Don't bother walking a mile in my shoes, try living a day inside my head instead
Keek, keek: 't schreuft
31-07-2014
Keek, keek: 't schreuft!
Keek, keek: 't schreuft!
"Het" is ondergetekende... een complexe mix: dochter van ouders die het net even anders aanpakten dan de doorsnee, deel van een immense familie die de laatste tijd steeds ruimer wordt (in omvang én betekenis), ma van vele maar moeder van twee, zus, tante, nicht en tal van ingrediënten die jullie gaandeweg zullen ontdekken.
"Het" dat ben ik... donker, licht, parelend als een Veuve Clicquot, rijp als een Macallan, vol medeleven en gevoel, een tikkeltje sarcastisch, kabbelend als een beek of kolkend als de woeste zee, fonkelend, stralend of twinkelend.
"Het" schrijft eigenlijk al jaren haar duizend-en-één herspenspinsels: korte frutsels, snedige commentaren, kattebelletjes, rijmpjes en idioterieën. Soms op papier, meestal in haar hoofd, vaak in het zand zodat de woorden weggevaagd worden door de storm en af en toe eentje die publiek-waardig lijkt op facebook.
"Het" verzamelt composities van woorden en leest, herleest, leeft zich in, laat zich meeslepen, tracht te begrijpen, zoekt de weg van de kunstenaar die beelden kan vertalen naar een compositie met letters.
"Het" wordt de laatste tijd te vaak aangespoord om zelf aan de slag te gaan.
"Het" heeft besloten komaf te maken met malende gedachten, post-its, statusupdates, versnipperde kladblaadjes.
"Het" neemt nu haar plek in op het www, diepgeworteld in de Maldegemse grond, de stam gesteund door ontelbare banden en met takken die alle mogelijke grenzen willen overschrijden.
Keek, keek 't schreuft ... en 't is ejnteleenge gerist!
December, nog niet echt winter maar wel al dat wintergevoel van avonden onder een dekentje en ochtenden die veel te vroeg aanbreken. Opstaan in het donker en beseffen dat het elke dag iets minder lang licht blijft. De restjes zomer die nog aan je kleefden, zijn allemaal verdwenen en zelfs de geluiden veranderen.
December, de maand van jachtig zoeken naar cadeaus, outfits, menus en originele wensen om toch maar krampachtig te proberen in die ene maand tijd, een jaar van flaters, frustraties en grote of kleine meningsverschillen te verdoezelen onder een perfect laagje glitters.
December als afsluiter, als aanloop naar een nieuw begin. December is feesten en juichen en inpakken, uitpakken, kreetjes slaken (al dan niet gemeend) en blijven lachen. Lachen wanneer je in jezelf eigenlijk denkt dat je écht geen plaats meer hebt voor nog een theekop-en-schotel-setje-omdat-je-een-theedrinker-bent, lachen wanneer je gecomplimenteerd wordt en ondertussen de jaloezie voelt branden op je rug, lachen wanneer je het allerbeste wordt toegewenst door mensen door mensen die daarbij niet in je ogen kunnen kijken.
December, de maand van verwachting. Komt Sinterklaas? Was ik wel zoet? Wat zit er in mijn pakje? Krijgen we een witte kerst? Wie gaat vanavond eerst onderuit? Wie komt met hét nieuwtje om het jaar in schoonheid af te sluiten? Wie slaat dé blunder waar over tig aantal jaren nog mee kan gelachen worden? Zal iedereen wel zien hoeveel geld ik nu weer heb uitgegeven om te tonen wat ik niet kan verwoorden? Zal niemand merken dat ik zomaar wat prullen heb bijeengeraapt omdat presentjes kopen voor anderen niet altijd makkelijk is?
December, wanneer de natuur in rust is, de wintervoorraden zijn opgeslagen en de blaadjes de grond bedekt hebben als bescherming tegen de koude, de losgelaten deeltjes als voedselpakketje klaarliggen voor wat diep in de aarde klaar zit om in het voorjaar geboren te worden, en wanneer wij, met zn allen zo druk bezig met lopen, springen, vliegen en vallen . Geen wonder dat het moeilijk is daarna weer op te staan.
December, de maand waarin na weken van steeds langer durende duisternis, het licht ook weer terugkeert. De maand waarin het om ons heen kouder wordt en alles op een lager niveau gaat vibreren om energie te sparen. De maand waarin de mens het enige wezen is dat krampachtig probeert nog even alles te geven.
