schraperige schuldeiser, die al ons zelfvertrouwen en elke wil om zijn eisen te weerstaan, opslorpt. Als dit harde feit eenmaal is aanvaard, is het bankroet van ons menselijk bestaan compleet. Als we echter bij AA komen, krijgen we al gauw een heel andere kijk op deze absolute vernedering. We merken dat we alleen door een totale nederlaag in staat zijn onze Eerste Stappen te zetten naar bevrijding en kracht. De aanvaarding van onze persoonlijke machteloosheid wordt uiteindelijk de basis waarop we een nieuw, gelukkig en zinvol leven kunnen bouwen. We weten dat er weinig terecht komt van een alcoholist die zich bij AA aansluit, als hij niet eerst zijn verwoestende zwakheid en alle gevolgen ervan heeft aanvaard. Zolang hij zichzelf niet nederig maakt, zal zijn nuchterheid - als die al bestond - zeer onzeker zijn. Het ware geluk zal hij nooit vinden. Dit is een van de feiten uit het bestaan van AA die boven alle twijfel verheven zijn, omdat ze op een rijke ervaring steunen. Het principe dat we geen blijvende kracht zullen vinden voordat we onze volledige nederlaag hebben toegegeven, vormt de voornaamste wortel waaruit onze hele gemeenschap is ontsproten en voortbloeit. Toen we voor het eerst werden uitgedaagd om onze nederlaag te erkennen, kwamen de meesten van ons in opstand. Wij hadden AA benaderd in de verwachting op onszelf te leren vertrouwen. Toen kregen we te horen dat, wat alcohol betreft, zelfvertrouwen uit den boze was; feitelijk een waar blok aan het been. Onze sponsors vertelden dat we het slachtoffer waren van een dwangvoorstelling, die zo indringend was dat geen enkele menselijke wilskracht deze kon doorbreken. Zonder steun, zo zeiden ze, bestond er niet zoiets als een persoonlijke overwinning op deze dwang. Onze sponsors tekenden haarscherp ons dilemma door ons ongenadig te wijzen op onze gevoeligheid voor alcohol die in de loop der tijd toegenomen was: een allergie noemden ze het. De dwingeland alcohol zwaaide een tweesnijdend zwaard boven ons: aan de ene kant werden wij getroffen door een waanzinnige drang om te drinken, en aan de andere kant door een overgevoeligheid van ons lichaam die ons uiteindelijk tot zelfvernietiging zou brengen. Op deze wijze aangevallen, zouden slechts enkelen er in slagen op eigen kracht de strijd te winnen. Het was een statistisch feit dat alcoholisten bijna nooit herstelden op eigen kracht. En dit is kennelijk zo geweest vanaf het moment dat de mens voor het eerst druiven perste. In de beginperiode van AA konden slechts de meest hopeloze gevallen deze onverteerbare waarheid slikken. Zelfs deze 'laatste-snik-gevallen' hadden vaak moeite zich te realiseren hoe hopeloos ze er eigenlijk aan toe waren. Slechts enkelen zagen dit in, en wanneer zij, met alle kracht waarmee een drenkeling een reddingsboei grijpt, zich aan de AA-principes vastklampten, ging het vrijwel zeker goed met hen. Daarom ging de eerste uitgave van het boek Alcoholics Anonymous, gepubliceerd toen ons ledental (nog) klein was, alleen over de ergste gevallen. Vele minder wanhopigen probeerden AA, maar mislukten omdat ze het hopeloze van hun toestand niet konden toegeven. Het geeft een geweldige voldoening vast te kunnen stellen dat dit in de jaren daarna veranderde. Alcoholisten die hun gezondheid, hun gezin, en hun werk nog steeds bezaten, en in welstand leefden, werden zich bewust van hun alcoholisme. Toen deze trend toenam, sloten ook jongeren zich aan, die nauwelijks meer dan potentiële alcoholisten waren. Hen werden die laatste tien of vijftien, letterlijk helse, jaren bespaard die de rest van ons had doorgemaakt. Hoe konden mensen als zij deze Eerste Stap zetten, die immers van ons vereist toe te geven dat ons leven stuurloos was geworden? Het was toch een duidelijke zaak dat zij net zo diep zouden moeten zinken als wij om de Stap te laten aanslaan. Door in ons drankverleden