Don't bother walking a mile in my shoes, try living a day inside my head instead
Keek, keek: 't schreuft
27-09-2014
One of these days - free interpretation of Foo Fighters' song
One of these days, the clouds will drop - in front of your own feet
One of these days, I'll make you stop - your heart will skip a beat
One of these days, I'll find the top - and I will start to sing
One of these days, your jaw will drop - when you hear everything
But It's allright
yeah it's allright
said it's allright
Easy for me to do
I 've always been sarcastic
made all my choices seem drastic
and hey, and hey:
One of these days
I bet your ears will be covered
I bet my voice will be smothered I bet, I bet, I bet, I bet
One of these days
One of these days
One of these days, your ears will ring - when I will start to sing
One of these days, you will feel blue - when I sing out loud you
But It's allright
yeah it's allright
said it's allright
Easy for me to do
I 've always been sarcastic
made all my choices seem drastic
and hey, and hey:
One of these days
I bet you're ears will be covered
I bet my voice will be smothered I bet, I bet, I bet, I bet
One of these days
One of these days
But It's allright
yeah it's allright
said it's allright
yeah it's allright
Don't think I might mind
Don't think I might mind
Don't think I might mind
One of these days, I'll make you stop - your heart will skip a beat
But it's allright
Easy for me to do
I 've always been sarcastic made all my choices seem drastic
and hey, and hey:
One of these days
I bet your ears will be covered
I bet my voice will be smothered I bet, I bet, I bet, I bet
One of these days
One of these days
One of these days....
was natuurlijk oorspronkelijk:
One of these days the ground will drop out from beneath your feet One of these days your heart will stop and play its final beat
One of these days the clocks will stop and time won't mean a thing
One of these days their bombs will drop and silence everything
But it's alright
Yeah it's alright I said it's alright
Easy for you to say
Your heart has never been broken
Your pride has never been stolen
Not yet not yet
One of these days
I bet your heart'll be broken I bet your pride'll be stolen I bet I bet I bet I bet
One of these days
One of these days
One of these days your eyes will close and pain will disappear
One of these days you will forget to hope and learn to fear
But it's alright
Yeah it's alright I said it's alright
Easy for you to say
Your heart has never been broken
Your pride has never been stolen
Not yet not yet
One of these days
I bet your heart'll be broken I bet your pride'll be stolen I bet I bet I bet I bet
One of these days
One of these days
But it's alright
Yeah it's alright
I said it's alright
Yes it's alright
Don't say it's alright
Don't say it's alright
Don't say it's alright
One of these days your heart will stop and play its final beat
But it's alright
Easy for you to say
Your heart has never been broken Your pride has never been stolen
Not yet not yet
One of these days
I bet your heart will be broken I bet your pride will be stolen I bet I bet I bet I bet
One of these days
One of these days
One of these days
(Foo Fighters)
I couldn't breathe when I watched my daddy go mad I couldn't breathe while trying to ease the pain my mother had
I was only a child, not ready to hold my mother every night while she was crying, mourning and losing the strenght to fight I was only a child, but wise beyond years Proud, Stubborn... Fighting back my own tears
I couldn't breathe when I went to school I couldn't breathe hearing my father laugh about my plans, but kept my cool
I was only a child, whose daddy said: "poor people like us can't go to university" he laughed while I was talking about my dreams, who I was going to be. I was only a child, wise beyond years Proud, Stubborn ... fighting back, once more, my tears
I couldn't breathe, knowing I was throwing it all away I couldn't breathe, making new plans, finding another way
I was only a child, saw my father paint all day, all night while mother was struggling to make everything allright I was only a child, wise beyond years, Proud, Stubborn... still fighting my own tears.