December... de maand die ik tot dit jaar als de meest moeilijke maand van het jaar beschouwde.
1 December 2014 . De eerste dag van de eerste december waarin ik dit jaar wél zin heb. Een december om eindelijk komaf te maken met de losgelaten deeltjes die netjes in de hoek op een hoopje geveegd liggen. Ik spreid ze uit nu . De losgelaten deeltjes mogen dit jaar als voeding dienen voor wat komt. De zaadjes van de toekomst kunnen er alleen maar sterker door worden.
Een december waarin ik me niet zal laten kennen door het verdriet om al die geliefden die uit mijn leven zijn verdwenen, maar waarin ik hun bestaan ga herdenken, me ga warmen aan de herinneringen en die ik eindelijk ga loslaten zodat ze naar het terugkerende licht kunnen trekken. Een december waarin ik niet meedoe aan de jacht, maar mezelf en anderen dit keer een ketting van mooie momenten schenk. Een december waarin ik elke dag het dekentje wil zijn dat bescherming biedt aan wie de koude niet meer kan verdragen. Een december waarin ik eindelijk voor rust ga kiezen en vol verwachting ga uitkijken naar het schieten van de zaadjes.
Aagje 1 december 2014
waking up in the darkness
guided by a little spark
I feel just who's tryin' to reach me
who sends me hello's in the dark
I keep tryin' to resist waking up
tell myself to go back to sleep
but it's so hard to start my day without feelin' like
he was here with me
so I wake up feelin' so lucky
to have him calling out to me
telling me all about his night, his life,
he makes me feel so fine
so I wake up feelin' so lucky
to have him calling out to me
telling me all about his night, his life,
he makes me feel so fine
I try fighting my feelings for him
but this battle I can't win
hope I find a way to resist the urge
of checking out how he's been
Wish that I could find a way out of this
but the way he makes me feel
and the way I think about him
just lifts me too high
so I wake up feelin' so lucky
to have him calling out to me
telling me all about his night, his life,
he makes me feel so fine
so I wake up feelin' so lucky
to have him calling out to me
telling me all about his night, his life
he makes me feel so fine
he makes me feel so fine
he makes me feel so fine
he makes me feel so fine
he makes me feel so fine
so I wake up feelin' so lucky
to have him calling out to me
telling me all about his night, his life
he makes me feel so fine
Op het ritme van Aloe Blacc - Wake me up
https://www.youtube.com/watch?v=M_o6axAseak
Aagje
28/11/2014
Pain
Go away, leave me alone shoo-shoo, be gone!
you need to leave now,
I want to live again, somehow.
You gave me a lot, that's true when all feelings died, I still had you
you stood by me, never parted
but I wish our relationship had never started.
I gave you everything I had to give I didn't remember how to live
without your numbing presence without you as a pretence
you were mine, I was yours
we closed a deal,of course
you were never going to leave me alone, not after everything else was gone
But I'm leaving you now
you'll find a way of living, somehow
I need happy and love and peace
understand this is important...please
I will never forget our life together
but I think this is for the better
you need someone else to tutor
and hey, it's not hard finding a succesor
the world is full of people like I used to be who can't feel, have let all emotions run free
who need you to survive
who need to feel pain to be alive
because when one feels numb and looses all senses and you arrive, one can start rebuilding fences
one learns to feel again, step by step, day by day until happy, love and peace find a way
And those three... they tickle toes and touch ones heart
See? That's how I made my start
by letting you in first, allowing you to kindle the fire inside, bringing warmth, hope and desire.
So, my dear friend pain,
I hope you'll visit once and again
to remind me of the lessons I had to learn
and to watch the flickering fire burn.
I loved you once, you know
but it is time for you to go
I have a life to live, please let me try
and I truly want to keep in touch, but for now: goodbye.
One of these days - free interpretation of Foo Fighters' song
One of these days, the clouds will drop - in front of your own feet
One of these days, I'll make you stop - your heart will skip a beat
One of these days, I'll find the top - and I will start to sing
One of these days, your jaw will drop - when you hear everything
But It's allright
yeah it's allright
said it's allright
Easy for me to do
I 've always been sarcastic
made all my choices seem drastic
and hey, and hey:
One of these days
I bet your ears will be covered
I bet my voice will be smothered I bet, I bet, I bet, I bet
One of these days
One of these days
One of these days, your ears will ring - when I will start to sing
One of these days, you will feel blue - when I sing out loud you
But It's allright
yeah it's allright
said it's allright
Easy for me to do
I 've always been sarcastic
made all my choices seem drastic
and hey, and hey:
One of these days
I bet you're ears will be covered
I bet my voice will be smothered I bet, I bet, I bet, I bet
One of these days
One of these days
But It's allright
yeah it's allright
said it's allright
yeah it's allright
Don't think I might mind
Don't think I might mind
Don't think I might mind
One of these days, I'll make you stop - your heart will skip a beat
But it's allright
Easy for me to do
I 've always been sarcastic made all my choices seem drastic
and hey, and hey:
One of these days
I bet your ears will be covered
I bet my voice will be smothered I bet, I bet, I bet, I bet
One of these days
One of these days
One of these days....