te duiken, konden we aantonen dat ons drinken, jaren voordat we ons realiseerden dat we de controle verloren hadden, al niet louter een gewoonte was, maar in feite het begin van een fataal voortschrijdend proces. Tegen de twijfelaars konden we zeggen: "Misschien ben je wel helemaal geen alcoholist. Waarom probeer je niet wat gematigder te drinken, terwijl je ondertussen in gedachte houdt wat we je over alcoholisme hebben verteld?" Deze houding leverde directe en praktische resultaten op. We ontdekten toen dat, wanneer de ene alcoholist de ware aard van zijn kwaal tot de andere kon laten doordringen, die persoon nooit meer dezelfde zou zijn. Na elk drinkgelag zou hij zich afvragen: "Misschien hadden die AAers toch wel gelijk......" Na een paar van zulke ervaringen, vaak jaren voor de allerergste moeilijkheden zouden beginnen, zou hij overtuigd naar ons terugkeren. Hij was feitelijk net zo diep gezonken als wij. De drank zelf was onze beste advocaat geworden. Waarom beklemtonen wij zo dat elke AAer eerst in de put moet zitten? Het antwoord is, dat de meeste mensen het AA-programma pas echt in de praktijk proberen te brengen als ze in de put zitten. Want de elf resterende Stappen van de AA in de praktijk brengen, betekent het aannemen van een denkwijze en gedragslijn, waarvan vrijwel geen alcoholist die nog drinkt ook maar zou kunnen dromen. Wie wenst strikt oprecht en verdraagzaam te zijn? Wie wenst zijn fouten te bekennen en de aangerichte schade te herstellen? Wie trekt er zich iets aan van een Hogere Macht, laat staan van gebed en meditatie? Wie wil er tijd en energie opofferen om de boodschap van AA door te geven aan een volgende alcoholist? Nee, de gemiddelde alcoholist, egocentrisch tot en met, bedankt voor dit vooruitzicht, tenzij hij deze dingen moet doen om zelf in leven te blijven. Door de gesel van het alcoholisme worden we naar AA gedreven en daar ontdekken we de noodlottige aard van onze toestand. Pas dan, en dan alleen, kunnen we genoeg open staan en zijn we bereid om te luisteren zoals alleen stervenden dat kunnen. We zijn bereid om alles te doen wat de meedogenloze dwanggedachte van ons wegneemt.
Als alcoholisten dronken wij vlugger en met grotere teugen dan andere mensen.
Wij lieten zelden iets in het glas; de fles moest leeg tot op de bodem. Velen vinden het grappig dat ze, zelfs na jaren nuchterheid, een halve kop koffie of glas limonade niet kunnen achterlaten. We nemen soms de laatste slok van een niet-alcoholische drank net alsof het bier of wijn was. Misschien hebben de meeste lezers het reeds begrepen. Het is niet eenvoudig voor ons om een half gelezen bladzijde, hoofdstuk of boek neer te leggen. Het lijkt bijna een dwanggedachte om tot het einde te gaan, in plaats van dagelijks een paar hoofdstukken te lezen en de rest te bewaren voor een andere keer. Niet dat die neiging totaal slecht is. Wanneer men over een vernietigende obsessie zoals drinken heen wil raken, is het soms goed die te vervangen door een andere, zoals de neiging om meer over het alcoholisme te weten te komen en meer en meer hulp te zoeken. Lees dus door als je wilt. Het is heel wat gezonder dan drinken. Maar zet, als je aan het einde van dit hoofdstuk komt, de computer even uit en overloop je dag eens. Ga na hoe dikwijls je de zaken kalmer en beter had kunnen aanpakken als je er eerst had over nagedacht.
De slogan "Kalmpjes aan" is één manier waarop wij AA'ers elkaar eraan herinneren dat we de neiging hebben te overdrijven, erop los te stormen, zonder geduld voor wat ons daarbij kan remmen. We vinden het moeilijk kalm van het leven te genieten. Wanneer iemand te haastig is om iets gedaan te krijgen of om ergens te komen, kan men hem daar vriendelijk op wijzen met "Kalmpjes aan". De raadgever krijgt dan vaak een negatieve reactie en dat wijst erop dat hij een gevoelig punt heeft aangeraakt.