I couldn't breathe, making friends, older than me I couldn't breathe, didn't know how a teenager was supposed to be
I was only a child, but a rebel was born, I grew up fast started skipping school, did all kinds of stuff, knew it wouldn't last I was only a child, wise beyond years Proud, Stubborn... fighting those stupid tears
I couldn't breathe, when I first saw him,kissing some girl as I watched secretly I couldn't breathe, wishing that girl could have been me
I was only a child, but felt something shift, in spite of all the fun with the boys for one night, here I was, 15 and lonely, surrounded by friends but in need of only him, to stand by my side. I was only a child, wise beyond years Proud, Stubborn... fighting bitter tears
I couldn't breathe, when he made his move one night, with one simple phrase I couldn't breathe, knew it was love, meant to be, not just a phase.
I was only a child, my parents and brothers told me, this was not right but I already had enough of broken dreams and puberty, I had to struggle and fight I was only a child, wise beyond years Proud, stubborn... I choked back the tears
I couldn't breathe, that day in church, dressed in white, feeling so lucky but troubled inside I couldn't breathe, my parents weren't there, mother at home, father away with friends instead of giving away the bride.
I was still their child, I would always be, but it ripped me apart they weren't there, to witness my wedding,to see me making a start I was only a child, wise beyond years Proud, stubborn ... I didn't want them to see my tears
I couldn't breathe when my mother died, watched my father cry, my brothers and sister stumble, fall I couldn't breathe, but kept my cool, my distance, because at home, I had it all
I was still their child, married, settled but still: a child and in despair because my mother, was no longer there. I was only a child, wise beyond years Proud, Stubborn... not showing my tears
I couldn't breathe in that cold, dark room, when the nurse came in with the test tubes that contained our babies to be I couldn't breathe when they died inside my belly, our twins I would never get to see.
I was still his child, but he never tried to comfort me, showed that he cared never talked about what happened to me, the babies, the pain me and my love shared. I was no longer a child, that became clear Proud, Stubborn... I didn't shed one tear
I couldn't breathe the day our daughter was born, when they put her in my arms and I became a mother I couldn't breathe when after only 3 months I found out she was going to have a sister or brother
I was still his child but he never showed interest in me he loved his grandchildren, that's a fact, but I, the eldes daughter, never got his sympathy I was no longer a child, that was all to clear Proud, Stubborn... I couldn't cry a single tear
I couldn't breathe when I became ill, lived in constant fear about the future, didn't know what was wrong I couldn't breathe the day my father opened up, started showing interest in me, telling me I was, among other things, strong
I am still his child, he's my father, I've got his looks, his humour, the same interests ... I know we share a lot he loves me, can't say the three words I need to hear, so I keep silent, love him, forgive him but forget the past... I can not I am no longer a child but a woman, who's still, I fear too damned Proud, Stubborn... to show even the slightest hint of a tear.
Once upon a time there was a little girl on a swing
she was minding her own business, maybe plotting a mishievious thing.
She had a pleasant home: brothers and sisters, a mom and a dad truly: there was nothing more to wish she 'd had
But her mind was occupied, she was dreaming of something nothing much, but to her a really big thing
She was going to start school, learning to read and write
and all she could think about were books and pages all white to fill with words and drawings and stuff
and she couldn't help it, one pencil would not be enough
in her mind she needed a case full of pens, she wanted it and felt so bad
but, because she knew how difficult it was for mom and dad, kept it a secret, this big dream she had.
Then one day people asked what she really dreamed about
and since her birthday was coming, she shouted her wish out loud.
It was You, my sister, my friend, my dear
You, were the one to understand it, to really hear that there was only one thing the girl wanted so badly
and it must have cost you a fortune at the time, but you gave it gladly...
How delighted she was when she opened it and found inside all kinds of magical stuff
she just couldn't stop touching it, opening it, smelling the pencils, trying the pen, she couldn't get enough
fingering the scissors, the sharpener, testing the glue
This was the most precious gift, a dream come true.
It's been over 34 years ago today like many things, the pen case got astray
but believe me, the girl in the picture I posted above thinks about it, every 26th of august, with the same feeling of love
for the one who made that dream come true...
My dear sister, my partner in mischief sometimes, my dear... I love you!