was natuurlijk oorspronkelijk:
One of these days the ground will drop out from beneath your feet One of these days your heart will stop and play its final beat
One of these days the clocks will stop and time won't mean a thing
One of these days their bombs will drop and silence everything
But it's alright
Yeah it's alright I said it's alright
Easy for you to say
Your heart has never been broken
Your pride has never been stolen
Not yet not yet
One of these days
I bet your heart'll be broken I bet your pride'll be stolen I bet I bet I bet I bet
One of these days
One of these days
One of these days your eyes will close and pain will disappear
One of these days you will forget to hope and learn to fear
But it's alright
Yeah it's alright I said it's alright
Easy for you to say
Your heart has never been broken
Your pride has never been stolen
Not yet not yet
One of these days
I bet your heart'll be broken I bet your pride'll be stolen I bet I bet I bet I bet
One of these days
One of these days
But it's alright
Yeah it's alright
I said it's alright
Yes it's alright
Don't say it's alright
Don't say it's alright
Don't say it's alright
One of these days your heart will stop and play its final beat
But it's alright
Easy for you to say
Your heart has never been broken Your pride has never been stolen
Not yet not yet
One of these days
I bet your heart will be broken I bet your pride will be stolen I bet I bet I bet I bet
One of these days
One of these days
One of these days
(Foo Fighters)
I couldn't breathe when I watched my daddy go mad I couldn't breathe while trying to ease the pain my mother had
I was only a child, not ready to hold my mother every night while she was crying, mourning and losing the strenght to fight I was only a child, but wise beyond years Proud, Stubborn... Fighting back my own tears
I couldn't breathe when I went to school I couldn't breathe hearing my father laugh about my plans, but kept my cool
I was only a child, whose daddy said: "poor people like us can't go to university" he laughed while I was talking about my dreams, who I was going to be. I was only a child, wise beyond years Proud, Stubborn ... fighting back, once more, my tears
I couldn't breathe, knowing I was throwing it all away I couldn't breathe, making new plans, finding another way
I was only a child, saw my father paint all day, all night while mother was struggling to make everything allright I was only a child, wise beyond years, Proud, Stubborn... still fighting my own tears.
I couldn't breathe, making friends, older than me I couldn't breathe, didn't know how a teenager was supposed to be
I was only a child, but a rebel was born, I grew up fast started skipping school, did all kinds of stuff, knew it wouldn't last I was only a child, wise beyond years Proud, Stubborn... fighting those stupid tears
I couldn't breathe, when I first saw him,kissing some girl as I watched secretly I couldn't breathe, wishing that girl could have been me
I was only a child, but felt something shift, in spite of all the fun with the boys for one night, here I was, 15 and lonely, surrounded by friends but in need of only him, to stand by my side. I was only a child, wise beyond years Proud, Stubborn... fighting bitter tears
I couldn't breathe, when he made his move one night, with one simple phrase I couldn't breathe, knew it was love, meant to be, not just a phase.
I was only a child, my parents and brothers told me, this was not right but I already had enough of broken dreams and puberty, I had to struggle and fight I was only a child, wise beyond years Proud, stubborn... I choked back the tears
I couldn't breathe, that day in church, dressed in white, feeling so lucky but troubled inside I couldn't breathe, my parents weren't there, mother at home, father away with friends instead of giving away the bride.
I was still their child, I would always be, but it ripped me apart they weren't there, to witness my wedding,to see me making a start I was only a child, wise beyond years Proud, stubborn ... I didn't want them to see my tears
I couldn't breathe when my mother died, watched my father cry, my brothers and sister stumble, fall I couldn't breathe, but kept my cool, my distance, because at home, I had it all
I was still their child, married, settled but still: a child and in despair because my mother, was no longer there. I was only a child, wise beyond years Proud, Stubborn... not showing my tears
I couldn't breathe in that cold, dark room, when the nurse came in with the test tubes that contained our babies to be I couldn't breathe when they died inside my belly, our twins I would never get to see.