We weten nu wel dat naarmate de maatschappij sneller en sneller verandert, meer en meer mensen gebrek aan tijd hebben en je weet niet wat je het eerst of het laatst zult doen. Dergelijke pressie maakt niet van iedere drinker een alcoholist. Slechts bij een klein percentage drinkers ontwikkelt zich ons probleem. Maar diegenen bij wie dat wel gebeurde ondervinden ze allemaal dat ze moeten leren zich te ontspannen en aan een kleine vooruitgang of zelfs de kleinste genoegens plezier te beleven. Kortom, hoe dagelijks te genieten van hun reis, in plaats van heel de tijd te kniezen. Het loont de moeite even stil te staan en naar de horizon te turen. Sommigen van ons betrappen er zich herhaaldelijk op dat ze meer willen doen dan ze aankunnen. We nemen meer verplichtingen op ons dan een normaal mens kan dragen. We zouden hieromtrent waarschijnlijk heel wat kunnen leren van herstelde hartpatiënten. Velen slagen er in actief en productief te blijven op een gedoseerde manier die afmatting, overdreven inspanning en verslaving aan de klok vermijd. Sommigen van ons werken een dagelijkse routine uit die ons streven realistisch en binnen de mogelijkheden helpt te houden. We maken een lijst op van zaken die we vandaag zouden willen afmaken en kunnen die dan indien nodig halveren. Een nieuwe dag, een nieuwe lijst. Of we plannen dingen opzettelijk lang op vooruit, en we leren onszelf ze te vergeten tot de tijd gekomen is. Anderen vinden dat lijsten en schemas tirannen kunnen worden die ons dwingen elk punt af te handelen, hoeveel tijd en inspanning dat ook mag vergen. In dat geval zweren we lijsten voor een tijdje af. Wanneer we dan niet langer onder het juk van hun heerschappij dienen te lopen, kunnen we leren handelen in een spontaner, kalmer tempo. Een twintigtal minuten stil alleen zijn 's morgens helpt zeer velen van ons de dag te beginnen met een ontspannen en geordende geestesinstelling. Sommigen gebruiken hiertoe een gebed of meditatie. En misschien krijgen wij het gedurende een koortsachtige dag voor elkaar verscheidene keren ongestoord met gesloten ogen stil te zitten om daarna ontspannen te beginnen. Voor anderen is het dan weer gemakkelijker het kalmer aan te doen met de hulp van een ander persoon. We kunnen het misschien op ons eentje niet aan wat te kalmeren, maar soms kunnen we onszelf wel opleggen te luisteren naar een vriend die al een zekere mate van gemoedsrust bezit. Volle aandacht aan iemand anders schenken kan ons evenwicht herstellen en geeft ons een nieuwe kijk op ons eigen leven, zodat we inzien dat het geen zinloze wedloop hoeft te zijn. Meer formele bijeenkomsten zoals kerkdiensten of retraites zijn zeer lonend voor sommige mensen. Of we kunnen eenvoudig beslissen er wat vroeger op uit te trekken dan we gewoon zijn, zodat we alles wat rustiger kunnen aanpakken. Met een beetje nadenken kunnen we persoonlijke tijdschemas uitwerken die minder overladen, buigzamer zijn en die ons niet afbeulen. Wanneer we te druk in de weer zijn kunnen we onszelf eens afvragen: "Ben ik werkelijk zo onmisbaar?", of: "Is dat echt nodig?". Tot onze opluchting is het antwoord meestal negatief. Op lange termijn helpen deze overwegingen ons niet alleen over ons drankprobleem heen, maar ze laten ons toe productiever te zijn omdat we onze energie beter kunnen verdelen. We stellen verstandiger prioriteiten. We leren dat veel van wat we als belangrijk beschouwden, dat niet is. "Hoe belangrijk is het écht?" is steeds een goede overweging. Uiteraard is "Kalmpjes aan" geen alibi voor luiheid of het verzuimen van afspraken. Er zijn dingen die niet mogen uitgesteld worden tot morgen, zoals ophouden met drinken. Maar er zijn andere zaken die beter met rust gelaten worden tot we ze beter aankunnen. Een zeer ziek en totaal overspannen AA-lid telefoneerde AA en zei dat ze onmiddellijk hulp nodig had. Men vroeg haar of ze 20 of 30 minuten kon wachten tot men haar iemand kon sturen. "O nee", antwoordde ze, "Mijn huisarts heeft gezegd dat ik onmiddellijk hulp nodig had, en dat was eergisteren!". Ons hart gaat uit naar iemand in zo'n toestand. We weten maar al te goed hoe ze zich voelt. Er kwam hulp opdagen binnen het uur, en nu vertelt ze dat verhaal om aan te tonen hoe verward ze vroeger was. Indien je een inwendige kern van gemoedsrust, geduld en tevredenheid allerbelangrijkst vind, kan je die bereiken. Denk er nu en dan eens aan dat "Kalmpjes aan" misschien het beste ritme voor vandaag is. We kunnen vandaag beginnen te veranderen, weet je nog ?