Not only for the pencil case, the moments of fun, the times we laughed until we cried, the times we found comfort at each other's side
but mostly because you never seem to change, always stay around
even after our family ties were unbound,
So take a look at the picture i posted above and afterwards at the other one
with my party dress on, 34 years older, hair all done
and believe me when I tell you this:
You'll always be my beloved, eldest sis!
Wat ben je aan het doen? Wie ben jij? Waar sta je op dit moment in je leven? Waar wil je heen? Vertel eens wat meer over jezelf? Allemaal vragen die bij mij éénzelfde reactie oproepen: een antwoord dat bestaat uit een mix van deeltjes waarheid, deeltjes durven, deeltjes doen, zorgvuldig gebakken in een voorverwarmde oven, overgoten met een sausje van zelfkritiek, versierd met een parasolletje zodat het geheel een vrolijke toets krijgt én bovendien geserveerd met een schaaltje lekkernijen volgens marktaanbod.
Personaliseer... dat is een pak moeilijker voor mij. Van zodra ik "personaliseer" hoor of zie, stel ik mij de vraag of dit überhaupt wel een vraag is en niet één of ander verdoken eis om mezelf helemaal te geven, mezelf op te dienen als een gevulde kalkoen met kerst of een laagjestaart bestaande uit veel kleuren, smaken en texturen. Wat verlangt iemand die het woord "personaliseer" naar me toe slingert? Personaliseer je vanuit het hier en nu? Personaliseer je door verleden, heden en toekomstplannen en dromen bloot te leggen? Kun je eigenlijk iets personaliseren? Is een personalisatie geen momentopname, een blik in de provisiekast waarop beslist wordt " aha, vandaag eten we omelet met zalm maar ik heb hier nog allerlei restjes groenten en kruiden die daar perfect bij passen", een samenloop van omstandigheden waarbij de buurvrouw met verse sla aan de deur staat op het moment dat je eigenlijk met de handen in het haar zit omdat je vergat groente mee te brengen?
Kun je iemand die vraagt om te personaliseren zomaar een copieuze maaltijd voorschotelen, bestaande uit 40 gangen en elke schotel zomaar door die persoon zijn of haar strot rammen? Heb je dat recht omdat ze er tenslotte zelf om vragen? Bereid je misschien beter een buffet? Een banket met ontelbare spijzen en dranken, in smaak variërend van gepeperd tot pittig, bitter tot zuur, iets hartigs, wat zoets... met sprankelende champagnes, fruitige wijnen, sterke dranken die zich brandend een weg banen door het keelgat, geflambeerde desserts en straffe koffie? Organiseer je in dat geval een themabuffet zodat iedere gast zijn meug kan vinden? Is het niet beter wat te generaliseren en de gemakkelijke weg te kiezen, op veilig te spelen met een selectie van bordjes waar je gasten kunnen uitpikken wat ze zelf lekker vinden en de rest opzij schuiven voor de kippen of de composthoop?
Is het gek dat ik me begin te realiseren dat ik mijn moeders kookkunst mis? Hoe makkelijk het was toen zij iedereen aan tafel verzamelde en zei "dit is Aagje, zoals door mij klaargestoomd. Wil er iemand extra saus? Moet er mosterd bij? Wie heeft er nog wijn nodig om door te spoelen?"
Personaliseer... Wat ik als basisingrediënten kreeg van thuis mengen met wat ik zelf bijeen kon sprokkelen, het moet lukken. Serveren wat ik ervan heb gebakken.
Nu pas... Na 40 jaar zie ik het ineens toch,
herken ik mezelf alsnog...
We hebben veel meer gemeen
dan wat duidelijk was voor iedereen.
Jij en ik, we houden van schoenen,
van omarmen, knuffelen en zoenen.
Maar véél meer dan deze trekken,
kon ik tot nu toe niet ontdekken.
Ooit hield moeke mij dat voor,
want zij had het toen al door,
dat je meer dan "de schoenziekte" doorgaf aan mij, "je bent zoals tante Vera" is wat ze heel dikwijls zei.