I was still his child, but he never tried to comfort me, showed that he cared never talked about what happened to me, the babies, the pain me and my love shared. I was no longer a child, that became clear Proud, Stubborn... I didn't shed one tear
I couldn't breathe the day our daughter was born, when they put her in my arms and I became a mother I couldn't breathe when after only 3 months I found out she was going to have a sister or brother
I was still his child but he never showed interest in me he loved his grandchildren, that's a fact, but I, the eldes daughter, never got his sympathy I was no longer a child, that was all to clear Proud, Stubborn... I couldn't cry a single tear
I couldn't breathe when I became ill, lived in constant fear about the future, didn't know what was wrong I couldn't breathe the day my father opened up, started showing interest in me, telling me I was, among other things, strong
I am still his child, he's my father, I've got his looks, his humour, the same interests ... I know we share a lot he loves me, can't say the three words I need to hear, so I keep silent, love him, forgive him but forget the past... I can not I am no longer a child but a woman, who's still, I fear too damned Proud, Stubborn... to show even the slightest hint of a tear.
Once upon a time there was a little girl on a swing
she was minding her own business, maybe plotting a mishievious thing.
She had a pleasant home: brothers and sisters, a mom and a dad truly: there was nothing more to wish she 'd had
But her mind was occupied, she was dreaming of something nothing much, but to her a really big thing
She was going to start school, learning to read and write
and all she could think about were books and pages all white to fill with words and drawings and stuff
and she couldn't help it, one pencil would not be enough
in her mind she needed a case full of pens, she wanted it and felt so bad
but, because she knew how difficult it was for mom and dad, kept it a secret, this big dream she had.
Then one day people asked what she really dreamed about
and since her birthday was coming, she shouted her wish out loud.
It was You, my sister, my friend, my dear
You, were the one to understand it, to really hear that there was only one thing the girl wanted so badly
and it must have cost you a fortune at the time, but you gave it gladly...
How delighted she was when she opened it and found inside all kinds of magical stuff
she just couldn't stop touching it, opening it, smelling the pencils, trying the pen, she couldn't get enough
fingering the scissors, the sharpener, testing the glue
This was the most precious gift, a dream come true.
It's been over 34 years ago today like many things, the pen case got astray
but believe me, the girl in the picture I posted above thinks about it, every 26th of august, with the same feeling of love
for the one who made that dream come true...
My dear sister, my partner in mischief sometimes, my dear... I love you!
Not only for the pencil case, the moments of fun, the times we laughed until we cried, the times we found comfort at each other's side
but mostly because you never seem to change, always stay around
even after our family ties were unbound,
So take a look at the picture i posted above and afterwards at the other one
with my party dress on, 34 years older, hair all done
and believe me when I tell you this:
You'll always be my beloved, eldest sis!
Wat ben je aan het doen? Wie ben jij? Waar sta je op dit moment in je leven? Waar wil je heen? Vertel eens wat meer over jezelf? Allemaal vragen die bij mij éénzelfde reactie oproepen: een antwoord dat bestaat uit een mix van deeltjes waarheid, deeltjes durven, deeltjes doen, zorgvuldig gebakken in een voorverwarmde oven, overgoten met een sausje van zelfkritiek, versierd met een parasolletje zodat het geheel een vrolijke toets krijgt én bovendien geserveerd met een schaaltje lekkernijen volgens marktaanbod.
Personaliseer... dat is een pak moeilijker voor mij. Van zodra ik "personaliseer" hoor of zie, stel ik mij de vraag of dit überhaupt wel een vraag is en niet één of ander verdoken eis om mezelf helemaal te geven, mezelf op te dienen als een gevulde kalkoen met kerst of een laagjestaart bestaande uit veel kleuren, smaken en texturen. Wat verlangt iemand die het woord "personaliseer" naar me toe slingert? Personaliseer je vanuit het hier en nu? Personaliseer je door verleden, heden en toekomstplannen en dromen bloot te leggen? Kun je eigenlijk iets personaliseren? Is een personalisatie geen momentopname, een blik in de provisiekast waarop beslist wordt " aha, vandaag eten we omelet met zalm maar ik heb hier nog allerlei restjes groenten en kruiden die daar perfect bij passen", een samenloop van omstandigheden waarbij de buurvrouw met verse sla aan de deur staat op het moment dat je eigenlijk met de handen in het haar zit omdat je vergat groente mee te brengen?