De Twaalf Stappen van AA zijn een ideale handleiding voor een nuchter leven. Deze stappen vormen de leidraad voor de Anonieme Alcoholisten en vormen de basis van het herstelprogramma.
Het relatieve succes van het AA programma lijkt veroorzaakt te worden doordat alcoholisten, die niet meer drinken, een uitzonderlijke gave hebben om andere alcoholisten, die hun drinken nog niet onder controle hebben, te bereiken en te helpen.
In zijn eenvoudigste vorm werkt het AA programma als een herstelde alcoholist(e) vertelt over zijn of haar problematisch drinken, als hij of zij de nuchterheid beschrijft die hij of zij vond in AA en als hij of zij de nieuwkomer uitnodigt om kennis te maken met deze informele vriendenkring.
De kern van het gesuggereerde herstelprogramma is samengevat in Twaalf Stappen.
Die beschrijven de ervaringen van de AA leden van het eerste uur.
Deze eerste leden waren tamelijk religieus geïnspireerd en daarom geloofden zij sterk in een goddelijke macht die de kracht gaf om te herstellen.
De hedendaagse AA gemeenschap tracht een herstelprogramma aan te bieden waarin iedereen zich kan terugvinden, ongeacht zijn of haar overtuiging, levensbeschouwing, ideologie ...
Nieuwelingen hoeven deze Twaalf Stappen niet in hun geheel te volgen als zij dat nog niet willen of als zij zich daartoe nog niet bekwaam voelen.
Het enige wat AA vraagt is dat deze mensen hun geest willen openstellen, dat zij bijeenkomsten willen bijwonen waarop herstelde alcoholisten hun persoonlijke ervaringen vertellen hoe zij nuchterheid bereikten en dat zij AA - literatuur willen lezen waarin het AA - programma wordt beschreven en geïnterpreteerd.
AA - leden zullen de nieuwkomers meestal ook op het hart drukken dat enkel de probleemdrinkers zelf - èn zij alleen - kunnen bepalen of zij al dan niet alcoholisten zijn.
Ook dient aangestipt te worden, mee gesteund door medische bevindingen, dat alcoholisme een voortschrijdende ziekte is die niet kan genezen worden in de gangbare betekenis van het woord, maar die enkel tot staan kan gebracht worden door totale onthouding van alcohol in elke vorm.
De Twaalf Stappen
Eerste Stap
"Wij hebben toegegeven dat wij machteloos stonden tegenover de alcohol - dat ons leven stuurloos was geworden."
Tweede Stap
"Wij zijn gaan geloven dat een Macht groter dan wijzelf ons weer geestelijk gezond kon maken".
Derde Stap
"Wij hebben het besluit genomen onze wil en ons leven toe te vertrouwen aan de hoede van God, zoals wij persoonlijk Hem opvatten".
Vierde Stap
"We hebben een diepgaande en onbevreesde morele inventaris van onszelf opgemaakt".
Vijfde Stap
"Wij hebben tegenover God, tegenover onszelf en tegenover een ander mens de juiste aard van onze misstappen toegegeven".