Helaas ineens was er geen moederspiegel meer, die mij kon tonen hoezeer
wij twee op elkaar beginnen lijken nu de jaren snel verstrijken.
Tot ik vandaag de foto's naast elkaar ging leggen,
tot ik tot mijn verwondering moest zeggen:
"neen, ik ben niet alleen mijn vaders evenbeeld,
er zijn mij ook andere genen toebedeeld"
Kijk maar goed, je zult het ook wel zien
eerst denken dat het een kwestie van stijl is misschien.
Doch, naast onze liefde voor kleren, diezelfde smaak, is er daar die oogopslag.
Behalve onze keuze van make-up en accessoires, herken ik dat getwinkel, die lach...
We zijn niet identiek, en het is subtiel
maar de gelijkenis is niet futiel
want voor mij betekent het heel wat
te ontdekken wat ik van moeke's liefste zus heb meegehad.
Nu pas, na al die jaren
kan ik in de spiegel staren
en in mezelf zeggen " ik lijk meest op vake, dat is waar
maar ik herken ook mijn moeke's lievelingszusje hier en daar"
Wat ik vroeger zag, jij bent zwart en ik blond,
daar keek ik nu pas voorbij en dit is wat ik ineens vond:
Een gelijkenis tussen mij en mijn stijlicoon, die knappe vrouw,
zij die ons knuffelde en kleedde, altijd bleef koesteren... tante Vera, Ik Hou Van Jou
40 jaar worden en 20 jaar één bootje delen met je lief, zo komt een mooie verzameling tot stand
Mensen die je leven hebben gekleurd, die soms richting hebben gegeven,
Mensen die op de één of andere manier nog steeds heden en verleden met elkaar verweven,
Mensen die altijd in de buurt zijn of plots weer aan de voordeur staan,
Mensen die dat speciale plekje in je hart opvullen, die nooit uit je gedachten gaan,
Mensen die je vertrouwt,
Mensen waar je van houdt,
Mensen oud, jong, groot, klein,
Mensen met wie je graag samen wilt zijn,
Mensen die aan je wieg stonden, je lessen leerden , je tegenkwamen op je pad,
Mensen die je helaas moet missen, die je er graag had bij gehad,
Mensen die we van vroeger kennen,
Mensen die we voor het eerst samenbrengen,
Met jullie willen we op de tijd, het leven , de liefde klinken,
Even bijpraten, een hapje delen en nóg eentje drinken.
Watter deugd doet... frustraties van je afschrijven
"JAAAAA! Kom maar over!" roepen kan vreselijke gevolgen hebben....
Vandaag een zomerse dag
vandaag even een boodschap
vandaag de jurk aangetrokken die voor me lag
vandaag zomaar sandalen gepakt, ze stonden onderaan de trap.
Zomaar zonder make-up of poeha aan mijn haar
zomaar Hamish meegenomen
zomaar liep ik vanmiddag daar
zomaar ik, zoals ik ter wereld ben gekomen.
Ik koos niet voor dit uiterlijk, dit lichaam, deze kont ik ga niet zoeken naar aandacht als ik ergens kom ik ben geen stoeipoes-met-dure-auto-en-dure-hond ik doe niks bijzonders, maar blijkbaar vraag ik er toch om.
Want ik moest nóg maar eens ervaren want ik moest nóg maar eens aanhoren
want ik moest nóg maar eens mijn frustraties bewaren
want ik moest nóg maar eens diep in mijn kleine portie geduld boren...
Vanuit hun luie stoel op een terras, roepen ze naar mij vanuit een duister hoekje fluiten ze mij na
vanuit de verte, want hun fatsoen voorbij
vanuit hun mannelijkheid willen ze mijn aandacht, smeken het af bijna.
Ik koos niet voor dit uiterlijk, dit lichaam, deze kont
ik ga niet zoeken naar aandacht als ik ergens kom
ik ben geen stoeipoes-met-dure-auto-en-dure-hond
ik doe niks bijzonders, maar blijkbaar vraag ik er toch om.