Kun je iemand die vraagt om te personaliseren zomaar een copieuze maaltijd voorschotelen, bestaande uit 40 gangen en elke schotel zomaar door die persoon zijn of haar strot rammen? Heb je dat recht omdat ze er tenslotte zelf om vragen? Bereid je misschien beter een buffet? Een banket met ontelbare spijzen en dranken, in smaak variërend van gepeperd tot pittig, bitter tot zuur, iets hartigs, wat zoets... met sprankelende champagnes, fruitige wijnen, sterke dranken die zich brandend een weg banen door het keelgat, geflambeerde desserts en straffe koffie? Organiseer je in dat geval een themabuffet zodat iedere gast zijn meug kan vinden? Is het niet beter wat te generaliseren en de gemakkelijke weg te kiezen, op veilig te spelen met een selectie van bordjes waar je gasten kunnen uitpikken wat ze zelf lekker vinden en de rest opzij schuiven voor de kippen of de composthoop?
Is het gek dat ik me begin te realiseren dat ik mijn moeders kookkunst mis? Hoe makkelijk het was toen zij iedereen aan tafel verzamelde en zei "dit is Aagje, zoals door mij klaargestoomd. Wil er iemand extra saus? Moet er mosterd bij? Wie heeft er nog wijn nodig om door te spoelen?"
Personaliseer... Wat ik als basisingrediënten kreeg van thuis mengen met wat ik zelf bijeen kon sprokkelen, het moet lukken. Serveren wat ik ervan heb gebakken.
Nu pas... Na 40 jaar zie ik het ineens toch,
herken ik mezelf alsnog...
We hebben veel meer gemeen
dan wat duidelijk was voor iedereen.
Jij en ik, we houden van schoenen,
van omarmen, knuffelen en zoenen.
Maar véél meer dan deze trekken,
kon ik tot nu toe niet ontdekken.
Ooit hield moeke mij dat voor,
want zij had het toen al door,
dat je meer dan "de schoenziekte" doorgaf aan mij, "je bent zoals tante Vera" is wat ze heel dikwijls zei.
Helaas ineens was er geen moederspiegel meer, die mij kon tonen hoezeer
wij twee op elkaar beginnen lijken nu de jaren snel verstrijken.
Tot ik vandaag de foto's naast elkaar ging leggen,
tot ik tot mijn verwondering moest zeggen:
"neen, ik ben niet alleen mijn vaders evenbeeld,
er zijn mij ook andere genen toebedeeld"
Kijk maar goed, je zult het ook wel zien
eerst denken dat het een kwestie van stijl is misschien.
Doch, naast onze liefde voor kleren, diezelfde smaak, is er daar die oogopslag.
Behalve onze keuze van make-up en accessoires, herken ik dat getwinkel, die lach...
We zijn niet identiek, en het is subtiel
maar de gelijkenis is niet futiel
want voor mij betekent het heel wat
te ontdekken wat ik van moeke's liefste zus heb meegehad.
Nu pas, na al die jaren
kan ik in de spiegel staren
en in mezelf zeggen " ik lijk meest op vake, dat is waar
maar ik herken ook mijn moeke's lievelingszusje hier en daar"
Wat ik vroeger zag, jij bent zwart en ik blond,
daar keek ik nu pas voorbij en dit is wat ik ineens vond:
Een gelijkenis tussen mij en mijn stijlicoon, die knappe vrouw,
zij die ons knuffelde en kleedde, altijd bleef koesteren... tante Vera, Ik Hou Van Jou
40 jaar worden en 20 jaar één bootje delen met je lief, zo komt een mooie verzameling tot stand
Mensen die je leven hebben gekleurd, die soms richting hebben gegeven,
Mensen die op de één of andere manier nog steeds heden en verleden met elkaar verweven,
Mensen die altijd in de buurt zijn of plots weer aan de voordeur staan,
Mensen die dat speciale plekje in je hart opvullen, die nooit uit je gedachten gaan,
Mensen die je vertrouwt,
Mensen waar je van houdt,
Mensen oud, jong, groot, klein,
Mensen met wie je graag samen wilt zijn,
Mensen die aan je wieg stonden, je lessen leerden , je tegenkwamen op je pad,
Mensen die je helaas moet missen, die je er graag had bij gehad,
Mensen die we van vroeger kennen,
Mensen die we voor het eerst samenbrengen,
Met jullie willen we op de tijd, het leven , de liefde klinken,
Even bijpraten, een hapje delen en nóg eentje drinken.