Zesde Stap
"We waren volkomen bereid om God al deze karaktergebreken te laten wegnemen".
Zevende Stap
"Wij hebben Hem nederig gevraagd onze tekortkomingen weg te nemen".
Achtste Stap
"Wij hebben een lijst gemaakt van allen die wij hadden gekwetst en zijn bereidwillig geworden het bij allen weer goed te maken".
Negende Stap
"Wij hebben waar mogelijk het rechtstreeks bij deze mensen weer goedgemaakt, tenzij dit hen of anderen zou krenken".
Tiende Stap
"We zijn doorgegaan met het opmaken van onze persoonlijke inventaris en als wij fout waren hebben wij dat meteen toegegeven".
Elfde Stap
"Wij hebben ernaar gestreefd door gebed en bezinning ons bewuste contact met God, zoals wij persoonlijk Hem opvatten, te verbeteren, biddend om Zijn wil jegens ons te kennen en om de kracht die uit te voeren".
Twaalfde Stap
"Bij het geestelijk ontwaken als gevolg van deze stappen hebben wij getracht deze boodschap aan alcoholisten door te geven en deze principes bij al ons doen en laten toe te passen".
21-02-2008 om 00:00
geschreven door dirk
20-02-2008
12 Tradities van AA (ivm Groep)
Twaalf Tradities van AA
1. Ons gemeenschappelijk welzijn behoort op de eerste plaats te komen; persoonlijk
herstel hangt af van de eenheid in AA.
2. Voor het doel dat wij als groep nastreven bestaat er slechts één uiteindelijk gezag een
liefhebbende God zoals Hij zich in ons groepsgeweten kan uiten. Onze leiders zijn
slechts dienaren die ons vertrouwen genieten; zij regeren niet.
3. Het enige vereiste voor AA - lidmaatschap is een verlangen op te houden met drinken.
4. Elke groep behoort autonoom te zijn; behalve in aangelegenheden die andere groepen
of AA als geheel betreffen.
5. Elke groep heeft slechts een hoofddoel: zijn boodschap uit te dragen aan de alcoholist
die nog steeds lijdt.
6. Een AA - groep mag nooit enig initiatief, verwant of van buiten, tot het hare maken,
financieren of er de naam van AA aan lenen, om te voorkomen dat problemen met
geld, eigendom en prestige ons van ons hoofddoel afleiden.
7. Elke AA - groep dient volledig in eigen behoefte te voorzien onder afwijzing van
bijdragen van buitenaf.
8. Anonieme Alcoholisten behoort steeds niet professioneel te blijven , maar onze
dienstencentra mogen bijzondere medewerkers in dienst nemen.
9. AA als zodanig mag nooit georganiseerd worden, maar wij kunnen diensten of
comités in het leven roepen die rechtstreeks verantwoordelijk zijn aan hen die zij
dienen.
10. Anonieme Alcoholisten heeft geen mening over onderwerpen buiten AA; daarom
mag de naam van AA nooit betrokken worden bij enig publiek meningsverschil.