Wat doe ik in godsnaam méér dan zijn wie ik ben
wat kan ik veranderen om dit te stoppen
wat moet ik doen wanneer ik zó behandeld word door iemand die ik niet ken wat is er mis met deze maatschappij, moet ik dit als vrouw gewoon verkroppen?
Zijn mannen zo op lust gebrand
zijn mannen enkel op uiterlijk gericht
zijn mannen zich wel bewust van het vrouwelijke verstand
zijn mannen zich wel bewust van de mens achter het "schoon zicht"?
Ik koos niet voor dit uiterlijk, dit lichaam, deze kont ik ga niet zoeken naar aandacht als ik ergens kom
ik ben geen stoeipoes-met-dure-auto-en-dure-hond
ik doe niks bijzonders, maar blijkbaar vraag ik er toch om.
Kom uit die stoel, spreek me aan, zeg wat op je lever ligt! Kom uit dat donker hoekje, fluit waar ik je kan zien!
Kom dichterbij, toon me jouw gezicht!
Kom toon je lef, of durf je niet misschien?
Bang voor de opmerkingen die ik zou geven bang dat je voor je makkers op je gezicht gaat
bang dat je in de buurt van mijn ware ik gaat beven bang dat er ineens een vrouw met ballen voor je staat?
Ik koos niet voor dit uiterlijk, dit lichaam, deze kont ik ga niet zoeken naar aandacht als ik ergens kom
ik ben geen stoeipoes-met-dure-auto-en-dure-hond
ik doe niks bijzonders, maar blijkbaar vraag ik er toch om.
Genoeg geweest, dit spelletje is niks voor mij! Genoeg geweest, ik heb geen zin in flauwekul!
Genoeg geweest, ik loop je toch voorbij!
Genoeg geweest, ik doe niks, jij bent hier de lul!
Hopelijk leer je vroeg of laat je les, ga je languit op je smoel
hopelijk krijgt een vrouw in mijn plaats genoeg van jou, keert zich om en geeft jou je deel hopelijk bereikt mijn oproep zijn doel, speel ik nu op jouw gevoel
hopelijk kan ik mijn geduld blijven aanboren, want als ik ooit ontplof en mij tegen je keer, laat ik geen stukje van je heel!
"Het" is ondergetekende... een complexe mix: dochter van ouders die het net even anders aanpakten dan de doorsnee, deel van een immense familie die de laatste tijd steeds ruimer wordt (in omvang én betekenis), ma van vele maar moeder van twee, zus, tante, nicht en tal van ingrediënten die jullie gaandeweg zullen ontdekken.
"Het" dat ben ik... donker, licht, parelend als een Veuve Clicquot, rijp als een Macallan, vol medeleven en gevoel, een tikkeltje sarcastisch, kabbelend als een beek of kolkend als de woeste zee, fonkelend, stralend of twinkelend.
"Het" schrijft eigenlijk al jaren haar duizend-en-één herspenspinsels: korte frutsels, snedige commentaren, kattebelletjes, rijmpjes en idioterieën. Soms op papier, meestal in haar hoofd, vaak in het zand zodat de woorden weggevaagd worden door de storm en af en toe eentje die publiek-waardig lijkt op facebook.
"Het" verzamelt composities van woorden en leest, herleest, leeft zich in, laat zich meeslepen, tracht te begrijpen, zoekt de weg van de kunstenaar die beelden kan vertalen naar een compositie met letters.
"Het" wordt de laatste tijd te vaak aangespoord om zelf aan de slag te gaan.
"Het" heeft besloten komaf te maken met malende gedachten, post-its, statusupdates, versnipperde kladblaadjes.
"Het" neemt nu haar plek in op het www, diepgeworteld in de Maldegemse grond, de stam gesteund door ontelbare banden en met takken die alle mogelijke grenzen willen overschrijden.
Keek, keek 't schreuft ... en 't is ejnteleenge gerist!