11. Onze gedragslijn inzake " public relations " is meer gebaseerd op
aantrekkingskracht dan op reclame; ten aanzien van pers, radio, T.V. en film
Alcoholisme, drankzucht of verslaving aan alcohol wordt geacht te bestaan als iemand zoveel drinkt dat zijn gezondheid, werk of sociaal leven eronder gaan lijden. Alcoholisme komt in België en Nederland veel voor: afhankelijk van de gebruikte definitie van alcoholisme en het daaraan voorafgaande probleemdrinken ca. 185.000 alcoholisten en 160.000 probleemdrinkers, bij een wat ruimere definitie zelfs 350.000 alcoholisten en 500.000 zware drinkers (op een bevolking van ca 16 miljoen). Ook, of in feite, een chronische, progressieve, erfelijke ziekte die zich ontwikkelt van een, in beginsel, lichamelijke afwijkende gevoeligheid voor de werkzame stoffen in alcohol naar, uiteindelijk, verslaving gekarakteriseerd door veranderingen in tolerantie, lichamelijke afhankelijkheid, en een verlies van vermogen om gecontroleerd te kunnen drinken. Psychologische symptomen zijn secundair ten opzichte van de lichamelijke en zijn niet relevant voor de werkelijke oorzaak van alcoholisme. In Vlaanderen vertonen onderzoeken gelijklopende cijfers. Sommige cijfers liggen zelf hoger, zo spreekt een recente studie (12 augustus 2004) van het Hoger Instituut voor de Arbeid (Hiva) over zo'n 800.000 Belgen die te veel alcohol drinken (op een bevolking van ca 10 miljoen). Mensen die langdurig veel drinken gaan minder goed functioneren op het werk, in hun relatie en ook lichamelijk en geestelijk. Ontslag, werkloosheid, echtscheiding, dakloosheid, en lichamelijke ziekte (levercirrose, onevenwichtige voeding, organische psychosyndromen waaronder het syndroom van Wernicke-Korsakoff) komen veel voor. Alcohol is een maatschappelijk geaccepteerde drug. Daardoor wordt alcoholisme niet snel erkend, en is de grens tussen gezelligheids- en probleemdrinken zeer vaag. Veel mensen (studenten) drinken jarenlang gevaarlijk veel, maar weten indien nodig ook van de drank af te blijven. Daarentegen verlaten ieder jaar een aantal studenten de universiteit als alcoholist. Veel alcoholisten ontkennen hun probleem zeer lang en hiermee ook de persoonlijke problemen waardoor ze soms zijn beginnen drinken, maar die ook in stand worden gehouden door het blijven drinken. Vaak wordt gezegd dat men niet kan genezen van alcoholisme: "eens een alcoholist, altijd een alcoholist". Wel kan men het onder controle krijgen. Maar zo'n "droogstaande alcoholist" moet altijd waakzaam blijven en iedere alcoholische consumptie kan de eerste van een terugval in het oude gedrag zijn. Het "droog worden" gebeurt vaak door middel van een ontwenningskuur. Ontwenningsklinieken, doktersbegeleiding en/of bezoeken aan A.A. (Anonieme Alcoholisten) kunnen bij een poging tot ontwenning hulp bieden. Ook zal men in sommige gevallen ander werk moeten zoeken (barman, ober e.d is geen goed beroep voor iemand die een probleem met alcohol heeft!). De maatschappelijke schade ten gevolge van alcoholverslaving is vele malen groter dan die van alle andere drugs bij elkaar. Alcohol wordt wel de nationale drug genoemd. Een 'drug' omdat het een duidelijke uitwerking heeft op de psyche (geest). Nationaal omdat het een aanvaard onderdeel van onze cultuur is. Alcohol wordt al erg lang gedronken. Niemand kijkt er van op als er een glaasje gedronken wordt, het is in onze maatschappij in alle sociale geledingen geaccepteerd. Vaak wordt van alcohol ook gezegd dat het een 'hard'drug is omdat duidelijk gewenning optreedt en het tot afhankelijkheid kan leiden. Een aantal gevaren van lichamelijke beschadigingen (bijvoorbeeld leveraandoeningen) en acute vergiftigingsverschijnselen (dronken zijn) zijn algemeen bekend.
Oorzaken Alcoholisme Afhankelijk worden van alcohol is een geleidelijk proces. Het drinken van alcohol geeft effecten die als plezierig ervaren worden. Het werkt verdovend , ontremmend , ontspannend en vaak opwekkend . Hoe meer geaccepteerd en beschikbaar alcohol in een bepaalde omgeving/cultuur is, des te vaker komt er alcoholisme voor.
Bij jongeren begint het drinken vaak uit nieuwsgierigheid, om 'erbij te horen' of stoer te zijn. Hierbij leren ze wat de effecten van alcohol zijn. Door het verdovende en ontspannende effect maakt het mensen minder angstig . Omdat het de angst onderdrukt hebben mensen die last hebben van fobieën een grotere kans om afhankelijk te worden. Alleen met drank op durven zij zich dan in de voor hen angstige situatie te begeven. De verdovende werking maakt het aantrekkelijk voor mensen die problemen hebben. Tijdens de roes die alcohol geeft 'bestaan de problemen niet meer'. Zodra de alcohol uitgewerkt is worden zij weer geconfronteerd met hun problemen en is de verleiding groot om opnieuw te gaan drinken. Hierdoor is de kans groot dat er een vicieuze cirkel ontstaat.