Wanneer de tijd een loopje neemt met je brein - Voor tante Miene
Als verleden, heden, dag, nacht, fantasie en realiteit,
door elkaar dansjes maken, passen missen of niet in de maat lopen met de tijd...
Wanneer je na de pauze niet weet of je La Traviata of La Bohème was gaan zien,
of niet merkt dat de plaat blijft hangen misschien...
De dans niet langer kan leiden, maar moet volgen, ook al wil je dat het stopt,
omdat je diep vanbinnen de muziek nog hoort, maar het ritme niet meer klopt...
Wanneer je zó net-geen-negentachtig bent,
en ik toch die twinkel in je ogen, de haakjes in je stem, je vroegere ik tóch een paar keer heb herkend...
Wanneer je nog steeds in de verte op mijn taaie tante lijkt,
en ik je heel even gelukkig heb gemaakt met een bezoekje, je dag even heb verrijkt...
Weet dan dat ik begrijp dat je je bij het vallen van de nacht,
wellicht niet meer herinnert dat ik er was, dat je niet weet hoezeer ik je bewonder om je kracht...
Want als de tijd een loopje neemt met je brein,
maar jij tóch dapper voortgaat, bewijst dat wat voor sterke vrouw jij wel moet zijn!
Alvast een gelukkige verjaardag aan tante Miene Ik kom snel terug op bezoek om je dagen even te breken!
XXX
Kromme Sperren en gjeestig volk (voer Katrien Lameire)
Voer Katrien Lameire
Djeezus, Katrien Lameire,
Kstoan te keekn gleek nen eul op nen kleut
Van de maniere woarop dajt schreuvn keut!
Ge zeu belange gjeene saeitkik
Moar un volwoardig lid vinnekik.
Kzeun blije damme Ier allemoale twoapetegoare in die bende zitn
En damme un schete keun lachn in ploatse van blitn
Oj nei nog skaip op oene computer zoen keun zetn
Keume in plekke van al da getiep ne kjee laif tsjetn
En mankeern doeme allemoale op ons maniere: Bij den jenen zeune rikketikke, bij den andern, achter teveel kefir, de sleutspiere
Bij mij misn der wa veuzn, den Geert keu moeilik zweegn
Azwoa et elk eentwa, moa wjeete: ze moen ons moa pakn gleek ofdanzons keun kreegn!
Allee, kom ne kjeer allemoale Ier, voe te leustern noar de legende
van de Kromme Sperre Bende!
OAFDSTIK JEEN: WOARDAMME AL DE BENDELEEDN VWOARNSTELN
Katrien Van Rie:
Ne creatieve gjeest eut Maldegem die an de zjee nen Teus e gevondn , moar eut nostalgie mee de feejsboekpagina ge zeu van Maldegem oje woas begon.
De Ronny:
Da woas ter jeen eut de krommewege die noar de broesse van de Dardennen woas vertrokn.
Joat doar keezn gezet, zwamn ontdekt en kefir op woater getrokn.
Ons Magdaatje:
Een schooljuffrawe diedeur voetn int weekend in volksdansschoenen steektege en mee de joaren apmoar zotter leektege.
Ons Jowantje:
Ne Westvloamink die al een pwoaze mee die schooljuffrawe twoape woas,
moar nie vele verstonne van da maldegems geroas. Ie et de bende wel op pertret gezet binst teetn
en woas content dattie bij ne nandere visser oat gezeetn.
De Paul: Nen turner die kost genietn van een fantasties verhoal,
en em oak wel ne kjee smeet opt moakn van mesn in scherpgesleepn stoa'.
Den Hendrik: Nen bakkere mee nen oldtimer eut Eengeland, woardattie vwoaderop int verhoal mee in tertekamp belandt.
Ons Marjan:
Dien bakker zeun vrawe, zjuust eut de ploastere,
moar de felle madam: zjeer of nie, ze woastere!
Ons Linda Haddou:
Eut Marokko kwoamter jeene bij dadeur wegstoake op feejsboek,
ogget eutkwoame woast gedomme jeene van Eevelde, zonder oafddoek!
De Geert:
Nen Awe Vieze Gast eut Agde die geern een klapke placeerdege,
een queeste organiseerdege en nwoais zeun aoigems verljeerdege.
Aagje:
Den benjamien, zotte trien mee twjee ondn en ne redelikke lochtink,
die mee vee plezier deutdoaginge voe te kookn voe hjee de bende angink.
Christine:
Aagjes buurvrawe, zoe zot of een deure, die geern in de leute zoate
moar nie mee koste op de queeste en doarmee elptege toatn scheln zonder moate.
Den Alain:
Aagjes gawnen vint, zoater mee in da Christine in de reste in zeune veuvere zoen versmwoorn
wan ie woas ter nie bij on de plan wiern gesmeed, voer alle feitn twoarn.
Linda:
Eut de Penelope, in Maldegem gekend bij dedie dan geern een parfumke kwoapn ,
kwoamter een schoane, gleek dat den Jimi zoen gezejd en: foxy lady angelwoapn.
Mia:
Da woas eentje mee een ertje zoe zoete, voe van te snoepn,
die speutig genoeg vaneut eure zetele anmoedegingn moesn roepn.
Katrien (Lameirke):
In Portugal, in Dalgarve zoat der nog een klejtenoarke vanop afstand mee te moaken, wa dan die kloefers in Maldegem allemoale eutstoakn.
(Leo)pol(d):
Dendienen van de gazette oat vrjeend vee werk mee hjeel die bende:
ze volgn, tissendeure nog artikels schreuvn en ton goan kaffiedrinkn bij een vrende.
Heidi (Verstroatje):
Achter da den jeeste trip zjuust op een verscheeninge en wa tronken woas eutgelwoapn kwoamter nog eentje eut de donkere krochten van oaigem(?) gekroopn.
Magda ( De Rocker):
Zoat de bende wa loatn zwjeetn mee gespekeleer over wien da Haddou kosn zeun verdikke,
Twoas eur zistere , die alles injeens kost volgn in ploatse van een brokke en een stikke.
Wan geef toe oj da zoe lange en goe keun verzweegn,
ejt recht voe doplossinge van troadsel van de Kromme Sperre te kreegn.
Roseke: Den Geert zeun bizjoetje,
va wadammer al van gezien en op skype un lachend zoetje!
Ze klap nog we gjeen Maldegems of Klejts of Oaigems, moa ze za da gawe keun pejzekik osse in de bende valt. Moar ot nie goat, un tjeekeningske en wa mieme zeun oak gemakkelik.
In een dappere bui mijn hoogste talons uitgezocht om toch eens een dag niet te lopen slufferen...
12 cm hoger, 3 uur later:
al 3 x tegen de dampkap gebotst, al 2 afgeknelde kleine teentjes,
al 2x de drempel gemist
en trappen lopen zal weer wat oefening vragen...
Maar OH MY GOD: zaaaaaaaaaaalig, voel me weer klein beetje mezelf!
Ik zit, Ik adem uit wat me verwart
Ik kijk even in mijn hart
Ik herinner me, overloop de dag
Ik ont-moet, Ik mág
Ik laat los, Ik verwerk
Ik voel me weer sterk
Ik geniet, Ik laad op
Ik breek uit, Ik ontpop
Ik ontmoet mezelf, Ik mag zijn
Ik her-inner me, Ik kom in lijn
Ik open mijn hart, voel de kracht
Ik zit, Ik adem in waar ik naar smacht
IK ! BEN ! IK !
Ik schud en knik
Ik buig en strek
Mijn rug, Mijn nek
Ik ben de kern, vorm een bal
Ik rek me uit, word het heelal
Ik kijk toe en hoor erbij
IK ! BEN ! VRIJ !
Ik dans, Ik draai
Ik stamp, Ik zwaai
Ik spring, Ik zwier
IK ! BEN ! HIER !