Erfelijkheid lijkt een rol te spelen bij alcoholisme. Ongeveer de helft de kinderen van alcoholici wordt zelf ook alcoholist. Het is echter niet duidelijk of het hier gaat om een erfelijke 'drankzucht' of om andere factoren. Zo kan een jongere in een gezin dat grote problemen heeft door het drankgebruik van een of beide ouders de stress die dit geeft proberen weg te werken door zelf ook te gaan drinken. Commentaar : Bij AA wordt alcoholisme als een ziekte beschouwd. Hierbij wordt heel duidelijk gesteld dat het geen schande is om ziek te zijn, het is wel een schande je niet te laten verzorgen. M.a.w. de alcoholist is verantwoordelijk als hij niets aan zijn ziekte laat doen.
Ben ik alcoholist (Uit 44 vragen en antwoorden AA)
U alleen, en niemand anders, kan tot die vaststelling komen. Velen die nu AA-lid zijn kregen vroeger te horen dat ze geen alcoholisten waren, dat ze enkel wat meer wilskracht moesten opbrengen, verandering van omgeving nodig hadden, rust en wat hobby's om er terug bovenop te geraken. Diezelfde mensen hebben echter uiteindelijk toch een beroep gedaan op AA omdat ze in alle eerlijkheid moesten toegeven dat de alcohol hen de baas was, en dat ze tot alles bereid waren om aan die drang naar alcohol te ontsnappen. Sommigen onder hen zijn omwille van die alcohol eerst door een hel gegaan alvorens ze wilden toegeven dat alcohol niets voor hen was. De drank bracht hen tot plichtsverzuim, diefstal, leugens en bedrog en zelfs moord. Zij profiteerden van hun werkgevers en misbruikten hun families. Zij waren niet meer te vertrouwen in hun contact met andere mensen. Zij verspeelden volledig hun materieel, geestelijk en intellectueel bezit. Vele anderen waarbij het niet zo tragisch afliep deden echter ook een beroep op AA. Zij belandden nooit in de gevangenis of in het hospitaal. Hun drankzucht is misschien nooit opgevallen bij hun naaste familie of vrienden. Doch zij wisten genoeg over alcoholisme als een progressieve ziekte om tijdig in te grijpen. Zij traden toe tot AA voordat de gevolgen te erg werden. Er is een gezegde in AA, nl. dat zoiets als in kleine mate alcoholist zijn niet bestaat. Ofwel is men het, of is men het niet. En ieder kan slechts voor zichzelf uitmaken of alcohol voor hem al dan niet een stuurloos probleem is.
Er zijn meerdere ideeën verspreid over wat alcoholisme werkelijk is. De meest zinvolle verklaring voor de overgrote meerderheid van de AA-leden is dat alcoholisme een ziekte is, een progressieve ziekte, die nooit kan genezen, maar die zoals sommige andere ziekten wel gestabiliseerd kan worden. Als we het nog verder uitdiepen blijkt dat vele AA'ers menen dat deze ziekte een combinatie vormt van een fysieke overgevoeligheid voor alcohol plus een geestelijke obsessie voor de drank, die ongeacht de gevolgen ervan, niet door wilskracht alleen kan gebroken worden. Eens het alcoholisme op gang gebracht, is er moreel gezien niets verkeerdst door het feit dat men ziek is. In dit stadium is er geen sprake meer van vrije wil, omdat het slachtoffer zijn controle over de alcohol kwijt is. Het belangrijkste punt is echter dat men inziet dat men ziek is, en gebruik maakt van de hulp die geboden wordt. De wil om "beter te worden" mag echter niet ontbreken. Uit ervaring blijkt dat het AA-programma succesvol is voor iedere alcoholist die eerlijk is in zijn verlangen om de drank op te geven; het is niet effectief voor hen die niet absoluut willen ophouden met drinken. AA kan je een oplossing bieden Voor België kontakteer je : 03 2391415 Andere zelfhulpgrpoepen SOS zelfhulp : 0495 805640
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