Ik ben een berg, een boom
Ik voel de trilling, de stroom
Ik voel de kracht binnen in mij
stralen naar buiten. Ik ben vrij
Ik ben boven én onder
Ik ben met maar ook zonder
Ik ben rechts én links
Ik ben een krokodil, een sfynkx
Ik ben een hond, een kat
Ik beweeg mijn armen langs het rad
Ik ben een molen, een brug
Ik ga weg én kom terug
Ik groet de maan én de zon
Ik groet de aarde, dank de bron
Ik omarm de stilte die ik vind
IK ! BEN ! HET ! KIND!
Ik adem, In en Uit en In
Ik ben het einde én het begin
Ik adem, In en Uit en In
IK ! BEN ! DE ! GODIN !
Ont-spanning,
Ik zweef
Daar is mijn droom Ik beleef
Daar is mijn doel - Ik streef
Ontspanning,
IK ! LEEF !
Ik kijk om me heen, geniet nog wat na
Ik besef dat Ik ben, dat Ik besta
Ik voel me fantastisch, volmaakt
IK ! BEN ! ONTWAAKT !
Dit was de spin Sebastiaan, het is niet goed met hem gegaan want Aagje ging op zijn lijfje staan toen hij zich lanceerde in een baan
om de keuken waar net een kuiske werd gedaan.
Nu schreeuwen zijn vriendjes: "oh sebastiaan, toe komaan probeer op de overgebleven pootjes te staan
en maak plaats, ruim baan
of 't is met ieder van ons gedaan
want nu zit ze achter onze vege lijfjes aan."
Had op meer regen gehoopt.
Gorgelende regenpijpen, geroffel op de daken, blaasjes op straat.
Vette regen om gierend in rond te hollen tot het water over je enkels spat, je broekzoom donker kleurt en je haar op je hoofd plakt.
Druppels die langs je nek in je kraag glijden of zich een weg banen over je neus heen tot bijna aan je kin... Ja, ik wil!
Zwiepende ruitenwissers, wasem op de ramen, het piepen van rubberzolen over je pedalen en de verwarming die eindelijk een beetje warme lucht begint te blazen.
On this day, God wants you to know ... that creativity is good for the soul. Creativity is when your spirit gets a chance to play and express itself. So whether art, dance, cooking, making music, writing, or creating a garden, let yourself go! Create!
OK... Creaties dus... eens kijken
compositie 1: levensloze stofzuiger, starend uit een raam dat eigenlijk een sopje nodig heeft.
compositie 2: oningevulde formulieren weggemoffeld onder oningevulde sudoku's
compositie 3: paprikaatjes in 3 tinten, wachtend om geëxecuteerd te worden door het mes dat quasi-argeloos op het keukenblad werd achtergelaten
Ik vertoonde deze namiddag een sterk staaltje a-typisch gedrag (weet heus zelf wel dat ik hiertoe perfect in staat ben) en werd daarvoor beloond met een stralende glimlach, een hulpvaardigheid om U tegen te zeggen een klantvriendelijkheid die zijn weerga niet kent.
Dus: ofwel zijn de mensen bij de Brugse Boekhandel buitengewoon goed opgeleid ofwel werken daar enkel freaks zoals ondergetekende die weten wat het is om publicatiedata met ieniemini-pasjes te zien naderen en zonder bevestigingen van bevestigingen van bevestigingen van bestellingen gewoon niet gerustgesteld zijn.
Is geweldig blij dat ze donderdag de ramen heeft gezeemd. Ze kan nu namelijk perfect de regendruppels volgen die langs de brandschone ramen naar beneden glijden.
Reizen plannen voor partners die 21 jaar samen zijn (2)
The Shoe Collection at Northampton is the largest collection of shoe heritage in the world and is designated as being of national and international importance.
"Maar natuurlijk zoetie, we gaan gewoon een weekend naar Bug Jam. Zal ik een hotelletje zoeken in Northampton? Da's daar niet zooooooooooo ver vandaan en misschien is daar ook wel iets te beleven???"(gevolgd door stroperig en zéér lieftallig lachje)
Aagje
17/07/2011
